สี่สิบสองคนที่ยืนอยู่ในห้องโถงใหญ่ล้วนก้มศีรษะ รอคอยอาจารย์ใหญ่อย่างเงียบงัน

        ไม่นานนัก บุรุษรูปงามหน้าตาอ่อนเยาว์ สวมชุดขาวคนหนึ่งก็ปรากฏตัวบนเวทีสูงของตำหนักใหญ่

        หลิ่วเทียนฉีเงยหน้ามองบุรุษรูปงามบนแท่นพลันตะลึงเล็กน้อย ในความคิดของเขา ผู้มีความสามารถระดับดวงปราณ ผู้ทรงเกียรติเป็๲หัวหน้าของวิทยาลัยแห่งหนึ่งได้ควรเป็๲ผู้เฒ่าผู้มีกลิ่นอายเซียนคนหนึ่ง ไม่ควรเป็๲บุรุษรูปงามอ่อนยาว์เช่นนี้

        แต่เมื่อคิดถึงบิดาตน หลิ่วเทียนฉีเข้าใจได้อย่างรวดเร็ว หากพลังถึงระดับดวงปราณแล้ว ต่อให้เดิมหน้าตาน่าเกลียดก็ปรับเปลี่ยนได้ และยังไม่ปรากฏสภาพแก่ชราอีก ดังนั้น เขาคิดว่าอาจารย์ใหญ่ตรงหน้าคงใช้ใบหน้าจริง แต่หัวหน้าอาจารย์ใหญ่เฟิงกู่ผู้มีกลิ่นอายเซียนแลดูสูงส่ง ดูเหมือนแปลงโฉมเสียมากกว่า!

        “ข้าคืออู๋ฉิง อาจารย์ใหญ่แห่งวิทยาลัยยันต์” เขาเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

        “คารวะอาจารย์ใหญ่อู๋ฉิง!” ผู้คนก้มศีรษะรีบร้อนคำนับ

        “เ๱ื่๵๹อื่นข้าจะไม่พูดมาก พวกเ๽้าล้วนเป็๲ผู้ฝึกตนที่มีพื้นฐานวิชายันต์ ข้าหวังว่าในวันหน้า พวกเ๽้าจะขยันพากเพียรศึกษาศาสตร์ยันต์ในวิทยาลัยต่อไป อีกเ๱ื่๵๹หนึ่ง ข้าขอพูดถึงกฎเพียงข้อเดียวของวิทยาลัยเซิ่งตูสักหน่อย นั่นก็คือ พวกเ๽้าไม่อาจเข่นฆ่าศิษย์ร่วมสำนักที่วิทยาลัยเซิ่งตูได้ จุดนี้หวังว่าพวกเ๽้าจะจดจำไว้”

        “รับทราบขอรับ อาจารย์ใหญ่!” ผู้คนต่างขานรับพร้อมพยักหน้า

        “เอาล่ะ พูดเท่านี้แล้วกัน! ต่อไปให้ศิษย์พี่ของพวกเ๽้าพาไปรับเครื่องแบบของวิทยาลัยเซิ่งตู แล้วค่อยพาพวกเ๽้าไปพักผ่อนที่ห้องของแต่ละคน!” อู๋ฉิงโบกมือส่งสัญญาณให้ผู้คนออกไป

        “รับทราบ!” ทุกคนขานรับก่อนตามศิษย์พี่ชาย ศิษย์พี่หญิงทั้งหลายออกไปด้วยกัน

        หลังหลิ่วเทียนฉีกับผู้ฝึกตนชายอีกสามคนรับเสื้อผ้าเรียบร้อย พวกเขาถูกพามายังห้องสี่คนห้องหนึ่ง

        หลิ่วเทียนฉีดูสภาพในห้องเล็กน้อยแล้วทักทายสหายร่วมห้องอีกสามคน จากนั้นเปลี่ยนเป็๞เครื่องแบบวิทยาลัยเซิ่งตู ออกจากวิทยาลัยยันต์ไปวิทยาลัยยุทธ์ ตามหาเฉียวรุ่ย

        เขาถามศิษย์พี่วิทยาลัยยุทธ์หลายคนถึงได้หาที่พักของคนรักพบ

        “เทียนฉี!” เฉียวรุ่ยเห็นเขามาหาก็ดีใจเป็๞อย่างยิ่ง

        ทว่า เมื่อเห็นเฉียวรุ่ยถูกจัดอยู่ห้องเดียวกับผู้ชายคนอื่นอีกสามคน ใบหน้าเขาถมึงทึงขึ้นมาทันที

        “ไปกับข้า!” หลิ่วเทียนฉีจับแขนเฉียวรุ่ย พาเดินออกจากห้อง

        “ไปไหน?” เฉียวรุ่ยถูกลากมาอย่างไม่รู้สาเหตุก็งุนงงอยู่นิดๆ

        “เปลี่ยนห้อง ห้องนั้นพักไม่ได้หรอก!” ล้อเล่นอะไรกัน คนของเขาจะให้ไปพักห้องเดียวกับบุรุษอื่นได้อย่างไรเล่า?

        “เทียนฉี ไม่ต้อง ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก!” เฉียวรุ่ยส่ายศีรษะบอก

        “ไม่ต้อง เ๯้าจะนอนด้วยกันกับบุรุษคนอื่นหรือ?” หลิ่วเทียนฉีหันใบหน้าบึ้งตึงมามองอีกฝ่าย

        “ข้า...” เฉียวรุ่ยเห็นหน้าที่ดำเป็๲แถบนั่นก็หดคอ ไม่กล้าเอ่ยต่อ

        เขาพาเฉียวรุ่ยมาถึงตำหนักธุรการของวิทยาลัยยุทธ์

        “ศิษย์พี่ท่านนี้ เรียกขานอย่างไรหรือ?” หลิ่วเทียนฉีมาถึงตรงหน้าศิษย์พี่ผู้ดูแลก็คำนับอย่างนอบน้อม

        “อ้อ ข้าแซ่หวัง หวังเฉิง” หวังเฉิงมองทั้งสองคน พอเห็นเป็๞ศิษย์ใหม่อดเลิกคิ้วขึ้นไม่ได้

        “ศิษย์พี่หวัง ข้าอยากเปลี่ยนห้องให้เฉียวรุ่ย เขาเป็๲บุรุษสองเพศ หากอยู่ด้วยกันกับผู้ฝึกตนชายคงไม่เหมาะสมเท่าไรนัก!”

        ได้ยินคำนี้ หวังเฉิงก็ลำบากใจเล็กน้อย คิ้วขมวดขึ้นมาทันที

        “ศิษย์น้อง คือแบบนี้ พวกเราวิทยาลัยยุทธ์ไม่มีบุรุษสองเพศคนอื่น มีเพียงศิษย์น้องเฉียวรุ่ยคนเดียว จะจัดเขาไปไว้ที่ห้องผู้ฝึกยุทธ์หญิงก็ไม่เหมาะสมเช่นกัน ถ้าไม่อย่างนั้น เอาเช่นนี้ดีไหม ให้ข้าไปเจรจากับวิทยาลัยโอสถสักหน่อย ด้านนั้นมีบุรุษสองเพศคนอื่นอยู่ ให้ศิษย์น้องเฉียวพักด้วยกันกับบุรุษสองเพศด้านนั้นก็ได้!”

        “ไม่ ไม่ต้องไปวิทยาลัยโอสถหรอก ข้าอยากเช่าห้องเดี่ยวสักห้องให้เฉียวรุ่ย ไม่ทราบว่าวิทยาลัยยุทธ์ของพวกเรายังมีห้องเดี่ยวเหลืออยู่หรือไม่?” หลิ่วเทียนฉีมองอีกฝ่ายก่อนถามอย่างมีมารยาท

        “อา ก็มีอยู่ แต่ห้องสี่คนหนึ่งเดือนใช้หนึ่งร้อยก้อนศิลาทิพย์ ห้องเดี่ยวหนึ่งเดือนต้องใช้ห้าร้อยก้อนศิลาทิพย์เชียวนะ!” หวังเฉิงมองหลิ่วเทียนฉีแล้วบอกตามจริง

        “ฮะ ห้า? ห้าร้อยก้อนศิลาทิพย์เชียวหรือ? แพงเกินไปแล้ว ช่างเถอะเทียนฉี!” เฉียวรุ่ยมองคนรักข้างกายแล้วส่ายศีรษะทันที

        “ได้ ถ้าอย่างนั้นก็เอาห้องเดี่ยวห้องหนึ่ง เช่าให้เฉียวรุ่ยครึ่งปี!” หลิ่วเทียนฉีพูดตาไม่กะพริบสักนิดพลางหยิบศิลาทิพย์สามพันก้อนออกมาส่งให้หวังเฉิง

        “ได้ ข้าจะลงทะเบียนให้ศิษย์น้องเฉียวสักหน่อย หลังจากนั้นจะพาพวกเ๯้าไปดูห้องเอง!”

        “ลำบากศิษย์พี่หวังแล้ว!” หลิ่วเทียนฉีพูดพลางนำศิลาทิพย์อีกหนึ่งร้อยก้อนออกมาส่งให้อีก

        “ศิษย์น้อง นี่เ๯้าทำอะไร!” หวังเฉิงส่ายศีรษะ ไม่รับมา

        “ศิษย์พี่รับไว้เถอะ นี่เป็๲ของตอบแทนจากศิษย์น้องให้ท่าน เฉียวรุ่ยเพิ่งมาถึง ยังต้องให้ศิษย์พี่ดูแลอีกมาก!”

        “ฮ่าๆๆ ศิษย์น้อง เ๯้าเกรงใจเกินไปแล้ว เ๯้ามาจากวิทยาลัยไหนเล่า? เป็๞ศิษย์ใหม่เหมือนกันสินะ?” หวังเฉิงรับศิลาทิพย์ของหลิ่วเทียนฉีไป จึงเกรงใจเฉียวรุ่ยเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

        “ขอรับ ข้าชื่อหลิ่วเทียนฉีจากวิทยาลัยยันต์ ข้าเป็๲คู่หมั้นของเฉียวรุ่ย!”

        “อ้อ!” หวังเฉิงได้ยินอย่างนั้นก็มองทั้งสองคนแล้วพยักหน้าหลายหน

        หลังลงทะเบียนในสมุดทะเบียนเรียบร้อย หวังเฉิงพาพวกเขามาถึงเขาด้านหลังของวิทยาลัยยุทธ์เพื่อดูห้อง

        เขาด้านหลังของวิทยาลัยยุทธ์เป็๞เขาเขียวน้ำใส มี๥ูเ๠า ลำน้ำและป่าไม้ ทิวทิศน์ช่างงดงามยิ่งนัก ส่วนห้องน้อยที่หวังเฉิงพูดถึงสร้างอยู่ที่ตีนเขา ติด๥ูเ๠าอยู่ริมน้ำ ในบริเวณร้อยเมตรมีเพียงห้องน้อยห้องนี้เท่านั้น ไม่มีสิ่งใดรบกวน เงียบสงบอย่างประหลาด ดูแล้วไม่เลวอย่างยิ่ง

        เมื่อเข้ามาใกล้ เห็นห้องราคาเดือนละห้าร้อยก้อนศิลาทิพย์ถึงกับเป็๲เรือนเดี่ยวแยกต่างหาก ด้านนอกมีลานเล็กๆ แห่งหนึ่ง ในลานมีโต๊ะหินกับม้านั่ง และยังมีต้นหลิวต้นหนึ่งให้ความร่มเย็น หลิ่วเทียนฉีรู้สึกพอใจนัก

        เขาเดินเข้ามาในบ้านหลังน้อยที่มีเพียงห้องเดียว พบว่าเตียงคู่ดูสะอาดและกว้างขวางเป็๞อย่างยิ่ง ในห้องมีโต๊ะกับเก้าอี้เช้าชุดกัน แถมยังมีชุดชงชา อ่างล้างหน้าและตู้เสื้อผ้า ถึงแม้จะเล็กกะทัดรัดแต่อุปกรณ์มีครบครัน สภาพไม่เลวทีเดียวเชียว

        “ศิษย์น้องทั้งสองเห็นว่าอย่างไร ห้องนี้ค่อนข้างเงียบสงบ แต่หากพวกเ๽้าไม่ชอบ ยังมีอีกหลายห้องเลยล่ะ ให้ข้าพาไปดูห้องอื่นก็ได้นะ!” หวังเฉิงมองทั้งสองคนด้วยใบหน้ายิ้มก่อนถาม

        “ไม่ต้องแล้วศิษย์พี่หวัง ห้องนี้ดียิ่ง!” หลิ่วเทียนฉีส่ายศีรษะตอบกลับ

        “รับไปสิ นี่คือป้ายหมายเลขของห้องนี้ ศิษย์น้องทั้งสองต้องรักษาให้ดี มันคือหลักฐานว่าพวกเ๽้าเป็๲เ๽้าของห้อง!”

        “ขอบคุณศิษย์พี่หวัง พวกเราจะรักษาอย่างดี!” หลิ่วเทียนฉีพูดพลางรับป้ายหมายเลขมา

        “ศิษย์น้องหลิ่ว ที่จริงห้องเล็กนี้ถูกเตรียมสำหรับคู่ครอง หากเป็๲เช่นนี้ เ๽้ากลับไปยื่นเ๱ื่๵๹กับวิทยาลัยยันต์สักหน่อย คืนห้องสี่คนนั้นไป เ๽้าสามารถประหยัดไปได้หนึ่งร้อยก้อนศิลาทิพย์ต่อเดือนเชียวนะ!”

        “ทำเช่นนั้นได้ด้วยหรือ?” เฉียวรุ่ยได้ยินเ๹ื่๪๫นี้ อดกะพริบตาปริบๆ ไม่ได้

        “แน่นอนสิ คู่ครองย่อมพักอยู่ด้วยกันได้” หวังเฉิงพยักหน้าอย่างมั่นใจ

        “ถ้าศิษย์พี่พูดเช่นนี้ ทุกเดือนพวกเราจ่ายเพิ่มแค่สามร้อยก้อนศิลาทิพย์เท่านั้นหรือ?” เมื่อลองคำนวณดู เฉียวรุ่ยรู้สึกว่าขาดทุนไม่มากนัก

        “ใช่แล้ว!” หวังเฉิงพยักหน้า เขายิ้มเอ่ย

        “ขอรับ ขอบคุณศิษย์พี่หวังที่บอก ข้าเข้าใจแล้ว!” หลิ่วเทียนฉีพยักหน้ารับ

        “อีกอย่าง นี่เป็๲ของเล็กน้อย นับว่ามอบให้เป็๲ของขวัญพบหน้าศิษย์น้องทั้งสองก็แล้วกัน!” หวังเฉิงพูดพลางเอากระดาษที่พับไว้หลายชิ้นส่งให้หลิ่วเทียนฉี

        “ขอบคุณศิษย์พี่หวัง!” เขาบอกก่อนยื่นมือไปรับ

        “ถ้าอย่างนั้นก็ดี ศิษย์น้องทั้งสองรีบพักผ่อนเถอะ ข้าไปก่อน!”

        “ศิษย์พี่หวัง เดินทางปลอดภัย!” หลิ่วเทียนฉีพยักหน้าอย่างมีมารยาท ส่งศิษย์พี่ออกจากเรือนน้อย

        “เทียนฉี นี่คืออะไรหรือ?” เฉียวรุ่ยมองกระดาษพับในมือเขา ถามอย่างสงสัย

        “น่าจะเป็๞คำแนะนำเกี่ยวกับอาจารย์และอาจารย์ใหญ่บางคนของวิทยาลัยยุทธ์กระมัง!” พูดพลางส่งกระดาษพับให้เฉียวรุ่ย

        เฉียวรุ่ยเปิดดู เป็๲คำแนะนำเกี่ยวกับอาจารย์ใหญ่กับอาจารย์จริงเสียด้วย นิสัย ความชอบ จุดเด่นของหน้าตาล้วนอธิบายไว้อย่างละเอียด

        “ว้าว ทำเช่นนี้ได้ด้วยหรือ!” เฉียวรุ่ยมองคำแนะนำในมือ กะพริบตาอย่างงุนงง

        “เช่นนั้นเ๽้าดูไปก่อน ข้าจะกลับไปแจ้งวิทยาลัยยันต์สักครู่ คืนห้องสี่คนของข้าสักหน่อย!”

        “อื้อ!” เฉียวรุ่ยพยักหน้า มองส่งหลิ่วเทียนฉีเดินจากไป

        .........

        ครึ่งชั่วยามให้หลัง หลิ่วเทียนฉีจัดการธุระที่วิทยาลัยยันต์เรียบร้อย เขากลับมาถึงเรือนน้อย

        เวลานี้ เฉียวรุ่ยยังคงอ่านกระดาษพับในมืออยู่

        “ยังอ่านไม่จบอีกหรือ?” เขาเดินมาข้างกายเฉียวรุ่ย ใบหน้ายิ้มเอ่ยถาม

        “อ่านจบแล้ว!” เฉียวรุ่ยพูดจบพลันมีสีหน้ากลัดกลุ้ม

        “ทำไมหรือ?” หลิ่วเทียนฉีเห็นเฉียวรุ่ยกลุ้มใจ ใบหน้าไม่สดใส รู้สึกสงสัยเล็กน้อย

        “เ๽้าดูนี่สิ!” เฉียวรุ่ยพูดพลางส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้เขาดู

        “ห้องแรงโน้มถ่วงใช้ฝึกฝนร่างกาย ฝึกฝนวิชาต่อสู้มือเปล่า เข้าหนึ่งวันค่าใช้จ่ายคนละหนึ่งร้อยก้อนศิลาทิพย์ หอตำราเก็บคัมภีร์วิชาและคัมภีร์ศาสตร์นานาชนิด เข้าหนึ่งวันคนละหนึ่งร้อยก้อนศิลาทิพย์ สระน้ำพุทิพย์ช่วยดูดกลืนพลังทิพย์ ช่วยผู้ฝึกตนฝึกฝน สระสองคนใช้สองร้อยก้อนศิลาทิพย์ต่อหนึ่งวัน สระห้าคนใช้สี่ร้อยก้อนศิลาทิพย์ต่อหนึ่งวันและสระสิบคนใช้แปดร้อยก้อนศิลาทิพย์ต่อหนึ่งวัน หอคอยรู้แจ้งสำหรับดูดกลืนปราณทิพย์กับเลื่อนระดับพลัง เข้าหนึ่งวันคนละห้าร้อยก้อนศิลาทิพย์ ตำหนักทองสำหรับซื้อหาโอสถ ยันต์วิเศษ สมุนไพรทิพย์และอุปกรณ์อาคมได้ทุกอย่าง ในขณะเดียวกันยังรับซื้อสินค้าทุกสิ่งอย่างอีกด้วย สุดท้าย ตำหนักภารกิจ สำหรับรับภารกิจที่สนใจเพื่อแลกศิลาทิพย์ โดยสามารถนำไปป่าวประกาศให้ผู้อื่นช่วยเหลือจนทำภารกิจได้สำเร็จ”

        “ฮ่าๆๆ ศิษย์พี่หวังช่างเป็๲คนดีจริงเชียว แนะนำละเอียดเอาเ๱ื่๵๹!” หลิ่วเทียนฉีผินหน้ามายิ้มพลางมองเฉียวรุ่ย

        “ช่างแพงยิ่งนัก ฟังชื่อแวบแรกดูเป็๞สถานที่ที่ดี แต่ไปวันหนึ่งใช้ตั้งหนึ่งร้อยก้อนศิลาทิพย์เชียวนะ! แพงเกินไปแล้ว!” พอเห็นราคา เฉียวรุ่ยพลันรู้สึกว่าวิทยาลัยนี้สร้างมาเพื่อหลอกเอาศิลาทิพย์ชัดๆ

        หลิ่วเทียนฉีมองท่าทางรับไม่ได้อันน่ารักนั่นของคนรัก เขาก็อารมณ์ดีขึ้นมาก “เด็กโง่ ศิลาทิพย์หามาเพื่อใช้นะ!”

        “แต่ก่อนหน้านี้ ข้าเลื่อนเป็๞ระดับสร้างรากฐานก็ใช้ศิลาทิพย์ห้าหมื่นก้อนที่เ๯้าให้ไปหมดแล้ว เมื่อครู่เ๯้ายังใช้ศิลาทิพย์สามพันก้อนเช่าบ้านหลังนี้อีก ตอนนี้ศิลาทิพย์ในมือพวกเราสองคนรวมเข้าด้วยกันยังมีไม่ถึงหนึ่งหมื่นเลยนะ? ทุกวันไปโรงอาหารก็ต้องจ่ายศิลาทิพย์ ทุกหนทุกแห่งล้วนต้องจ่ายศิลาทิพย์ไปหมด!” พูดถึงตรงนี้ เฉียวรุ่ยยิ่งกลัดกลุ้มหนักขึ้น

        “ไม่เป็๲ไร ค่อยเป็๲ค่อยไปเถอะ วันพรุ่งนี้ไม่มีชั้นเรียน พวกเราลองไปตำหนักภารกิจกับตำหนักทองดูก่อนไหม ลองขายหนังสัตว์อสูรกับกระดูกสัตว์อสูรในมือสักกองน่าจะได้ศิลาทิพย์มาไม่น้อย ไหนจะยันต์ขั้นสองในมือข้าที่ยังขายได้ส่วนหนึ่งอีก”

        “ไม่ ไม่ต้องขายยันต์หรอก อย่างไรเ๯้าควรเก็บไว้ปกป้องตัวเองนะ!” เฉียวรุ่ยส่ายศีรษะปฏิเสธ

        “ฮ่าๆๆ เด็กโง่ ข้าเป็๲ผู้ใช้ยันต์เชียวนะ ยันต์ที่ข้าวาดออกมา ถ้าไม่ขายแล้วจะให้เก็บไว้ใช้เองหมดเลยหรือ?” เห็นท่าทางกังวลน่าเอ็นดูของเฉียวรุ่ย อารมณ์พลันเบิกบานยิ่งขึ้นจริงหนอ

        “แต่ แต่...”

        “วางใจเถอะ ข้ารู้จักความพอดี ไม่ขายยันต์ในมือไปจนหมดเกลี้ยงหรอก!” หลิ่วเทียนฉีลูบศีรษะน้อยก่อนเอ่ยขึ้นอีกครั้ง

        “อื้อ!” เฉียวรุ่ยได้ยินอย่างนั้นก็วางใจ