ตอนที่ 4
หลังจากทำภารกิจเรียบร้อยเดเนียลก็รีบไปหาเพื่อนรักเพื่อกวนตีนอย่างเช่นทุกครั้ง แต่วันนี้กลับแตกต่างออกไปเมื่อเขาเดินจนทั่วแล้วกลับไม่พบซานโน่แม้แต่เงา มาร์คัสก็หายไป ภายในคฤหาสน์หลังนี้มีเพียงโรเอลและเหล่าบอดี้การ์ดอีกเป็กองทัพ เขาสงสัยว่ามาร์คัสและซานโน่คงไปด้วยกัน คิดได้ดังนั้นเขาจึงรีบขับรถตรงไปยังคอนโดของเพื่อรักทันที
@คอนโดซานโน่
เดเนียลมองคอนโดชั้นล่างที่เต็มไปด้วยฝุ่นควันและซากประรักหักพังของพื้นผนังคอนโด แสดงว่าซานโน่กับมาร์คัสคงมาที่นี่ก่อนเขาเพียงไม่นานและคงเกิดเหตุปะทะกัน ดูจากะเิที่ใช้และซากศพตรงทางเดินก่อนจะถึงชั้นของซานโน่ พวกมันเป็นักฆ่ามืออาชีพ ไม่ใช่คนขององค์กร || Monster || เดเนียลเดินข้ามศพเ่าั้ไปก่อนจะเปิดประตูห้องของซานโน่แล้วเดินไปตรวจสอบดูด้านใน
ภายในห้องของซานโน่ทุกอย่างดูปกติดี ไม่มีการรื้อค้น และไม่มีอะไรเสียหาย
“พวกไหนอีกว่ะ?” เดเนียลสบถขึ้นเบาๆ ในระหว่างเดินลงไปยังด้านล่างบังเอิญสวนกับนักฆ่ากลุ่มใหม่ที่เพิ่งมาถึง พวกมันอยู่ในยูนิฟอร์มพนักงานทำความสะอาดของบริษัทหนึ่ง เดาไม่ได้เลยว่าใครเป็คนจ้างพวกมันมา และไม่รู้ด้วยว่าเป็ศัตรูของมาร์คัสหรือซานโน่ แต่บางทีอาจจะเป็ศัตรูของทั้งคู่ เดเนียลไม่ได้ลงมือทำอะไรทั้งนั้นเนื่องจากตำรวจก็มาถึงเช่นกัน ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้เป็หน้าที่ของคุณตำรวจ
ส่วนเื่นักฆ่าพวกนี้เขาค่อยสืบหาต้นตอในภายหลัง เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาอยากรู้คือซานโน่อยู่ที่ไหน
หลังจากที่เขาขับรถออกจากคอนโดซานโน่ เดเนียลครุ่นคิดเล็กน้อย เวลาเพียงแค่นี้ซานโน่คงไม่พามาร์คัสไปทางเหนือแน่ ดังนั้นเขาคิดว่าเพื่อนรักคงพามาร์คัสไปที่บ้านซึ่งเป็คฤหาสน์ขนาดเล็ก เขาไม่ได้ตรงไปที่นั่นในทันที
เดเนียลแวะไปดื่มที่บาร์ลับ ก่อนจะหาเหยื่อเพื่อผ่อนคลายอารมณ์ก่อนจะตามไปเสือกเื่ของเพื่อนรัก
@บ้าน
สิ่งแรกที่เห็นคือรถของมาร์คัสจอดอยู่ที่โรงรถ เดเนียลเดินมายังสวนหลังบ้านทันที หลังจากเอ่ยถามลูกน้องที่อยู่ในตัวบ้าน และได้เห็นช๊อตเด็ดพอดี
“ หนีมาอยู่นี่กันนี่เอง”
เดเนียลตั้งใจเอ่ยขัดจังหวะเสียงดัง ในขณะที่เพื่อนรักของเขากับผู้นำตระกูลลูเซียโน่กำลังแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม
ไม่มีวี่แววว่าทั้งคู่จะถอนจูบออกจากกัน แม้ว่าเดเนียลจะเดินมาหยุดด้านหน้า เป็จูบที่ลึกซึ้งจนเขารู้สึกได้ กว่าทั้งคู่จะจูบกันจนพอใจถึงจะยอมผละออกจากกันแล้วหันมามองเขา
“มาทำไม ?” ซานโน่หันมาถามเดเนียลด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่ออีกฝ่ายมาขัดจังหวะ
“ใจเย็นน่าคนกันเองทั้งนั้น” เดเนียลยกมือทั้งสองข้างขึ้นอย่างยอมแพ้เมื่อมาร์คัสยกปืนขึ้น นิ้วยาววางตรงตำแหน่งพร้อมลั่นไก
“ใคร ?” มาร์คัสถามซานโน่เพราะคิดว่าทั้งคู่คงรู้จักกัน
“เพื่อน” ซานโน่ตอบเสียงเรียบ นัยต์ตายังคงจ้องไปที่เดเนียลด้วยความไม่สบอารมณ์นัก
“สวัสดี ผมเดเนียล เป็เพื่อนคนเดียวของซานโน่” เดเนียลแนะนำตัวพร้อมยื่นมือไปหามาร์คัสเพื่อทักทาย
“มาร์คัส” มาร์คัสแนะนำตัวสั้นๆ จับมือทักทายพอเป็มารยาท เขารู้สึกไม่ค่อยชอบเพื่อนคนนี้ของซานโน่สักเท่าไหร่
“ครับ ผมรู้จักคุณอยู่ก่อนแล้ว” เดเนียลพูดด้วยรอยยิ้ม
“ตกลงมาทำไม ?” ซานโน่ถามเสียงเข้มเย็นะเืไม่เป็มิตรและมองเดเนียลอย่างกดดัน
“เ็าจังน่ะ ก็กูไปหาที่คฤหาสน์ลูเซียโน่แล้วไม่เจอ ไปคอนโดก็ไม่เจอ ก็เลยมาที่นี่ดู” เดเนียลอธิบายเหตุผลของการมาที่นี่ให้เพื่อนรักฟัง โดยมีมาร์คัสเป็ผู้ฟังที่ดี
“มาร์คัส เดี๋ยวมา” ซานโน่หันไปพูดกับมาร์คัส พร้อมมองเดเนียลอย่างคาดโทษ
“แป๊ปเดียว” เมื่อเห็นมาร์คัสไม่ตอบอะไร ซานโน่เลยพูดย้ำอีกครั้ง
“อืม” มาร์คัสพยักหน้ารับ
ซานโน่เดินนำเดเนียลไปด้านในของตัวสวนซึ่งอยู่ลึกเข้าไปห่างจากที่มาร์คัสนั่งอยู่ประมาณหนึ่งร้อยเมตร
จากที่ได้เห็นฉากเลิฟซีนเมื่อครู่ทำให้เขาได้รู้ว่าซานโน่ดูแคร์มาร์คัสไม่น้อยเลย และเขายังมองออกอีกว่าเพื่อนของเขากำลังรู้สึกดี
เดเนียลเปิดหัวข้อการสนทนาในครั้งนี้ด้วยความเป็ห่วง คือถ้าเมื่อวานเขาไม่ไปที่คอนโด ซานโน่ก็คงไม่ปริปากบอกสักคำ แต่สิ่งที่ทำให้เขาต้องใยิ่งกว่าคือเพื่อนรักไม่คิดจะตามสืบหาพวกที่จ้างนักฆ่ามาถล่มแต่กลับมาสวีทหวานกับผู้นำตระกูลลูเซียโน่ หากเป็เมื่อก่อนซานโน่คงพูดว่าไร้สาระแต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว เขาก็เอ่ยแซวมันไปเรื่อย ตอนนี้ซานโน่เพียงแค่ยังไม่มั่นใจเท่านั้นเขาจึงได้แต่แนะนำให้มันลองเปิดใจดู หากมันไปกันไม่ได้หรือมาร์คัสหักหลังถึงตอนนั้นค่อยฆ่าทิ้งก็คงไม่สาย แต่จากที่ได้เห็นสายตาคมของมาร์คัส ดูก็รู้ว่าอีกฝ่ายหวงเพื่อนเขามาก ยิ่งมาร์คัสแสดงอาการเขายิ่งรู้สึกอยากแกล้ง
คืนนี้เดเนียลจึงเลือกที่จะนอนบ้านโดยไม่ออกไปดื่มที่ไหน แต่ในระหว่างที่เขากำลังนั่งดูหนังอยู่ที่ห้องโถงด้านล่าง หนึ่งในลูกน้องก็เดินเข้ามาหา โน้มกายเล็กน้อย
“มีอะไร ?” เดเนียลเอ่ยถาม
“มีนักฆ่าบุกที่ประตูหลังครับ แต่ถูกพวกเราจัดการเรียบร้อยแล้ว”
“อืม คืนนี้เฝ้าให้ดี มีอะไรผิดปกติจัดการได้เลยโดยไม่ต้องรายงาน คุ้มกันที่นี่จนกว่าซานโน่กับมาร์คัสจะกลับ”
“ครับ”
หลังจากสั่งงานเรียบร้อยเดเนียลก็ยกมือไล่ลูกน้องออกไปทันที เขานั่งดูหนังอีกสักพักใหญ่ก่อนจะเดินขึ้นชั้นบนและตรงไปยังห้องนอนของเพื่อนรัก
“ก๊อก ! ก๊อก ก๊อก” เดเนียลใช้หลังมือเคาะลงที่บานประตูสามครั้ง และยืนรอคนที่อยู่ด้านใน
“มีอะไร ?” ซานโน่เปิดประตูแค่ครึ่งบานแล้วถามเสียงเรียบ ั์ตาที่ใช้มองเดเนียลด้วยความเ็า
“เปล่า แค่จะมาถามมาร์คัสว่าหลับสบายดีไหม ?” เดเนียลถามอย่างกวนตีนพร้อมรอยยิ้มทะเล้น ชะโงกตัวมองมาร์คัสเล็กน้อย
“เสือก !” ซานโน่
“ฮ่าๆๆๆ ด่าตลอด” เดเนียลหัวเราะลั่นด้วยความสะใจที่แกล้งเพื่อนรักได้ ไม่บ่อยที่มันจะให้เขาแกล้งเื่ไร้สาระแบบนี้
“แค่นี้ใช่ไหม ?” ซานโน่ดึงประตูเข้ามาปิดแต่เดเนียลกลับดันประตูเอาไว้แน่น
“มีคนมาแถวประตูหลัง สั่งจัดการไปแล้ว” เมื่อเห็นว่าซานโน่ไม่เล่นด้วย คราวนี้เดเนียลจึงพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อืม ขอบใจ” ซานโน่พยักหน้ารับ
“ระวังตัวหน่อยก็ดี” เดเนียลเอ่ยเตือน ถึงจะอยู่ในบ้านที่มีคนดูแลนับร้อยก็ใช่ว่าจะปลอดภัย
“เค” ซานโน่พยักหน้าเข้าใจ
“Good night kiss ” เดเนียลบอกฝันดีพร้อมใช้ความไวที่มีจุ๊บลงที่แก้มสากของซานโน่แล้วรีบถอยตัวออก
“สัส !” ซานโน่สบถเบาๆ
หลังจากขโมยจุ๊บเสร็จ เดเรียลไม่ลืมยักคิ้วลิ้วตาใส่ซานโน่อย่างขำขัน เมื่อเห็นมาร์คัสยืนซ้อนอยู่ด้านหลังเพื่อนรัก พร้อมสายตาที่เหมือนจะฆ่าคนได้ แรงกดดันและสังสีความอำมหิต จากนั้นเดเนียลก็เดินกลับห้องของตัวเองอย่างอารมณ์ดี
หึๆ คืนนี้เพื่อนเขาคงโดนหนักแน่ๆ
07:00น.
เดเนียลตื่นเช้าอย่างเช่นทุกวัน หลังจากที่เขาเข้าครัวมาเพื่อเตรียมมือเช้า ไม่นานซานโน่ก็เดินลงมาจากห้อง เขาหันไปมองปรากฏว่ามาร์คัสไม่ได้ลงมาด้วย เราสองคนช่วยกันทำอาหารด้วยความเคยชิน เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง เดเนียลรู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตที่มองมายังตน มุมปากหนายกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้ซานโน่มากขึ้น มีบางจังหวะที่หยิบเครื่องปรุงทำให้ดูเหมือนว่าเขากำลังกอดอีกฝ่าย และเขาก็โดนเพื่อนรักตำหนิทางสายตาบ่อยครั้งเช่นกัน เพราะมันรู้ว่าเขากำลังทำอะไร
“เดเนียล”
“เหอะน่า แกล้งนิดแกล้งหน่อยเอง”
ซานโน่ส่ายหน้าอย่างระอาใจกับนิสัยกวนตีนที่แก้ไม่หายของเดเนียล ทั้งคู่ช่วยทำอาหารกันจนเสร็จจัดลงโต๊ะแล้วนั่งทานด้วยกันสามคน
บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยบรรยากาศอึมครึมที่มาร์คัสเป็คนสร้างขึ้น คงไม่พอใจเขาสุดๆ แต่นั่นก็ไม่ใช่สิ่งที่เดเนียลต้องกังวล เขายังคงกระซิบกระซาบพูดคุยหยอกล้อกับซานโน่เป็ระยะโดยไม่สนใจสายตาคมที่มองมาอย่างอาฆาต หลังจากทานข้าวกันเสร็จเดเนียลเป็คนอาสาเก็บล้างเอง ซานโน่จึงเดินไปหามาร์คัสที่ห้องนั่งเล่น รู้สึกว่าเพื่อนรักของเขาจะแคร์อีกฝ่ายไม่น้อยเลย
เดเนียลล้างจานเสร็จก็เดินตามมาหาทั้งคู่ที่ดูเหมือนว่าจะยังมีปัญหากัน และเขาไม่ขอยุ่งเื่ผัวเมีย ถึงแม้ว่าตัวเองจะเป็ต้นเหตุก็ตาม เขาเอ่ยลาเล็กน้อย มองทางคู่เดินไปที่โรงจอดรถด้วยกัน
ก๊อก ! ก๊อก ! ก๊อก ! เดเนียลเดินตามมาเคาะกระจกรถเมื่อเห็นว่าทั้งคู่ไม่ออกรถเสียที
แต่ดูเหมือนว่าระหว่างที่เขาเดินมาจะมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นบนรถเพราะมาร์คัสดูมีสีหน้าที่ดีขึ้น ไม่บึ้งตึงอย่างก่อนหน้านี้
“ก็คิดว่าจะทำกันบนรถซะแล้ว” เดเนียลโน้มหน้าลงไปใกล้กระซิบที่ข้างหูของซานโน่ให้ได้ยินกันแค่สองคน
“ถ้ามึงมาช้ากว่านี้ก็ไม่แน่” ซานโน่ตอบกลับเสียงเรียบและคำตอบนั้นจะทำให้มาร์คัสอารมณ์ดีมากยิ่งขึ้น
เดเนียลสั่งลูกน้องตามประกบจนกว่าซานโน่กับมาร์คัสจะเข้าเขตการดูแลของลูเซียโน่
ั้แ่ที่แยกกับซานโน่และมาร์คัสในวันนั้น เดเนียลก็ได้เร่งตามสืบเกี่ยวกับนักฆ่าที่ถูกส่งมาเพื่อจัดการซานโน่ ใช้เวลาเพียงแค่สามวันเขาก็ได้รู้ตัวเป้าหมาย
“ไม่ได้มาขัดจังหวะอะไรใช่ไหม?”
เดเนียลเดินเข้าห้องของซานโน่อย่างอารมณ์ดี คิดว่าวันนี้จะได้เห็นอะไรเด็ดๆ เสียหน่อย กลับเจอเพียงซานโน่ยืนเซตผมอยู่หน้ากระจกคนเดียว
……………………………………………….
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้