จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นนายเอกนิยายแฟนฟิก
ขนาดตัวอักษร
สีพื้นหลัง
จดหมายจากสกาลาร์
เื่ฉาวเก่ายังไม่ทันซา เื่ใหม่ก็มาถึง งานศพของเ้าตระกูลลอเรนโซ่ หรือบิดาแท้ ๆ ของไฮยาซินท์แต่กลับไร้เงาสามีข้างกายเพราะเซฟิรอส ลูเซียโน่ ‘ติดพันธุระสำคัญ’ ซึ่งก็ได้รับรายงานมาจากสายข่าวว่าธุระสำคัญนั้นคือการพาโอเมก้าลึกลับที่เพิ่งเข้าคฤหาสน์ได้เพียงไม่กี่สัปดาห์ไปเดินเล่นที่จัตุรัส ชมนกชมไม้ที่เมือง ดูท่าคำถามที่ว่าโอเมก้าลึกลับผู้นี้เข้ามาในคฤหาสน์ลูเซียโน่ด้วยบทบาทอะไรจะได้รับคำตอบกันเรียบร้อย เื่นี้คงสอนใจได้ว่าอะไรก็ไม่แน่นอน แม้แต่ความรักหวานชื่นก็มีอันต้องจืดจางเมื่อได้พบกับดอกไม้งามดอกใหม่ สกาลาร์ก็ขอเอาใจช่วยไฮยาซินท์ ลูเซียโน่ให้สามารถผลิตทายาทให้สามีได้เสียที เพราะมันคงเป็หนทางสุดท้ายของโอเมก้าที่สิ้นความโปรดปรานจะสามารถรั้งสามีไว้ได้
หน้าต่างชีวิต ตอบกลับถึง สกาลาร์
หนทางรอดของไฮยาซินท์มีอยู่มากมาย ร้ายที่สุดต่อให้ถูกขับออกจากคฤหาสน์ลูเซียโน่ก็พอมีทางรอด หากลดศักดิ์ศรี ยอมเป็ภรรยาน้อยคุณชายบ้านอื่น ๆ หรือภรรยาหลวงคุณชายตระกูลชั้นรอง รูปลักษณ์เช่นนั้นต่อให้เคยผ่านมืออัลฟ่าอื่นมาแล้วก็ยังไม่หมดราคาง่าย ๆ ดั่งโอเมก้าผู้อื่น แม้จะบกพร่องในเื่การมีทายาท แต่ความงามและรูปร่างเย้ายวนดุจมารเช่นนั้นไม่ว่าใครก็ต้องอยากเรียนเชิญโอเมก้าผู้นี้ขึ้นเตียง
ชู้รักเรือล่ม ตอบกลับถึง สกาลาร์
จะบอกว่าสิ้นไร้ไม้ตอกก็ออกจะเกินจริง เ้าตระกูลลูเซียโน่เห็นได้ชัดว่ายังคงรักใคร่ต่อลูกสะใภ้ผู้นี้จึงได้ส่งบุตรชายคนเล็กมาร่วมเคียงในงาน ดีเลียนเองก็ปฏิบัติต่อพี่สะใภ้เป็อย่างดีั้แ่งานจัดเลี้ยงคราก่อนจนมาถึงงานศพนี้ ผู้ที่ต้องลำบากใจมากที่สุดคงหนีไม่พ้นเซฟิรอสว่าจะเลือกภรรยาที่ครอบครัวตัวเองหนุนหลังอยู่ หรือภรรยาจากความต้องการส่วนตัว หรือสุดท้ายจะควบแต่งภรรยาสองคนดี แม้จะเป็พฤติกรรมที่ออกจะน่ารังเกียจสำหรับยุคสมัยนี้ แต่กฎหมายของโนแมนแลนด์ ก็ยังเอื้อให้มีสองภรรยาได้
ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม ตอบกลับถึง สกาลาร์
มิใช่ว่าบุตรชายคนเล็กลูเซียโน่ปรากฏตัวเพื่อไปผูกมิตรกับเ้าตระกูลลอเรนโซ่คนใหม่ ดิฉันอยู่ในงานเห็นว่าคุณชายทั้งสองไปคุยธุระกันภายในห้องรับรองเพียงสองคน ไร้ซึ่งไฮยาซินท์
รักจากใจจร ตอบกลับถึง สกาลาร์
ดิฉันคาดการณ์ไว้อยู่แล้วว่าชีวิตรักคู่นี้ไม่มีทางไปรอดเนื่องจากนิสัยส่วนตัวของไฮยาซินท์ ดิฉันเคยเป็รูมเมตของหล่อนสมัยเรียน สวยแต่รูปจูบไม่หอม ทั้งนิสัยยโสโอหัง งอมืองอเท้า เก่งกาจแค่การชี้นิ้วสั่งผู้อื่น คบกันไปเนิ่นนานจนได้เห็นธาตุแท้ย่อมไม่มีคนใดทนหล่อนได้ สุดท้ายแล้วอัลฟ่าก็โหยหาแค่เพียงโอเมก้าธรรมดา ๆ ที่สามารถเป็เพื่อนคู่คิด
ไอ้กระบี่ขี่ับัดซบ!!!
ในที่สุดท่านจอมมารก็ได้ใช้เส้นสายอ่านผลงานนักเขียนคนโปรดในต่างโลกแล้ว และปฏิกิริยาตอบรับของผู้บริโภคท่านนี้ก็ค่อนข้างร้อนแรง แม้โลกนี้จะเป็แฟนฟิกชั่นที่ถูกเขียนขึ้นมาโดยแฟนคลับ การ OOC เป็เื่ปกติ แต่ไฮยาซินท์ก็อดจะเจ็บใจไม่ได้ที่ผู้มีใบหน้าดั่งนักเขียนคนโปรดทำแบบนี้กับตนลับหลัง
[โฮสต์ใจกว้างหน่อย นักเขียนเองก็ต้องกินต้องใช้ บทความซุบซิบนินทาในยุคนี้ขายได้ดีกว่าพวกการ์ตูนโป๊อีกนะ]
น้องชายโอเมก้าผู้เหนียมอาย ใครจะไปคาดคิดว่าลับหลังกลับแอบเอาเื่ของเขาไปเขียนเสียร้อนแรง เอาใจช่วยให้ไฮยาซินท์ผลิตทายาทให้ได้เพื่อรั้งเซฟิรอส? บัดซบ คนที่นอกใจชาวบ้านได้ลอยตัวสุขสบาย ส่วนคนที่ถูกนอกใจกลับต้องมาคิดหาทางแก้ปัญหาชีวิตคู่เนี่ยนะ
นี่ยังไม่นับรวมข้อความตอบกลับบ้า ๆ บอ ๆ นั่นอีก จอมมารสาบานว่าหากรู้ตัวตนของคนพวกนั้นสิ่งแรกที่จะทำคือตามไปบีบคอพวกมันถึงห้องนอน
มื้อเช้าวันนี้ เหล่าลูเซียโน่เข้ามารับประทานอาหารพร้อมหน้าเป็กิจวัตร เพียงแค่ครั้งนี้มีสมาชิกแปลกปลอมเข้ามาเพิ่มด้วยอีกหนึ่ง เซฟิรอสเป็คนเชื้อเชิญให้เพียวโอเมก้าเข้ามาร่วมรับประทานอาหารด้วย ตอนที่เ้าตระกูลลูเซียโน่เห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วแต่ไม่ได้พูดคำใด ส่วนไฮยาซินท์ที่ถูกเซฟิรอสปรายตามองปฏิกิริยาจึงแสร้งปั้นหน้ายิ้ม กล่าวต้อนรับฮิโนกิเสียงหวาน
[ไอ้อัลฟ่าหน้าไม่อาย ตอนนี้มันคงเริ่มคิดการตบแต่งภรรยาคนที่สองแล้ว โฮสต์เองก็ถึงเวลาต้องเปลี่ยนสามีแล้ว!!! ให้มันรู้กันไปเลยว่าผู้ชายมักมากจุดจบสุดท้ายคือการสูญเสียความรักดี ๆ!!!]
ไฮยาซินท์ลอบมองดีเลียน แล้วจึงพบว่าอีกฝ่ายมองหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว ดีเลียนยกยิ้มบาง ๆ ส่งมอบมาให้ไฮยาซินท์ ดวงตามีประกายวิบวับอย่างอารมณ์ดี
“รอบฮีตของยาเซียใกล้มาถึงแล้ว ่นี้แกก็หัดอยู่ให้ติดบ้านดูแลภรรยาเสียหน่อย” เ้าตระกูลลูเซียโน่เอ่ยขึ้นบนโต๊ะอาหาร
“ผมเองก็พยายามอยู่ครับ แต่พ่อก็รู้ว่าผมงานยุ่งมาก เทศกาลโปโลใกล้มาถึงแล้ว”
“ทำอะไรก็รู้ดีอยู่แก่ใจ ฉันไม่ว่าหรอกถ้าแกคิดจะไปกินเล็กกินน้อยแต่ควรทำให้มันรู้จักขอบเขตบ้าง รู้มั้ยว่าด้านนอกเขาพูดถึงตระกูลเราว่ายังไงบ้าง”
[ก็ดีที่หัดรู้ข่าวโลกภายนอก แต่ขอโทษนะ ‘ไม่ว่าหรอกถ้าคิดจะไปกินเล็กกินน้อย’ ประโยคนี้ควรให้ภรรยาเขาเป็คนพูดไม่ใช่แก! อุบาทว์ ชาติหมา สารเลว ไอ้หมูโสโครก!!]
“คนมีปากก็พูดไปเรื่อย ฮิโนกิเขามีความรู้เื่การขี่ม้า ผมคิดว่าคงเป็ประโยชน์กับนักกีฬาของเราเลยพาไปด้วย” เซฟิรอสรีบร้อนแก้ตัว “หากยาเซียมีหัวทางธุรกิจเสียหน่อยคงไม่เกิดเื่แบบนี้ ก็ลูกสะใภ้ที่คุณพ่อเลือก เขาทำได้มากสุดแค่งานบ้านงานเรือนนี่”
“เป็ลูกที่ไร้ความสามารถเอง“ ไฮยาซินท์ยกยิ้มจาง ๆ ส่งไปให้เ้าตระกูลลูเซียโน่ ก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะถูกเผื่อแผ่ไปยังเพียวโอเมก้าที่นั่งฝั่งตรงข้าม “พอมีคุณฮิโนกิคงแบ่งเบาภาระสามีไปได้เยอะ ขอบคุณคุณมากจริง ๆ”
“ผม…” ฮิโนกิเม้มริมฝีปากแน่น ไม่รู้ภายในใจกำลังคิดสิ่งใด
“อาหารไม่ถูกปากหรือครับ” เสียงอ่อนโยนของดีเลียนดึงดูดความสนใจของฮิโนกิให้ออกมาจากไฮยาซินท์
“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ผมแค่ไม่ชินกับอาหารอ่อน ๆ เท่าไร” ฮิโนกิเหลือบมองเซฟิรอสเล็กน้อย “ผมชอบกินพวกเนื้อสัตว์ อาหารหนัก ๆ ไม่ค่อยชอบอาหารของพวกโอเมก้า คงแปลกสินะครับ”
“แปลก เธอไม่เหมือนโอเมก้าคนอื่นเลย” เซฟิรอสยกยิ้มเอ็นดูต่อเพียวโอเมก้าตัวน้อย
จบประโยคนั้นจู่ ๆ ฮิโนกิก็หันมาสบตากับไฮยาซินท์อย่างจงใจชั่วเสี้ยววินาทีหนึ่ง
“...”
[มันเยาะเย้ยเรา! โฮสต์เห็นสายตายัย Pick Me Omega[1] นั่นหรือเปล่าหลังจากที่สามีโฮสต์เข้าข้างนาง!!!] ไฮยาซินท์แทบจะจินตนาการภาพ 666 ที่ะโพูดประโยคนั้นขณะเขย่าตัวเขาอย่างร้อนรน
มื้ออาหารจบลง ก่อนเซฟิรอสจะออกไปทำงานเ้าตระกูลลูเซียโน่ยังคงย้ำเตือนอีกครั้ง
“ทายาทน่ะมันไม่ได้เสกขึ้นมาจากอากาศได้หรอกนะ”
“ให้เซฟิรอสจัดการงานตรงนั้นให้เสร็จก่อนก็ได้ครับ บังคับให้เขารีบกลับบ้านโดยงานยังค้างคาอาจจะทำให้พะว้าพะวังได้” ไฮยาซินท์แสร้งพูดด้วยน้ำเสียงของภรรยาที่เข้าอกเข้าใจสามีเป็อย่างดี
รอได้เพราะคืนนี้มีฉากสำคัญที่เขาเตรียมตัวจะรับชม
โอเมก้าที่ถูกผูกพันธะแล้วฟีโรโมนจะมีผลแค่คู่ครอง ทว่าอินิกม่าเป็ตัวตนที่อยู่นอกเหนือกฎเกณฑ์ ไม่ใช่เพียงเกิดมาพร้อมสภาวะจ่าฝูงแต่ยังมีความสามารถในการเลือกคู่ครองไม่มีข้อจำกัด พันธะของอัลฟ่าคนอื่นไม่มีผลต่อการรับรู้ฟีโรโมน อินิกม่าสามารถลบพันธะของอัลฟ่าบนตัวโอเมก้าได้ และหากพึงใจโอเมก้าผู้นั้นก็สามารถผูกพันธะใหม่โดยที่พันธะนี้จะไม่มีวันถูกลบ
ตามเนื้อหาแฟนฟิกชั่น ไฮยาซินท์ที่รู้ว่าตนไม่อาจยึดสามีเป็ที่พึ่ง ตระกูลเดิมก็หมดอำนาจจึงมองหาแหล่งยึดเหนี่ยวใหม่นั่นคือดีเลียน บุตรชายคนเล็ก คนที่เคยมองข้ามว่าเป็เพียงขยะของลูเซียโน่แต่นับวันกลับยิ่งฉายประกาย ไฮยาซินท์มั่นอกมั่นใจในรูปร่างหน้าตาอันเย้ายวนและฟีโรโมนของตนจึงเข้าไปยั่วยวนดีเลียนถึงในห้องนอนแต่ผลลัพธ์ที่ได้ก็คือถูกพระเอกแฟนฟิกชั่นเตะก้นออกมาอย่างไร้เยื่อใย
ฟีโรโมนของไฮยาซินท์ทำให้ดีเลียนรัต ในจังหวะนั้นฮิโนกิที่ ‘บังเอิญ’ ฮีตและ ‘บังเอิญ’ อยู่แถวนั้น กลายเป็การสร้างเหตุการณ์ให้ตัวเอกของโลกทั้งสองได้สร้างสัมพันธ์สวาท พาจิตใจใกล้ชิดกันมากขึ้น ส่วนไฮยาซินท์ที่ถูกดีเลียนตัดรอนไม่พอ เซฟิรอสดันได้รู้เื่ดังกล่าวจากปากดีเลียนก็โกรธจัดจนหนีหายไม่ยอมร่วมเตียง ไฮยาซินท์จึงต้องคว้าตัวคนรับใช้อัลฟ่าผู้หนึ่งมาช่วยคลายอารมณ์จนตั้งท้อง และหลังจากนั้นชีวิตของไฮยาซินท์ก็จะยิ่งตกต่ำลงเรื่อย ๆ
แต่ในครั้งนี้จะไม่เกิดเื่ราวดังกล่าว เพราะไฮยาซินท์จะผลักดันสามีขยะของตนให้ได้ร่วมเตียงเคียงหมอนกับหนุ่มน้อยในดวงใจ
ส่วนฮิโนกิ ไฮยาซินท์ไม่แน่ใจเกี่ยวกับความคิดและจุดยืนของอีกฝ่าย นอกจากเนื้อเื่ที่ได้อ่านจากระบบ ไฮยาซินท์ก็ไม่สามารถรับรู้ความคิดของตัวละครได้ ทว่าฮิโนกิไม่ใช่คนอายุน้อยขนาดจะไม่รู้เดียงสาเื่การวางตัวต่อสามีผู้อื่น ดังนั้นในเมื่ออีกฝ่ายอยากเล่นกับเซฟิรอสมากนัก ไฮยาซินท์ก็จะเร่งผลักดันให้ความสัมพันธ์ของคู่นี้พัฒนาได้เร็วยิ่งขึ้น
ผูกมัดคนสองคนเอาไว้ด้วยความสัมพันธ์ และผลักคนทั้งคู่ลงสู่จุดตกต่ำพร้อมกัน
[สมเป็ท่านจอมมารนี่คือแผนสลับตัวอย่างแยบยล ผลักดันให้เซฟิรอสและฮิโนกิได้รักกันตามปรารถนาเพื่อที่สุดท้ายจะได้ถีบสองคนนั้นลงสู่นรกพร้อมกัน และในครั้งนี้ท่านก็จะได้เสียตัวให้ดีเลียนตามความปรารถนาก๊ากก๊ากก๊ากก๊ากก๊าก]
อันที่จริงแล้วฉากในวันนี้ไม่ได้มีดีเลียนเป็องค์ประกอบ ตอนนี้หมากที่ไฮยาซินท์คิดจะใช้เพื่อพาตัวเองไปยังจุดสูงสุดของโลกคือดีเลียน ทว่าเขาก็ไม่ไว้ใจอีกฝ่าย แม้ท่าทีของน้องสามีจะรักใคร่เพียงใด แต่ก็ไม่อาจหลงลืมได้ว่าก่อนหน้าตนจะเข้าร่าง ความสัมพันธ์ระหว่างน้องสามีกับพี่สะใภ้ไม่ได้ดีนัก
ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดท่าทีของบุตรแห่งโชคชะตาจึงเปลี่ยนไปปุบปับเช่นนั้น บางทีการที่จอมมารมาเข้าร่างแล้วบุคลิกอาจจะสง่างามน่าคบหามากขึ้น หรืออาจจะเพราะนี่คือการทำภารกิจในโลกแรก ระบบจึงยอมลดระดับความยากผ่านตัวแปรสำคัญของโลกอย่างพระเอก หรือบางทีดีเลียนกำลังหวังใช้ไฮยาซินท์เพื่อกำจัดเซฟิรอส
ไม่ว่าเหตุผลใดไฮยาซินท์ก็คิดว่าอย่างน้อยวันนี้ตนต้องหลีกเลี่ยงบทเดิมที่อาจส่งผลให้เกิดผลลัพธ์ตามต้นฉบับ นอกจากปูทางให้เซฟิรอสกับฮิโนกิครองรักกัน ยังต้องกันฮิโนกิออกให้พ้นทางจากตัวเอกของโลกด้วย
ไฮยาซินท์หาข้อมูลเกี่ยวกับการฮีตเพื่อตนเองและเพียวโอเมก้า ตระเตรียมกินยาระงับฮีตที่ต้องอ้อนวอนขอร้องเ้าตระกูลมาอย่างยากลำบาก
“แม้จะถูกผูกพันธะแล้ว ทว่า่เวลาระหว่างฮีตที่ลูกต้องอยู่อย่างเปล่าเปลี่ยวเพื่อรอคอยสามีนั้นทุกข์ทรมานทั้งทางร่างกายและจิตใจ” ไฮยาซินท์ต้องฝืนบีบทั้งกล้ามเนื้อบนใบหน้าและกล่องเสียงให้เล็กที่สุดเพื่อความน่าสงสารกว่าจะได้ยาตัวดังกล่าวมาสักเม็ด เพราะตาแก่นั่นดันมีความเชื่อว่าการกินยาระงับฮีตจะส่งผลต่อการตั้งครรภ์
ไฮยาซินท์ส่งจดหมายนัดเซฟิรอสให้มาที่เรือนกระจก ที่แห่งนี้ตั้งอยู่ระหว่างทางเดินของคฤหาสน์และเรือนเล็กคนรับใช้อันเป็ที่อยู่ของฮิโนกิ หากตรงตามต้นฉบับอย่างไรเพียวโอเมก้าที่กำลังฮีตก็ต้องเดินมาตามเส้นทางนี้ ฟีโรโมนของเพียวโอเมก้ามีอานุภาพมากพอจะทำให้อัลฟ่าผู้หนึ่งที่ได้กลิ่นรัตทันที และฟีโรโมนยามรัตของเซฟิรอสก็คงมากพอจะดึงดูดฮิโนกิเช่นกัน
โลกที่ขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณการสืบพันธุ์ เข้าใจง่ายยิ่งกว่าโลกเดิมของจอมมารเสียอีก
จนแล้วจนรอดตัวละครสำคัญก็ยังไม่โผล่เข้าฉาก ยาระงับฮีตมีผลเพียงไม่กี่ชั่วโมง ยิ่งเวลาล่วงเลยเกินกว่าที่คาดไฮยาซินท์ก็ยิ่งร้อนใจ ร่างกายกำลังค่อย ๆ ร้อนผ่าว หัวใจเต้นระรัว
ไฮยาซินท์ยอมแพ้ ตัดสินใจรีบเดินกลับคฤหาสน์ ตอนนี้สิ่งสำคัญคือยาระงับฮีตที่มีเพียงเม็ดเดียวกำลังจะหมดฤทธิ์ ตนต้องรีบกลับเข้าห้องให้เร็วที่สุด
สองเท้าพาจนมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์ แล้วตอนนั้นตนก็พลันได้กลิ่นฟีโรโมนเข้มข้นอบอวลชวนเวียนหัวไปทั่วทั้งบริเวณนั้น
ไฮยาซินท์ยกมือขึ้นปิดจมูกโดยอัตโนมัติ กลิ่นฟีโรโมนของเซฟิรอสปะปนกับฟีโรโมนโอเมก้าผู้หนึ่ง ทว่าฟีโรโมนของโอเมก้าผู้นั้นกลับมีกลิ่นแปลกประหลาดอย่างมาก มันคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นที่ตีกันจนคลื่นเหียน
[มันคือกลิ่นฟีโรโมนของฮิโนกิและกลิ่นฟีโรโมนของไฮยาซินท์]
ไฮยาซินท์ประหลาดใจ ไม่มีทางที่เขาจะได้กลิ่นฟีโรโมนของตัวเอง…
[อย่างที่ผมเคยบอก มีกลิ่นที่คล้ายคลึงกับฟีโรโมนของโฮสต์ติดตัวฮิโนกิ นี่มันน่าขยะแขยงสุด ๆ เ้าหมอนั่นมันไปหาน้ำหอมที่เลียนแบบฟีโรโมนของโฮสต์มาฉีดติดตัว!!!]
ตอนนั้นไฮยาซินท์ไม่ทันได้ฟังคำพูดร่ายยาวของระบบเพราะสิ่งที่ตนเองสนใจคือฉากตรงหน้า เขาก้าวเท้าเดินไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผลักมันเบา ๆ แล้วช่องว่างระหว่างประตูก็เปิดเผยสิ่งที่ตนเองเฝ้ารอคอยมาทั้งคืน
โถงหน้าทางเข้าคฤหาสน์ ร่างเปลือยเปล่าสองร่างกำลังกอดก่ายกันอยู่บนพื้น ร่วมรักเสมือนเป็แค่สัตว์ที่กำลังดำเนินตามสัญชาตญาณอย่างโจ่งแจ้ง ไร้ความหวาดกลัวว่าจะมีผู้ใดมาพบเห็นภาพเช่นนี้
แล้วภาพตรงหน้าก็กลับกลายเป็ความมืด กลิ่นฟีโรโมนเข้มข้นที่ปะปนกันจนน่าเวียนหัวถูกเจือจางหายไป แทนที่ด้วยกลิ่นหอมหวานแสนนุ่มนวล อากาศกลายเป็กลิ่นปลอดโปร่งสดชื่น ร่างกายตกอยู่ในอ้อมกอดอบอุ่นของคนผู้หนึ่ง แผ่นหลังแนบชิดกับอกแกร่ง ท่อนแขนแข็งแรงโอบเอวเขาเอาไว้อย่างทะนุถนอม ส่วนฝ่ามืออีกข้างใช้บดบังทัศนวิสัยไม่ให้ไฮยาซินท์เห็นภาพอันไม่น่ามอง
“พี่สะใภ้”
เสียงทุ้มต่ำอันแสนคุ้นเคยกระซิบเรียกเขาอย่างอ่อนโยน ลมหายใจอุ่นร้อนตกกระทบที่ใบหูจนชวนให้รู้สึกจั๊กจี้
“ไม่ควรออกมาเล่นซุกซนเวลานี้นะครับ”
“ดีเลียน” ไฮยาซินท์เรียกชื่ออีกฝ่าย ทว่าเสียงที่เปล่งออกมากลับกระเส่าและสั่นเครือราวไม่ใช่เสียงของตน
ฤทธิ์ของยาระงับฮีตหมดลงแล้ว
และตอนนี้เขากำลังถูกฟีโรโมนของคนด้านหลังโอบล้อมเอาไว้
มันกำลังมอมเมา กลืนกินสติเขาจนแทบหมดสิ้น ห้วงความคิดเหลือเพียงแค่ความรู้สึกมึนเบลอขณะอุณหภูมิร่างกายร้อนผ่าว ส่วนกลางกายปวดหนึบ ขณะที่บริเวณช่องทางด้านหลังตอนนี้กำลังชื้นแฉะ รู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อที่กำลังเต้นตุบตับราวกำลังรอคอยอะไรบางอย่างเข้ามาเติมเต็ม
“พี่สะใภ้” ยามเสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูซ้ำ ขนอ่อนตามกายลุกชันเบา ๆ เรี่ยวแรงหดหายจนแทบยืนไม่อยู่ ลำคอแห้งผาก ขณะที่ช่องทางด้านหลังก็ยิ่งเต้นถี่รัว ส่วนใหญ่โตของคนข้างหลังกำลังโป่งพองถูไถกับช่องทางด้านหลังของไฮยาซินท์ ความเสียวซ่านยิ่งทำให้ตนเผลอบดสะโพกกับสิ่งที่กำลังแข็งขืน
อวัยวะใหญ่โตที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าของคนข้างหลังแข็งเกร็งจนปูดโปนออกมา ยามสะโพกััได้ถึงของแข็งนั้นยิ่งชวนให้รู้สึกดี หากมันได้สอดใส่เข้ามาในร่างของเขาคงรู้สึกเหมือนได้เสพความสุขจนขึ้น์
“ดีเลียน…”
“พี่สะใภ้” เสียงทุ้มนั้นกำลังแหบพร่า ข่มกลั้นอารมณ์ความรู้สึกบางอย่าง “อย่ายั่วกันเช่นนี้ครับ”
ไฮยาซินท์หันไปเผชิญหน้ากับคนตัวสูง ท่อนแขนเรียวคล้องคอคนตัวสูงกว่า ขณะบดเบียดตนเองให้แนบชิดกับร่างแกร่งราวกับสัตว์ที่กำลังมองหาที่พักพิงอันอบอุ่นในฤดูหนาว ถูไถส่วนกลางกายที่กำลังแข็งเกร็งเข้ากับอวัยวะเดียวกัน มองสบกับั์ตาของอีกฝ่ายด้วยสายตาเว้าวอน
ในชั่วขณะกำลังมัวเมาไปกับคลื่นอารมณ์ จู่ ๆ อีกเพียงก้าวเดียวจะได้ข้ามผ่านเส้นแบ่งเขตแดนบางอย่าง ตอนนั้นดีเลียนกลับผละหน้าหนีออกไป
ไฮยาซินท์หอบหายใจ จ้องมองริมฝีปากคนตรงหน้าที่เวลานี้ขึ้นสีช้ำก็กระหายจนคอแห้ง ขยับใบหน้าจะเข้าไปดูดดื่มน้ำหวานนั้นอีกครั้ง แต่ก็ถูกฝ่ามือใหญ่ขยับเข้ามาจับประคองแก้ม รั้งใบหน้าของไฮยาซินท์ให้หยุดระยะห่างไว้เพียงแค่นั้น
ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะดำเนินตามฉากที่เคยเกิดขึ้น แต่เวลานี้ไฮยาซินท์กำลังเริ่มเข้าใจไฮยาซินท์คนก่อน ไม่ว่าใครที่ได้มายืนอยู่ต่อหน้าอินิกม่าผู้นี้ก็ย่อมอยากเสพสม นอนทอดใต้ร่างให้อีกฝ่ายได้กระทำชำเรา ได้ร้องครวญครางยามถูกกระแทกกระทั้นเข้ามาในช่องทางด้านหลัง
“ดีเลียน…” ไฮยาซินท์เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงพร่า
ทั้งที่ถูกฟีโรโมนครอบงำจนยอมแพ้แล้วยินดีขึ้นเตียงกับอีกฝ่าย แต่ดีเลียนที่ถูกระบบบอกว่ามีใจให้เขากลับยังสามารถใจแข็งและเอาแต่มองหน้าเขาเงียบ ๆ
[นี่คือข้อความอัตโนมัติ—เนื่องจากพบแนวโน้มว่าโฮสต์กำลังเข้าสู่ฉากที่มีความรุนแรงด้านเพศ ระบบจึงทำการปิดตัวเองเพื่อความเป็ส่วนตัวของโฮสต์] พลันเสียงสังเคราะห์ราบเรียบก็ดังขึ้นภายในหัว
“พี่สะใภ้”
เสียงทุ้มต่ำคนตรงข้ามเอ่ยกระซิบ ฝ่ามือยกลูบไล้แก้มนวลอย่างทะนุถนอม ฝากััอุ่นร้อนของผิวกายประทับไว้บริเวณนั้น กลิ่นหอมเย็นของอีกฝ่ายราวกับกำลังโอบประคอง พาไฮยาซินท์ล่องลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า พื้นที่กว้างใหญ่ ว่างเปล่าไร้สิ่งมีชีวิตใดนอกจากพวกเขา
“ผมคือดีเลียน ลูเซียโน่ เป็น้องสามีของคุณ ถึงอย่างนั้นก็ยังจะเป็ผมใช่ไหมครับ”
ในชั่วเสี้ยววินาทีที่กำลังทำสัญญากับปีศาจ ไฮยาซินท์ก็พลันชะงักไป
ไฮยาซินท์ เ้ามาทำอะไรอยู่ตรงนี้
“ขออภัย” ไฮยาซินท์ผละตัวออกห่างคนตรงหน้า เมื่อสติกลับมา กลิ่นฟีโรโมนที่ตีกันในอากาศก็ปะทะจมูก “เสียมารยาทกับน้องสามีเสียแล้ว”
ขณะรีบจะเดินหนีไป ตนก็ถูกคว้าข้อมือรั้งเอาไว้เสียก่อน
“ผมไม่น่าถามพี่สะใภ้เลย” ั์ตาสีอำพันคู่นั้นปรากฏเงามืดเข้าปกคลุม
“…”
“ผมจะไปส่งครับ หากใครมาพบพี่สะใภ้ตอนนี้คงไม่ดีนัก” เสื้อคลุมบนร่างถูกถอดมาคลุมไหล่ไฮยาซินท์ กลิ่นอายของอินิกม่าโอบล้อมรอบตัวของตนราวกับเกราะป้องกัน “หากผมไม่ได้ ก็ไม่ควรเป็คนอื่นครับ”
[1] ล้อมาจากคำว่า Pick Me Girl อันหมายถึงผู้หญิงที่มีลักษณะนิสัย พฤติกรรม คำพูดเหยียดหยามผู้หญิงด้วยกันเอง เพื่อให้ตนดูดีในสายตาเพศตรงข้าม
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้
- ไทย
- English
© สงวนลิขสิทธิ์ 2022 Glory Forever Public Company Limited ( jinovel.com )
