ทั้งสองกอดรัดคลอเคลียอยู่ด้วยกันครึ่งวัน หลิ่วเทียนฉีถึงอุ้มอีกฝ่ายเข้าไปในถังอาบน้ำ อาบน้ำ นวดเฟ้น เปลี่ยนเสื้อผ้าให้แล้วพาไปโถงด้านหน้าเพื่อรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันกับบิดา

        “นายน้อยเจ็ด นายน้อยเฉียว!” เห็นทั้งสองคนจูงมือเดินเข้ามาที่โถงด้านหน้า หลิ่วถงก็รีบก้าวเข้าไปทักทาย

        “ลุงถง...” ทั้งสองคนเอ่ยปากและยิ้มทัก

        “ท่านพ่อ!”

        “ท่านอาหลิ่ว!” เดินมาถึงหน้าโต๊ะอาหารก็คำนับหลิ่วเหอ

        “อืม มาพอดี รีบนั่งลงกินข้าวกันเถอะ!” หลิ่วเหอมองเด็กทั้งสองคนทีหนึ่งก่อนส่งสัญญาณให้นั่งลง

        “ขอรับ ท่านพ่อ!” หลิ่วเทียนฉีพยักหน้า จูงมือเฉียวรุ่ยนั่งลงด้วยกัน

        “หลิ่วถง ให้ห้องครัวต้มข้าวต้มเม็ดบัวมาด้วย!” หลิ่วเหอมองรอยจูบบนคอเฉียวรุ่ยก่อนหันไปสั่ง

        “ขอรับ!” หลิ่วถงขานรับ หัวเราะพลางมองเฉียวรุ่ยกับหลิ่วเทียนฉีทีหนึ่งแล้วหมุนตัวออกไป

        ได้ยินคำสั่งของหลิ่วเหอ ไหนจะโดนลุงถงมองด้วยสายตาเช่นนั้น เฉียวรุ่ยก็หน้าแดงทันที

        “ท้องหิวแล้วสินะ? กินอะไรหน่อยเถิด!” หลิ่วเทียนฉีพูดพลางคีบอาหารให้เฉียวรุ่ยด้วยตนเอง

        “อื้อ!” เฉียวรุ่ยก้มศีรษะกินเงียบๆ เขินอายจนไม่กล้าเงยหน้า

        “ฉีเอ๋อร์ เสี่ยวรุ่ย พ่อมีบางเ๱ื่๵๹อยากหารือกับพวกเ๽้าสองคนสักหน่อย!” หลิ่วเหอเอ่ยปาก มองไปทางเด็กทั้งสองอย่างเคร่งขรึม

        “ท่านพ่อ โปรดเอ่ยมาเถิด!” เห็นหลิ่วเหอท่าทางจริงจัง หลิ่วเทียนฉีก็ตั้งใจฟังทันที

        เฉียวรุ่ยที่กินอยู่ก็รีบวางตะเกียบลง มองไปทางหลิ่วเหอเช่นกัน

        “เ๹ื่๪๫เป็๞เช่นนี้ อีกสี่เดือนจะเป็๞วันเปิดรับสมัครที่สิบปีมีครั้งหนึ่งของวิทยาลัยเซิ่งตูแล้ว ดังนั้นพ่อจึงอยากถามพวกเ๯้าสองคนว่าคิดจะเข้าวิทยาลัยเซิ่งตูหรือไม่?”

        “เ๱ื่๵๹นี้หรือ?” เฉียวรุ่ยกะพริบตาปริบๆ มองไปทางหลิ่วเทียนฉี

        “สิบปีก่อน พี่ใหญ่กับพี่รองสอบเข้าวิทยาลัยเซิ่งตูไปแล้ว ครั้งนี้วิทยาลัยเซิ่งตูเปิดรับสมัครศิษย์ คิดว่าพี่สาม พี่สี่ พี่ห้าและพี่หกก็คงไปสมัครด้วย ในฐานะลูกหลานตระกูลหลิ่ว ฉีเอ๋อร์ย่อมไม่ยินดีล้าหลังผู้อื่น ลูกยินดีพาเสี่ยวรุ่ยไปสอบเข้าวิทยาลัยเซิ่งตูด้วยกันขอรับ” หลิ่วเทียนฉีเอ่ยจริงจัง แสดงจุดยืนของตน

        วิทยาลัยเซิ่งตูเป็๲วิทยาลัยที่ใหญ่ที่สุดของแคว้นจินอวี่ และเป็๲สถานที่ซึ่งนางเอกกับพระเอกรู้จักกันและก้าวผงาดขึ้นมา สถานที่ดีๆ เช่นนี้ หลิ่วเทียนฉีย่อมไม่พลาดแน่นอน

        “ดี ลูกพ่อมีความตั้งใจเช่นนี้ พ่อดีใจยิ่งนัก” ได้ยินลูกชายเอ่ย หลิ่วเหอก็พยักหน้ารับอย่างพึงพอใจ

        “เทียนฉี ข้า ข้าเป็๲บุรุษสองเพศนะ!” เฉียวรุ่ยดึงชายเสื้อหลิ่วเทียนฉีพลางเอ่ยเสียงเบา

        ที่แคว้นจินอวี่ ฐานะของบุรุษสองเพศต่ำต้อยยิ่งนัก แม้ในตระกูลใหญ่ก็ไม่ยินดีเสียเงินอบรมสั่งสอนบุรุษสองเพศ แล้ววิทยาลัยเซิ่งตู สำนักศึกษาอันดับหนึ่งของแคว้นจินอวี่ บุรุษสองเพศอย่างเขาเข้าเรียนจะเหมาะสมหรือ?

        “แล้วอย่างไรเล่า? เ๽้าเป็๲ภรรยาข้า หากข้ามีกำลังพอ สิ่งที่ดีที่สุดทั้งหมดบนโลกนี้ข้าล้วนอยากเอามาวางตรงหน้าเ๽้า” หลิ่วเทียนฉีจ้องคนรักก่อนเอ่ยอย่างจริงจัง

        “เทียนฉี!” ได้ยินดังนั้น เฉียวรุ่ยก็ซาบซึ้งจนขอบตาแดงเรื่อ

        “เสี่ยวรุ่ยไม่ต้องกังวล วิทยาลัยเซิ่งตูรับลูกศิษย์จากพลัง ขอเพียงพลังของเ๽้ามากพอ พวกเขาไม่สนหรอกว่าเ๽้าเป็๲หรือไม่เป็๲บุรุษสองเพศ” หลิ่วเหอเอ่ยปลอบเสียงเบา

        “ขอรับ ข้าเข้าใจแล้วอาหลิ่ว!” เฉียวรุ่ยพยักหน้าตอบกลับ

        “ยังมีเวลาอีกสี่เดือน พวกเ๽้าสองคนต้องใช้พลังให้ดี ดีที่สุดเพิ่มพลังอีกสักหน่อย เช่นนั้นก่อนสอบเข้าวิทยาลัยเซิ่งตูคงทำให้พวกเ๽้ามั่นใจขึ้นอีกนิด” หลิ่วเหอเอ่ยพลางส่งถุงเก็บของใบหนึ่งให้

        “ท่านพ่อ!” หลิ่วเทียนฉีเห็นถุงใบนั้นก็อดขมวดคิ้วไม่ได้ ทุกครั้งล้วนต้องใช้ศิลาทิพย์ที่บิดามอบให้ มันรู้สึกไม่สบายใจอยู่บ้างจริงๆ นะ?

        “รับไป นี่เป็๲ศิลาทิพย์สามหมื่นก้อนที่พ่อเตรียมไว้ให้เ๽้ากับเสี่ยวรุ่ย พวกเ๽้าสองคนต้องฝึกฝนให้ดีๆ สามเดือนให้หลัง ตระกูลจะส่งคนคุ้มครองพวกเ๽้าพี่น้องห้าคนไปนครเซิ่งตู”

        “ห้าคน? ทำไมห้าคนเล่า?” หลิ่วเทียนฉีมองบิดา แสร้งทำหน้าฉงน

        “พี่หกของเ๽้า ตอนออกไปฝึกวิชาข้างนอกก็จบชีวิตลงเสียแล้ว!” พูดพลางถอนหายใจเบาๆ ทีหนึ่ง

        “พี่หกตายแล้วหรือ?” ได้ยินข่าวนี้ เขาทำท่าตื่นตะลึงอย่างที่สุด

        “ใช่ ตายไปครึ่งปีแล้ว!” พูดถึงเ๱ื่๵๹นี้ หลิ่วเหอก็เสียใจอย่างยิ่ง

        “อ้อ!” หลิ่วเทียนฉีพยักหน้ารับเล็กน้อย