จนกระทั่งลมปราณของกู้จิ่นเฉิงหายไปจากนอกประตู อวี๋เคอจึงค่อยผ่อนคลายร่างกาย กลับไปนั่งบนโต๊ะไม้ หยิบกาน้ำชาบนโต๊ะ ตั้งใจจะรินน้ำหนึ่งแก้ว ตอนที่รินน้ำมือของเขาสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด จนทำให้น้ำหกเลอะออกมา ไหลไปตามขอบโต๊ะ ตามด้วยเสียง “ติ๋งๆ ” น้ำ...