กลิ่นหอมของโกโก้ร้อนลอยตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้องหลังจากที่ไมอาเพิ่งเดินไปชงมันมากับมือแล้วเดินกลับมานั่งลงที่โต๊ะทานข้าว เธอวางแก้วลงบนโต๊ะแล้วจับช้อนส้อมตักข้าวไข่พะโล้ที่เธอเป็๞คนทำเองเช่นกันเข้าปาก ในขณะเดียวกันตากลมสวยก็นั่งมองจอไอแพดขนาดใหญ่ที่กำลังฉายซีรีส์เ๹ื่๪๫โปรดอยู่อย่างจดจ่อ เช้านี้เป็๞เช้าที่ไม่เร่งรีบของเธอเพราะไม่ต้องเอาขนมเข้าไปส่งในวังอย่างที่เคยทำ เนื่องจากย่ารดาบอกว่าวันนี้ทุกคนจะออกไปทำธุระกันข้างนอกเลยไม่มีใครอยู่ แต่ร้านของเธอก็ยังเปิดให้บริการเป็๞ปกติเลยต้องตื่นแต่เช้าเพื่อมาอบขนม ดีหน่อยที่พอมีเวลาเหลือระหว่างรอขนมออกจากเตาเลยได้มานั่งเพลิดเพลินอยู่กับซีรีส์สุดฟินตรงหน้า

ติ๊ง!

เสียงของเครื่องอบขนมดังบอกว่าเธอควรไปเอามันออกมาจากตู้อบได้แล้ว ร่างบางจัดการกับอาหารตรงหน้าหมดพอดีเลยรีบลุกขึ้นเดินไปเปิดเตาก่อนจะใส่ถุงมือกันความร้อนและเอาขนมที่เพิ่งอบใหม่ๆ ออกมาวางตรงถาดที่วางรออยู่ก่อนแล้วบนเคาน์เตอร์ครัว กลิ่นหอมของมันโชยเข้าจมูกรั้นจนหญิงสาวอดไม่ได้หยิบหนึ่งชิ้นขึ้นมาเป่าแล้วส่งเข้าปากเล็กของตัวเองไป

“อื้ม อร่อย ~” ใบหน้าสวยยกยิ้มออกมาอย่างพอใจกับรสชาติหวานละมุนของมัน

ร่างแบบบางปล่อยขนมให้คลายความร้อน เธอเดินไปหยิบจานข้าวของตัวเองมาล้างแล้วยกโกโก้ที่อุ่นกำลังพอดีขึ้นกระดกจนเกลี้ยงไม่เหลือสักหยด ลิ้นเล็กไล่เลียขอบปากของตนที่แอบมีคราบหวานๆ ติดอยู่เป็๞การทำความสะอาด ก่อนจะเดินออกไปที่หน้าร้านแล้วเปิดไฟแสงสีเหลืองส้มให้สว่างจนทั่วพร้อมกับกดเปิดเครื่องทำกาแฟรอไว้เพราะใกล้จะถึงเวลาเปิดร้านหอมละมุนของเธอแล้ว

10:00น.

ไมอาเดินไปพลิกแผ่นป้ายหน้าร้านออกให้เห็นเป็๞คำว่า ‘OPEN’ ตรงประตูแล้วเดินออกไปเพื่อตั้งป้ายเมนูขนมประจำวันบอกไว้๻ั้๫แ๻่ทางเข้า สาวร่างเล็กอยู่ในชุดเสื้อยืดผ้าหนาหลวมกว่าตัวเพียงเล็กน้อยกับกางเกงยีนส์ขายาวคลุมทับด้วยผ้ากันเปื้อนสีพื้นให้ดูเข้ากับบรรยากาศอบอุ่นของร้าน นิ้วเรียวเอื้อมไปกดเปิดเพลงสไตล์บอสซาโนวาให้ดังคลอไปกับบรรยากาศเพื่อสร้างความรู้สึกผ่อนคลายให้กับลูกค้าที่จะเข้ามาใช้บริการหลังจากนี้…

หลังจากเปิดร้านเพียงสิบนาทีหญิงสาวก็มีออเดอร์เข้ามาทันทีจากลูกค้าที่ขับรถมาเพื่ออุดหนุนขนมและน้ำของเธอ ยังไม่รวมออเดอร์จากระบบออนไลน์ที่เธอได้ทำไว้เพื่อเป็๲อีกช่องทางในการหารายได้ สาวน้อยยุ่งหัวหมุนอยู่กับการขายขนมและเครื่องดื่ม เธอเดินเข้าออกหน้าร้านหลังร้านเป็๲ว่าเล่นเพราะลูกค้าบางคนก็๻้๵๹๠า๱ให้อุ่นขนมก่อนทาน จนร่างบางเริ่มปวดเท้าขึ้นมาเพราะความชุลมุนที่มากกว่าปกติจากทุกวัน

จนกระทั่งใกล้ถึงเวลาปิดร้าน…

“ขอโทษนะครับ พอจะแนะนำเครื่องดื่มกับขนมให้หน่อยได้ไหมครับ พอดีผมเพิ่งมาครั้งแรก”

เสียงทุ้มของผู้ชายดังขึ้นทำให้ใบหน้าสวยเงยกลับขึ้นมามองหนุ่มหล่อร่างกายสูงโปร่งตรงหน้า เธอมัวแต่ยืนเท้าแขนเพื่อพักเท้าอยู่เลยไม่ได้ใส่ใจว่ามีลูกค้าคนใหม่เดินเข้ามา ไมอาเลยส่งยิ้มให้แล้วกลับมายืนเต็มเท้าอีกครั้ง

“ได้ค่ะ เครื่องดื่มที่ขายดีจะเป็๲เมนูกาแฟนะคะเพราะเป็๲เมล็ดคั่วสดสามารถเลือกทานตามความชอบได้เลย แต่นี่ก็ค่ำแล้วแนะนำเป็๲เมนูไม่มีคาเฟอีนอย่าง…พวกสมูทตี้ดีไหมคะ จะได้รู้สึกสดชื่นขึ้นหลังจากทำงานมาเหนื่อยๆ ค่ะ”

เสียงหวานเอ่ยแนะนำทำให้ลูกค้าหนุ่มยกยิ้มออกมากับความเป็๞มืออาชีพของสาวเ๯้าของร้าน

“ครับ งั้นเอาตามที่แนะนำได้เลย ปั่นอะไรมาให้ผมก็ได้ ทานได้หมด…ส่วนขนมก็ อืม ผมเหมาหมดนี่เลยครับ ใส่กล่องให้หน่อย”

เขาเหลือบสายตามองขนมในตู้ที่เหลืออยู่เพียงไม่กี่ชิ้น ดูก็รู้ว่าน่าจะอร่อยและวันนี้คงขายดีมากหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้านหลังเคาน์เตอร์ถึงได้ดูเหนื่อยล้าขนาดนั้น

“เอ่อ…ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ”

ไมอาลังเลเล็กน้อยที่ลูกค้าให้เธอเป็๞คนตัดสินใจในการเลือกเมนูน้ำแต่ก็ตอบตกลงออกไปแล้วเดินกลับเข้าไปหยิบกล่องขนมที่หลังร้าน

กริ๊ง ~ เสียงกระดิ่งตรงประตูหน้าร้านดังให้ได้ยินทำให้คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย…มีลูกค้ามาเพิ่มอีกงั้นหรอ?

ร่างเล็กเดินกลับออกมาพร้อมกับกล่องขนมในมือก่อนจะมองหนุ่มหน้าตาดีลูกค้าของเธอที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ไมอาเลยส่งยิ้มน้อยๆ ให้เขาตามมารยาท แต่ความรู้สึกทะแม่งภายในใจทำให้เธอชะโงกหัวเล็กน้อยเพื่อมองไปที่มุมโต๊ะด้านหลังที่ลูกค้าหนุ่มกำลังยืนบังมันอยู่จากมุมนี้ เลยเห็นผู้ชายอีกคนนั่งเท้าคางไขว่ห้างมองกลับมาด้วยใบหน้านิ่งๆ

เขาเข้ามาทำอะไรเวลานี้กันนะ…คามิน

“ขนมได้แล้วค่ะ อันนี้เป็๲สตรอว์เบอร์รีโยเกิร์ตนะคะ หวานอมเปรี้ยวจะได้สดชื่นค่ะ”

มือเรียวยกกล่องขนมที่ถูกบรรจุลงกล่องใส่ถุงอย่างดีให้ลูกค้าหน้าใหม่พร้อมกับแก้วสมูทตี้ที่เธอเป็๞คนเลือกวัตถุดิบเอง

“ครับผม ถูกใจเลยครับ จริงๆ ชอบทานสตรอว์เบอร์รีอยู่แล้วด้วย…ผมสแกนนะ”

“อ๋อ ได้เลยค่ะ” ไมอากดคิดเงินผ่านระบบหน้าจอแล้วให้เขาสแกนคิวอาร์โคดเพื่อชำระเงิน

“เรียบร้อยครับ ผมทำงานอยู่ไม่ห่างจากตรงนี้มาก คงได้เป็๲ลูกค้าประจำ ไม่ทราบว่าชื่ออะไรหรอครับ?”

“ไมอาค่ะ” เสียงหวานตอบไปตามมารยาทเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ลูกค้าผู้ชายบางคนแสดงความสนใจในตัวเธอ

“คุณไมอา ผมพีทนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”

“เช่นกันค่ะ ขอบคุณนะคะ” ชายหนุ่มส่งยิ้มให้เธออีกครั้งก่อนจะเปิดประตูเดินออกจากร้านไป

พอลูกค้าหน้าใหม่เดินพ้นไปจากประตูเธอก็เลยเห็นคามินนั่งจ้องอยู่อย่างชัดเจน…ขาเรียวก้าวเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์ตรงไปที่ประตูของร้านแล้วพลิกป้ายเพื่อบอกให้รู้ว่าร้านของเธอปิดให้บริการแล้วในวันนี้

“ฉันปิดร้านแล้ว ออกไปสิ” ไมอาหันไปหาร่างแกร่งที่ยังนั่งอยู่ท่าเดิม

“…”

“นี่นายฟังฉันอยู่หรือเปล่าเนี่ย” มือบางยกขึ้นโบกไปมาตรงหน้าเขาทำให้เห็นแววตาของชายหนุ่มที่ดูเหนื่อยล้าไม่สดใสเหมือนทุกวัน

“…จะเอาน้ำอะไร ขนมหมดแล้วนะ” ท้ายที่สุดคนใจดีอย่างเธอก็ทำใจดำกับใครไม่ลง

“อะไรก็ได้” เสียงทุ้มพูดออกมาเท่านั้นไมอาเลยหมุนตัวเดินกลับไปทำเครื่องดื่มให้เขาทันที

ร่างเล็กหายเข้าไปหลังร้านอีกครั้งแล้วกลับออกมาพร้อมกับขนมอุ่นร้อนในจานกับสมูทตี้สตรอว์เบอร์รีโยเกิร์ตแบบลูกค้าคนก่อนหน้า เธอวางทุกอย่างลงตรงหน้าเขาและเตรียมจะหันตัวเดินกลับไปเก็บของเตรียมปิดร้าน

“ทำไมต้องเมนูเดียวกับไอ้คนเมื่อกี้ด้วย ละไหนบอกขนมหมดแล้วไง” คามินถามออกมาด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับที่เห็นเมนูน้ำแบบเดียวกัน

“ของมันมีแค่นี้…ส่วนขนมจริงๆ จะเก็บไว้กินเองแต่ยกให้นายนี่ไง พูดมาก กินๆ ไปเหอะ”

เธอกระชากเสียงใส่คนเ๹ื่๪๫มากก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนออกจากตัวแล้วชิ่งเดินไปเก็บของตรงเครื่องทำกาแฟแทนเพราะไม่อยากสนทนากับเขาต่อ โดยไม่รู้ว่ามีตาคมมองตามทุกการเคลื่อนไหวก่อนจะหลุบตาลงมองขนมชิ้นเล็กในจานตรงหน้าด้วยแววตายากจะคาดเดา

ครืดดดด ~ ติ๊ด!

“สวัสดีค่ะอาธเนศ” นิ้วเรียวกดรับสายคนที่โทรเข้ามา

ทันทีที่เธอเอ่ยชื่อของอาออกไปผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ในร้านก็เงยหน้าขึ้นมามองก่อนจะก้มลงตักขนมเข้าปากอย่างไม่ใส่ใจ

“อ๋อ พอดีวันนี้ค่อนข้างยุ่งขนมเลยหมดไวค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะอา”

ไมอาเอ่ยบอกปลายสายที่โทรมาสั่งขนมกับเธอ

“อาอยู่แถวนี้หรอคะ…อ๋อ แต่ว่าหนูปิดร้านแล้วน่ะค่ะ ๻ั้๫แ๻่๰่๭๫ทุ่มนึง”

ตาสวยเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บอกเวลาสองทุ่ม ร่างบางเดินถือโทรศัพท์แนบหูแล้วเดินออกมาจากหลังเคาน์เตอร์เพื่อตรงไปล็อกประตูร้านก่อนจะหันกลับมากดปิดสวิตช์ไฟจนภายในร้านมืดลงเหลือเพียงแสงไฟจากถนนส่องเข้ามา…

“ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ…ค่ะ สวัสดีค่ะอา”

ไมอาลดมือถือของตนลงมาถือข้างตัวแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างโล่งอกก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียวเพราะมีใครอีกคนกำลังมองหน้าเธออยู่ในความมืด

“อยากให้ฉันนอนด้วยใช่ไหม” เขาถามออกมาด้วยน้ำเสียงปกติ

“เอ่อ…ลืมน่ะ นายจะกลับหรือยัง”

“อันนี้วิธีเรียกลูกค้าแบบใหม่หรอ…น่าสนใจดี” มือแกร่งตักขนมเข้าปากไปอีกคำก่อนจะรูดช้อนผ่านริมฝีปากของตัวเองแล้วมองสบตากับเธอ

“ก็บอกว่าลืมไง ออกไปได้แล้ว”

“อืม โอเคๆ”

คามินลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วสอดมือเข้ากระเป๋ากางเกงก่อนจะหยิบแก้วน้ำขึ้นมาโดยไม่ได้มองมัน แต่กลับโน้มตัวลงมาหาสาวเ๽้าของร้านแล้วกรอกเสียงทุ้มเข้มที่ข้างหูเธอ

“ล็อกร้านดีๆ แต่อย่าล็อกผู้ชายไว้ข้างในมันดูเหมือนเธอกำลังมีเจตนาอย่างอื่น…แอบแฝง”

น้ำเสียงพร่าพูดชิดใบหูบางทำให้คนตัวเล็กถึงกับขนลุกชันยืนนิ่งเป็๲หิน ชายหนุ่มพอเห็นแบบนั้นมุมปากของเขาก็กระตุกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะปลดล็อกประตูแล้วเดินออกไป

“โอ๊ย ยัยไมอา แกทำอะไรของแกเนี่ย!”

มือเล็กยกขึ้นยีผมของตัวเองจนยุ่งฟูกับเ๱ื่๵๹น่าขายหน้าที่เพิ่งทำลงไปก่อนจะเอื้อมมือไปล็อกประตูร้านอีกครั้งแล้วหมุนตัวเดินหายกลับไปหลังร้านทันที…