เวลาเจ็ดนาฬิกาในตอนเช้า หร่านซวี่จือลุกขึ้นจากเตียงอย่างตรงเวลา จากนั้นก็เดินพร้อมกับหาวลงมาที่ชั้นล่างเพื่อทำอาหารเช้า
ก่อนหน้านี้เขารับปากว่าจะทำอาหารให้ชู หร่านซวี่จือจึงตอกไข่สามใบลงบนกระทะทีเดียว
ตอนเจ็ดนาฬิกาสิบนาที เอ็ดเวิร์ดก็แขวนผ้าขนหนูไว้บนคอพร้อมกับเดินเข้ามาจากด้านนอกบ้านพัก เขาเดินเงียบๆ ไปตรงหน้าตู้เย็นแล้วหยิบน้ำดื่ม ในจังหวะที่หร่านซวี่จือถอยหลังหนึ่งก้าว หลังก็ชนกับตัวของเอ็ดเวิร์ดพอดี
“เอ็ดเวิร์ด? ” หร่านซวี่จือหันศีรษะขวับ “นายตื่นเช้าขนาดนี้เลยหรือ? ”
เอ็ดเวิร์ดเปิดฝาขวด เริ่มดื่มน้ำ ไม่ได้ตอบหร่านซวี่จือ
“รัน นายตื่นเช้าจังเลย” ชูสวมชุดออกกำลังกายยืนอยู่ตรงหน้าประตู เสื้อผ้าแขนสั้นขาสั้นที่ใส่อยู่นั้นเผยให้เห็น่แขนขาอันเรียวเล็ก ชูส่งยิ้มให้พวกเขาอย่างเริงร่า “เอ็ดเวิร์ดตื่นั้แ่หกโมงครึ่งมาวิ่งน่ะ”
“พวกนายวิ่งตอนเช้าพร้อมกันทุกวันเลยหรือ? ” หร่านซวี่จือเอ่ยถามด้วยความสงสัย “ให้ฉันร่วมวงด้วยคนได้ไหม? ฉันรู้สึกว่าตัวเองก็ควรฝึกร่างกายได้แล้ว”
ชูเผยสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยแล้วเอ่ยว่า “นายต้องถามเอ็ดเวิร์ดแล้วล่ะ เพราะฉันยังไงก็ได้”
หร่านซวี่จือ: “สองสามสาม ระดับไอคิวของตัวประกอบครั้งนี้สูงจัง ถ้าฉันทำภารกิจไม่สำเร็จจะเป็อย่างไรบ้าง? ”
ระบบ: “คำพูดนี้หมายความเช่นไรกันครับ? ”
หร่านซวี่จือ: “เขารู้ว่าเอ็ดเวิร์ดไม่มีทางสนใจฉันแล้วยังบอกให้ฉันถามเ้าปีศาจน้ำแข็งเอง นี่ไม่เท่ากับว่ากำลังปฏิเสธหรือไง? ”
ระบบ: “คุณรันเยี่ยมยอดจริงๆ ครับ”
หร่านซวี่จือ: “…เยี่ยมยอดกับผีน่ะสิ ฉันขอร้องล่ะ ครั้งหน้านายช่วยหาอะไรที่มันง่ายกว่านี้หน่อยเถอะ”
ระบบ: “ทำไม่ได้หรอกครับ คุณรันที่รัก โลกครั้งนี้เป็การลงโทษไม่ใช่รางวัลนะครับ”
หร่านซวี่จือ: “บ้าจริง ที่รักอะไรของนายเนี่ย อี๋แหวะ! ”
ระบบ: “…”
“ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ ฉันก็คงตื่นเช้าขนาดนั้นไม่ได้” หร่านซวี่จือเอาอาหารเช้ามายื่นตรงหน้าชู “ของในตู้เย็นมีไม่ค่อยเยอะแล้วก็ต้องเหลือให้คนอื่นด้วย ก็เลยทำได้แค่นี้นะ”
“ไม่เป็ไร ลำบากนายแล้ว” ชูนั่งลงบนเก้าอี้แล้วเริ่มลงมือทานอย่างเอร็ดอร่อย
“พวกนายอยู่นี่กันหรือ? ” เ้าหน้าที่รายการคนหนึ่งเดินเข้ามา “พอดีเลย จอฉายภาพเมื่อวานซ่อมเสร็จแล้ว “ภาพนิ่งที่ดีที่สุดกับวิดีโอในวันนี้จะปล่อยออกมาพร้อมกัน พวกนายช่วยกันบอกกล่าวต่อด้วยนะ”
หร่านซวี่จือตอบรับเ้าหน้าที่รายการว่า “ได้ครับ”
ข้อมูลที่แปะประกาศวันนี้คือโฆษณา จึงจำเป็ต้องทำงานคู่ นายแบบและนางแบบต้องจับฉลากแบ่งคู่กันเอง
“โฆษณา? โมเดลก็ต้องรับงานแบบนี้ด้วยหรือ? ” หร่านซวี่จือเอ่ยถามด้วยความสงสัย
อลิซาเบธอธิบายอยู่ข้างๆ ว่า “ไม่ใช่โฆษณาปกติทั่วไปหรอก แต่เป็ MV โฆษณาของเสื้อผ้าแบรนด์ดังที่ตอนนี้กำลังมาแรง แล้วก็เป็การทดสอบความสามารถในการสื่อความหมายแฟชั่นของโมเดลด้วย”
ฮอคเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่ดีนัก “นายเป็โมเดลจริงไหมเนี่ย? เื่พวกนี้ก็ไม่รู้เลยหรือ? ”
“ฉันเพิ่งเป็โมเดลได้ไม่นานก็เลยไม่ค่อยเข้าใจน่ะ” หร่านซวี่จือยิ้มอย่างอ่อนโยน
สถานที่ในการถ่ายทำครั้งนี้คือสวนสาธารณะวอลลิสต์ใน Somewhere ซึ่งรายการได้ทำการเหมาสวนสาธารณะไว้ทั้งหมดเพื่อที่จะได้สะดวกต่อการถ่ายทำของนายแบบและนางแบบทุกท่าน
คราวที่แล้วในการถ่ายภาพนิ่งมีคนถูกคัดออกห้าคน ตอนนี้ยังเหลืออีกยี่สิบคน เป็ผู้หญิงเจ็ดคนและเป็ ผู้ชายอีกสิบสามคน อลิซาเบธจับคู่กับบริทนีย์ก็เลยทำให้เธอตื่นเต้นจนพูดไม่ออก
ส่วนหร่านซวี่จือจับคู่ได้ฮอค เขาถึงกับเลิกคิ้วอย่างคาดไม่ถึง “คิดไม่ถึงเลยว่าเราสองคนจะมีวาสนาต่อกันแบบนี้”
ฮอค “…”
ความสามารถของหร่านซวี่จือ ก่อนหน้านี้ฮอคเคยเห็นกับตามาแล้ว แต่ภาพนิ่งกับภาพเคลื่อนไหวนั้นต่างกัน และนี่ก็เป็จุดอ่อนของโมเดลมากมาย ฮอคเอ่ยถามหร่านซวี่จือ “ก่อนหน้านี้นายเคยถ่ายทำ MV มาก่อนหรือเปล่า? ”
หร่านซวี่จือส่ายหน้าและตอบกลับว่า “ฉันจะพยายามเต็มที่ดูสักครั้ง”
ฮอคกัดฟันเอ่ย “นายอย่ามาเป็ตัวถ่วงของฉันเด็ดขาดนะ”
ขณะที่ทั้งสองคนกำลังปรึกษากันอยู่นั้น อลิซาเบธก็เดินมาพร้อมกับเอ่ยอย่างเป็กังวล “พวกนายรู้เื่ของกลุ่มอื่นบ้างหรือเปล่า? ครั้งนี้เราคงไม่ได้อยู่อันดับต้นๆ แล้ว”
“ทำไมไม่มีความมั่นใจแบบนั้นล่ะ? ยังไม่ได้เริ่มถ่ายเลยไม่ใช่หรือ? ” หร่านซวี่จือเอ่ยถามด้วยความสงสัย
อลิซาเบธชี้ไปจอที่ปรากฏตรงหน้า ฮอคกับหร่านซวี่จือก็มองตามไป ตัวหนังสือแถวแรกที่ปรากฏขึ้นอย่างน่าประทับใจคือ “เอ็ดเวิร์ด คริสเตียน และตาซาน คชาทรียา” ชื่อคนข้างหลังคือชื่อในภาษาสันสกฤตของชู
คนทั้งหมดต่างพากันนิ่งเงียบ การเอาชื่อสองอันดับแรกไปวางคู่กัน แล้วจะยังเหลือที่ให้กับคนอื่นอีกงั้นหรือ?
“โอ๊ย คิดไม่ถึงว่าปกติสองคนนี้ก็มีความสัมพันธ์ที่ไม่เลวแล้ว กระทั่งการจับฉลากยังจับได้คู่กันอีก” หร่านซวี่จืออุทาน
ฮอคเหลือทนกับความคิดสมองทึบของหร่านซวี่จือนี้เหลือเกิน
ฮอคจึงกล่าวขึ้นว่า “พระเ้า นายนี่ไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไง? คนที่มีความสามารถสูงที่สุดสองคนจับฉลากได้คู่กันเชียวนะ! ”
หร่านซวี่จือก็พูดขึ้นว่า “ครั้งที่แล้วฉันก็เป็อันดับสองนะ นายจะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? ”
ฮอคตอบกลับหร่านซวี่จือว่า “…ไม่ใช่ นายรู้หรือเปล่าว่าเอ็ดเวิร์ดนั้นเก่งกาจแทบจะครอบคลุมทุกด้าน? แล้วยังมีชูอีก ซึ่งชูนี่ถือว่าเกิดมาเป็ดาวในครอบครัวตระกูลภาพยนตร์เลยก็ว่าได้”
หร่านซวี่จือกล่าวชื่นชม “สุดยอดไปเลย”
ฮอค “…”
หร่านซวี่จือหัวเราะเสียงซึมกับระบบในสมอง: “โลกนี้เกลียดชังฉันหรือเปล่านะ? ที่รัก ตัวช่วยของนายจะมีไว้คอยช่วยเหลือฉันตลอดไหม? ”
ระบบ: “ที่รักอะไรของคุณน่ะ! อี๋แหวะ! ”
หร่านซวี่จือ: “…”
โฆษณาที่ได้รับครั้งนี้คือการออกแบบจากแบรนด์ Plem สิ่งที่ลูกค้า้าให้แสดงออกมาคือความเซ็กซี่และหรูหราที่เป็แบบเฉพาะของ Plem คำว่าหรูหรานี้เข้าใจได้โดยง่าย ซึ่งก็คือทำให้แบรนด์นั้นดูสูงส่งยิ่งใหญ่ เพียงแต่เื่เซ็กซี่นี้ สำหรับนางแบบแล้วอาจจะไม่ใช่เื่ยากอะไร แต่กับนายแบบนั้นถือเป็เื่ที่ท้าทายเลยทีเดียว
การจับคู่ของเอ็ดเวิร์ดกับชูก็เป็คู่ที่มีความสามารถสูงอย่างไม่ต้องสงสัย เหมือนกับด่านแรกที่เอ็ดเวิร์ดคู่กับบริทนีย์ ไม่แน่ว่าสามอันดับแรกอาจจะถูกพวกเขาก็เป็ได้
เอลซ่ายืนยิ้มร่าแล้วเอ่ยเตือน “ทุกท่านโปรดระวังตัวด้วย ครั้งนี้อาจจะมีคาแรกเตอร์หญิงแต่งชาย หรือชายแต่งหญิงก็เป็ไปได้นะ”
เหล่าโมเดลทั้งหลายพากันเดินไปด้านหลังเวทีเพื่อเริ่มแต่งตัว หัวข้อที่หร่านซวี่จือกับฮอคได้รับคือคู่รักอวกาศ เดิมทีน่าจะเป็หัวข้อของชายหนึ่งหญิงหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าเมื่อชายหนุ่มสองคนจับฉลากได้ คำพูดก่อนหน้านี้ที่เอลซ่าเอ่ยถึงคงหมายถึงแบบนี้
“นี่มันบ้าอะไรกัน! ให้ฉันแต่งเป็หญิง! ” ฮอคะเิอารมณ์
หร่านซวี่จือจึงเอ่ยอย่างหน่ายใจว่า “ไม่เป็ไร ฉันแต่งก็ได้”
หลังจากที่แจกจ่ายเสื้อผ้าให้หร่านซวี่จือกับฮอคแล้ว เสื้อผ้าของฮอคนั้นเป็ชุดดำทั้งชุด ส่วนของหร่านซวี่จือนั้นเป็สีขาว
หร่านซวี่จือ: “สองสามสาม เหมือนยมทูตขาวดำไหม? ”
ระบบ: “คุณรันช่างเข้าใจถึงประวัติศาสตร์ชาติจีนได้ถ่องแท้เสียเหลือเกิน กระผมนับถือขอรับ”
หร่านซวี่จือ: “…คุยกับนายนี่เหนื่อยเหลือเกิน”
ที่ได้รับความสนใจมากที่สุดเห็นจะเป็คู่ของเอ็ดเวิร์ดที่จับได้หัวข้อเ้าหญิงกับอัศวิน เอ็ดเวิร์ดนั้นเป็อัศวินอย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนคาแรกเตอร์ที่ชูได้รับคือเ้าหญิง
“์ กลุ่มในรายการของเรามีแค่รันกับชูที่ได้คาแรกเตอร์ของผู้หญิง” บริทนีย์เอ่ย “เดิมทีชูนั้นมีชื่อก็เพราะการแต่งหญิง เห็นทีรอบนี้ สามอันดับแรกกับรันคงไม่มีบุญต่อมันแล้ว”
“ไม่มีทาง” อลิซาเบธเองก็มั่นใจมาก “รันร้ายกาจสุดๆ ไม่มีทางแพ้แน่นอน! ”
หลังจากที่ชูแต่งตัวเสร็จ ใบหน้าของเขานั้นงดงามเพริศพริ้ง แม้จะแต่งหน้าเข้มไปสักหน่อยแต่ก็ไม่ได้ดูแปลกตาแต่อย่างใด ผมสีทองอ่อนๆ กับั์ตาสีมรกต ชุดกระโปรงเ้าหญิงสีขาวลากพื้น มองไปแล้วเหมือนเทพธิดาตัวน้อย เมื่อเดินออกมาจากด้านหลังเวทีก็ถึงกับดึงดูดสายตาของคนทั้งหมดไป
ชูกวาดตามองรอบทิศ เมื่อเห็นเอ็ดเวิร์ด เขาก็ยิ้มหวานแล้วเอ่ยว่า “เอ็ดเวิร์ด สู้ไปด้วยกันนะ”