้าของถ้ำใต้ดิน เป็ซากปรักหักพังแห่งหนึ่ง!
ในเวลานี้สถานการณ์คับขันมาก เพราะซูอี้หรานชะงักไปหลังจากต้านการโจมตีของิอวี่ จากนั้นหลินเฮ่าก็พุ่งโจมตีมาจากด้านหลังของิอวี่ในทันที!
หลินเฮ่าซัดหมัดเข้าที่แผ่นหลังของิอวี่อย่างรวดเร็ว ต่อให้ิอวี่จะมีปฏิกิริยาไวแค่ไหนก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้
ตามหลักแล้วเมื่อิอวี่ััได้ว่าจะมีอันตรายมาถึงชีวิตก็ควรจะต้องรู้สึกสิ้นหวัง ไม่ว่าจะคิดจากมุมไหนซูอี้หรานก็รู้สึกสะใจมีความสุข
“เ้ายังคิดจะเป็วีรบุรุษช่วยสาวงามอีกไหม?”
แต่ในระหว่างที่กำลังคิดอยู่นั้น หลินเฮ่าก็พุ่งหมัดเข้ามาถึงตัวและพูดขึ้นมาอย่างตื่นเต้นว่า “ใช้ความตายของเ้ามาแลกโอกาสได้เชยชมเิหยูเยียนเป็คนแรก ช่างน่าเศร้าใจ!”
หลังจากนั้นหมัดขวาของหลินเฮ่าก็กระแทกเข้าที่กระดูกสันหลังของิอวี่จนทำให้เกิดคลื่นพลังงานที่รุนแรงมาก!
หลินเฮ่าคิดว่ากระดูกสันหลังของิอวี่จะต้องะเิและร่างกายจะต้องผิดรูปแน่นอน แต่วินาทีที่หมัดของเขาเข้ามาประชิดตัวของิอวี่นั้น หัวใจของิอวี่ก็เกิดประกายสีทองเปล่งขึ้นมา และกระจายจากภายในมาสู่ภายนอก ทำให้หมัดขวาของหลินเฮ่าชกไม่ถูกแผ่นหลังของิอวี่เลยเพราะถูกแสงสีทองที่ว่านั่นต้านเอาไว้!
มันเหมือนชกเข้ากับแผ่นเหล็กแผ่นหนึ่ง!
“ใครกันแน่ที่น่าเศร้าใจ”
เมื่อิอวี่หันหลังกลับมา ดวงตาของเขาก็มีเปลวไฟสีทองปรากฏขึ้น ระหว่างที่หลินเฮ่ายังตะลึงอยู่นั้น ขาขวาของิอวี่ก็ถีบเข้าที่หน้าท้องของหลินเฮ่าจนเขากระเด็นไปไกล และกระแทกซากผนังจนแตกละเอียด!
หลินเฮ่ายังคิดตามไม่ทันิอวี่ก็ตวัดกระบี่มาแล้ว กระบี่หวงฉวนหมุนอยู่กลางอากาศและพุ่งแทงทะลุหัวใจของหลินเฮ่าอย่างรวดเร็ว!
กระบวนท่าสังหารต่อเนื่องแทบไม่ได้หยุดพัก ในใจของหลินเฮ่านั้นยังตกตะลึงอยู่ เขารีบลุกขึ้นมา ถึงแม้จะหลบจุดสำคัญไปได้ แต่ไหล่ขวาก็ยังถูกกระบี่หวงฉวนปักติดกับพื้น!
“อ๊าก!”
ความเ็ปเร่งเร้าไปทั่วสติ เขามองไปยังชายหนุ่มที่กำลังพุ่งมา ด้วยสายตาที่เริ่มเปลี่ยนไป!
ก่อนหน้านี้หลินเฮ่าคิดว่าหมัดของเขาเล่นงานิอวี่ได้แน่ แต่คิดไม่ถึงเลยว่าิอวี่นั้นจะมีทักษะการป้องกันที่น่าทึ่ง สามารถต้านพลังหมัดของเขาได้สนิท! นั่นก็หมายความว่า ที่จริงแล้วิอวี่นั้นมีสิทธิและความสามารถมากพอที่จะสู้กับเขาซึ่งหน้า แต่เมื่อครู่กลับตั้งใจไม่ทำแบบนั้น ...
ทันใดนั้นเองเหมือนหลินเฮ่าจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เขารู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาทันที ...
ก่อนหน้านี้ที่ิอวี่ลงมือกับซูอี้หราน มันไม่ใช่เพราะ้าเล่นงานซูอี้หรานก่อน แต่้าทิ้งพื้นที่ว่างเอาไว้ เพื่อหลอกให้เขาเผยช่องโหว่ ทำให้เขาไม่ระวังตัว! ิอวี่ใช้วิธีการหลอกให้หลง คนที่ิอวี่คิดจะลงมือั้แ่แรกนั้นก็คือตัวเขานั่นเอง!
หลินเฮ่ารีบบีบหยกให้แตก เขาไม่มีใจคิดจะสู้ต่ออีกแล้ว
เขาไม่รู้เลยว่าิอวี่จะมีไพ่ไม้ตายอีกมากน้อยแค่ไหน แต่อย่างน้อยตอนนี้เขาก็มองไม่ออกและเดาไม่ได้ด้วย เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการต่อสู้ที่คาดเดาไม่ได้เขาก็เลยเกิดความหวาดกลัวขึ้นมา!
พอคิดได้แบบนี้ หลินเฮ่าก็พยายามดึงกระบี่หวงฉวนออกแล้วคิดจะหนี!
สิบวินาที ขอแค่ยื้อได้สิบวินาทีเขาก็จะหลุดพ้นความอันตรายไปได้
แต่ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว! เพราะในขณะที่เขาอดทนต่อความเ็ปในการดึงกระบี่หวงฉวนออก ิอวี่ก็กำลังบุกเข้ามาแล้ว ลมปราณหมอกน้ำแข็งสีดำหายไปหมด มันกลับกลายเป็ร่างเปลวเพลิงสีทอง
สถานะหยางสูงสุด เปิดออก!
“อ๊าก!”
หลังจากเสียงะเิ เสียงโหยหวนก็หายไปตามพลังงานเปลวไฟที่ลุกโชน ิอวี่ชกหมัดเข้าใส่หน้าของหลินเฮ่า แล้วหัวของเขาก็แหลกละเอียดเป็ชิ้นๆ
ผู้กล้าที่เพิ่งจะมีขอบเขตอมฤตขั้นที่สองอย่างิอวี่ แต่ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็จบชีวิตผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามได้
ทุกอย่างดูเรียบง่าย และในความเป็จริงมันก็เป็แบบนั้น
ิอวี่คิดวางแผนมาอย่างละเอียดั้แ่ต้น การเคลื่อนไหวของเขาในแต่ละครั้งนั้นล้วนแต่มีเป้าหมาย เมื่อเผชิญหน้ากับอวี่ชงก่อนหน้านี้ เขาสามารถแสดงพลังและเพลิงกระบี่อันน่ากลัวออกมาได้
แต่หลินเฮ่านั้นแตกต่างออกไปคือมีเทวะสามดวง ลมปราณในร่างกายนั้นเหนือกว่าเขามาก หากสู้กันซึ่งหน้าิอวี่ต้องเป็รองแน่นอน คิดอยากจะฝ่าวงล้อมเอาชนะผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามถึงสองคน เขาจำเป็ต้องอาศัยการป้องกันจากสัจธรรมเพลิงไร้เทียมทาน และโต้กลับในทันที!
ในเวลานี้ ทั่วทั้งร่างกายของิอวี่นั้นเต็มไปด้วยเปลวไฟที่ลุกโชน สถานะหยางสูงสุดทำให้เืลมของเขาพลุ่งพล่าน สัจธรรมเพลิงไร้เทียมทานในใจของเขาก็ลุกโชนอย่างต่อเนื่องเช่นกัน
ดวงตาที่มีเปลวเพลิงค่อยๆ หันมามองซูอี้หราน!
“เ้า ... ”
ในเวลานี้ ซูอี้หรานนั้นตกตะลึงมาก เดิมมันเป็การเดิมพันที่สนุกสนานเร้าใจ แต่ตอนนี้มันกลับกลายสภาพเป็การเก็บกวาดที่น่าอนาถ ทำให้รู้สึกน่าหดหู่ใจจริงๆ
ซูอี้หรานค่อยๆ ยกกระบี่ขึ้นมา สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันเหนือความคาดหมายของเขามาก หากบอกว่าก่อนหน้านี้เขาดูถูกิอวี่มากเกินไป ในตอนนี้เขาก็เห็นิอวี่เป็ศัตรูตัวฉกาจที่แท้จริงแล้ว
“ข้าคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเ้าจะมีไพ่ไม้ตายแบบนี้ด้วย พูดตามตรงนะ ข้าประเมินเ้าต่ำเกินไป แต่หลังจากนี้ข้าจะไม่ปรานีกับเ้าอีกแล้ว ข้าจะตัดหัวของเ้าแก้แค้นให้กับหลินเฮ่า!”
ระหว่างที่พูด ซูอี้หรานก็เดินลมปราณขึ้นมาจากดวงจิตเทวะ ตับเทวะ แล้วก็ม้ามเทวะ และปล่อยจิตสังหารออกมาอย่างเต็มที่!
ิอวี่ที่ร่างกายอยู่ท่ามกลางเปลวไฟที่ร้อนแรงก็พูดขึ้นมาแบบประชดประชันว่า “นี่คงเป็คำพูดที่ไม่ยอมรับ หลังจากเจอความสุขถึงที่สุดที่นำพามาให้พบกับความทุกข์ที่สลดที่สุดสินะ ทำไมข้าฟังแล้วมันเหมือนเ้ากำลังแกล้งทำเป็แข็งแกร่งอยู่เลยล่ะ”
“ิอวี่ เ้าเป็คนที่บ้าที่สุดเท่าที่ข้าเคยเจอมาเลย”
น้ำเสียงของซูอี้หรานเย็นะเืแบบนี้เพราะถูกพูดจี้ใจดำ เขาก็เริ่มยิ้มแล้วพูดว่า “ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของข้า ข้าไม่เคยคิดอยากฆ่าใครขนาดนี้มาก่อนเลย เ้าเป็คนแรก และจะเป็คนสุดท้ายด้วย! ข้าจะให้เ้าตาย ข้าจะฉีกเ้าเป็ชิ้นๆ !”
“ตายซะเถอะ!”
เส้นเืเส้นเอ็นที่คอของซูอี้หรานปูดโปน ใบหน้าที่หล่อเหลาในเวลานี้ดูโเี้อย่างมาก เขาถือกระบี่พุ่งแทงเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง ลมปราณจากเทวะทั้งสามดวงนั้นพรั่งพรูออกมา และไหลไปรวมตัวกันบนตัวกระบี่!
“กระบี่ทะยานฟ้า!”
ซูอี้หรานถือเป็ยอดฝีมือด้านกระบี่คนหนึ่ง กระบี่ทะยานฟ้าเป็ทักษะเสวียนระดับต้นสูงสุดที่แข็งแกร่งมาก ตอนนี้ซูอี้หรานเอามันออกมาใช้ ทำให้อากาศโดยรอบนั้นบิดเบี้ยว พุ่งโจมตีใส่ิอวี่ในพริบตา
แต่ิอวี่ก็ไม่ได้คิดจะถอยหนี เปลวเพลิงในร่างกายของเขายังลุกโชนอยู่ สัจธรรมเพลิงไร้เทียมทานก็ยังต้านทานลมปราณกระบี่ที่พุ่งมาจากด้านหน้าอย่างบ้าคลั่ง
ในเวลานี้เอง ิอวี่ก็ซัดหมัดออกไป ัและคชสารปรากฏขึ้นมาด้านหลังของเขา ร่างกายของพวกมันเองก็มีเปลวเพลิงลุกโชนอยู่ด้วยเช่นเดียวกัน
สถานะหยางสูงสุด หมัดคชสารัใหญ่!
“อ๊าก!”
จิตสำนึกของิอวี่มันพุ่งทะยานขึ้นจนสูงสุด วินาทีที่เขาซัดหมัดออกมา ัคชสารกับแสงลมปราณกระบี่ที่แข็งแกร่งก็ปะทะกัน คลื่นพลังงานที่น่ากลัวก็แผ่กระจายออกไปจนทั่ว
ไม่ว่าจะเป็ิอวี่หรือว่าซูอี้หราน ก็ล้วนแต่ถูกกลืนเข้าไปในคลื่นพลังเ่าั้ แทบมองไม่เห็นร่างกายเลย!
คลื่นพลังงานซัดซากปรักหักพังโดยรอบจนกระจัดกระจาย กลายเป็หลุมขนาดใหญ่ ลมปราณกระบี่กับเปลวเพลิงนั้นปะทะกันอย่างดุเดือด
หากคนทั่วไปมาเจอคลื่นพลังงานที่น่ากลัวแบบนี้คงกลายเป็หมอกควันในพริบตาแน่นอน!
ในบริเวณซากปรักหักพังที่ไม่มีใครอยู่เลยแห่งนี้ ใครจะไปคิดว่าจะเกิดการปะทะที่น่าทึ่งขนาดนี้ขึ้นได้? ไม่ว่าใครก็ไม่มีทางคาดคิด คนสองคนที่ดูไม่ได้มีอะไรสะดุดตามากนัก กลับต่อสู้กันได้อย่างดุเดือดขนาดนี้
ในเวลานี้เอง เสื้อผ้าที่งดงามของซูอี้หรานนั้นขาดรุ่ย ที่มุมปากของเขามีรอยเื แต่เขากำลังพยายามยืนให้นิ่ง ถึงแม้เขาจะถูกหมัดของิอวี่เล่นงานจนตัวสั่นไปทั้งตัว แต่ก็ยังฝืนเอาไว้ได้ ตามหลักแล้ว ขนาดเขายังมีสภาพแบบนี้เลย ิอวี่ก็น่าจะอาการหนักกว่าเขามาก!
เพราะซูอี้หรานรู้ดีว่ากระบี่ทะยานฟ้าของเขานั้นมันน่ากลัวมากแค่ไหน!
หลังจากที่ฝุ่นควันกระจายสลายหายไปแล้ว ซูอี้หรานกลับต้องตกตะลึง ิอวี่ยังยืนอยู่ที่เดิม เสื้อผ้าของเขาขาดรุ่ย มีรอยเืที่เกิดจากกระบี่เปื้อนเสื้อผ้าของเขา
... แต่ว่าิอวี่ไม่ได้ถูกลมปราณกระบี่เล่นงานจนร่างแหลก เขายังยืนอยู่ได้เหมือนเดิม!
“เป็ไปไม่ได้ ... เป็ไปไม่ได้เด็ดขาด ... ”
ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สองคนหนึ่ง สามารถต้านกระบี่ทะยานฟ้าที่เต็มกำลังจากผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามอย่างเขาได้?!
แต่ซูอี้หรานนั้นกลับไม่รู้เลยว่า หากไม่ใช่เพราะิอวี่ยังเหลือพลังสัจธรรมเพลิงไร้เทียมทานอยู่อีกสี่ส่วน กระบี่ของเขาคงทำให้ร่างกายของิอวี่แหลกไปแล้วจริงๆ
“ข้าจะฆ่าเ้า!”
ดวงตาของซูอี้หรานเริ่มแดงก่ำ ลมปราณของเขานั้นพลุ่งพล่าน ในเวลานี้เขาพยายามรวบรวมลมปราณแล้วโจมตีใส่ิอวี่อีกครั้ง
ในเวลานี้เอง เขาเห็นที่มือขวาของิอวี่เหมือนมีลูกไฟขนาดเท่าหัวคนปรากฏขึ้น
ซูอี้หรานจำได้ทันที เขายิ้มแล้วก็พูดออกมาว่า “ก็แค่ะเิเพลิง คิดจะเอามาใช้เป็การโจมตีเอาชีวิตรอดหรือ? ข้าไม่สนหรอกนะว่าเ้าจะมีทักษะการต่อสู้แปลกประหลาดแค่ไหน อย่างไรชีวิตของเ้าก็จะจบลงตรงนี้ พลังฝีมือที่แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะเป็เส้นทางแห่งาา เ้าทำอะไรมาตั้งมากมาย แต่สุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี นี่แหละจุดจบชีวิตที่น่าเศร้าของเ้า!”
ระหว่างที่พูด ซูอี้หรานก็ฟันกระบี่ออกไปใส่ิอวี่ เขา้าฟัน่เอวของอีกฝ่ายให้ขาดเป็สองท่อน!
ิอวี่เองก็พยายามใช้ลมปราณที่เหลืออยู่สร้างลูกไฟสีแดงเข้มขึ้นมาแล้วขว้างออกไป และมันก็ทำให้สีหน้าของเขานั้นซีดเซียวลง
ในวินาทีนั้น กระบี่ของซูอี้หรานก็ฟันปะทะเข้ากับลูกไฟนั่นพอดี!
หลังจากนั้น ...
ลูกไฟะเิเพลิงที่มีความร้อนสูงกว่าะเิเพลิงปกติห้าเท่าก็ะเิตัวออก แรงปะทะทำให้ซูอี้หรานนั้นกระเด็นไปไกลมาก
ซูอี้หรานาเ็หนักมากจนร้องเสียงหลงออกมา
เสื้อผ้าของเขานั้นถูกเผาจนไม่เหลือซาก ตัวกลิ้งกระเด็นไปไกลมาก และผมของเขาก็มีไฟลุกท่วมไปหมด หากมองเข้าไปจากที่ไกลๆ ก็เหมือนหัวของเขากำลังพ่นไฟอยู่ มันเป็ความรู้สึกที่แปลกมาก
“อ่า! ผมของข้า! ผมของข้า!” ซูอี้หรานเจ็บจนนอนกลิ้งไปกับพื้น รู้สึกว่าบนหัวนั้นร้อนมากจึงพยายามใช้มือดับไฟ แต่ในนาทีนั้นเขาไม่มีวิธีที่จะดับมันลงได้หมด!
เปลวไฟพวกนี้ถึงแม้จะไม่ได้เผาหัวของซูอี้หรานจนเละ แต่ผมของเขาก็ถูกเผาจนไม่เหลือ เขารู้สึกเหมือนมีเืออกจากในหัวใจ!
ไม่ว่าใครที่ถูกบีบจนจนมุม อะไรก็สามารถทำได้ทั้งนั้น ซูอี้หรานคลานแล้วพยายามเอาหัวมุดดิน ราวกับหอกยาวที่ปักอยู่ที่พื้น ในนาทีนี้หัวของเขามุดอยู่ในดินทั้งหมดเหลือโผล่ขึ้นมาแค่ร่างกายเท่านั้น มันเหมือนนกกระจอกเทศที่มุดหัวอยู่ใต้ดิน
แต่กระบวนท่านี้มันก็ใช้ได้ผลจริงๆ เมื่อไม่มีอากาศเปลวไฟมันก็ดับทันที ความร้อนแบบนั้นมันก็ไม่เหลืออีกแล้ว
สบาย!
ซูอี้หรานเหมือนถูกปลดปล่อย เขาออกแรงอีกครั้งเพื่อดึงเอาหัวขึ้นมาจากดิน แล้วก็รีบเอามือจับไปที่หัวของตนเอง ดูว่าผมของเขานั้นเสียหายไปมากแค่ไหน
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าพอลูบไปลูบมา เขากลับรู้สึกอย่างเดียวว่าทำไมหัวเขานั้นมันเป็ทรงกลมๆ ลื่นๆ
