64
เหยาเหยาไม่ได้ใเื่หนี้สินของทั้งสอง เธอสามารถจ่ายเงินจำนวนนี้ให้ทันทีโดยไม่ต้องรอให้เสียเวลา
ทั้งหมด 1,500 หยวน เหยาเหยาหยิบเงินออกมาจากถุงผ้าที่เธอพกติดตัวเอาไว้ตลอดเวลาไปไหนมาไหน อันที่จริงจะเอาออกมาจากระบบเดี๋ยวนั้นก็ได้ แต่เธอไม่อยากทำให้ทุกคนแตกตื่น ถึงจะเป็นักผจญภัยแต่ก็ไม่มีใครทำเหมือนเหยาเหยาได้
เหยาเหยาหยิบเงินออกมาแล้วส่งมันให้กับกังเ้าหนี้
“หนึ่งพันห้าร้อยหยวนครบตามจำนวน”
กังเอ่ยขึ้นก่อนจะเดินทางกลับทันทีโดยไม่ปริปากพูดกับสองสามีภรรยาสักคำ
หลังจากนี้ก็อย่าได้เจอกันอีก ที่สำคัญกว่านั้น เหยาเหยาทักษะวิชาใช้ั์ตาเห็นจริงกับกังเ้าหนี้ที่เดินจากไปด้วย เขาเป็คนชั่วเพราะั์ตาเห็นจริงแสดงออร่าสีดำอย่างเห็นได้ชัดเจน แล้วเป็ออร่าสีดำยิ่งกว่าของชายร่างใหญ่ที่มาด้วยกันอีก
“พวกท่านไม่ต้องห่วงแล้วนะเ้าคะ ข้าชดใช้หนี้ให้พวกท่านหมดแล้ว”
เหยาเหยาพูดด้วยความรู้สึกดีใจที่ได้ช่วยเหลือพวกเขา แต่คนที่ถูกช่วยกลับไม่ได้รู้ดีใจเลย เหยาเหยารู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเป็อย่างนี้ เพียงแค่ดูสีหน้าของพวกเขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที
“เหยาเหยา เ้ามาช่วยชดใช้หนี้ให้พวกเราแบบนี้ แล้วเ้าจะเอาอันใดกิน เงินทองมันหายากนะ”
ตงพูดด้วยความเป็ห่วง
“ไม่เป็ไรเ้าค่ะ ท่านตาตงกับท่านยายหยางสบายใจได้ เห็นอย่างนี้แต่ข้าก็มีเงินเยอะนะเ้าคะ”
เหยาเหยาพูดด้วยรอยยิ้มก่อนเดินไปจับมือของทั้งสองเพื่อให้พวกเขาสบายใจ
“พวกท่านไม่ต้องเป็ห่วงข้าหรอก ในฐานะนักผจญภัย หากเจอคนที่กำลังลำบากก็ต้องช่วยเหลือกัน”
“เหยาเหยา เ้าเป็ดีอะไรเช่นนี้ ข้าไม่เคยเห็นผู้ใดใจดีอย่างเ้าขนาดนี้มาก่อน”
“ท่านตาตงก็พูดเกินไปแล้วเ้าค่ะ”
เอาเป็ว่าหนี้สินของพวกเขาก็หมดโดยการช่วยเหลือจากเหยาเหยา
เหตุผลที่พวกเขายืมเงินมาจากกังก็เป็เพราะเอาเงินมาใช้ในการเพาะปลูกในพื้นที่ทำกิน พวกเขาทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะปลูกผักเลี้ยงชีพ แต่ไม่ว่าจะทำวิธีใดมันก็ไร้ประโยชน์ พื้นที่ทำกินต้องสาปทำให้พวกเขาปลูกผักอะไรก็ไม่ขึ้น ทั้งที่เหยาเหยามองว่าพื้นที่ทำกินตรงนี้เหมาะแก่การเพาะปลูกอย่างยิ่ง ไม่น่าจะมีอุปสรรคอะไร ถ้าอย่างนั้นสาเหตุเกิดจากอะไร
(พื้นที่ทำกินตรงนี้ไม่มีสัตว์อสูร รอบบ้านก็ไม่มี ใต้พื้นดินก็ไม่มี ถ้าอย่างนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ไม่แน่ว่าบางทีอาจจะเกิดจาก)
เกิดจากอะไรกันแน่
…
