21
หลังจากกำจัดต้นเขมือบ ระดับของเหยาเหยาก็เพิ่มสูงขึ้น จากระดับของเธอที่เป็อยู่นี้ทำให้เธอมีความมั่นใจมากยิ่งขึ้น แล้วมั่นใจว่าเธอต้องเป็นักผจญภัยและเป็ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในใต้หล้า แต่เหนือฟ้ายังมีฟ้า สักวันเธออาจจะเจอกับคนที่แข็งแกร่งกว่าเธอก็เป็ได้
เหยาเหยาเดินทางมาตามเส้นทางที่พวกชาวบ้านสัญจรไปมาในการขนส่งสินค้าเธอก็พบกับเหล่านักผจญภัยหลายคนเดินทางไปด้วยกัน คาดว่าคงจะไปทำภารกิจระดับสุดหินนั้นแหละ ถึงได้ยกโขยงกันไปแบบนั้น เหยาเหยาอยากรู้เหมือนกันว่าพวกเราทำภารกิจอะไร
ตอนนี้เธอไม่มีเวลามามัวสนใจคนอื่น ก่อนพระอาทิตย์จะตกดิน เธอต้องเอาวัตถุดิบในการสร้างอาวุธกลับไปด้วยเสียก่อน
เมื่อเดินทางมาได้ 1 ชั่วยาม เหยาเหยาก็ได้หาที่พักเกวียนม้า ส่วนตนเองลงเดินไปคนเดียว
(เต่ากระดองเหล็กอยู่ไม่ไกลจากที่นี่)
หลังจากดูในแผนที่และรู้ตำแหน่งของเต่ากระดองเหล็ก เหยาเหยาจึงปิดระบบแล้วเดินทางไปตามเส้นทาง
พอมาถึงก็พบเต่ากระดองเหล็กกำลังกินหญ้า ไม่ใช่สิ ดูจากที่มันกินเข้าไปแล้วมันไม่ใช่หญ้าแต่เป็ดินหรือไม่ก็อะไรสักอย่าง
“เ้าพวกนี้มันกินเหล็กไม่ใช่รึ”
พื้นที่ที่พวกมันอาศัยอยู่นั้นมีเศษเหล็กกระจัดกระจายเต็มไปหมด นี่คงจะเป็สาเหตุที่พวกมันอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะพวกเขากินเหล็กเป็อาหาร แต่ถึงอย่างนั้นพวกมันก็ไม่กลัวเหยาเหยาเลย ไม่สมกับเป็สัตว์อสูรตามที่เหยาเหยาเธอคิดเอาไว้
(เราจะประมาทไม่ได้ เห็นพวกมันไม่ทำอะไร แต่ถ้าหากเราเผลอเมื่อไหร่พวกมันอาจจะทำในสิ่งที่คาดคิดก็เป็ได้ ถ้าอย่างนั้นเราต้องจัดการพวกมันก่อน)
เ้าของร้านอาวุธบอกกับเหยาเหยาว่าให้เธอจับเต่ากระดองเหล็กเพียงแค่ 2 ตัว เธอก็เลยทำตามที่เขาบอก
เต่ากระดองเหล็ก เป็สัตว์อสูรระดับ 5 พวกมันเป็สัตว์อสูรเชื่องช้า ไม่ทำอะไรอันตรายกับมนุษย์ เมื่อไหร่ที่มันจวนตัว พวกมันก็จะเข้าไปอยู่ในกระดองเหล็ก
โชคดีที่ตัวมันไม่ได้ใหญ่นัก ทำให้เหยาเหยาจับยกมันขึ้นหลังเกวียนม้าได้สบาย
“แค่นี้ก็เสร็จแล้ว”
อะไรที่ทำได้ง่ายสบาย เหยาเหยาเธอมันจะมีความสุขจนหุบยิ้มเอาไว้ไม่อยู่ ถึงแม้ว่าเธอจะแข็งแกร่งสักเพียงใด แต่เธอก็ไม่ต่างกับหญิงสาวร่างบางน่ารักคนหนึ่งที่ยึดอาชีพนักผจญภัยหาเลี้ยงชีพตนเอง
หลังจากกลับมาที่เมืองชิงอิน เหยาเหยาก็ไปรับเงินจากการทำภารกิจแล้วตรงไปยังร้านขายอาวุธในเมือง
(วันนี้แหละ เราจะได้เห็นอาวุธสุดแกร่งของเรา)
…
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้