เวทลูกไฟ!
นี่เป็เวทที่นักฝึกระดับฝึกลมปราณตอนปลายสามารถใช้ได้ เหมือนกับ “เวทรักษา” ที่หากใช้ขึ้นมาแล้วแต่ไม่สามารถทำลายบาเรียได้สำเร็จหลินลั่วหรานก็จะเข้าสู่สถานการณ์ที่ไร้ซึ่งกำลังอีกครั้ง
เมื่อได้ยินว่าท่านผู้ยิ่งใหญ่อะไรนั่นเรียกท่านเทพป๋ายว่า “เด็กน้อย” ในที่สุดหลินลั่วหรานก็รู้ถึงเหตุผลที่ท่านเทพป๋ายไม่ยอมปรากฏตัวออกมาแล้วบางที ตอนที่เธอก้าวเข้ามาในบริเวณยอดเขาสูงนี้ ท่านเทพป๋ายก็รู้สึกได้ถึง “ท่านผู้ยิ่งใหญ่” ที่เต็มไปด้วยพลังอันชั่วร้ายแต่ไม่สามารถเตือนเธอได้ หรืออาจจะคอยเฝ้าดูสถานการณ์ไปก่อน? เพียงแต่ เมื่อได้ยินน้ำเสียงที่ดูหวาดกลัวของท่านเทพป๋ายแล้วหลินลั่วหรานรู้สึกว่าข้อแรกน่าจะมีความเป็ไปได้มากกว่า
ความคิดยุ่งเหยิงเหล่านี้ยากจะเผยออกมาแต่ความจริงแล้วมันเกิดขึ้นใน่เวลาสั้นๆ เท่านั้น หลินลั่วหรานได้ยินเสียงของท่านผู้ยิ่งใหญ่ก็ตัดสินใจได้ในทันที ครั้งนี้เธอจะต้องฟังที่ท่านเทพป๋ายบอก!
ใน่เวลาที่ความปลอดภัยของชีวิตถูกคุกคาม ท่าร่ายเวทกว่าหนึ่งร้อยแปดท่าถูกหลินลั่วหรานร่ายออกมาด้วยความเร็วที่เธอไม่เคยทำได้มาก่อนนิ้วเรียวทั้งห้าของเธอขยับไปมาดูเหมือนว่าใช้เวลาเพียงแค่ครึ่งนาทีก็ร่ายเวทเสร็จสมบูรณ์
หลังจากที่เวทถูกร่ายเสร็จสิ้นพลังเวทไฟก็รวมตัวอยู่บริเวณปลายนิ้วของหลินลั่วหรานและมีลักษณะที่แตกต่างไปจากเวทลูกไฟธนูโปร่งประกายเปลวไฟลอยขึ้นมาอยู่เบื้องหน้าของเธอ
ดูเหมือนว่าท่านเงาดำผู้ยิ่งใหญ่นั้นจะสนใจท่านเทพป๋ายมากมันจึงหยุดการดูดซับเืของแวมไพร์ผู้โชคร้าย มือดำพุ่งเข้ามาหมายจะจับที่ตัวของเธอตอนนี้เอง หลินลั่วหรานเพิ่งจะวางนิ้วลงบนเส้นสายธนู ในเวลาที่กดดันแบบนี้ดาน่าที่เต็มไปด้วยความสงบนิ่งก็กางปีกกว้างออก ก่อนจะะโออกมา “สายฟ้า!”
เส้นสีเงินที่ปีกกว้างเปล่งแสงขึ้นก่อนจะมารวมตัวกันเป็สายฟ้าด้านหน้าของเขา แล้วพุ่งตรงไปยังร่างเงาดำ!
และมันก็เป็เหมือนกับ “บทลงโทษเื” ของคริสตัล มันคือพร์ในการต่อสู้ของดาน่า!
สายฟ้าไม่ได้พุ่งเข้าไปยังมือใหญ่ของร่างดำแต่กลับพุ่งไปยังร่างสลัวบนแท่นหิน ก่อนจะพุ่งเข้าโจมตีได้อย่างแม่นยำ
“พรึ่บๆ” เสียงของการกระทบกันระหว่างสายฟ้าและหมอกดำดังขึ้นไม่ขาดมันไม่ได้เหมือนกับ “บทลงโทษเื” ของคริสตัลที่ถูกกลืนกินเข้าไป แต่กลับละลายกลายเป็หมอกดำที่แท้สายฟ้าก็คือศัตรูของปีศาจในสมัยก่อนนั่นเอง!
เงาดำส่งเสียงดังฮึ ดูเหมือนว่ามันไม่คาดคิดว่าสายฟ้านี่จะสร้างความเสียหายให้มันได้ขนาดนี้ร่างที่อัดแน่นบนแท่นหินสลายหายไป
ใบหน้าของคริสตัลปรากฏความดีใจขึ้นมา แต่หลินลั่วหรานกลับไม่ได้วางใจถ้าหากว่าท่านเงาดำผู้ยิ่งใหญ่นี่สามารถรับมือได้ง่ายๆท่านเทพป๋ายก็คงจะไม่อาจจะหลบหน้าแบบนี้
ลูกธนูประกายไฟถูกวางลงบนคันธนูที่เกิดขึ้นจากการรวมตัวแน่นของพลังธาตุไฟมือที่ดึงสายธนูเอาไว้ของหลินลั่วหรานเริ่มจะเหนื่อยล้า ก็เหมือนกับ “เวทรักษา” “เวทธนูไฟ” นี้ต้องเป็ผู้ฝึกระดับฝึกลมปราณสมบูรณ์จึงจะสามารถปล่อยได้อย่างสบายๆแต่หลินลั่วหรานนั้นกำลังบังคับคันธนูอยู่
ในระหว่างที่หลินลั่วหรานกำลังจะปล่อยลูกธนูไฟออกไปนั้นร่างที่อยู่บนแท่นหินก็เริ่มรวมตัวใหม่อีกครั้ง
ใบหน้าอันสูงส่งของดาน่าไม่อาจระงับอารมณ์ได้อีก จึงได้แต่กัดฟันปล่อย “สายฟ้าไ ออกมาอีกครั้งเงาดำนั้นตอบกลับไปง่ายๆ เมื่อมีครั้งที่สอง ความเร็วของการโจมตีจากมือดำก็เพิ่มมากขึ้นจนว่องไวเสียยิ่งกว่าสายฟ้า มันจับเข้าที่ตัวคริสตัลและผลักไปยังทิศทางของสายฟ้า!
แวมไพร์หนุ่มได้แต่ใ สีหน้าของดาน่าเปลี่ยนไปทันทีก่อนจะบังคับให้สายฟ้ากลับมาอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ ในความจริงแล้วยิ่งเป็พลังที่รุนแรงเท่าไร การสะท้อนกลับของมันก็จะยิ่งมากขึ้นในตอนที่สายฟ้าพุ่งเข้าตัวนั้น ดาน่าก็ถอยออกมาเืสดไหลออกมาจากริมฝีปากอย่างห้ามไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าเขาได้รับาเ็ภายใน
หลินลั่วหรานไม่ได้สนใจเื่ภายนอกใดๆ เธอยกมือขวาขึ้นแสงสีแดงขยับออกห่างจากตัวของเธอ เธอง้างสายธนูออกมาจนเต็มที่พลังธาตุไฟที่รวมกันอยู่ที่หัวลูกธนูนั้นไม่เพียงแค่เป็พลังในกายของเธอแต่ยังมีพลังธาตุไฟที่ถูกรวบรวมมาจากโดยรอบอีกด้วย!
ทุกคนต่างโดนแสงสว่างจากหัวลูกธนูทำเอาสายตาพร่าเบลอมีเพียงเงาสลัวบนแท่นหินเท่านั้นที่มองข้ามสิ่งเ่าั้มาสายตาของมันทิ้งลงที่บนข้อมือขวาของหลินลั่วหราน โดยปกติแล้วไข่มุกจะถูกปิดอยู่ภายใต้แขนเสื้อแม้ว่าจะโผล่ออกมาบ้างบางครั้ง แต่ทุกคนต่างก็พากันคิดว่ามันเป็เพียงไข่มุกธรรมดาตอนนี้ไข่มุกทั้งเม็ดเดือดขึ้น นี่เป็ครั้งแรกที่มันปรากฏออกมา จึงถูกจ้องมองอย่างช่วยไม่ได้
“เอ๋?” ดูเหมือนว่าท่านเงาดำผู้ยิ่งใหญ่นั้นจะรู้จักกับไข่มุกนี้มาก่อนจึงอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมาด้วยความประหลาดใจ ตอนแรกมันอยากจะหลบหนีไปแต่ก็ถูกสะกดให้หยุดนิ่งไว้ ถ้าหากว่าเป็ไข่มุกนั่นจริงทำให้ถึงมาอยู่บนมือของผู้ฝึกศาสตร์ระดับต่ำแบบนี้ได้?
แต่สุดท้ายความสงสัยในใจก็ไม่อาจทนรับกับความทรมานชั่วร้ายได้มือดำจึงพุ่งเข้ามาจับที่หลินลั่วหรานด้วยความรวดเร็ว!
“ชึ่บ” ธนูไฟที่ที่อัดแน่นไปด้วยพลังธาตุไฟถูกปล่อยออกไปมันประกายไปทั่วทิศ ลูกธนูนั้นแหลมคมจนไม่อาจจะป้องกันได้ลูกศรตกลงมาราวกับฝนดาวตก มันเป็พลังที่รุนแรงที่สุดเท่าที่ระดับฝึกลมปราณจะมีได้และเป็เวทที่เปล่งประกายที่สุด!
สรุปง่ายๆ มันก็คือลูกธนูที่ประกอบไปด้วยพลังธรรมชาตินั่นเอง!
ลูกธนูบินออกไปราวกับดาวตก นำพาพลังที่สามารถทำลายล้างได้พุ่งเข้าสู่บาเรียของเงาดำผู้ยิ่งใหญ่
มันคือการปะทะกันระหว่างพลังธาตุไฟบริสุทธิ์และเงามืดจากนรกบนโลกนี้มีปีศาจอะไรที่สามารถทนไฟได้บ้างเวทธนูไฟก็เป็พลังธาตุไฟที่รวมตัวกันเป็ลูกศร พลังของมันนั้นรุนแรงกว่าเวทลูกไฟหลายเท่า!
ในตอนที่ลูกธนูไฟแตกกระจายออก บาเรียหมอกดำก็ถูกทะลุผ่านจนเป็รูก่อนที่บาเรียที่ปากทางเข้าจะถูกชนออกไป!
หลินลั่วหรานเห็นว่าหมอกดำกระจายออก ดูเหมือนว่ามันริ่มเข้ามาใกล้เธอไม่กล้าหยุด เธอนำร่างที่อ่อนล้าหลังจากการปล่อยพลังขยับไปด้านหน้า
พวกดาน่าทั้งสามถือโอกาสตามติดมาด้านหลัง
เมื่อครึ่งตัวของหลินลั่วหรานเพิ่งจะได้ก้าวออกมาจากบาเรียผีดูดเืทั้งสามก็ตามมาติดๆ จนเหมือนว่าจะก้าวไปพร้อมกับเธอมือใหญ่ของเงาดำก็จับเข้าที่ข้อมือของเธอเสียก่อน
“อ๊ะ...” ในที่สุดหลินลั่วหรานก็เข้าใจสาเหตุที่ดาบเจาเสวี่ยไม่อาจจะขยับได้ยามที่ถูกหมอกดำเข้าปกคลุมแล้วมือใหญ่สีดำนี่ราวกับน้ำกรดแม้ว่าจะไม่ได้ทำให้ข้อมือของเธอร้อนจนละลายเนื้อหรือกระดูกโผล่แต่ความเ็ปที่แปลบเข้าไปถึงกระดูกนั้น ก็มากพอที่จะทำให้คนอยากจะตัดแขนทิ้งออกไป!
หัวใจของหลินลั่วหรานตกลงวูบ เงาดำผู้ยิ่งใหญ่กลับพูดออกมาด้วยความใ “เ้านี่เอง!” ก่อนจะปล่อยมือของหลินลั่วหรานออกราวกับเจออะไรน่ากลัวเข้าแม้แต่ร่างบนแท่นหินของมันก็ยังสูญเสียความเป็รูปเป็ร่างไป!
จะเสียโอกาสไปไม่ได้!
หลินลั่วหรานลากมือที่ได้รับาเ็พุ่งตัวออกมาบาเรียวิ่งออกไปยังปากทางออก
เงาดำผู้ยิ่งใหญ่โมโหจนเสียการควบคุม หมอกดำรวมตัวกลับมาอีกครั้งไม่สนใจว่าก่อนหน้านี้ไข่มุกนั่นจะทำอะไรกับมันไว้บ้างแล้วพุ่งมาจับที่หลินลั่วหรานอีกครั้ง
ใครจะรู้ว่าคริสตัลที่ตามติดมาด้านหลัง ปากถ้ำนั้นแคบมากคนที่เงาดำผู้ยิ่งใหญ่จับได้จึงกลายเป็ตัวเธอแทน ดาน่ารีบตามมามีเพียงแวมไพร์หนุ่มเท่านั้นที่ยอมอุทิศตัว ผลักคริสตัลออกแล้วส่งตัวเองเข้าสู่เงื้อมมือของปีศาจ!
“ท่านบรรพบุรุษ ประชากรของท่านจะไม่ทรยศ!” แวมไพร์หนุ่มรู้ดีว่าเมื่อเข้าไปสู่เงื้อมมือของเงาดำผู้ยิ่งใหญ่แล้วก็จะไม่มีโอกาสรอดออกมาอีก จึงเลือกที่จะะเิตัวเองออก!
“ปัง” เืเนื้อของเขาถูกดูดกลายเป็อาหารของค้างคาวบริเวณปากทางตอนนั้นเองเงาดำผู้ยิ่งใหญ่ก็ถูกค้างคาวกีดกัน จนอดจะโมโหไม่ได้
หลินลั่วหรานวิ่งไปตามทางแม่น้ำ แต่กลับไม่เห็นแสงสว่างขึ้นมาเลยสักนิดตัวของเธอเหนื่อยล้า ก่อนจะได้ยินเสียงร้องกังวานของนกดังขึ้นจากด้านนอก...
เสี่ยวจิน!
เท้าทั้งสองของหลินลั่วหรานคล้ายได้รับพลังมา เธอวิ่งออกไปก่อนจะนึกถึงเสียงใของเงาดำผู้ยิ่งใหญ่ “เ้านี่เอง” คำนั้นขึ้นมา...เ้านี่เอง ที่จริงแล้วเขาพูดถึงอะไรกันแน่?