ในสายตาเสวียปู้หุ่ย ิเสวียนเป็ดั่งัในหมู่มนุษย์ ตัวเขาเองในฐานะนักรบ ต่อให้ต้องตายจนร่างแหลกสลายเขาก็ไม่มีความโกรธแค้นอันใดเลย เดิมทีเขามีความคิดที่อยากจะตอบแทนราชวงศ์ต้าิ ปรนนิบัติรับใช้ิเสวียนเยี่ยงกษัตริย์ในอนาคต แต่ิเสวียนกลับทำให้เขารู้สึกกระทบกระเทือนจิตใจอย่างมาก
เขาภักดีกับิเสวียนแค่ไหน ในเวลานี้ก็มีความเ็ปเท่านั้น!
ส่วนิอู่กับิเยวี่ยที่อยู่ด้านข้างจะไม่เสียใจได้อย่างไร ิเสวียนมีความสัมพันธ์ทางสายเืกับพวกเขา พวกเขาเองก็มองเห็นิเสวียนเป็ความภาคภูมิใจ แต่ว่าการกระทำของิเสวียนมันทำให้พวกเขารู้สึกถึงความอัปยศ
“น้องชาย เ้าจะทำแบบนี้ไม่ได้ ล้มเลิกเถอะ!”
ิอู่ตะคอกใส่ิเสวียน แต่สิ่งที่ตอบกลับมากลับเป็สายตาที่เ็าของิเสวียน
เขาถูกกำหนดมาแล้วให้ไม่เหมือนใคร ชีวิตของเขาจะมาถูกิอ๋องตัวเล็กๆ ควบคุมไว้ได้อย่างไร? โลกใบนี้เป็ของเขา คำพูดของิอู่มันน่าขำสิ้นดี!
ิเสวียนไม่ได้สนใจิอู่เลย เขาหลับตาลงและเริ่มทำการดูดซับพลังที่อยู่ในผลึกโลหิตเก้าโคจร!
ผลึกโลหิตเก้าโคจรมีไว้เพื่อให้ผู้ที่มีขอบเขตอมฤตใช้งาน ผู้กล้าขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าจึงยากที่จะดูดพลังงานอันน่ากลัวเ่าั้ได้
แต่ิเสวียนกำลังแบกรับความเ็ปราวกับถูกฉีกออกเป็ชิ้นๆ
หัวใจของิเสวียนเหมือนมีกลุ่มหมอกควันเืก่อตัวขึ้น มันเป็การสร้างดวงจิตเทวะ เมื่อสำเร็จเขาก็จะสามารถไปสู่ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งที่น่ากลัว!
มันคือระดับชีวิตใหม่!
ในหัวใจของิเสวียน ผลึกโลหิตเก้าโคจรแผ่พลังงานอันน่ากลัวออกมาอย่างต่อเนื่อง มันกระตุ้นหัวใจจนทำให้เขารู้สึกเจ็บและรู้สึกกลัวจนตัวสั่น
ิเสวียนััได้ว่ามีพลังงานที่น่ากลัวกำลังพลุ่งพล่านไปทั่วร่างกาย!
พลังงานแฝงที่อยู่ภายในผลึกโลหิตเก้าโคจรมันน่ากลัวเกินไปจนเขาแทบรับไม่ไหว!
ไม่ ข้าจะตายไม่ได้ ข้าคือิเสวียน! ข้าคือาาแห่งโลกใบนี้! โลกนี้เป็ของข้า ข้าจะตายได้อย่างไร!
ข้าคือิเสวียน ข้าคือาา ข้าจะต้องแข็งแกร่ง ... ข้าจะต้องแข็งแกร่งกว่านี้ ...
หัวใจอสูรระดับสิบทั้งเก้าดวงล้วนแต่มีพลังสายเืพิโรธ ตอนที่ิเสวียนรับพลังงานที่พุ่งเข้าสู่ร่างกาย จิตสำนึกแห่งความชั่วร้ายของพวกมันก็พุ่งเข้าสู่หัวของิเสวียนด้วยเช่นกัน ทำให้เขารู้สึกกระสับกระส่าย ความทะเยอทะยานในใจก็เริ่มมีความกระหายเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
ไม่มีอะไรมาขวางข้าได้ ข้าจะต้องแข็งแกร่งอีก … แข็งแกร่งขึ้นอีก … ต้องแข็งแกร่งขึ้นอีก! ข้าจะโลกใบนี้!
เดิมิเสวียนไม่อาจรับพลังงานอันบ้าคลั่งของผลึกโลหิตเก้าโคจรได้เลย แต่จิตสำนึกสีเืในใจกลับทำให้เขากระหายเื ทำให้เขามีอาการชา ทำให้เขาลืมตัวไป! ทั้งๆ ที่มือทั้งสองข้างของเขาเจ็บจนอยู่ไม่นิ่ง แต่ปากกลับส่งเสียงหัวเราะออกมา ...
ิเสวียนหลงเข้าสู่สายมารแล้ว!
“จะให้เขาดูดพลังงานเ่าั้ไม่ได้เด็ดขาด”
เสวียปู้หุ่ยท่าทางจริงจังมาก เขายกดาบฟันโจมตีเข้าไป ิอู่กับิเยวี่ยเองก็กำหมัดแน่นแล้วก็พุ่งเข้าใส่ปราการเหล็กของิเสวียนเช่นกัน
พวกเขาเ็ปใจอย่างมาก เพราะคนที่ตนเคารพนับถือมากที่สุดต้องมากลายเป็ศัตรูตัวฉกาจ!
ทันใดนั้นเอง ธนูเืสามดอกก็พุ่งมาจากอากาศแล้วขวางการโจมตีของพวกเขาสามคนเอาไว้ พวกเสวียปู้หุ่ยหันไปมองก็พบว่าคนที่ยิงธนูสีเืก็คือเซิ่นเจิ่นโหว!
“คิดอยากจะขัดขวางองค์ชาย ฝันไปเถอะ ข้าอยู่ตรงนี้ องค์ชายจะไม่มีทางเป็อะไรเด็ดขาด” เซิ่นเจิ่นโหวพูด
เซิ่นเจิ่นโหวกลับออกมายืนอยู่ด้านหน้าของิเสวียน!
ถูกต้อง คืนฝนตกในวันนั้น คนที่คุยกับิเสวียนก็คือเซิ่นเจิ่นโหว วิธีการสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรเขาก็เป็คนบอกิเสวียนเอง
มีแค่ขุนพลสร้างแผ่นดินเท่านั้นที่สนิทสนมกับิอ๋องมากที่สุด ดังนั้นคนที่ขโมยวิธีการสร้างผลึกโลหิตเก้าโคจรก็มีแค่ขุนพลสร้างแผ่นดินเท่านั้น แล้วคนๆ นั้นก็คือเซิ่นเจิ่นโหว!
แต่ใครจะไปคิดว่าผู้ภักดีที่สุดในสายตาของทุกคน แม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ กลับมีแผนการร้ายกาจขนาดนี้!
“เซิ่นเจิ่นโหว นี่เ้า!”
เสวียปู้หุ่ยตาโต เขาคิดไม่ถึงเลยว่า คนที่โผล่มาขวางเขาเอาไว้นั้นจะเคยเป็สหายร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับเขามาก่อน
เสวียปู้หุ่ยยกดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงชี้ไปที่เซิ่นเจิ่นโหว น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ “เจิ่นโหว ข้าจะให้โอกาสกับเ้าอีกครั้ง ถอยไป ไม่อย่างนั้น ... ข้าจะฆ่าเ้า”
“ไม่ต้องมาขู่ข้า ดูสถานการณ์ในเวลานี้ก่อนไหม”
เซิ่นเจิ่นโหวส่งสายตาให้กับองครักษ์หน้าพระที่นั่งอีกห้าคน พวกเขาล้วนแต่ลอยตัวมาอยู่ข้างกายของเซิ่นเจิ่นโหวเพื่อคุ้มกันิเสวียนเอาไว้
สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเหนือความคาดหมายของทุกคนมาก ที่แท้คนที่ิเสวียนซื้อตัวไปไม่ได้มีแค่เซิ่นเจิ่นโหวคนเดียว แต่ยังมีองครักษ์หน้าพระที่นั่งอีกห้าคนด้วย!
“แล้วเ้าคิดว่าพลังของข้าด้อยกว่าเ้าหรือ?”
ทันใดนั้นรอบตัวของเซิ่นเจิ่นโหวก็เกิดลมพัดขึ้น เสื้อคลุมสีเืปลิวไสว มีลมปราณที่บ้าคลั่งพุ่งออกมาสูงจนสูสีกับเสวียปู้หุ่ย
แต่ถึงอย่างนั้น พลังของเซิ่นเจิ่นโหวก็ยังเพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยพลังของเขานั้นสูงจนเทียบเท่าราชสีห์เก้าพันตัวแล้ว!
“เป็ไปได้อย่างไร!”
ิอู่กับิเยวี่ยมองไปที่เซิ่นเจิ่นโหวแบบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดมาตลอดว่าเสวียปู้หุ่ยแข็งแกร่งกว่าเซิ่นเจิ่นโหว แต่เซิ่นเจิ่นโหวเหมือนจะซ่อนความสามารถเอาไว้ตลอดและปล่อยมันออกมาทั้งหมดในเวลานี้!
ขีดจำกัดพลังสูงสุดของเซิ่นเจิ่นโหวก็คือพลังเทียบเท่าราชสีห์เก้าพันตัว!
ก่อนหน้านี้เซิ่นเจิ่นโหวซ่อนพลังที่แท้จริงเอาไว้ เพราะอยากเคลื่อนไหวแบบเงียบๆ ขอแค่เสวียปู้หุ่ยยังอยู่เหนือเขา เขาก็ไม่มีทางถูกผลักดันไปสู่อันตราย แล้วแผนการของเขาก็จะไม่มีทางถูกจับได้
เพราะแบบนี้เซิ่นเจิ่นโหวจึงซ่อนตัวมาเป็สิบปี เขาค่อยๆ บ่อนทำลายภายในราชสำนักต้าิทีละเล็กละน้อย ตอนนี้ิเสวียนยิ่งใหญ่แล้วเขาจึงไม่จำเป็ต้องปกปิดต่อไปอีก เขาสามารถเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแล้ว!
เมื่อััได้ถึงลมปราณอันน่ากลัวของเซิ่นเจิ่นโหว ิอู่กับิเยวี่ยก็อดรู้สึกขาอ่อนแรงขึ้นมาไม่ได้
ถึงแม้ิอู่กับิเยวี่ยจะมีพลังเทียบเท่าราชสีห์แปดพันตัว แต่พวกเขาอายุยังน้อย ก่อนหน้านี้เพิ่งจะถูกทรยศหักหลังแล้วยังต้องมารับรู้ความแข็งแกร่งของเซิ่นเจิ่นโหวอีก ทำให้สติของทั้งคู่แตกกระเจิง ทรุดตัวนั่งลงกับพื้นไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
“เสวียปู้หุ่ย องค์ชายเก้าจะได้เป็ิอ๋อง เป็นายใหญ่ที่แท้จริง เห็นแก่ที่เราทำงานด้วยกันมานานหลายปี ขอแค่เ้าคุกเข่าลงยอมสวามิภักดิ์แต่โดยดี ข้าจะไว้ชีวิตเ้า”
สีหน้าท่าทางของเซิ่นเจิ่นโหวเรียบง่าย หลังจากที่ปล่อยพลังที่แท้จริงออกมาจนหมดแล้ว ดวงตาของเขาดูลึกซึ้ง น้ำเสียงมีอำนาจน่าเกรงขาม “หากขัดขืน ต้องตายสถานเดียว”
“เซิ่นเจิ่นโหว เ้าคิดว่าข้าจะยอมอย่างนั้นหรือ?”
เสวียปู้หุ่ยรู้สึกใมากในเื่ที่พลังของเซิ่นเจิ่นโหวเพิ่มสูงขึ้น แต่หลังจากที่ใแล้ว ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขาจ้องไปที่เซิ่นเจิ่นโหวแบบไม่กะพริบตา ไม่มีความหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย กลับกัน เขากลับยืดตัวตรงอีกด้วย!
“ใต้หล้านี้ อย่างไรก็ต้องเป็ขององค์ชายเก้า ทุกอย่างมันถูกกำหนดเอาไว้แล้ว ในเมื่อเ้ายังดื้อดึง วันนี้ข้าก็จะบอกเ้าว่าอะไรมันคือชะตากรรม”
ท่าทางของเซิ่นเจิ่นโหวเ็าลงอย่างรวดเร็ว เขาง้างธนูสีเืของเขาขึ้นมาแล้วยิงโจมตีใส่เสวียปู้หุ่ย มันคือทักษะการต่อสู้หลิงระดับสูง ศรโลหิตสะพรึง!
ศรโลหิตสะพรึงนี้มีอานุภาพแตกต่างไปจากศรโลหิตสะพรึงก่อนหน้านี้มาก มันเป็ลูกศรที่แฝงไปด้วยพลังราชสีห์เก้าพันตัวพุ่งโจมตีใส่เสวียปู้หุ่ย ทั้งๆ ที่มันรวดเร็วดุจสายฟ้าแต่กลับหนักราวกับอุกกาบาต และยังมีอานุภาพที่น่ากลัวอย่างมาก!
เสวียปู้หุ่ยร้องคำราม เขาจับดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงเอาไว้แน่นแล้วฟันออกไปอย่างรุนแรง เขายังสามารถต้านระลอกคลื่นพลังงานนั้นไว้ได้แล้วกระเด็นถอยไปด้านหลัง!
พลังเทียบเท่าราชสีห์เก้าพันตัวแข็งแกร่งแค่ไหน แม้แต่เสวียปู้หุ่ยเองก็ยากที่จะต้านทานไว้ได้!
แต่หลังจากนั้นเสวียปู้หุ่ยกลับปักดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงลงกับพื้น เขารู้สึกเจ็บที่ง่ามมือมาก แต่ก็ยังคงฝืนยืนขึ้นมาอีกครั้งแล้วพุ่งเข้าใส่เซิ่นเจิ่นโหวด้วยความโมโห
“รนหาที่ตาย”
เซิ่นเจิ่นโหวพูดแขวะเบาๆ แล้วง้างธนูขึ้นยิงใส่เสวียปู้หุ่ยอีกครั้ง
เมื่อเห็นศรโลหิตสะพรึงพุ่งมาที่หน้าอกของตัวเอง เสวียปู้หุ่ยไม่ได้เลือกที่จะต้านทานแต่กลับหลบไปทางด้านข้าง ทำให้ศรโลหิตเฉียดไหล่ซ้ายของเขาไป แต่เขาก็ยังไม่ได้หยุดแค่นั้น
ทุกคนตกตะลึงอย่างมาก เสวียปู้หุ่ยยอมฝืนรับธนูของเซิ่นเจิ่นโหวเพื่อให้สามารถพุ่งโจมตีไปตรงหน้าได้!
เซิ่นเจิ่นโหวปลายตาเริ่มดุดัน เขาง้างธนูขึ้นอีกครั้ง ตำแหน่งที่เขายิงไปในคราวนี้คือหัวไหล่ซ้ายของเสวียปู้หุ่ย และตอนที่เขายิงธนูมือขวาของเขาก็โค้งลงเล็กน้อยด้วยเพื่อให้ธนูนั้นมีแรงพุ่งมากกว่าเดิม!
หากเสวียปู้หุ่ยยังจะต้านธนูดอกนี้อีก เขาจะต้องปลิวกระเด็นไปไกลแน่นอน
แต่เสวียปู้หุ่ยก็ยังไม่ได้สนใจ ปล่อยให้ธนูพุ่งมาเหมือนเดิม ธนูลากเอาไหล่ซ้ายของเสวียปู้หุ่ยไปด้วย ทำให้แขนซ้ายของเขาฉีกขาดไปในทันที!
“อะไรกัน ... ”
สีหน้าของเสวียปู้หุ่ยยังคงหนักแน่น จิตสำนึกของเขานั้นพุ่งไปถึงจุดสูงสุด ภายใต้จิตสำนึกแบบนี้เขาไม่รู้สึกว่าไหล่ซ้ายตนนั้นเ็ปเลย
เซิ่นเจิ่นโหวนึกภาพความสามารถในการแบกรับของเสวียปู้หุ่ยไม่ออกเลย ในขณะที่เซิ่นเจิ่นโหวกำลังตะลึง เสวียปู้หุ่ยก็อ้อมไปด้านข้างของเขา เกร็งแขนขวาจนกล้ามเนื้อขึ้นและพุ่งแทงไปยังปราการเหล็ก!
“ฝันไปเถอะ ตาแก่!”
“คิดทำลายงานใหญ่ขององค์ชายเก้า พวกเราจะฉีกเ้าออกเป็ชิ้นๆ !”
องครักษ์หน้าพระที่นั่งห้าคนล้วนแต่มีพลังเทียบเท่าราชสีห์เจ็ดพันตัว พวกเขามีทักษะดิน น้ำ ลม ไฟ ทองแยกกันออกไป แต่ละคนเริ่มโจมตีใส่เสวียปู้หุ่ยอย่างต่อเนื่อง
เสวียปู้หุ่ยถือดาบด้วยมือข้างเดียว ฟันดาบตวัดไปมาอย่างดุดัน จิตสำนึกของเขา สติของเขา มันะเิพลังแฝงที่มีอยู่ออกมา ดาบของเขาฟันพลังธาตุดินที่อยู่ตรงหน้าจนสลายไป!
“อะไรกัน! ไม่! ไม่! ไม่นะ ... ”
“อ๊า!” ดวงตาของเสวียปู้หุ่ยเป็สีแดงเื เทพาที่จุติมาปราบปรามความวุ่นวาย เืท่วมตัว ยกดาบฟาดฟัน แค่ไม่กี่อึดใจองครักษ์ห้าคนที่อยู่ตรงหน้าก็ถูกเขาใช้ดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงฟันจนร่างแหลก!
ทุกคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมด ทุกอย่างเงียบลงไปทันตา!
ิอู่กับิเยวี่ยมองไปที่เงาตรงหน้า เขามีเืท่วมตัว แขนซ้ายขาดไป แต่เขายังคงมีท่าทางที่องอาจราวกับกำแพงเหล็กที่แข็งแกร่ง เพื่อกันลมกันฝนให้กับพวกเขา!
แต่ในเวลานี้เอง ท้องฟ้าก็เกิดฟ้าแลบและเมฆหมอกขึ้นมา ฝนห่าใหญ่ตกลงมาบนตัวของเสวียปู้หุ่ย!
สายตาของเสวียปู้หุ่ยหนักแน่นมาก เขายกมือขวาขึ้นมาแล้วเดินพลังทั้งหมดที่เขามีพุ่งแทงไปที่ปราการเหล็กที่ไร้รูปลักษณ์จนเกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นมา
ปราการเหล็กเหมือนมีเสียงปริแตก!
เสวียปู้หุ่ยยังคงยกดาบขึ้นมาแล้วแทงไปที่ิเสวียนที่กำลังดีดดิ้นอยู่ที่พื้น!
“องค์ชายเก้า!”
เซิ่นเจิ่นโหวหน้าเสียทันที เขาคิดไม่ถึงเลยว่าเสวียปู้หุ่ยจะยอมสละแขนข้างหนึ่งแล้วพุ่งโจมตีเข้ามา แล้วตอนนี้ยังสามารถแทงดาบลงไปบริเวณเอวของิเสวียนด้วย!
ในวินาทีที่เสวียปู้หุ่ยพุ่งแทงดาบไปที่ิเสวียน ดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงของเขากลับชะงัก ตรงนั้นมันเป็แค่อากาศชัดๆ แต่เสวียปู้หุ่ยกลับรู้สึกว่าดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงของเขาเหมือนแทงเข้าใส่ท่อนเหล็กท่อนหนึ่ง
เสวียปู้หุ่ยพยายามออกแรงที่แขนขวาไม่หยุด พลังงานที่น่ากลัวถูกปล่อยออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่เขากลับพบว่าไม่ว่าเขาจะออกแรงมากแค่ไหนก็ตามก็ไม่สามารถฟันดาบลงไปได้ เหมือนว่าอากาศเ่าั้มันเป็แผ่นเหล็กกั้นขวางเขาอยู่
ทันใดนั้นเองเสวียปู้หุ่ยก็ได้ยินเสียงเต้นของหัวใจดังขึ้นมา และดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงมันน่ากลัวจนถึงขั้นที่ว่าพื้นสั่นะเื
เสียงหัวเราะแปลกๆ นั้นดังออกมาจากปากของิเสวียน เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วดาบเสี้ยวพระจันทร์ชิงหลงของเสวียปู้หุ่ยก็กำลังพุ่งขึ้น้าอย่างต่อเนื่อง
ิเสวียนลืมตาขึ้นมา ดวงตาสีดำกลมโตที่มีอยู่เดิมของเขาตอนนี้แปรเปลี่ยนเป็สีแดงเข้มแล้ว!
คลื่นพลังงานอันบ้าคลั่งพลุ่งพล่านออกมาทันที ดวงตาสีเืของิเสวียนมองไปที่ท้องฟ้าราวกับกำลังคำรามเสียงอยู่ ปิ่นสีทองบนหัวของเขาแตกออก ผมสยายปลิวออกมาอย่างยุ่งเหยิง จากนั้นผมที่เคยดกดำก็แปรเปลี่ยนเป็สีขาวโพลนไปทันตา!