ความจริงแล้วองค์รัชทายาทรู้ว่าต่อให้เขาหรงหว่านซีั้แ่ตอนนี้หรงหว่านซีก็ไม่มีทางขัดขืนแต่อย่างใด ทว่าเขาเป็ถึงองค์รัชทายาทจะกระทำเื่ลักเล็กขโมยน้อยเช่นนี้ได้อย่างไร? หากอยาก เขาก็จะอย่างสง่าผ่าเผยในยามที่หรงหว่านซีมีสติ
เขาอยากจะรู้เหมือนกันว่าสตรีต่ำต้อยผู้นี้จะหยิ่งผยองไปได้ถึงเมื่อใด? เกรงว่าหลังจากเกิดเื่ในครั้งนี้นางคงไม่กล้าปฏิเสธเขาอีกเสียแล้ว
องค์รัชทายาทนั่งเงียบอยู่ด้านข้างรอให้จือซิงจัดการกับศพด้านนอกจนเรียบร้อยและเข้ามารับคำสั่ง
“นายท่านยังมีสิ่งใดจะรับสั่งอีกหรือไม่เพคะ?”
“เอาผูกบนเตียงและพานางตามข้าไปที่ทางลับ”องค์รัชทายาทเอ่ย
กล่าวจบสาวเท้าเดินออกไป
จือซิงทำตามคำสั่งขององค์รัชทายาทนางใช้ฟูกและผ้าห่มทำจากผ้าป่านห่อร่างหรงหว่านซีก่อนจะรีบอุ้มนางตามองค์รัชทายาทไป
คนทั้งสองเข้าสู่เขตสนามฝึกซ้อมภายในูเาปลอมองค์รัชทายาทสวมหน้ากากประหลาดแลดูดุดันอีกครั้งตลอดทางเดินมาถึงสนามฝึกอันเงียบสงัดในยามดึกห้องทำจากหินบริเวณใต้ดินทั้งสองฝั่งมีเสียงกรนให้ได้ยินเป็บางคราทั้งสิบชั้นมีทั้งหมดสิบห้อง ผู้ที่อาศัยอยู่ข้างในคือว่าที่องครักษ์เงาของปีนี้
ในบรรดาพวกเขามีสามคนที่สิ้นใจแล้ว
หลังพ้นประตูหินของสนามฝึกองค์รัชทายาทเดินต่ออีกครู่ ชี้นิ้วไปยังมุมหนึ่งและเอ่ย “ปล่อยนางไว้ที่นี่เถิดจำไว้ว่าต้องใช้ผงยากับนางทุกๆ สามชั่วยาม ห้ามไม่ให้มีข้อผิดพลาดเด็ดขาดเข้าใจแล้วหรือไม่?”
“เพคะ”จือซิงขานรับ
แท้จริงแล้วจุ้ยเมิ่งฉางออกฤทธิ์ถึงห้าชั่วยาวก่อนจะลงมือองค์รัชทายาทได้หาคนมาทดลองก่อนแล้วทว่าหรงหว่านซีนางนี้ไม่เหมือนกับคนทั่วไปนางมักจะเปลี่ยนเื่ร้ายให้กลายเป็ดีทุกครั้ง เพราะฉะนั้นครั้งนี้จะประมาทไม่ได้เขายอมระวังตัวจนเกินเหตุ แต่จะไม่ยอมให้เกิดข้อผิดพลาดแม้เพียงน้อยนิด
องค์รัชทายาทเดินไปตามทางลับเพื่อกลับจวนองค์รัชทายาทเมื่อกลับถึงห้องบรรทมของตนและเห็นพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้าขณะเดียวกันคิดว่าวันพรุ่งนี้ก็คือวันที่หกเดือนห้าแล้ว
หึๆ...เช้าตรู่วันพรุ่งนี้ทั้งฝั่งเ้าสามและหรงชิงจะต้องร้อนใจไม่ต่างจากปลาโดนน้ำร้อนลวกพวกเขามีเวลาแค่สองวัน จะสืบหาอะไรได้? ต่อให้สองวันนี้จะค้นหาจนพลิกแผ่นดินทั้งเมืองหลวงแต่นอกจากเขาจะจงใจทิ้งร่องรอยเอาไว้ พวกเขาไม่มีทางพบเบาะแสใดอย่างแน่นอน
เช้าตรู่วันต่อมาหญิงรับใช้ที่อยู่ในห้องด้านข้างฝั่งทิศตะวันออกไปเตรียมน้ำร้อนให้หรงชิงด้วยความเคยชินเมื่อผลักประตูออกจึงพบเสี่ยวซิ่นผู้เป็เด็กรับใช้ชายนอนขวางอยู่หน้าประตู
เพราะหมอกในยามเช้าทำให้ซิ่งเอ๋อร์มองเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับร่างของเสี่ยวซิ่นไม่ชัดจึงะโหยอกเย้าเขาว่า “เสี่ยวซิ่น เป็ถือบุรุษแท้ๆไยจึงล้มแล้วลุกไม่ขึ้นเสียแล้ว?”
แต่หลังรออยู่ครู่หนึ่งกลับไปได้ยินเสียงตอบกลับจากเสี่ยวซิ่นและไม่เห็นเสี่ยวซิ่นจะลุกขึ้น
ซิ่งเอ๋อร์พึ่งรู้ตัวว่าเกิดเื่ผิดปกตินางรีบเข้าไปตรวจดู ก่อนจะร้อง “อ๊าก”ออกมาด้วยความใกลัวจนิญญาอีกครึ่งชีวิตเตลิดไปหมดสิ้น!
นางเห็นเพียงแค่ว่าเสี่ยวซิ่นถูกปาดลำคอเป็ทางยาวั้แ่ศีรษะลงมาล้วนมีแต่คราบเืสีสดแห้งกรังดวงตาของเสี่ยวซิ่นยังเบิกโพลงอย่างทุกข์ทรมานยิ่งนัก
“นะ...นะ...นายท่าน...ไม่...ไม่...ไม่ดีแล้ว!” ซิ่งเอ๋อร์ได้สติกลับมาชั่วครู่นางพยายามลุกขึ้นและร้องะโเสียงสั่นไปทางด้านในห้องหลัก
ทว่า...ไม่มีเสียงตอบกลับจากนายท่าน!
ซิ่งเอ๋อร์ตกตะลึงนางขานเรียก “นายท่าน” ออกมาด้วยความใ จากนั้นรีบวิ่งเข้าไปในห้องหลักทันที
เมื่อผลักประตูออกจึงพบว่านายท่านนอนอยู่บนพื้นนางใจนแข้งขาอ่อนแรงจนล้มพับเกิดเป็เสียงคุกเข่าดังตึงและร้องไห้ออกมา“นายท่าน...”
ทว่านางร้องไห้ไปครู่หนึ่งทันใดนั้นพบว่า...นายท่านยังมีลมหายใจอยู่!
นายท่านยังไม่ตาย!นายท่านยังมีชีวิตอยู่!
“นายท่านนายท่านเ้าคะ?” ซิ่งเอ๋อร์รีบผลักร่างผู้เป็นายของตน
ทว่านายท่านยังคงไม่โต้ตอบและนอนหลับลึก
“นายท่านๆ?เกิดเื่แล้วเ้าค่ะ ท่านรีบตื่นสิเ้าคะนายท่าน!”ซิ่งเอ๋อร์ยังคงผลักร่างแม่ทัพหรงอีกไม่กี่หน พบว่าเขายังไม่ตื่นเช่นเดิม
นางยื่นนิ้วไปใกล้จมูกของเขาพบว่าเขายังคงมีลมหายใจ แต่เหตุใดถึงยังไม่รู้สึกตัวเล่า...
แต่เมื่อมั่นใจว่านายท่านยังมีชีวิตอยู่นางจึงรู้สึกวางใจไม่น้อย เมื่อมองดูสภาพภายในห้องพบกับร่องรอยการต่อสู้ แต่ไม่พบการรื้อค้นสิ่งของมีค่าภายในห้องไม่หายไปแม้แต่ชิ้นเดียว
ขณะกำลังนึกสงสัยทันใดนั้นได้ยินเสียงท่านลุงจงดังมาจากด้านนอก “นายท่าน...”
ยังไม่ทันสิ้นเสียงท่านลุงจงพลันได้ยินเสียงชูเซี่ยเอ่ยขึ้นว่า “ท่านลุงจง! ไม่ดีแล้ว เกิดเื่แล้วเ้าค่ะ!”
“ไอหยา!จะไม่เกิดเื่ได้อย่างไร!” ลุงจงเอ่ยตอบขณะกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาในเรือนเมื่อเปิดประตูออกจึงถือสิ่งที่อยู่ในมือเดินเข้ามา
ทว่า...
“นายท่าน...นายท่าน!”เมื่อเห็นผู้เป็นายของตนนอนอยู่บนพื้นต่อให้เป็พ่อบ้านผู้มีความสามารถและได้รับการฝึกฝนมายังอดตื่นตระหนกไม่ได้
“ท่านลุงจงท่านอย่าพึ่งร้อนใจไป นายท่านยังมีชีวิตอยู่เ้าค่ะ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเหตุใดถึงเรียกอย่างไรก็ไม่ยอมตื่น”ซิ่งเอ๋อร์เอ่ย
ท่านลุงจงรีบเข้าไปตรวจดูอย่างละเอียดจนพบสาเหตุที่เป็เช่นนี้
ท่านลุงจงพอมีความรู้อยู่บ้างเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้จึงเอ่ย “คาดว่าคงถูกยาสลบ ซิ่งเอ๋อร์เข้าไปพาท่านหมอเจียงมาตรวจดูอาการสักหน่อย”
ไม่นานนักเมื่อท่านหมอเจียงมาตรวจดูอาการและจับชีพจรจึงรู้ว่าถูกยาสลบใช้น้ำมันเย็นและน้ำแข็งเพื่อบรรเทาอาการให้แม่ทัพหรง ตามด้วยการฝังเข็มขับพิษแม่ทัพหรงจึงฟื้นคืนสติอย่างรวดเร็ว
แม่ทัพหรงส่ายหน้าเมื่อเริ่มมีสติจึงเอ่ย “เมื่อคืนมีโจรบุกเข้ามานึกไม่ถึงว่าข้าจะตกหลุมพรางของเขา”
ชูเซี่ยรู้ว่านายท่านพึ่งจะฟื้นทว่าด้วยความร้อนใจยิ่งนัก นางไม่สนใจสิ่งใดและเอ่ยออกไปว่า “นายท่านคุณหนูหายตัวไปแล้วเ้าค่ะ”
“อะไรนะ?”แม่ทัพหรงตกตะลึงยิ่งนัก
แต่ชั่วครู่กลับขมวดคิ้วโดยพลันและนิ่งเงียบครู่หนึ่ง...ที่แท้คนเมื่อคืนก็มีเป้าหมายเป็บุตรสาวของเขาหากเป็โจรเด็ดบุปผาทั่วไปย่อมไม่กล้ายุ่งกับบุตรสาวของขุนนางและโจรพวกนี้มีสายข่าวที่ว่องไวยิ่งนัก เหตุใดถึงกล้าลงมือกับหญิงที่กำลังจะแต่งงานกับเชื้อพระวงศ์?
“นายท่าน”หรงจงยื่นจดหมายหนึ่งฉบับในมือให้แม่ทัพหรง“นี่คือสิ่งที่เ้าจางพบอยู่บนป้ายคำขวัญคู่หน้าประตูตอนออกไปทำความสะอาดขอรับหนูฉายให้คนไปเอาลงมา ท่านโปรดอ่านดู....”
แม่ทัพหรงรับจดหมายมาบนกระดาษเขียนไว้ด้วยตัวอักษรบิดเบี้ยวว่า “เ้าสุนัขตระกูลหรงเมื่อสามปีก่อนเ้าทำลายหนทางร่ำรวยของพี่น้องพวกข้า วันนี้บุตรสาวเ้าต้องชดใช้พวกข้าจะเอ็นดูนางเป็อย่างดี”
สามปีก่อน...ทำลายหนทางร่ำรวย...
หรือว่า....คนของตู๋เฟิงฮุ่ย?
เมื่อสามปีก่อนบริเวณชายแดนแคว้นเหลยมีเครือข่ายค้าสตรีจากแคว้นเฟิงโดยเฉพาะเขากับหลิงอ๋องวางแผนจับกุมตัวการใหญ่ได้จำนวนหนึ่งและสลายกองกำลังของตู๋เฟิงฮุ่ยนอกจากเื่นี้แล้วเมื่อสามปีก่อนก็ไม่มีเื่อื่นที่เกี่ยวกับการทำลายหนทางร่ำรวยของคนชั่ว
หรือคนของตู๋เฟิงฮุ่ยที่เหลืออยู่จะกลับมาล้างแค้น?
แม่ทัพหรงขมวดคิ้วแน่น“ไปหยิบอาภรณ์มา พวกเราจะไปแจ้งทางการ”
หากเป็คนของตู๋เฟิงฮุ่ยจริง...
หรงชิงไม่กล้าคิดถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป!คนพวกนั้นดุร้ายและป่าเถื่อน เดิมทีไม่มีสัญชาตญาณความเป็คนเมื่อก่อนตอนทำการค้าสตรีแคว้นเฟิง เมื่อเห็นว่าหน้าตาสะสวยคนพวกนั้นมักย่ำยีก่อนแล้วค่อยเอาไปขาย
“นายท่าน แต่...วันมะรืนคุณหนูก็จะต้องเข้าพิธีมงคลกับเฉินอ๋องแล้วหากเื่นี้แพร่งพรายออกไป...” ท่านลุงจงเอ่ยเตือน
