กำเนิดใหม่ : เทพยุทธ์จ้าวกระบี่
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
บทที่ 173 ผลลัพธ์!
ศาลเ้าชุยเสวี่ยมีจัตุรัสขนาดใหญ่ที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คน เสียงคุยเจี๊ยวจ๊าวสนั่นหู
ยามนี้ ทุกคนต่างจ้องมองไปยังกลางลานเวที ผู้คนที่อยู่ด้านนอกสุดต่างชะโงกหน้า ะโขึ้นลง อยากดูความคืบหน้าของเื่ และค่อนข้างวิตกกังวล
ท้องฟ้าสีครามกว้างใหญ่ ฝูงชนพลุกพล่านมากมาย ภายใต้สายตาจับจ้อง ฉู่เจิ้นหนานเดินออกจากศาลเ้าชุยเสวี่ยพลางเอามือไพล่หลัง เขาวางโตโดยเชิดหน้าขึ้นสูง คางเชิดหยิ่งยโส มองดูรอบข้างอย่างได้ใจ
ฉู่เจิ้นหนานในตอนนี้ หยิ่งผยองยิ่งนัก
เดิมทีเขาเป็เพียงผู้นำระดับต่ำสุดของตระกูลฉู่ แต่เพราะมีคนงามเป็หมากม้าไว้ต่อรอง เขาจึงไม่เพียงได้รับการสนับสนุนจากเชื้อสายหลักของตระกูลฉู่เท่านั้น แต่ยังมีโอกาสที่จะได้รับการชื่นชมจากผู้คนนับพันอีกด้วย
“แขกผู้มีเกียรติ สหายผู้ฝึกฝนยุทธ์ และชาวเมืองชุยเสวี่ย สวัสดีทุกท่าน ข้าชื่อฉู่เจิ้นหนาน เป็ผู้นำตระกูลฉู่เชื้อสายไป๋หยาง และเป็ผู้ปกครองของสาวน้อยซินเหยาของพวกเราด้วย"
“ข้ารู้ว่ามีสหายหลายท่านมาจากแดนไกล เพื่อมาฟังผลของการหาคู่แต่งงาน ผู้แซ่ฉู่รู้สึกซาบซึ้งยิ่งนักๆ สรุปคือ ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนใจ ฮ่าๆ!”
“แปะๆๆ--”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ผู้ชมก็ปรบมือและส่งเสียงโห่ร้อง
คลื่นเสียงจากผู้คนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันสะท้อนไปมาในโลกใบเล็กนี้ราวกับคลื่นลูกใหญ่ เสียงดังกึกก้องจนทำให้แก้วหูเจ็บแปลบขึ้นมา
ไม่ต้องพูดถึงเ้าสำนักและผู้นำตระกูลพวกนั้น เพราะพวกเขาได้รับเชิญมา การปรบมือนั้นย่อมเป็การแสดงถึงมารยาทและสมควรกระทำ
ผู้ฝึกฝนและผู้คนทั่วไปบางคนก็ยิ้มเช่นกัน เพราะฉู่เจิ้นหนานเองก็พูดถึงพวกเขา ต่างแอบถอนหายใจว่าคนคนนี้รู้วิธีประพฤติตนจริงๆ
“คุ้มค่าแล้วที่ข้ามาสังเกตการณ์ไกลถึงที่นี่ ฉู่เจิ้นหนานถึงกับพูดทักทายพวกเรา” นักรบระดับต่ำหลายคนพึงพอใจ
“ฮ่าๆ เราแค่มาร่วมสนุก ไม่คิดว่าผู้นำตระกูลฉู่จะอัธยาศัยดีเช่นนี้!”
“ฉู่เจิ้นหนานคนนี้ ไม่ตัดสินใจเลือกคู่ครอง คงเพราะคำนึงถึงความสุขของคนงาม แบกรับความรับผิดชอบของการเป็ผู้ปกครอง และ้าตรวจสอบตัวเลือกเ้าบ่าวทั้งหมดอย่างรอบคอบก่อน ต้องบอกว่าไม่อาจดูเบา!”
คนส่วนใหญ่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม และบางคนถึงกับยกนิ้วให้เพื่อยกย่องฉู่เจิ้นหนาน
เพราะสำหรับคนอย่างพวกเขาที่ไม่สามารถฝึกฝนได้ ย่อมรู้สึกยินดีที่ได้รับการต้อนรับจากนักรบิญญา แม้ว่าจะเป็เพียงคำทักทายสั้นๆ ก็ตาม
ในกลุ่มผู้ชม มีเพียงคนที่คุยเื่การแต่งงานกับฉู่เจิ้นหนานเท่านั้นที่ยังคงนิ่งเงียบ เพราะรู้ว่าแท้จริงแล้วอีกฝ่ายเป็คนอย่างไร
“จิ้งจอกเฒ่า! ไม่ช้าก็เร็ว ข้าจะสับเ้าเป็ชิ้นๆ!” ฉู่อวิ๋นเต็มไปด้วยความโกรธ หายใจแรง ก่อนจะค่อยๆ ระงับความตื่นเต้นเอาไว้
เมื่อนั่งใกล้กับเวทีมากที่สุด เขาย่อมเห็นท่าทางที่ดูกระตือรือร้นของฉู่เจิ้นหนานได้ชัดเจนที่สุด
หากฉู่เจิ้นหนานไม่ได้บังคับให้ฉู่ซินเหยาแต่งงาน เขาจะได้รับการปฏิบัติเหมือนที่เป็อยู่ทุกวันนี้หรือ?! จะมีสถานะอย่างที่มีในวันนี้ได้หรือ?!
หากฉู่เจิ้นหนานไม่ได้ใช้ตำนานิญญาเศษเดนที่ว่ามาใส่ร้ายฉู่อวิ๋น หาว่าเขาเป็ตัวซวยทำให้ตระกูลย่อยถูกฆ่าล้างตระกูลแล้ว ฉู่อวิ๋นจะถูกกล่าวหาอย่างอยุติธรรม ใช้ชีวิตเหมือนหนูข้างถนน ทนทุกข์ทรมานจากการถูกดุด่าและกล่าวหาเป็เวลาหลายเดือนหรือ?!
“คนสารเลว... ไอ้คนสาวเลว!!!"
ยิ่งมองเห็นฉู่เจิ้นหนานเขาก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ ความเกลียดชังทั้งเก่าและใหม่คุกรุ่นขึ้นในหัวใจ ทำให้ฉู่อวิ๋นเริ่มหายใจแรงขึ้น เขาโกรธมากเหลือเกิน
ในเวลานี้ เมื่อเห็นว่าฉู่อวิ๋นอารมณ์ไม่มั่นคง หลิงจื้อก็แอบส่งข้อความ “ผู้มีพระคุณ อย่าเพิ่งผลีผลามไป รอประกาศผลแล้วเราจะพาพี่สาวของท่านออกไปทันที”
“ส่วนเื่แก้แค้นค่อยมาคิดบัญชีกันทีหลัง ตอนนี้โปรดอดทนไว้ก่อน”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ฉู่อวิ๋นก็หายใจเข้าลึกๆ ระงับอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน แล้วพยักหน้าเงียบๆ
ใช่ สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือการช่วยฉู่ซินเหยาออกมา เื่อื่นนอกเหนือจากนี้ยังมีเวลาให้สะสางกันอีกเยอะ!
หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่เจิ้นหนานก็พูดจาโอ้โลมอีกพักใหญ่ ซึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าการขอบคุณผู้คนจากทุกสายอาชีพและพูดคุยเกี่ยวกับการพัฒนาตระกูลฉู่ในอนาคตอีกไม่กี่คำ
หลังจากพูดจบ เขาก็เรียกกลุ่มนักดนตรีและนักแสดงออกมาร่ายรำ ทำให้บรรยากาศของทั้งลานดูรื่นเริง และในขณะเดียวกันก็แจกจ่ายโอสถที่จะช่วยในการฝึกฝนให้แขกทั้งหลาย ซึ่งทำให้นักรบส่วนใหญ่พอใจอย่างมาก
ถึงขนาดที่ฉู่เจิ้นหนานยังสั่งให้สาวใช้กลุ่มใหญ่โยนถุงเงินและหินิญญาให้คนนอกลาน นับเป็การแสดงที่ยอดเยี่ยม
ขณะที่ร้องรำทำเพลง หลายคนตื่นเต้นมาก กระซิบกระซาบแอบคาดเดากันว่าคนงามของตระกูลฉู่จะลงเอยกับใคร
“เ้าฉู่เจิ้นหนานนี่ ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี เื่การเลือกสามีต้องผ่านการไตร่ตรองมาก่อนแล้วแน่ ข้าคิดว่าจวนตระกูลเสวี่ยจะได้คนงามไปครอง” เ้าสำนักคนหนึ่งกล่าว
“น้องชาย อย่าคิดว่าจวนตระกูลเสวี่ยนั้นทรงพลังเสียคนเดียวสิ จริงๆ แล้ว ตระกูลปีศาจวัวนั้นแข็งแกร่งกว่ามาก! ว่ากันว่าพวกเขามีสายเืของสัตว์ปีศาจที่ดุร้าย และสมาชิกทุกคนในตระกูลคือนักรบโดยกำเนิด” ผู้เฒ่าที่เป็ผู้นำตระกูลพูดด้วยรอยยิ้ม
“ฮ่าๆ น่าหัวร่อจริงๆ!" หนึ่งในนักพรตลัทธิเต๋าหนวดขาวโบกมือแล้วพูดว่า “ภูมิหลังของตระกูลผู้ฝึกฝนอันศักดิ์สิทธิ์นั้นแข็งแกร่งกว่าตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปอย่างแน่นอน พวกเ้ายังเยาว์วัยนัก”
ทุกคนพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิด ไม่ได้สนใจกับการแสดงอันอ่อนช้อยตรงหน้าเลย
“ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ขอเพียงคนงามได้แต่งกับคนที่ตนรัก แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว!” เด็กผู้หญิงบางคนพูดออกมา ความคิดของพวกนางไร้เดียงสามาก
“ความจริงแล้ว คุณชายชุยเสวี่ยมีเสน่ห์และหล่อเหลา ส่วนซิวหลัวหน้าผีก็มีพลังมหาศาลเช่นกัน ขอเพียงแค่แต่งงานกับหนึ่งในสองคนนี้ ต่างก็ดีไม่น้อย”
“คนงามนางนั้นยังไม่ออกมาเลย นางควรเป็คนเลือกสามีเองไม่ใช่หรือ? น่าฉงนเสียจริง”
ชายหญิงจำนวนมากกำลังพูดคุยกัน แต่จุดสนใจของพวกเขาแตกต่างกันออกไป พวกเขาให้ความสำคัญกับตัวบุคคลและไม่ได้คิดถึงการต่อรองทางอำนาจที่อยู่เื้ั
ในที่สุด เมื่อการแสดงเป็ไปอย่างราบรื่น ฉู่เจิ้นหนานก็ยิ้มและบอกให้หญิงที่แสดงร่ายรำถอยออกไป
ทันทีที่เขากลับมายืนอยู่ตรงกลางเวทีอีกครั้ง เขาก็พูดว่า “ฮ่าๆ ในเมื่อทุกท่านมีความสุข ผู้แซ่ฉู่ก็จะไม่หมกเม็ดอีกต่อไป ตอนนี้ ข้าจะประกาศผลการแต่งงานของเผ่าฉู่ ณ ที่นี้"
“ฟุ่บ--”
ทันทีที่พูดจบ การถกเถียงกันในกลุ่มฝูงชนก็เหมือนกองไฟที่ถูกราดน้ำจนดับ
จากนั้น ทั่วทั้งสถานที่ก็เงียบสงบ
ยากเกินจะจินตนาการได้ว่าในโลกเล็กๆ ใบนี้ที่เต็มไปด้วยคลื่นมนุษย์ จะได้ยินเพียงเสียงลมหายใจเท่านั้น คล้ายว่าทุกสรรพสิ่งได้ตายตกกันไปหมดแล้ว
ทุกคนต่างก็ตั้งตารอคอย สายตาจับจ้องไปที่ฉู่เจิ้นหนานที่อยู่กลางเวทีอย่างไม่กะพริบตา หัวใจก็เต้นเร็วขึ้นอย่างช้าๆ
“ตึกตัก--”
“ตึกตัก--”
“ตึกตัก--”
เสียงเต้นระรัวนี้ คือเสียงหัวใจของฉู่อวิ๋น เสวี่ยหานเฟย และตงฟางสยง
ยามนี้ ชายหนุ่มทั้งสามล้วนมีสีหน้ากังวล นี่แสดงให้เห็นว่าพวกเขาทั้งหมดให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับผลลัพธ์ของการแต่งงานครั้งนี้ มืยอมให้เกิดการสูญเสียใดๆ ทั้งสิ้น
“จริงๆ แล้ว จากผลงานของผู้สมัครตัวเลือกสามีและจากการตัดสินใจของลูกสาวของข้า ซินเหยา ผลลัพธ์ก็ชัดเจนมาก”
พูดจบ ฉู่เจิ้นหนานก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ยกยิ้มที่มุมปาก และจ้องมองไปในทิศทางของ “ซิวหลัวหน้าผี”
เมื่อเห็นท่าทางนี้ ฉู่อวิ๋นและหลิงจื้อต่างก็เผยยิ้มกว้างและถอนหายใจอย่างโล่งอก ในเมื่อตัดสินตามความ้าของซินเหยา เช่นนั้นย่อมเป็ตระกูลหลิง!
พวกเขาได้เจรจากับฉู่เจิ้นหนานไว้แล้ว และไม่มีใครรู้เื่นี้
“พี่ซินเหยา ไม่นานแล้ว... อีกไม่นานข้าจะพาท่านออกไป! รอก่อนนะ” ฉู่อวิ๋นกัดริมฝีปากอย่างตื่นเต้น!
ในขณะเดียวกัน ฉู่เจิ้นหนานและหลิงจื้อก็มองหน้าและต่างพยักหน้าให้กันเล็กน้อย
จากนั้น เขาก็เงยหน้าขึ้น มองไปรอบๆ ผู้ชม ยกยิ้ม และพูดเสียงดัง “ลูกสาวซินเหยา สามีที่นางเลือกคือ...”
ยามนี้ ผู้ชมทั้งหมดกลั้นหายใจ ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
ทุกคนเบิกตากว้าง ใบหูกระดิกเพราะกลัวว่าจะพลาดฉากหรือประโยคใดๆ
หลังจากนั้นไม่นาน ฉู่เจิ้นหนานก็เดินไปบนเวทีและค่อยๆ เข้าใกล้ทิศทางของตระกูลหลิงด้วยสีหน้าพึงพอใจ
ในขณะเดียวกัน สิ่งนี้ยังทำให้สายตาของทุกคนมองตามเขา และค่อยๆ มุ่งความสนใจไปที่ “ซิวหลัวหน้าผี”
ทุกคนสูดลมหายใจ ดูเหมือนว่าผลลัพธ์จะชัดเจนแล้ว!
ในที่สุด เมื่อผู้ชมทั้งหมดเงียบและตั้งตารอ ฉู่เจิ้นหนานก็ยิ้ม
เขากางฝ่ามือออกและค่อยๆ ผายมือไปยังตำแหน่งของฉู่อวิ๋น จากนั้นมุมปากของเขาก็ขยับ
“สามีที่ฉู่ซินเหยาเลือก...คือคนนี้!”
“คุณชายชุยเสวี่ยแห่งจวนตระกูลเสวี่ย เสวี่ยหานเฟย—! ยินดีด้วยๆ!”
ยามนี้ ขณะที่คำพูดแห่งความสุขจบลง ฉู่เจิ้นหนานก็หัวเราะ ฝ่ามือของเขาขยับไปด้านข้างอย่างรวดเร็ว และชี้ไปที่ใจกลางของจวนตระกูลเสวี่ยทันที
เขาชี้...
เขาชี้ไปที่เสวี่ยหานเฟย
เขาชี้ไปที่เสวี่ยหานเฟยจริงๆ! ! !
“ว้าว!”
ทันใดนั้น ทั่วทั้งลานก็คล้ายโดนปาะเิ ทุกคนเดือดพล่าน ในหัวว่างเปล่า!
เสียงปรบมืออันอบอุ่น เสียงโห่ร้อง เสียงะโ เสียงเรียก และเสียงกรี๊ดดังไปทั่วทุกตารางนิ้ว!
"ขอแสดงความยินดีกับจวนตระกูลเสวี่ยที่ได้คนงามกลับไปครอง!"
“ช่างเป็ความสุขที่น่ายินดีจริงๆ!"
“เรียกได้ว่าเป็ชายอัจฉริยะคู่หญิงงาม ์สรรค์สร้างมาคู่กัน!”
“ั้แ่สมัยโบราณ คนงามคู่กับจอมยุทธ์ คุณชายชุยเสวี่ยมีบุคลิกที่ดี แข็งแกร่ง มีภูมิหลังที่โดดเด่น และหล่อเหลาอย่างยิ่ง ดูเหมือนว่าคนงามของตระกูลฉู่เองก็อดหวั่นไหวไม่ได้!”
“ฮ่าๆ ครั้งนั้นที่การชุมนุมพยัคฆ์ั คุณหนูฉู่จงใจหาเื่คุณชายชุยเสวี่ย ที่แท้เป็เพราะในใจนางมีเสวี่ยหานเฟยอยู่หรอกหรือ? คิดไม่ถึงจริงๆ”
“ฤาสาย[1]หล่อเหลาอ่อนโยน นารีรายงดงามล่มเมือง เข้ากันสุดๆ! เป็คู่ที่ลงตัวยิ่งนัก!”
ทุกคนปรบมือดังกึกก้อง
ต่างคนต่างพูดแสดงความยินดี ยินดีกับเสวี่ยหานเฟยจากจวนตระกูลเสวี่ยที่ในที่สุดก็ได้คนงามไปครอง
“ขอบคุณทุกท่านที่ให้การสนับสนุน นับจากนี้ไป ข้าจะดูแลซินเหยาอย่างดีแน่นอน ขอบคุณมาก ขอบคุณทุกท่านที่อวยพร!” เสวี่ยหานฟยโบกพัดขนนกและเผยรอยยิ้มอ่อนโยน
เขาที่รายล้อมไปด้วยผู้คนจากจวนตระกูลเสวี่ยก้าวขึ้นไปบนเวที เพลิดเพลินกับการชมเชยอย่างล้นหลาม และได้รับสายตาชื่นชมนับไม่ถ้วน
“วิ้ง——”
ในเวลานี้ ์และโลกคำราม โสตประสาตพิกลพิการไม่ได้ยิน
คำสรรเสริญยกยอของผู้คนและคำพูดของเสวี่ยหานเฟย สำหรับฉู่อวิ๋นในตอนนี้แล้วนั้น เป็เหมือนหนามแหลมคมที่ทิ่มแทงทะลุหัวใจของเขา! เจาะทะลวงิญญาของเขา!
เกิดอะไรขึ้น?! พี่ซินเหยาจะไปเลือกเสวี่ยหานเฟยได้อย่างไร?! เป็ไปไม่ได้... นี่เป็ไปไม่ได้!
อีกอย่าง ฉู่เจิ้นหนานเองก็ตกลงที่จะหมั้นหมายฉู่ซินเหยากับเขาแล้วไม่ใช่หรือ? เขาเห็นด้วยกับผู้เฒ่าหลิงแล้วไม่ใช่หรือ?! ทีนี้... เหตุใดจึงเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น?!
ยามนี้ ดวงตาของฉู่อวิ๋นเบิกกว้าง ั์ตาสั่นระริก
เขาสับสน ตกตะลึง ประหลาดใจ ไม่เชื่อ และ... โกรธ! โกรธอย่างถึงที่สุด!!!
เขากำหมัดแน่นจนกระดูกแตก ปลายนิ้วเปลี่ยนเป็สีขาว พลางจ้องมองไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า
เขาหายใจแรง หน้าอกสั่นกระเพื่อม และหัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง! ตกตะลึงและโกรธอย่างไม่รู้จบ!
“เป็... เป็จวนตระกูลเสวี่ยหรือ? ทำไม... ทำไมล่ะ?! ทำไมถึงเป็เสวี่ยหานเฟยล่ะ?!”
“ทำไม…”
“ทำไมกัน?--!!!”
ฉู่อวิ๋นค่อย ๆ หันใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามและสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ จ้องมองไปที่ชายชราที่มืดมนอยู่ข้างๆ เขา
----------
[1] ผู้ชาย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
