ลุงเสือ
เพื่อนพ่อ
ผู้เขียน
ข้าวหลาม
ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเื่นี้เป็เพียงเื่ที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเื่จริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเื่ ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
ลุงเสือ
เพื่อนพ่อ
จังหวัดเชียงใหม่
ที่บ้านเดี่ยวชั้นเดียวหลังใหญ่ ตั้งอยู่ในซอยวัดร่ำเปิงของตำบลสุเทพ อำเภอเมืองเชียงใหม่
“กูฝากดูแลลูกชายด้วยนะโว้ย… ”
‘กานต์’ ชายรูปร่างสูงโปร่งผิวขาว อายุห้าสิบปีกล่าวกับชายวัยเดียวกันมีนามว่า ‘เสือ’ ผู้เป็เ้าของบ้านเดี่ยวหลังใหญ่
หลังจากกานต์ตัดสิใจให้ ‘มิว’ ลูกชายของตนมาพักอาศัยอยู่กับเพื่อนเก่าที่เชียงใหม่ มิวเพิ่งสอบเอ็นทรานส์ได้ที่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งของจังหวัดเชียงใหม่
“มึงไม่ต้องห่วง… กูสัญญาว่าจะดูแลลูกชายมึงเป็อย่างดี”
เ้าของบ้านรับปากเสียงหนักแน่น…
ให้สรรพนามในยุคพ่อขุนรามแทนตัวเองว่ามึงกูเพราะสนิทสนมและอายุเท่ากัน ขณะกล่าวตาก็จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของมิวอย่างให้ความสนใจ ลูกชายเพื่อนคนนี้หล่อมาก
“ได้ยินแล้วใช่ไหมมิว… อย่าดื้อให้ลุงเสือต้องปวดหัวนะ… ”
กานต์หันไปกำชับกับลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ครับพ่อ… ขอบคุณครับลุงเสือ”
มิวกล่าวกับบิดาแล้วหันไปยกมือไหว้ลุงเสือผู้เป็เ้าของบ้านที่มีเมตตาให้ตนได้อาศัยอยู่ในระหว่างเรียนต่อปริญญาตรี
“ไม่เป็ไรครับ… ทำตัวตามสบายนะมิว คิดเสียว่าเป็บ้านของหนูเองก็แล้วกัน… ”
ลุงเสือเอื้อมมือมาโอบศีรษะของชายหนุ่ม จ้องมองใบหน้าหล่อเหลาของมิวด้วยสายตาชื่นชม
แม้มิวเป็ผู้ชายตัวเล็ก แต่ก็หล่อมาก อีกทั้งยังมีผิวขาวสไตล์เกาหลีเปล่งออร่าราวกับดารา
“่แรกๆ ก็อาจจะต้องปรับตัวเยอะหน่อยนะลูก… ”
กานต์กล่าวพลางรินเหล้าลงแก้วของตัวเองและอีกแก้วยื่นให้ลุงเสือผู้เป็เ้าของบ้าน
“ครับพ่อ… ”
มิวตอบ…
“อยากลองดื่มด้วยกันไหม… ”
กานต์ถามลูกชาย…
เขาเป็คนหัวสมัยใหม่ไม่ปิดกั้นโดยไร้เหตุผล เป็พ่อที่ก้าวทันยุคสมัยจึงยอมให้ลูกชายได้เรียนรู้โลกและชีวิต ถ้าหากจะลองดื่มสุราก็ไม่เป็ไรเพราะคิดว่าอยู่ในหูในตา ดีกว่าต้องแอบไปทำในที่ลับๆ
