ดวงตาของเนี่ยหลีตกอยู่บนสมบัติชิ้นหนึ่ง
สมบัติชิ้นนี้เป็สนับมือคู่หนึ่ง ดูค่อนข้างเก่าแก่และชำรุดทรุดโทรม ดูมัวหมองฝุ่นเกาะหนา ้าของสนับมือเต็มไปด้วยสนิมจับเขลอะ
‘สนับมือหรือ? คิดไม่ถึงว่าจะได้พบอาวุธิญญาในสถานที่แห่งนี้ด้วย ช่างโชคดีนัก ขอบคุณบรรพชนตระกูลเทียนเหิน!’ เนี่ยหลีอดที่จะแอบคิดในใจมิได้ หยิบสนับมือคู่นี้ลงมาจากตะขอเกี่ยว
“เ้า้าของสิ่งนี้หรือ?” เนี่ยไห่ชำเลืองมองสนับมือชำรุดทรุดโทรมในมือของเนี่ยหลีและเอ่ยถาม
“ใช่แล้ว!” เนี่ยหลีพยักหน้าหงึกๆ
สนับมือคู่นี้ เนี่ยไห่อยากโละทิ้งมานานมากแล้ว แต่เป็เพราะสภาพอันชำรุดทรุดโทรมเกินไปของมัน จึงบอกไม่ได้ว่ามันมีพลังอะไร ไม่มีผู้ใดสนใจ จึงยังคงเหลืออยู่ ห้องเก็บสมบัติลับก็ว่างโล่งถึงเพียงนี้แล้ว อย่างน้อยก็ยังพอช่วยประดับเติมที่หนึ่งเอาไว้
ในความเห็นของเนี่ยไห่ ภายในห้องเก็บสมบัติลับนี้ อย่างน้อยยังมีของอื่นอีกสักชิ้นสองชิ้นที่มีคุณค่า เหตุใดเนี่ยหลีจึงเลือกของชิ้นนี้?
เนี่ยหลีเก็บสนับมือคู่นั้นเข้าไปในแหวนมิติและสำรวจสมบัติในห้องเก็บสมบัติลับต่อไป แม้ของหลายชิ้นถือว่าไม่เลว ทว่าเนี่ยหลีมิได้เลือกหยิบอีก เพราะว่าของเ่าั้มิได้ช่วยส่งเสริมพลังให้แก่เขา ได้สนับมือคู่นี้มาก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว สุดท้ายสายตาจึงตกอยู่ที่ของสองอย่างสุดท้าย
หนึ่งในนั้นเป็ภาพวาดแบบแปลนอย่างหนึ่ง ้าภาพแบบแปลนมียันต์หลากหลายรูปแบบบันทึกอยู่ ดูเหมือนจะเป็องค์ประกอบของสิ่งประดิษฐ์บางอย่าง
เห็นเนี่ยหลีกำลังจ้องมองภาพวาดแบบแปลนนี้ เนี่ยไห่จึงอธิบายขึ้น “ภาพวาดนี้ไม่ทราบเป็อะไรกันแน่ คนในตระกูลเทียนเหินของเราต่างก็ไม่มีผู้ใดดูออก ภาพวาดนี้ ดูราวกับนกตัวหนึ่ง!
เนี่ยหลีจ้องมองภาพวาดนี้อยู่ครู่หนึ่ง เขาจำได้แล้ว นี่เป็ผลงานชิ้นเอกชิ้นหนึ่งของพวกปรมาจารย์ด้านศาสตร์มืด เรียกว่าหลิงขุ่ย หรือหุ่นเชิดกักิญญานั่นเอง ภาพนี้เป็หุ่นเชิดกักิญญารูปร่างอย่างนก ใน่ก่อนยุคอาณาจักรเสินเซิ่ง มีผู้ควบคุมจิตอสูรสายมืดจำนวนหนึ่งอยู่บนแผ่นดินใหญ่ พวกเขาเป็กลุ่มคนที่ลึกลับและมีนิสัยแปลกประหลาด มักทำเื่ชั่วร้ายเลวทราม ยกตัวอย่างเช่นหลิงขุ่ยนี้ พวกเขาจะสร้างหุ่นเชิดขึ้น จากนั้นผนึกิญญาของคนตายเอาไว้ในหุ่นเชิดนี้ ใช้ยันต์ควบคุมหลิงขุ่ยที่ได้ จากนั้นใช้หลิงขุ่ยทำงานให้พวกมัน ต่อมาหลังก่อตั้งอาณาจักรเสินเซิ่ง เกิดการกวาดล้างพวกผู้ควบคุมจิตอสูรสายมืดจำนวนมาก ของเช่นแบบแปลนสร้างหลิงขุ่ยนี้จึงถูกทำลายลง
แม้ของเหล่านี้เคยรุ่งเรืองอยู่่เวลาหนึ่ง หลังการก่อตั้งอาณาจักรเสินเซิ่ง ของเหล่านี้จึงกลายเป็ของหายาก ใน่ยุคมืด แบบแปลนสร้างหลิงขุ่ยยิ่งพบเห็นได้ยากนัก ถูกผู้คนลืมเลือนไปท่ามกลางแม่น้ำสายยาวแห่งประวัติศาสตร์
คิดไม่ถึงว่าเมื่อมาถึงที่นี่ กลับได้พบแบบแปลนหลิงขุ่ยชุดหนึ่ง หากสิ่งนี้ถูกค้นพบในยุคอาณาจักรเสินเซิ่ง เกรงว่าคงถูกกวาดล้างทั้งตระกูลเป็แน่!
“ข้า้าสิ่งนี้ด้วย!” เนี่ยหลีเก็บแบบแปลนไว้ในแหวนเก็บของ แม้เขาไม่ได้คิดจะผนึกิญญาของผู้คนเอาไว้ในหุ่นเชิด และแม้ของสิ่งนี้จะชั่วร้ายเกินไป ทว่าเหตุผลนี้ย่อมไม่อาจปิดกั้นเนี่ยหลีจากความ้าที่จะศึกษามันได้
เนี่ยหลีเก็บแบบแปลนใบนั้นเอาไว้ เนี่ยไห่ไม่คัดค้านแต่อย่างใด ด้วยว่าเนี่ยหลีมอบยาวิเศษและเงินเหรียญจิตอสูรให้แก่ตระกูลตั้งมากมาย พวกเขาได้รับประโยชน์อย่างใหญ่หลวงจากเนี่ยหลีแล้ว เขายังคิดอยากให้เนี่ยหลีเลือกหยิบไปอีกสักหลายอย่าง
‘แบบแปลนชุดนี้ เก็บไว้ค่อยศึกษาก็แล้วกัน’ เนี่ยหลีคิดในใจ จากนั้นก็เดินชมดูของชิ้นต่อไป มันเป็ลูกปัดมุกทรงกลมเม็ดหนึ่ง ทั้งลูกมีสีดำแวววาว ทอแสงสีดำเป็ประกาย เพียงชำเลืองมองแวบแรกก็ทำให้ผู้คนตกอยู่ในภวังค์ได้แล้ว
ลูกปัดมุกเม็ดนี้คงไม่ธรรมดาเป็แน่ ทว่าแม้แต่เนี่ยหลีไม่ทราบที่มาของมัน
“ข้า้าของสิ่งนี้ด้วย!” เนี่ยหลีพูด
“ทุกชิ้นล้วนให้ได้ ทว่ามุกเม็ดนี้...” เนี่ยไห่ลังเลใจเล็กน้อย
“ทำไมรึ? มีปัญหาอันใดหรือ?” เนี่ยหลีขมวดคิ้วมุ่นจ้องมองเนี่ยไห่และเอ่ยถาม
“มิใช่เพราะมุกเม็ดนี้มีมูลค่ามากมายอันใด แต่เป็มุกที่บรรพชนรุ่นแรกทิ้งเอาไว้ จึงเป็ของที่ระลึกซึ่งมีความหมายใหญ่หลวงต่อชนรุ่นหลัง ดังนั้นจึงสมควรจะถูกเก็บไว้ให้ดี” เนี่ยไห่พูด
“ข้าก็เป็ลูกหลานคนหนึ่งของตระกูลเทียนเหิน ดังนั้นหากให้ข้าก็คงมิใช่ปัญหาใหญ่โตอะไรกระมัง! ข้าจะดูแลมุกเม็ดนี้เป็อย่างดี นี่เป็เงินสองร้อยล้านเหรียญจิตอสูร ท่านประมุขเนี่ยไห่นำมาเติมข้าวของในห้องเก็บสมบัติลับนี้เถอะ ห้องเก็บสมบัติลับแห่งนี้ข้นแค้นเกินไปแล้ว!” เนี่ยหลีขยับแขนขวาคราหนึ่ง หยิบเอาแหวนมิติออกมายื่นให้แก่เนี่ยไห่
กลเม็ดนี้ของเนี่ยหลี เนี่ยไห่ไม่มีเรี่ยวแรงต้านทานได้แล้ว เนี่ยไห่ชั่งน้ำหนักอยู่ครู่หนึ่ง จ้องมองแหวนมิติในมือขวาของเนี่ยหลี จากนั้นหันไปมองลูกปัดมุกซึ่งไม่ทราบว่าใช้ทำอะไรได้บ้าง เขาพยักหน้าหงึกๆ และพูด “ได้สิ”
ะุเงินนัดนี้ของเนี่ยหลี ช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว!
“ดี!” เนี่ยหลียิ้มเล็กน้อย ครั้งนี้ถือว่าได้ของติดไม้ติดมือกลับไปเต็มลำ ลูกปัดมุกเม็ดนี้ไม่รู้ว่าคือสิ่งใด แต่คงมิใช่ของธรรมดาอย่างแน่นอน ยังมีแบบแปลนสร้างหลิงขุ่ย ก็นับว่าไม่เลว ยังมีอาวุธิญญาสนับมือคู่นั้น ซึ่งมิใช่สิ่งของที่จะสามารถหาซื้อได้ด้วยเงินทอง
อาวุธิญญาชิ้นนี้ มีประโยชน์เป็พิเศษยามใช้คู่กับจิตอสูร จิตอสูรปีศาจเงามีกรงเล็บของมันเอง ดังนั้นจึงไม่จำเป็ต้องใช้อาวุธ ทว่าแพนด้าเขี้ยวเสือนั้นเหมาะกับสนับมืออย่างยิ่ง
“ท่านประมุขเนี่ยไห่ ข้าขอตัวกลับแล้ว!” เนี่ยหลีจ้องมองเนี่ยไห่และพูด
“ได้สิ!” เนี่ยไห่ส่งเนี่ยหลีออกไป เวลานี้เนี่ยหลีนับว่าเป็บุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในตระกูล แค่ล้วงเงินออกมาเพียงนิดเดียว ก็สามารถทำให้กำลังของตระกูลเพิ่มพูนขึ้นได้มากมาย เป็เพราะเนี่ยหลี ทั้งตระกูลเทียนเหินจึงไม่เหมือนเดิมแล้ว เขายังจะไม่เห็นเนี่ยหลีเป็บุคคลสำคัญได้อย่างไร?
หากตระกูลใดมีลูกหลานเช่นเนี่ยหลี เกรงว่าท่านประมุขของบ้าน กระทั่งยามฝันก็ยังยิ้มแล้ว
เมื่อเนี่ยหลีกลับไปถึงบ้านของตน เขาหยิบอาวุธิญญาสนับมือคู่นั้นออกมา สนับมือคู่นี้ดูๆ แล้วเหมือนเศษโลหะกองหนึ่ง เนี่ยหลีส่งเสียงร้องฮึขึ้นมาคำหนึ่ง กระตุ้นอาณาเขติญญาของตน พลังิญญากลุ่มหนึ่งหลั่งไหลออกมาจากอาณาเขติญญา พุ่งเข้าใส่สนับมือคู่นี้ เนี่ยหลีถ่ายเทพลังิญญาเข้าไปอย่างต่อเนื่อง หล่อหลอมสนับมือคู่นี้ไม่หยุด
สนิมบนอาวุธิญญาสนับมือค่อยๆ เลือนหายไป มันค่อยๆ สะท้อนแสงขึ้นมา ในที่สุดสะท้อนประสานกับพลังิญญาของเนี่ยหลี สนับมือสั่นขึ้นไม่หยุด ค่อยๆ ลอยสูงขึ้นไปในอากาศ เสียงตูมดังขึ้นคราหนึ่ง ะเิอยู่กลางอากาศ
สนับมือคู่นั้นกลายเป็ลำแสงกลุ่มหนึ่งและพุ่งเข้าไปในอาณาเขติญญาของเนี่ยหลี
พลังของอาวุธิญญาสามารถประสานเข้ากับพลังิญญาของผู้ใช้ ปกติแล้วสามารถมีระดับสูงกว่าพลังิญญาของผู้ใช้ได้หนึ่งระดับ พูดอีกนัยหนึ่ง ในเมื่อพลังิญญาของเนี่ยหลีเป็ระดับเงิน พลังของสนับมือนี้ก็จะเป็ระดับทอง แม้แต่ยอดฝีมือระดับทองก็สามารถาเ็เพราะพวกมันได้หากไม่ระวังตัว
หากเมื่อพลังของเนี่ยหลีเพิ่มสูงขึ้น อาวุธิญญาก็จะมีอานุภาพสูงขึ้นตามไปด้วย
“อาวุธิญญาเป็ผลงานชิ้นเอกจากยุคหลังของอาณาจักรวายุหิมะของผู้ควบคุมจิตอสูรสายฟ้า มีแต่พวกเขาจึงจะสามารถสร้างอาวุธิญญาได้ ทว่ามีผู้ควบคุมจิตอสูรสายฟ้าเพียงไม่กี่คนที่ได้เคล็ดวิธีสร้างอาวุธิญญา มีครอบครัวผู้ควบคุมจิตอสูรสายฟ้าเพียงไม่กี่ครอบครัวที่มันไว้ ทุกคนสามารถมีอาวุธิญญาได้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้นในชีวิต ครั้นเมื่อคนผู้นั้นตาย อาวุธิญญาก็จะสลายไปด้วย ดังนั้นจึงมีอาวุธิญญาน้อยชิ้นนักที่ยังสามารถตกทอดมาจากยุคเก่า เ้าพวกนี้ไม่รู้ค่ากลับนึกว่าอาวุธิญญาเป็เพียงอาวุธธรรมดาชิ้นหนึ่ง ช่างเสียของเสียจริง โชคดีที่ถูกข้าค้นพบเข้า ไม่เช่นนั้น ไม่ทราบว่ามุกน้ำงามเม็ดนี้จะจมอยู่ในโคลนตมอีกนานเท่าไหร่!” เนี่ยหลียิ้มบางๆ ครุ่นคิดอยู่ในใจ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้