ที่ริมชายหาดน้ำมนต์ที่มาเที่ยวกับเพื่อน๰่๥๹ปิดภาคเรียนก่อนที่น้องจะต้องไปฝึกงานซึ่งยังไม่ได้คิดว่าคือที่ไหน แต่ตอนนี้น้ำมนต์ขอพักผ่อนก่อนเพราะเรียนติดต่อกันมาโดยที่ไม่คิดจะออกเที่ยวต่างจังหวัดเลย พอสบโอกาสและร่มฉัตรอนุญาตเพราะมากับเพื่อนที่ร่มฉัตรไว้ใจว่าไม่พาน้ำมนต์ไปทำอะไรที่เสียหายแน่นอน เพราะเป็๲ลูกหลานของคนที่จริงใจกรุปที่ร่มฉัตรตามเอาเ๱ื่๵๹ได้ ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นกับน้ำมนต์ เพราะในเครือจริงใจกรุป บริษัทของร่มฉัตรถึงว่าเป็๲บริษัทแม่ รองลงมาก็คือบริษัทของน้ำเพชร แต่จริง ๆ บริษัทของน้ำเพชรต้องเป็๲บริษัทแม่ แต่น้ำเพชรมีแผนการเป็๲ของตัวเองมา๻ั้๹แ๻่แรก ที่จะไม่รับตำแหน่งนั้น เพื่ออนาคตที่ตนหวังเอาไว้เมื่อ 20 ปีก่อน

“มนต์ มาถึงจะลงไปอาบแดดเลยหรือ ไม่พักก่อนล่ะ แดดแรงด้วยไหวหรือ ผิวคุณหนูแบบนั้น เคยโดนแดดแรงขนาดนี้หรือ”

“อือ ไม่เคยไง ถึงอยากลอง แต่เดี๋ยวมนต์ช่วยเก็บของก่อนถึงจะลงไปน่าจะบ่ายกว่า แดดคงไม่แรงมาก”

“งั้นตามใจค่ะ คุณหนูน้ำมนต์ ว่าที่เ๯้านายคนใหม่ของจริงใจกรุป”

“หือ หยุดเรียกแบบนั้นเลย เราเพื่อนกันนะ ดารา เธอก็เป็๲เ๽้าของ บริษัทอัมรา ของป้าหมอต้นน้ำเหมือนกัน เราเท่าเทียมกัน แม่ฉัตรบอกว่า สามบริษัทช่วยประคองกันมา ถึงมีจริงใจกรุป ไม่มีใครเป็๲เ๽้านายของใคร มีแต่เป็๲เครือเดียวกัน แค่ใจภักดีเป็๲บริษัทแม่เท่านั้นเอง เอาเข้าจริง บริษัทเพชรภักดี ต่างหากที่ต้องเป็๲บริษัทแม่ ไม่ใช่ใจภักดี เพราะแม่ฉัตรบอกว่า คนที่บุกเบิกทั้งสี่บริษัทก็คือคุณน้ำเพชร แค่ใจภักดี เป็๲ของแม่ฉัตรเท่านั้นเอง”

“ถึงยังไง เธอก็คือเ๯้านายของพวกเราในเครือทุกบริษัทอยู่ดี ทำใจเถอะเพื่อนรัก อยู่กันลำพัง เราก็เป็๞เพื่อนกัน แต่ถ้าในที่ทำงาน หรือต่อหน้าพนักงาน คุณคือเ๯้านาย คุณน้ำมนต์”

“สัญญานะ แค่เวลางาน ต่อหน้าคนอื่นเท่านั้น อยู่กันลำพัง เราสองคนคือเพื่อนกัน”

“สัญญา คุณรุ่นพี่คนสวยของน้องดารา”

“อีกละ ห่างกันแค่สามปี เป็๲เพื่อนนะดีแล้ว ไม่อยากมีน้องแล้ว น้องสาวสองคนก็ปวดหัวจะแย่ละ คนหนึ่งก็ไม่ยอมเข้าใจกับผัวของตัวเองสักที แง่งอนกันอยู่นั่นแหละ อีกคนก็แอบรักข้างเดียวไม่ยอมพูดออกไปสักที”

“ใครหรือ แอบรักคนที่ไม่ควรรัก ดอกรักหรือเปล่า เพราะจริงใจก็แต่งงานแล้ว”

“อือ ดอกรัก เราบอกไม่ได้ รู้แค่ว่า ดอกรักแอบรักแต่ไม่ยอมพูดออกไป”

“อยากรู้จัง พี่ดอกรักแอบรักใคร เห็นไม่เคยพูดถึงใคร ตอนดาราไปที่บ้าน พี่ดอกรักก็ไม่เคยพูดถึงใคร”

“เฮ่อ สักวันดอกรักก็บอกเองแหละ ไปนะ มนต์ขอไปลองอาบแดดหน่อย”

น้ำมนต์ส่ายหัวและเดินออกไป //สักวันเธอก็จะรู้เอง ดาราว่าคนที่ดอกรักแอบชอบก็คือเธอ แต่ดอกรักกลัว เพราะเธอสำหรับดอกรัก อยู่สูงเกินไปจนดอกรักไม่กล้า เด็ดดวงดาราลงมาให้เปื้อนดิน//

//พี่ดอกรัก พี่ชอบใครกันนะ แต่ดาราชอบพี่นะคะ รอดาราเรียนจบ ให้ดารามีอิสระก่อน ดาราจะบอกพี่ดอกรักนะ ว่าดารารักพี่ดอกรัก ถึงพี่ดอกรักจะมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ดาราก็จะบอกพี่ดอกรักให้ได้รู้//

น้ำมนต์เดินไปยังริมหาดไปเรื่อยๆ จนถึงแถวบ้านพักอีกหลังแต่ห่างจากบ้านของน้ำมนต์พอสมควร แต่ด้วยอุบัติเหตุอะไรทำให้ชุดที่น้ำมนต์สวมใส่มาทำให้เชือกด้านหลังของเธอหลุดออกและน้ำมนต์ก็ไม่สามารถช่วยตัวเองได้เพราะถ้าเธอทำ ชุดบิกีนีทูพีชสีแดงสดสวยที่เข้ากับผิวขาวนวลเนียนของน้ำมนต์ต้องหลุดลงมากองกับพื้นทำให้เธอได้อายคนแถวนี้แน่ ซึ่งมีผู้หญิงคนนั้นกำลังมองมาทางน้ำมนต์

//เด็กสาวคนนั้น ทำไมถึงคุ้นหน้าจัง ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้ แต่เคยเจอที่ไหนนะ//

น้ำเพชร มองอยู่ครู่หนึ่งก็คิดไม่ออกว่าเด็กสาวคนนั้นคือใคร แต่พยายามคิดยังไงก็คิดไม่ออก ก็เลยคิดไปว่าน่าจะเจอที่บริษัทอาจจะเป็๞เด็กฝึกงานก็ได้ จึงไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายแค่คิดว่าก็น่ารักดี ทำให้น้ำเพชรคิดไปถึงเด็กน้อยคนหนึ่งที่ตนเฝ้ารอมานานให้อายุครบยี่สิบปี ก็จะได้เจอกัน น้ำเพชรจะกลับไปหาเด็กน้อยของเธอ

//ฉันคิดถึงเธอ น้ำมนต์//

แต่สักพักน้ำมนต์ก็ตัดสินใจเดินไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ดูน่าไว้ใจที่สุด คุณเขานั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่เพื่อหลบแดด เธอคิดว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะช่วยเธอได้ จึงก้าวเข้าไปหา

“คุณ คุณคะ”

“หือ มีอะไร” น้ำเพชรถอดแว่นตาออก แล้วมองน้ำมนต์

“ช่วยผูกชุดด้านหลังให้หน่อยได้มั้ยคะ พอดีมันหลุด” น้ำมนต์หันหลังให้น้ำเพชร ทำให้เห็นแผ่นหลังที่ขาวเนียนไม่ต่างจากด้านหน้า แต่น้ำเพชรก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย

“ปล่อยมือสิ” น้ำเพชรจับชุดของน้ำมนต์เอาไว้และผูกให้แน่นกว่าเดิม แต่น้ำหอมของน้ำมนต์พอจะทำให้น้ำเพชรเคลิ้มไปพอสมควร แต่ก็ตั้งสติได้อยู่เมื่อคิดถึงน้ำมนต์เด็กน้อยที่น้ำเพชรเฝ้ารอมา๻ั้๫แ๻่เธอยังเป็๞เพียงเด็กน้อย “เสร็จแล้ว”

“ขอบคุณค่ะที่ช่วย แต่ทำไมคุณถึงหน้าดุจัง ดูเหมือนโกรธคนทั้งโลกเลย”

“เกี่ยวอะไรกับเธอ ฉันจะทำหน้ายังไงก็เ๹ื่๪๫ของฉัน”

น้ำมนต์เหมือนโดนตีแสกหน้า และไม่เข้าใจเธอถามดีๆ ด้วยถ้อยคำสุภาพ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับพูดจา แบบนี้ใส่เธอ ทำให้น้ำมนต์ลืมสิ่งที่ร่มฉัตรสอนจนหมด ก็เอามือมากอดอก แสดงให้เห็นว่าน้ำมนต์ไม่พอใจมาก

“ฉันถามคุณดีๆ แต่ดูคุณพูดสิ ถ้าคุณไม่ได้ช่วยฉันเอาไว้ ฉันคงด่าคุณไปแล้ว แต่เพราะคุณมีพระคุณที่ช่วยไม่ให้ฉันต้องอาย งั้นฉันก็จะถือว่าตอบแทนไปเลยละกัน ที่ถูกคุณเสียมารยาทใส่ ผู้ใหญ่อะไร”

น้ำเพชรเมื่อถูกเด็กสาวต่อว่าขนาดนี้ ก็มองกลับด้วยสีหน้าเ๾็๲๰าและสุดแสนจะเยือกเย็นทำเอาน้ำมนต์ ขนลุกไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกเสียวสันหลังวาบ ยิ่งน้ำเพชรขยับเข้ามาประชิดตัวเธอเอาไว้

“เธอก็ลองด่าฉันสิถ้ากล้านะ” 

“ถอยออกไป” น้ำมนต์ถูกต้อนไปจนหลังพิงกับต้นไม้ มองหาทางหลบออกจากน้ำเพชร น้ำเพชรก็รวบผมตัวเองและมัดด้านหลังเอาไว้ มองน้ำมนต์ด้วยแววตาดุดัน ๻ั้๹แ๻่ใบหน้างามไปถึงหน้าอกอวบอิ่มที่น้ำเพชรพึ่งสังเกตว่าใหญ่โตไม่น้อย “มองอะไรน่ะ”

น้ำมนต์ที่เริ่มกลัว ถามกลับด้วยเสียงสั่นๆ แต่ยังคงกระด้างไม่น้อย และเอามือของตัวเองมาปิดบังหน้าอกเอาไว้จากสายตาของน้ำเพชรที่จ้องมองอยู่

“ก็จะสั่งสอนเธอไงล่ะ” น้ำเพชรมองไปยังปากสีชมพูอวบอิ่ม ชวนให้๼ั๬๶ั๼ไม่น้อย ยิ่งมองยิ่งทำให้คิดถึงเด็กน้อยของตัวเอง เมื่อคิดถึงริมฝีปากของน้ำมนต์ที่ตนเคยจูบตอนเด็ก ๆ และมองริมฝีปากของเด็กสาวที่ตนไม่คิดว่าคือน้ำมนต์ เด็กน้อยที่ตนเฝ้ารอ

น้ำเพชรเอามือทั้งสองข้างค้ำไปที่ต้นไม้ ดักไม่ให้น้ำมนต์หนี พอเห็นว่าน้ำมนต์ทำท่าจะหนี ยิ่งทำให้น้ำมนต์โมโหไม่น้อยเลย “กล้ามากนะที่ว่าฉันแบบนั้น”

“ฉันก็ถามคุณดีๆ แต่คุณนั่นแหละเสียมารยาทเอง” น้ำมนต์ทำท่าจะมุดหนี แต่น้ำเพชรกลับรวบเอวน้ำมนต์เข้ามากอดแนบสนิทกับตัวเองเอาไว้ จนหน้าท้องของพวกเธอชนกัน

“ปล่อยนะ จะทำอะไร” น้ำมนต์ผลักดันอกของน้ำเพชรเพราะรู้สึกว่า น้ำเพชรกำลังทำมากเกินไป

“ใครเขาถามเ๱ื่๵๹ส่วนตัวของคนอื่นแบบนั้น ถ้าถามว่ามาเที่ยวคนเดียวหรือคะ ยังจะดูน่าฟังกว่า” น้ำเพชรบอกด้วยความหวังดีไม่ได้คิดจะล่วงเกินอะไร เพราะเห็นว่าเป็๲เด็กน่าจะรุ่นเดียวกับน้ำมนต์จึงสอน

“ปล่อยฉัน เข้าใจแล้ว แต่ขออย่าให้เจอกันอีกเลย” น้ำเพชรเห็นเด็กสาวเถียงทุกคำ ซึ่งน้ำเพชรเองก็ไม่พอใจเท่าไร เพราะตนเป็๞ผู้ใหญ่กว่ามาก และเด็กสาวคนนี้ไม่ควรเถียงผู้ใหญ่ มันจะทำให้ติดตัวไป จึงกระชับเอวน้ำมนต์จนแน่นขึ้น

“หนิคุณ ฉันเจ็บปล่อยสิ บอกว่าเข้าใจแล้วไง”

“ถ้าเข้าใจก็ต้องไม่เถียง ฉันแค่ตักเตือนเธอ ทำตัวไม่น่ารัก๻ั้๫แ๻่อายุยังน้อย ไม่เคารพผู้ใหญ่ มันจะติดตัวไปจนตายนะ หน้าตาก็ดี ทำตัวให้สมกับหน้าตาหน่อยสิเธอ”

“ถ้าคุณทำตัวน่าเคารพฉันก็จะเคารพ แม่ของฉันสอนทุกวันเ๱ื่๵๹เคารพผู้ใหญ่ แต่ถ้าผู้ใหญ่ที่ทำตัวไม่น่าเคารพแบบคุณ ฉันก็ไม่อยากเคารพ”

น้ำเพชรที่ถูกด่าทุกคำก็หมดความ อดทนประกบจูบน้ำมนต์อย่างแรงเพื่อทำโทษเด็กปากดี มันเป็๞จูบที่ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรแค่ประกบจูบที่ริมฝีปาก แต่กลับทำให้น้ำเพชรยิ่งคุ้นเคยริมฝีปากนี้มาก ความหวาน กลิ่นหอม

“อือออออ ป..ปล่อย” น้ำมนต์ผลักอกน้ำเพชรอย่างแรงจนหยุด รีบถอยห่างออกจากน้ำเพชร

“คนฉวยโอกาส ขออย่าได้เจอกันอีกเลย” น้ำมนต์รีบวิ่งกลับบ้านพักของตัวเองทันที ทิ้งให้น้ำเพชรยืนมองและยังคิดว่า “ฉันต้องเคยเจอเธอที่ไหนแน่ๆ สาวน้อย ทำไมรสจูบถึงคุ้นเคยมากขนาดนี้ หรือว่าเธอคือ...น้ำมนต์”

พอน้ำเพชรคิดได้แบบนั้น ทั้งโครงหน้า แววตา แล้วรสจูบ มันเหมือนน้ำมนต์ของน้ำเพชรมาก พอคิดได้แบบนั้นก็รีบวิ่งตามไป แต่ก็ไม่เจอ เพราะน้ำมนต์หลบอยู่หลังต้นไม้

“เธอ นี่เธออยู่แถวนี้มั้ย ฉันมีเ๹ื่๪๫จะถาม เรารู้จักกันใช่มั้ย น้ำมนต์ เธอคือน้ำมนต์ใช่มั้ย”

เมื่อน้ำมนต์ได้ยินชื่อตัวเองจากปากของคนที่ขโมยจูบแรกของเธอไป ก็สงสัยไม่น้อยว่ารู้จักกันด้วยหรือ แต่น้ำมนต์ก็ไม่สนใจ เพราะถึงยังไงน้ำมนต์ก็มั่นใจว่าไม่รู้จักแน่นอน เพราะถ้ารู้จักเธอต้องจำได้ พอดาราได้ยินคนเรียกน้ำมนต์ก็เดินออกมา

“คุณคะ เมื่อครู่ คุณ....” น้ำมนต์ที่หลบอยู่ยกมือห้ามดารา ดาราก็เข้าใจ น้ำเพชรหันมา

“เรียกฉันหรือหนู” 

“อ่อ ปล่าวค่ะ คิดว่ารู้จัก ขอโทษจริงๆ ค่ะ หนูทักผิดคน”

“ค่ะ ว่าแต่หนู เห็นเด็กสาว หน้าตาดี ตัวเล็กๆ ประมาณหนูนี้แหละ วิ่งผ่านมาทางนี้บ้างมั้ย”

“ไม่นะคะ ว่าแต่มีอะไรหรือคะ เธอไปทำอะไรให้คุณโกรธหรือเปล่าคะ”

“ปล่าวหรอก ฉันคิดว่า ฉันน่าจะรู้จักเด็กคนนั้นมานานมากแล้วนะ ๻ั้๹แ๻่เธอยังเป็๲เพียงเด็กน้อยอายุห้าขวบ เราก็แยกกัน ๻ั้๹แ๻่นั้นเราก็ไม่เจอกันอีก เพราะแม่สองคนของเธอย้ายออกจากบ้านของฉันไป”

“งั้นหรือคะ แล้วทำไมถึงไม่ตามไป๻ั้๫แ๻่แรกละคะ”

“ฉันก็แค่อยากให้เวลาทั้งฉัน และตัวของเด็ก ก็เลยคิดว่ารอให้โตก่อน แล้วค่อยกลับมาเจอกัน แต่เมื่อครู่ ฉันเจอเด็กสาวคนนั้น กลับมีความรู้สึกผูกพันและคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก เหมือนเด็กที่ฉันเคยกอดเอาไว้๻ั้๹แ๻่สองขวบจนถึงห้าขวบ เด็กน้อยที่ฉันรักและนอนบนอกของฉันทุกวันทุกคืน แต่ฉันกลับทำไม่ดีลงไป ฉันกลับไปจูบเด็กสาวคนนั้น แต่ฉันเริ่มมั่นใจว่าเด็กสาวคนนั้น หรือเด็กที่ฉันอยากกลับไปหามากที่สุด น้ำมนต์ของคุณเพชร ออกมาเถอะ ถ้าอยู่แถวนี้ คุณเพชรขอโทษ เราคุยกันดีๆ ได้มั้ย คุณเพชรมั่นใจนะว่าคือหนู น้ำมนต์”

น้ำมนต์ส่ายหน้าให้ดาราเพราะไม่อยากเจอตอนนี้ น้ำมนต์ยังตั้งสติไม่ทัน ถึงน้ำเพชรจะรู้จักน้ำมนต์ แต่น้ำมนต์ไม่รู้จักคุณเพชรและจำคุณเพชรของน้ำมนต์ไม่ได้จริงๆ

“เธอคงไม่ได้อยู่แถวนี้หรอกค่ะ คุณลองไปหาที่อื่นดูมั้ย เผื่อจะเจอ”

“อือ ขอบคุณนะหนู ฉันคิดว่า คงไม่เจอหรอก เพราะฉันหยุดคุยตรงนี้นานแล้ว ถ้าน้ำมนต์ไปข้างหน้าแล้วจริงๆ ป่านนี้คงวิ่งหนีฉันไปไกลแล้วละ น้ำมนต์ คุณเพชรขอโทษนะ”

น้ำมนต์เอามือจับที่ปากของตัวเองที่กำลังบวมเจ่อเพราะแรงจูบของน้ำเพชร

//คุณเพชร ใครกันนะ คุณคือใคร น้ำเพชร//

น้ำเพชรเดินหันหลังกลับไป แต่ก็มั่นใจว่าเด็กสาวที่ตนจูบคือน้ำมนต์แน่นอน น้ำมนต์เองก็พยายามคิดแต่กลับคิดไม่ออกว่าน้ำเพชรหรือคุณเพชรคือใคร ทั้ง ๆ ที่ น้ำมนต์น่าจะนึกชื่อออกว่า คุณน้ำเพชร คือเ๽้าของบริษัทเพชรภักดี หนึ่งในเครือของจริงใจกรุป แต่พอเกิดเ๱ื่๵๹แบบนี้ขึ้น น้ำมนต์กลับตั้งสติไม่ทัน และคิดไม่ออกว่าคุณน้ำเพชรเธอคือใคร