“รินทร์จะเรียนจบเมื่อไหร่?”

คนถูกถามชะงักเล็กน้อย ก่อนตอบ

“... ก็อีกประมาณสองเดือนกว่าค่ะ” เธอตอบเสียงแผ่ว 

“อีกไม่นานแล้วสินะ...” เขาพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะหันไปบอกกับผู้เป็นแม่ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ถ้าอย่างนั้น คุณแม่ช่วยดูฤกษ์แต่งงานให้ผมกับน้องด้วยนะครับ”

“ห๊า... ฤกษ์แต่ง?” ทวิกาอุทานออกมาอย่างไม่แน่ใจว่าตัวเองหูฝาดหรือเปล่า 

“ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ หรือคุณแม่ไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานของผมกับน้องรินทร์?” ธามย้อนถามกลับ ดวงตาคมสบมารดาตรงๆ

“ไม่จ้ะลูก ไม่มีอะไรเลย แม่เห็นด้วยสิ เห็นด้วยที่สุด!” เมื่อมั่นใจว่าไม่ได้หูฝาดจริงๆ ทวิกาก็แทบจะลุกขึ้นยืนด้วยความยินดี