ัตาเดียวขี่อูฐเดินนำหน้าส่วนฉินโจ้วนั้นขี่อูฐตามหลังด้านหลังยังมีอูฐที่เป็สัตว์ขี่ของผู้ใช้เวทที่ถูกฆ่าตายด้วยไท่อี่เทพสายฟ้าเดิมทีก็าเ็หนักจากการะเิ แต่ฉินโจ้วก็ช่วยไว้ เนื่องจากอูฐในทะเลทรายนั้นก็ไม่ต่างจากขุมทรัพย์ที่มีค่า
ฉินโจ้วนั้นไม่ได้กังวลว่าัตาเดียวจะหลอกลวงเขาหรือไม่เพราะผลลัพธ์ที่แย่สุดก็คือ หลงทาง ซึ่งถึงอย่างไรเขาเองก็หลงทางอยู่แล้วมันคงไม่มีทางที่จะแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว
ัตาเดียวเป็คนที่ฉลาดพอตัวเขารู้อยู่แล้วว่าถึงอย่างไรก็ไม่มีทางที่จะหนีพ้นฝ่ามือของฉินโจ้วไปได้ จึงเลือกที่จะให้ความร่วมมือเป็อย่างดีก่อนจะสารภาพถึงอาชีพของตน ว่าเป็กลุ่มโจรในทะเลทราย โดยหารายได้จากการล่าสังหารผู้เล่นซึ่งอาชีพประเภทนี้มีรายได้ที่ค่อนข้างดีเขาทำมาไม่ถึงเดือนก็สามารถปล้นชิงได้มากกว่า 100 เหรียญทองแล้วถ้าเทียบแล้วมากกว่า 100,000 หยวนเสียอีกแบ่งกันห้าคนอย่างน้อยก็ได้คนละ 20,000-30,000 หยวนนี่ดีกว่าทำงานพาร์ทไทม์เป็ไหนๆ
ถ้าทำงานพาร์ทไทม์แล้วได้เงินเดือนเกินหมื่นผู้คนต่างก็ยกนิ้วโป้งชื่นชมแล้ว
ถึงอย่างนั้นพวกเขาเองก็ไม่เคยประมาทแม้ว่าจะพบกับผู้เล่นเดี่ยว พวกเขาก็จะพุ่งตรงเข้าไปก่อนจะโจมตีเต็มกำลังแต่เมื่อพบกลุ่มคนที่มีจำนวนมากขึ้น พวกเขาก็จะเลือกซุ่มโจมตี ลอบโจมตีหรือแม้กระทั่งลอบสังหาร ไม่ว่าจะใช้วิธีการใดก็ตาม ให้สำเร็จผลเป็พอหรือแม้แต่ใช้กับดัก สเปรย์พริกไทย ดักเอาไม้เท้าตีหัวก็ทำอยู่บ่อยครั้ง
ถ้าเวลาเจอกับกองทัพขนาดใหญ่พวกเขาก็แค่ซ่อนตัวและแสร้งยอมทำตัวเป็พวกเดียวกันไปก็พอ
ก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าเื่ที่คิดว่าจะเป็งานง่ายๆ แต่พอได้พบกับฉินโจ้วจะกลับตาลปัตรถึงเพียงนี้จนกลายเป็เรือล่มเมื่อจอดไปได้ อีกทั้งพี่น้องของพวกเขาทั้งสี่ถึงกับระดับลดลงหนึ่งระดับโดยยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรสักคำอูฐทั้งสามตัวที่ซื้อมาด้วยเงินจำนวนมากโขนี้ดูท่าคงจะไม่สามารถเก็บรักษาไว้ได้แล้วแน่นอนว่าเขาคงไม่กล้าเอื้อนเอ่ยออกไปเป็แน่
หลังจากที่ัตาเดียวยอมสวามิภักดิ์แล้วเขาจึงได้แสดงไมตรีแห่งความปรารถนาดีเมื่อรู้ว่าฉินโจ้วนั้นเพิ่งเคยเข้ามายังเขตทะเลทรายเป็ครั้งแรกจึงเกิดจิตเมตตาแนะนำให้รู้ว่าสถานที่แห่งนี้โหดร้ายน่ากลัวมากเพียงใดที่แห่งใดมีทรายดูด แมงป่องชอบซ่อนตัวอยู่ที่ไหน เมฆหมอกที่อยู่บนท้องฟ้าเมื่อมีการเปลี่ยนแปลงหมายถึงสิ่งใดและบริเวณที่มีพืชหญ้าที่เหี่ยวเฉา แต่มีรากขนาดใหญ่ฝังอยู่ใต้ดินระยะที่ไกลที่สุดที่สามารถยืดขยายออกไปได้ไกลกว่าสิบเมตร
ดวงอาทิตย์เคลื่อนคล้อยไปทางตะวันตกทำให้อุณหภูมิเริ่มลดลงตามลำดับ ลมเย็นสายหนึ่งพัดผ่านร่างอย่างแ่เบา อุณหภูมิที่ร้อนละอุได้ผ่านไปแล้วที่ัตาเดียวพูดเอาไว้ไม่ผิดเลยสักนิด หนึ่งชั่วโมงให้หลังสัตว์ที่มีขนาดเล็กเริ่มมีการเคลื่อนไหว ยกตัวอย่างเช่น ตุ๊กแก หนู งู แมงมุม แมงป่องและอื่นๆ อีกมากมาย จนไม่คิดเลยว่าจะมีสัตว์อยู่มากมายถึงเพียงนี้ คนที่ไม่เคยมาก็จะนึกไม่ถึงว่าจะมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่เป็จำนวนมากในทะเลทรายแห่งนี้สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กเหล่านี้ต่างก็วิ่งไล่ล่าหาอาหารกัน ไม่ก็วิ่งไล่กันอย่างสนุกสนานดูตื่นตามีชีวิตชีวาอย่างมากทำให้ทั่วทั้งทะเลทรายในเวลานี้ราวกับพลิกฟื้นกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
จู่ๆ ัตาเดียวก็ทำท่าทางให้หยุดพูด และมองไปยังสถานที่ไม่ห่างไกลนักเมื่อฉินโจ้วมองตามไปก็พบเห็นหมาป่าตัวหนึ่ง จมูกยื่นยาวออกมา หูสั้นั์ตาสีมรกต กำลังนั่งยองๆ อยู่บนพื้น สายตาของมันจดจ้องมาที่พวกเขาอย่างเ็าด้วยท่าทางที่นิ่งเฉย ดูจากสีที่ปกคลุมตัวและรูปลักษณ์ภายนอกของมันบ่งบอกได้ว่าเป็หมาป่าที่มีอายุพอสมควร ซึ่งปกติแล้วหมาป่าที่มีอายุมากมักจะถูกทิ้งร้างจากฝูงให้อยู่อย่างโดดเดี่ยวและส่วนใหญ่มักจะเป็เพศผู้
"อ... อย่า..." ัตาเดียวส่งเสียงขึ้นแต่ดูเหมือนว่าจะช้าไปเสียแล้ว บอลสายฟ้าลูกหนึ่งพุ่งผ่านออกไปทันที
บึ้ม...
เสียงะเิดังขึ้น ก่อนที่ร่างของหมาป่าผู้โดดเดี่ยวจะถูกฉีกออกจากกันด้วยแรงะเิหลงเหลือไว้เพียงแค่เสียงเห่าหอนอย่างโหยหวนที่ดังก้องไกลออกไปในความมืด
"มีอะไรอย่างนั้นหรือ?" ฉินโจ้วรู้สึกงุนงง ก่อนจะหันมองไปยังัตาเดียว
"ฉันเคยบอกนายเอาไว้แล้วว่า หมาป่าที่มีอายุมากส่วนใหญ่มักจะอยู่เพียงลำพังแต่ลืมบอกไปอีกเื่หนึ่ง" ัตาเดียวเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้มขื่นๆ"เนื่องจากมันไม่สามารถหาอาหารได้ง่ายนักในเวลาที่อยู่ตัวเดียว ดังนั้นเมื่อมันถูกขับออกจากฝูงก็จะเดินวนเวียนอยู่โดยรอบรอกินอาหารที่เหลือทิ้งจากฝูงเพื่อประทังชีวิต"
"นายหมายความว่า ยังมีหมาป่าตัวอื่นอยู่ในบริเวณนี้อีกอย่างนั้นหรือ?และพวกมันก็คงรู้แล้วว่าเราอยู่ตรงนี้" ฉินโจ้วถามกลับไป
"น่าจะใช่"ัตาเดียวพยักหน้าก่อนจะพูดต่อว่า"ปกติแล้วหมาป่าจะเป็สัตว์ที่ตื่นตัวค่อนข้างสูง เวลาที่มันจะตายมันจะทำทุกวิถีทางเพื่อส่งข้อความออกไปเพื่อให้พวกของมันกลับมาแก้แค้นให้ ด้วย เสียงหอนเมื่อสักครู่นั่นก็คือข้อความที่มันส่งออกไป"
"ช่างเป็สัตว์ที่เ้าเล่ห์เสียจริงแถมยังอาฆาตแค้นอีกด้วย ไม่แปลกใจเลยที่จะถูกมนุษย์ฆ่าตายเท่ากับว่ามีการแก้แค้นอย่างไม่รู้จบ แล้วทีนี้พวกเราควรจะต้องทำอย่างไร?"ฉินโจ้วดูท่าทางไม่รู้สึกเป็กังวลเท่าไรนัก และถามออกไปด้วยน้ำเสียงปกติ
"วิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอด"ความหวาดกลัวปรากฏวูบขึ้นในดวงตาของัตาเดียว ดูเหมือนว่าเขาจะมีความทรงจำอันเลวร้ายเกี่ยวกับพวกหมาป่าอยู่พอสมควร
"ดูเหมือนจะไม่ทันแล้วล่ะ" ฉินโจ้วถอนหายใจใช้มือตบไปที่คอเพื่อปลอบขวัญอูฐที่กำลังตื่นกลัว พลางพูดด้วยน้ำเสียงเบาลงว่า"ผมล่ะเกลียดการฆ่าจริงๆ เลย ให้ตายเถอะ"
จู่ๆ ัตาเดียวก็หันหลังกลับมาสีหน้าตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด ด้านหลังของเขามีเงาดำปรากฏขึ้นเป็จำนวนมากประกายแสงมรกตส่องวาบขึ้นในดวงตา ใช่แล้ว... เป็หมาป่ากลุ่มหนึ่งซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ว่าพวกมันมาอยู่ที่ด้านหลังอย่างเงียบเชียบั้แ่เมื่อไร
หมาป่าทะเลทราย : ระดับ 55 พลังชีวิต 3,025 หน่วย นิสัยเ้าเล่ห์ ดุร้าย กินเนื้อเป็อาหารขอให้เป็เนื้อไม่ว่าตัวอะไรก็กินได้หมด
"ลุย..." ฉินโจ้วะโขึ้น โดยปราศจากความหวาดกลัวแม้แต่น้อยก่อนจะปล่อยไท่อี่เทพสายฟ้าสองลูกออกไปทันที
เสียงะเิที่ดังขึ้นถึงสองครั้งถือเป็สัญญาณการเริ่มต้นการต่อสู้ สองมือของฉินโจ้วปลดปล่อย ''ไท่อี่เทพสายฟ้า'' ออกไปอย่างต่อเนื่องระหว่างที่ลำแสงกะพริบวาบ หมาป่าทะเลทรายมากกว่ายี่สิบตัวถูกฆ่าตายในทันทีแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงมีหมาป่าทะเลทรายอีกจำนวนไม่น้อยพุ่งกระโจนเข้าใส่พวกเขา พวกมันอ้าปากกว้างแสยะแยกเขี้ยวที่แหลมคมดูน่ากลัวยิ่งนัก
ัตาเดียวขบกรามแน่นะโลงจากหลังอูฐ ยื่นมือออกไปหยิบขวานั์ออกมา ก่อนจะพุ่งเข้าใส่อย่างดุเดือดหวดฟาดขวานจามจาก้าเข้าที่หัวของหมาป่าทะเลทรายส่วนขวานอีกอันก็ฟาดฟันสังหารหมาป่าอีกตัวัตาเดียวเอื้อมมือััใบหน้าที่เปื้อนเื ก่อนจะะเิเสียงหัวเราะออกมา และะโขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า"มา... มา... เข้ามาเลย เ้าพวกสัตว์หน้าขน ฉันจะฆ่าแก้ให้เรียบเลยคอยดูไม่ให้เหลือสักตัว" ขวานที่ถืออยู่นั้นส่องประกายเย็นเยียบออกมาจิตสังหารพุ่งทะยาน ก่อเกิดฝนเืที่มีกลิ่นคาวคละคลุ้ง
ัตาเดียวบุกตะลุยเข้าใส่ฝูงหมาป่าก่อนจะถอยกลับมาภายในสองนาที ใบหน้าชโลมอาบไปด้วยโลหิต และมีาแเกิดขึ้นเต็มตัวฉินโจ้วเหลือบมองดูก็พบว่า าแนั้นไม่น้อยกว่ายี่สิบแห่ง ผ้าคลุมสีดำขาดวิ่นไม่ต่างจากเศษผ้าขี้ริ้วเวลานี้ดูน่าเอนจอนาจเสียยิ่งกว่าขอทาน เขาได้แต่ส่ายหัว ก่อนจะะโออกไป ''ทักษะอ่อนแรง''
หมาป่าทะเลทรายตัวหนึ่งที่กำลังกัดต้นขาของัตาเดียวจู่ๆ ก็รู้สึกว่าร่างกายอ่อนแอลง ปากของมันเริ่มไร้เรี่ยวแรง ทันใดนั้นมันก็อ้าปากที่กำลังงับอยู่ออกทันทีส่วนหมาป่าทะเลทรายอีกตัวที่กำลังงับอยู่ที่คอของัตาเดียวซึ่งสามารถสังหารเขาได้จากการกัดเพียงครั้งเดียว ร่างของมันก็รู้สึกอ่อนแรงลงพละกำลังหายไปในพริบตา ทำให้เหลือไว้เพียงร่องรอยเขี้ยวสี่จุดที่เป็จุดแดงเืเล็กๆบนคอเท่านั้น ก่อนที่ร่างของมันจะร่วงหล่นไป
"ม่านฟ้าิญญา"
ฉินโจ้วหยิบไม้เท้าเพลิงดำออกมา และร่ายเวท ''ม่านฟ้าิญญา'' ออกไปสามคราปกคลุมหมาป่าทะเลทรายไว้ทั้งหมด ทำให้ความแข็งแกร่งของพวกมันลดลงไปเกือบ 20%
ประกายจากสายฟ้าส่องแสงเรืองรองขึ้นจากนั้นก็เกิดเสียงะเิดังสนั่นขึ้นทันที หมาป่าทะเลทรายทั้งหมดถูกฆ่าตายเืและชิ้นเนื้อกระจัดกระจายปลิวว่อน ซากศพกองอยู่กลาดเกลื่อน ซึ่งัตาเดียวก็รู้สึกประหลาดใจและดีใจไปในเวลาเดียวกันแต่สิ่งที่ทำให้เขาใมากกว่านั่นก็คือ ความแข็งแกร่งที่มากล้นของฉินโจ้วซึ่งนั่นได้ช่วยลดทอนความหวาดกลัวที่้าจะหลบหนีของเขาให้หมดไป และเขาก็รู้สึกยินดีกับความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายที่มี ที่อย่างน้อยก็ทำให้เขาไม่ถูกฆ่าตายในเวลานี้
สิบนาทีให้หลังฉินโจ้วจำเป็ต้องปล่อยผึ้งสีทองเพชฌฆาตออกมาเพื่อก่อกวนศัตรู ดูเหมือนครานี้จะไปเหยียบรังแตนของหมาป่าทะเลทรายเข้าเสียแล้วจำนวนของมันหลั่งไหลออกมามากมาย แม้ว่าจะถูกฆ่าไปแล้วนับพันตัวแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงพบว่า มันก็เพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทอดสายตามองออกไปก็ยังคงเห็นพวกมันมุ่งหน้าเข้ามาอย่างเนืองแน่น
"ฮู่..."
ัตาเดียวถึงกับพ่นลมออกจากปากบริเวณไหล่ข้างซ้ายเกิดร่องรอยฉีกขาดของชิ้นเนื้อที่ถูกกระชากหายไป เืไหลออกมาไม่หยุดฉินโจ้วได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะโยนยาฟื้นฟูร่างกายให้เขา ระยะเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็สูญเสียความแข็งแกร่งไปแล้วแล้วแบบนี้จะเผชิญหน้ากับศึกครั้งต่อไปได้อย่างไร
"ยาฟื้นฟู? นี่มันยาฟื้นฟูจริงๆด้วย โอ้... ขอบคุณ์ นายช่างมีน้ำใจเหลือเกิน" ทันใดนั้นดวงตาของัตาเดียวก็พลันเบิกกว้างเขาเองรู้ถึงสรรพคุณของยาประเภทนี้มานานแล้ว แต่ยังไม่เคยมีโอกาสได้เห็นมาก่อนได้ยินว่ามันมีขายเฉพาะในเมืองัเท่านั้น เวลานี้เพิ่งเริ่มมีขายในด๊อกทาวน์ด้วยซึ่งเป็ของที่ค่อนข้างหาได้ยาก ในพื้นที่ทะเลทรายแห่งนี้ แม้จะเป็แค่ยาแดงก็ถือได้ว่าเป็ยาที่ช่วยชีวิตได้อย่างดีเยี่ยมแล้วและอีกอย่างทะเลทรายแห่งนี้ก็อยู่ห่างจากพื้นที่ราบส่วนกลางมาก การขนส่งหรือการสัญจรก็ยังค่อนข้างลำบากอีกด้วยจึงทำให้เกิดการขาดแคลนยาเป็อย่างมาก
เพล้ง...
"นี่เป็ของดีจริงๆ" หลังจากที่ดื่มยาฟื้นฟูไปแล้วความแข็งแกร่งของัตาเดียวเริ่มคืนกลับมาอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยพลังงานเสียยิ่งกว่าตอนก่อนหน้านี้เสียอีกจึงทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ ก่อนจะหยิบขวานั์ขึ้นมา เตรียมพร้อมที่จะสู้ในศึกต่อไป
สุดท้ายฉินโจ้วก็ต้องเลือกที่จะถอยออกมาก่อนหลังจากผ่านไปได้ราวชั่วโมงเศษ พวกฝูงหมาป่าทะเลทรายเวรพวกนี้แค่สังหารหมาป่าที่ถูกทอดทิ้งไว้เพียงตัวเดียวเท่านั้นราวกับไปฆ่าพ่อของมันตายเสียอย่างนั้นแหละ... พวกมันพากันบุกเข้ามาโจมตีอย่างบ้าคลั่งและโกรธเกรี้ยวตัวแล้วตัวเล่าจำนวนที่ถูกฆ่าตายไปมากกว่า 3,000 ตัวเข้าไปแล้ว แต่พวกมันก็หาได้เกรงกลัวไม่ราวกับว่าตราบใดที่ยังฉีกกระชากร่างของศัตรูไม่ได้ พวกมันก็จะไม่ยอมหยุด
อุปกรณ์สวมใส่บนร่างของัตาเดียวในเวลานี้ไม่มีชิ้นไหนดูดีเลยแม้แต่น้อยต่างล้วนฉีกขาดรุ่งริ่งราวกับถูกหมาฟัด แม้แต่ขวานั์ก็ยังมีรอยเขี้ยวอยู่สองสามแห่งเวลานี้เขาดื่มยาฟื้นฟูไปสองขวดแล้ว แม้กระทั่งยาแดงตอนนี้ก็ยังต้องพึ่งพาของฉินโจ้วไม่อย่างนั้นเขาคงไม่รอดมาถึงตอนนี้
ในเวลานี้ัตาเดียวหาได้หวาดกลัวไม่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคึกคะนองและเร่าร้อนหิวกระหายการต่อสู้ ก่อนจะะโออกไปว่า "ยาแดงที่ฉันกินในเวลาหนึ่งชั่วโมงนี้ยังมากกว่าที่เคยใช้ทั้งเดือนเสียอีก และแถมยังได้ลิ้มรสยาฟื้นฟูแล้วยังเหลืออีกตั้งสองขวด ต่อให้ต้องตายก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว" ฉินโจ้วะโเรียกเขาอยู่สองสามครั้งก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว และรีบวิ่งเพื่อเอาชีวิตรอด
"ทะเลเพลิงเผาผลาญ"
เปลวเพลิงสีแดงก็ปรากฏขึ้นในทันทีครอบคลุมพื้นที่รัศมีราวสิบเมตร ทำให้การโจมตีของหมาป่าทะเลทรายต้องหยุดลงพวกมันถูกเพลิงเผาผลาญร่างจนไหม้เกรียมก่อนจะส่งเสียงร้องโหยหวนด้วยความเ็ปนี่เป็ทักษะเสริมของไม้เท้าเพลิงดำ ซึ่งฉินโจ้วไม่ค่อยได้ใช้งานมันบ่อยนัก เพราะเขาเองก็ไม่ได้คาดหวังว่ามันจะรับมือกับหมาป่าทะเลทรายเหล่านี้ได้แต่ดูเหมือนผลลัพธ์ที่ได้จะค่อนข้างดีอยู่ไม่น้อย
ไม้เท้าเวทของฉินโจ้วสั่นไหวเล็กน้อยก่อนจะตามมาด้วยเสียงะเิถึงสองครั้งในเวลาเดียวกัน นั่นเป็ผลมาจากทักษะ ''ะเิศพ'' ก่อนที่เศษชิ้นเนื้อจะปลิวว่อนในอากาศทำให้หมาป่าทะเลทรายนับสิบถูกฆ่าตายทันทีเมื่อการบุกจากทั้งสองด้านถูกป้องกันเอาไว้แล้ว เขาจึงรีบฉวยโอกาสขี่อูฐหลบหนีไปเมื่อจ้องมองไปทางด้านหน้า ก็พบว่าัตาเดียวพุ่งออกไปไกลกว่าสิบเมตรแล้วตามมาด้วยอูฐที่ฉินโจ้วได้ช่วยชีวิตเอาไว้ เขาช่างสมกับเป็คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในทะเลทรายอย่างแท้จริงสามารถต่อสู้ในระยะปิดได้โดยไม่ถูกฆ่าตายและยังสามารถหลบหนีออกมาได้อย่างรวดเร็วจนน่าประทับใจยิ่งนัก
ในระหว่างทางที่หลบหนีนั้น ''ไท่อี่เทพสายฟ้า''และทักษะ ''ะเิศพ'' ได้ถูกปล่อยออกมาสลับกันไปโดย ''ไท่อี่เทพสายฟ้า'' นั้นเป็ทักษะที่มีความรุนแรงมากไม่ว่าจะมีพลังป้องกันกล้าแกร่งมากเพียงใด ก็จะต้องถูกทำลายลงได้ ในส่วนของทักษะ ''ะเิศพ'' นั้นมีระยะสังหารที่ไกลมากเมื่อรวมทั้งสองทักษะเข้าด้วยกันก็ไม่ต่างจากปลาได้น้ำ ทักษะ ''ะเิศพ'' เป็เวทที่วิเศษยิ่งนักคือ เล็งเป้าหมายไปที่ซากศพเท่านั้นโดยไม่จำเป็ว่าจะต้องเป็ซากศพที่สมบูรณ์แม้มีเพียงเศษชิ้นเนื้อก็สามารถะเิได้แล้ว เพียงแต่ความรุนแรงนั้นก็จะแตกต่างกันออกไปด้วยคุณสมบัติในข้อนี้ทำให้ตลอดทางที่ผ่านไป ฉินโจ้วจึงไม่ขาดแคลนศพเลยแม้แต่น้อย
สองชั่วโมงต่อมา ทั้งคู่พร้อมกับอูฐอีกสามตัวต่างก็วิ่งหนีออกมาได้ราวหนึ่งร้อยลี้ถึงแม้ว่าอูฐจะขึ้นชื่อในเื่ของความเร็วซึ่งเปรียบได้กับการแล่นเรือในทะเลก็ตาม แต่ในเวลานี้พวกมันก็เริ่มแสดงอาการเหนื่อยล้าออกมาให้เห็นแล้วและเหมือนว่าจะยังไม่สามารถหนีพ้นจากการตามล่าของหมาป่าทะเลทรายได้เมื่อมองดูจากระยะไกล พวกมันดูยิ่งใหญ่อลังการโดยแท้ ราวกับกองทัพม้านับหมื่นตัวพุ่งเข้าใส่ท่าทางที่วิ่งเข้าใส่ไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่น้อยความเกลียดชังดูจะเป็พลังที่ทำให้ผู้อื่นนั้นเกรงกลัวได้
ในระยะเวลาสองชั่วโมง พวกเขาตกอยู่ในวงล้อมครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะตีฝ่าออกมาจนแทบนับครั้งไม่ถ้วนโดยมีผึ้งเพชฌฆาตเป็ตัวแปรสำคัญที่จำเป็อย่างยิ่ง หมาป่าทะเลทรายนั้นเป็สัตว์ที่ค่อนข้างทรหดอดทนมากว่ากันว่าเมื่อเวลาที่พวกมันหิวจัด มันจะกัดกินหางเพื่อประทังความหิวซึ่งการแสดงออกเช่นนี้ทำให้พวกมันเป็เผ่าพันธุ์ที่ดูน่าหวาดกลัวมากแต่เมื่อเทียบกับผึ้งเพชฌฆาตแล้วยังน่ากลัวยิ่งกว่าการโจมตีของผึ้งนั้นถึงแม้ว่าจะไม่หนักหน่วงจนถึงแก่ชีวิต พิษก็ไม่ได้รุนแรงมากนักแต่ความเ็ปที่ได้รับนั้นผู้คนต่างก็รู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่นสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ ความเ็ปที่สามารถเพิ่มขึ้นได้หลายเท่าทวีคูณและที่น่าหวาดกลัวที่สุดนั่นก็คือ ความเ็ปที่รุนแรงมากจนร่างกายไม่อาจจะทนได้ ซึ่งเป็สาเหตุที่ทำให้เสียชีวิตได้เลย
เนื่องจากหมาป่าทะเลทรายถูกการจู่โจมที่รุนแรงของผึ้งเพชฌฆาตคอยรบกวนจึงทำให้พวกเขานั้นฝ่าวงล้อมออกมาได้อยู่หลายครั้งแต่ไม่ว่าทั้งสองจะพยายามมากสักเท่าไร ก็ไม่อาจจะทิ้งห่างจากฝูงหมาป่าทะเลทรายได้เลยแม้แต่ัตาเดียวที่มีประสบการณ์มากก็ยังไม่มีหนทาง ทำได้แค่หนีสุดใจขาดดิ้นไม่สามารถหวังพึ่งโชคได้อีก
หลังจากที่วิ่งติดต่อกันมาราวสองชั่วโมงสีหน้าของัตาเดียวเริ่มเกิดความลังเลขึ้น สถานที่ที่เขาอยู่ในเวลานี้เมื่อเทียบกับบริเวณรอบนอกที่เคยผ่านมาดูเหมือนจะลึกกว่าที่เคยมา ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยเข้ามาก่อน
"ไปต่อ..." ฉินโจ้วเอ่ยขึ้นเพียงแค่สองคำเป้าหมายของเขาเดิมทีก็คือ การมุ่งเข้าสู่ใจกลางของทะเลทรายต่อให้ไม่มีคนไล่ตามเขา เขาก็ยังคงต้องไปอยู่ดี
หลังจากวิ่งต่อไปได้ราวสิบนาที ความเร็วของอูฐเริ่มลดลงอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าพวกหมาป่าทะเลทรายนั้นไม่แสดงอาการเหน็ดเหนื่อยให้เห็นเลยสักนิดตอนนี้พวกมันอยู่ห่างออกไปราวหนึ่งร้อยเมตรเท่านั้น ในขณะนั้นเองก็มีเสียงดังสนั่นอยู่เบื้องหน้าทั้งคู่เงี่ยหูฟัง ก่อนที่จะเบิกตากว้างมองตรงไปยังด้านหน้าของพวกเขา
ภายใต้เม็ดทรายสีเหลืองที่กำลังม้วนตลบอยู่นั้นปรากฏให้เห็นสัตว์ชนิดหนึ่งกำลังวิ่งอยู่ ดูเหมือนจะเป็เสือดาวส่วนตัวที่สองที่เห็นถัดไปนั้นก็คือ วัว ถัดไปอีกก็เป็เสือ หลังจากนั้นก็ยังมีสัตว์ที่วิ่งตามต่อๆกันมาอีก... เพียงแค่ชั่วพริบตา สัตว์แปลกๆเ่าั้จำนวนนับไม่ถ้วนก็เริ่มปรากฏขึ้นในระยะที่มองเห็นตัวที่อยู่ด้านหน้านั้นจะมีขนาดใหญ่ จากนั้นค่อยๆ ลดหลั่นกันลงไปขนาดเริ่มเล็กลงเรื่อยๆ ั้แ่หน้าสุดไปจนถึงด้านหลังสุดนั้นราวกับการมองย้อนกลับหลังอย่างไรอย่างนั้น ล้วนมีแต่สัตว์มากมายหลายประเภทไม่ต่างจากต้มจับฉ่ายเลยสักนิด ทั้งหมดมารวมตัวกันอย่างแน่นขนัดจำนวนเท่าที่เห็นยังมากมายยิ่งกว่าหมาป่าทะเลทรายที่ตามมาด้านหลังเสียอีก
พวกสัตว์เหล่านี้ล้วนมีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกันก็คือวิ่ง... วิ่งเร็วจนแทบคลั่ง วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต ต่อให้มีแพะอยู่ตรงหน้าสิงโตก็ยังไม่เหลือบแล ทำได้แค่เพียงวิ่งเท่านั้น
แต่มีสิ่งที่ดูแล้วไม่ต่างกันก็คือ พวกมันล้วนแข็งแกร่งมากมอนสเตอร์ระดับต่ำสุดก็อยู่ที่ระดับ 57 แล้วที่พบเห็นได้ทั่วไปส่วนใหญ่ระดับเกิน 60 ขึ้นไปทั้งนั้น ฉินโจ้วถอนหายใจออกมาอย่างไม่ทันรู้ตัวนี่ดูไปแล้วก็ไม่ต่างจากพายุเฮอริเคนที่กำลังโหมกระหน่ำอย่างรุนแรงพลังที่ปลดปล่อยออกมาช่างน่ากลัวยิ่งนัก
"ที่นี่มันมีงานอะไรกันเขตแดนสัตว์ร้ายจัดงานวิ่งมาราธอนกันอยู่หรือ?" ฉินโจ้วถึงกับตาเบิกกว้าง
ัตาเดียวก็กำลังหน้านิ่วคิ้วขมวดรู้สึกงุนงงอยู่ไม่น้อยจู่ๆ ทันใดนั้นเองร่างกายก็เริ่มสั่นเทิ้ม สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปอย่างชัดเจนคล้ายกับว่าเพิ่งจะเห็นผี สีหน้าท่าทางของเขาดูหวาดกลัวไม่ใช่น้อย
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้