ความเ็ปมหาศาลโหมทะลักเสียดแทงทะลุเข้าไปจนถึงจิติญญา ทั้งที่เืภายในกายร้อนผ่าวราวกับกลายเป็ลาวาหลอมเหลว ทว่าอุณหภูมิผิวกายกลับเย็นเยียบเสมือนตกสู่ห้วงธารน้ำแข็ง กลิ่นคาวเืที่หอมหวานยามดอมดมจากผู้อื่นมานับครั้งไม่ถ้วน วันนี้มันกลับกลายเป็กลิ่นคลื่นเหียนชวนขยะแขยง
ใครกล่าวว่าจอมมารนั้นไร้ใจ เื่เล่าใดที่บอกว่าจอมมารนั้นไร้ความรู้สึก
ยามเมื่อความตายเริ่มคืบคลาน จอมมารตนนี้ก็ไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่นใด
มันเศร้าสลด
มันเสียใจ
มันนึกสงสัยว่าเหตุใดตนเองจึงมาเจอจุดจบเช่นนี้
แล้วในที่สุดมันก็นึกออก
ที่แท้ก็เป็เพราะตัวมันเอง ต้นไม้แห่งความชั่วช้า เติบโตขึ้นจากซากศพกองพะเนินทับถมกลายเป็ผืนดิน รากเหง้ากลืนกินเืเนื้อและชีวิต กิ่งก้านสูงใหญ่บดบังความหวัง ผลิดอกใบปกปิดผืนฟ้าจนเหลือเพียงความมืดมิด
แต่ต่อให้ความชั่วร้ายยิ่งใหญ่คับฟ้าเทียมดิน ก็ไม่อาจกว้างไกลไปกว่าดวงตะวัน ท่ามกลางความสิ้นหวังได้มีแสงสว่างหนึ่งส่องลอดเข้ามาภายในโลก บ่มเพาะความหวังให้เติบโตขึ้นจากซากศพและเืเนื้อเฉกเช่นกัน
ชายที่อยู่ตรงหน้าคือผู้กล้า ตัวแทนแห่งความดี ผู้เข้ามาปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายให้มลายหายไปจากโลก เส้นผมสีดำสนิทดุจราตรีปลิวสยายไปตามแรงลม ทว่าั์ตาสีทองอำพันกลับเจิดจ้าราวกับแสงตะวัน ใบหน้าหล่อเหลาคมคายนั้นราบเรียบไร้อารมณ์ ราวกับเป็เพียงรูปสลักของเทพองค์หนึ่ง
จอมมารรู้จักชายคนนี้ จอมมารจดจำชื่อได้เป็อย่างดี
เฮลิออส…
เพียงแค่เผลอเอ่ยนาม ความหวาดกลัวก็เกาะกุมไปทั่วทั้งหัวใจ ความทรงจำมากมายไหลแล่นเข้ามา อีกฝ่ายคือชายที่จัดการสังหารมารใต้อาณัติ คนสนิทของจอมมารไปจนหมดสิ้น ณ วินาทีนั้นจอมมารไม่เหลือใครแล้ว นอกจากตนเองและบัลลังก์ชืดชาภายในปราสาทอันผุพัง
จอมมารสงสัยว่าเหตุใดตนจึงนึกอยากตั้งตนเป็ศัตรูกับชายผู้นี้
ไม่รู้ว่าภูตผีใดเข้าสิงร่างจึงทำให้จอมมารนึกอยากครองโลก เมื่อไตร่ตรองดูแล้วชีวิตที่ผ่านมามีความสุขสมบูรณ์ มีทรัพย์สินมรดกตกทอดจากตระกูลให้ล้างผลาญชนิดสิ้นอายุขัยก็ยังไม่หมดสิ้น มีบริวารคอยรับใช้ จะชี้นิ้วให้ไปซักผ้า หรือต่อแถวซื้อซูเฟล่ปิรันยาก็ไม่มีอิดออด มีปราสาทหลังใหญ่ให้นอนหลับพักผ่อน มีสวนดอกไม้อันงดงามให้จรรโลงใจ
จอมมารนึกเสียดายชีวิต มีอะไรอีกหลายอย่างที่ตนยังไม่ได้ทำ
เล่ห์รักอัศวินตอนที่ 234 กำลังจะฉายในวันพรุ่งนี้แล้ว การเดินทางของภูตศักดิ์สิทธิ์เล่ม 14 กำลังจะวางขายอาทิตย์หน้า นางไม้แห่งพงไพรกำลังจะลงตู้กาชาในเดือนถัดไป ผู้พัฒนาระบุว่าสกิลอัลทิเมตสามารถวาร์ปได้ครึ่งแผนที่ หากจอมมารสุ่มได้คงใช้ตัวละครดังกล่าวไต่ขึ้นแรงก์แพลทินัมตามที่ใฝ่ฝันเสียที
“...”
จอมมารกำลังกลัวตาย
ลมหายใจรวยริน กำลังกายถูกดูดกลืนจนสิ้น ดวงตาสีแดงก่ำหม่นแสงลง ในชั่วเสี้ยววินาทีที่จุดจบกำลังย่างกรายเข้ามา ตอนนั้นจอมมารพลันได้ยินเสียงคลิกบางอย่างดังก้องอยู่ภายในหัว
[ตรวจพบโฮสต์เป้าหมายแล้ว ตรวจพบโฮสต์เป้าหมายแล้ว…]
มีเสียงหนึ่งดังก้องขึ้นทั่วบริเวณนั้น มันเป็เสียงของเด็กผู้ชายที่ฟังดูแปร่งประหลาด ทว่าสิ่งที่ประหลาดยิ่งกว่าคือภาพของผู้กล้า หรือแม้แต่ซากปรักหักพังของปราสาทกำลังค่อย ๆ แตกสลายไป
ความรู้สึกเ็ปสูญสลาย ร่างกายเบาสบายราวกับกำลังล่องลอย ดวงตาของจอมมารกระจ่างใสชัด มันจึงได้พบว่ารอบตัวกลายเป็พื้นที่ขาวโล่งกว้างสุดลูกหูลูกตา
สถานที่แปลกประหลาด ตอนนี้จอมมารถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์รูปลักษณ์ประหลาดสีฟ้าอมเขียว เสื้อคลุมแขนสั้นผูกประกบติดกันด้วยเชือกเป็โบ เข้าคู่กับกางเกงขายาวเข้ารูป
[ตรวจพบโฮสต์เป้าหมายแล้ว โฮสต์โปรดยืนยันตัวตน ท่านคือไฮยาซินท์ จอมมารผู้ปกครองธานาทอสใช่หรือไม่]
“เ้าเป็ใคร” จอมมารขมวดคิ้วมุ่น กวาดดวงตามองไปรอบ ๆ ก็ไม่พบสิ่งมีชีวิตใดนอกจากตนเอง
[โปรดยืนยันตัวตน โปรดยืนยันตัวตน]
“ข้าคือไฮยาซินท์ ผู้ปกครองธานาทอส” ไฮยาซินท์ชะงักไปชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะกระแอมไอเอ่ยพูดประโยคถัดไปอย่างขวยเขิน “แล้วก็เกือบจะได้ปกครองโลกนี้ด้วย”
ถ้าหากไม่ได้มาเกิดยุคเดียวกับเ้าเฮลิออส
เกิดความเงียบเข้าปกคลุมชั่วขณะ แล้วเสียงสังเคราะห์ภายในหัวก็แปรเปลี่ยนเป็เสียงใส ๆ ของเด็กผู้ชายที่ดูมีชีวิตชีวา
[ว้าวววว! ท่านจอมมารจริง ๆ ด้วย! การตอบแบบนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนจะลอกเลียนแบบได้ ท่านจอมมารรู้มั้ยว่าผมเป็แฟนคลับของท่านมาเนิ่นนาน เฝ้าดูวิวัฒนาการการเติบโตของท่าน ผมยังจำได้อยู่เลยถึงตอนที่ท่านไปกวาดล้างพวกคนแคระ ตอนนั้นท่านต้องเผชิญกับค่ายกลหน้าประตูเมืองที่พวกคนแคระซุ่มสร้างมาเกือบร้อยปี ท่านเพียงปรายมองค่ายกลนั้นด้วยสายตาเรียบเฉย ก่อนจะยกมือขวาขึ้นมาสะบัดหนึ่งครั้ง แล้วค่ายกลนั่นก็ถูกเผาเป็จุณในชั่วพริบตา!!! ตอนนั้นเพลิงนิลของท่านกำลังโหมลุกไหม้ ท่านน่าจะมองเห็นไม่ชัดแต่หน้าตาของพวกคนแคระตอนที่เห็นว่าสิ่งที่สร้างมาเป็ร้อยปีจบสิ้นในเสี้ยววินาทีละอย่างฮา คิกคิก เสียดายจริง ๆ ที่ท่านไม่ได้เห็นมันโคตร… ก๊ากกกกกกกก๊ากก๊ากก๊าก]
“ยะ... อย่าพูดเื่ที่โหดร้ายเื่นั้นเลย” เมื่อมีคนมาขุดอดีตอันแสนไม่น่าจดจำ จอมมารจึงพลันรู้สึกละอายใจ และสำนึกผิดในการกระทำของตนเอง
หน้าประตูค่ายกลนั้นตกแต่งด้วยรูปวาดดอกไม้สีเทียนด้วย คาดว่าพวกเด็ก ๆ คงมาวาดตกแต่งเล่น แต่ตนกลับทำลายมันในชั่วพริบตา ไม่รู้ว่าตอนนั้นพวกตัวน้อยจะใจสลายแค่ไหน
[อ้อ! แล้วก็ยังมีตอนที่ท่านไปเผาป่าเอลฟ์…]
“เ้าเป็ใครกันแน่” จอมมารไม่อาจทนฟังเื่ราวในอดีตของตนได้อีกแล้วจึงเปลี่ยนเื่
[ผมลืมแนะนำตัวไปเลย! สวัสดีครับผมคือระบบ 666 หลังจากนี้จะมาเป็ผู้ช่วยให้โฮสต์หลุดพ้นจากพระเ้าผู้สร้างโลก]
“หลุดพ้นจากพระเ้า…” พวกแอสการ์ดงั้นหรือ ทว่าปัจจุบันเทพพวกนี้แยกตัวออกจากโลกไม่ใช่หรืออย่างไร
[ไม่ใช่พระเ้าอย่างที่โฮสต์คิดนะครับ! พระเ้าที่ผมกล่าวถึงนั้นมีอำนาจเหนือขึ้นไปอีก เป็ผู้ควบคุมโลกใบนี้และยังรวมถึงควบคุมโฮสต์ให้จำต้องรับบทจอมมารผู้ชั่วช้า ผมรู้นะครับว่าโดยเนื้อแท้โฮสต์ไม่ใช่คนชั่วร้ายแบบนั้น! ท่านทั้งรักและเคารพนับถืุ์มาก]
“อืม…”
ทั้งละครเล่ห์รักอัศวิน เกมหวนคืนสู่อนธการก็ล้วนแล้วแต่เป็มนุษย์ที่สร้างผลงานดี ๆ เหล่านี้ขึ้นมา การที่จอมมารเริ่มทำแผนยึดครองโลกก็เป็การสร้างความเดือดร้อนให้แก่เหล่าผู้ผลิตสื่อบันเทิงโดยแท้
แล้วจอมมารก็พลันชะงักไป ฉุกคิดเื่สำคัญหนึ่งอย่างขึ้นมา
หรือว่าสาเหตุที่บ่วงราคะนายจิ้งจอก หนังสือภาพประกอบวาบหวิวไม่ได้ออกเล่มต่อมาเกือบปีแล้วก็เป็เพราะผลจากภัยพิบัติที่จอมมารสร้างขึ้น
ไม่จริง… อย่าบอกนะว่าคนเขียนตายแล้ว!
[คนเขียนหนังสือภาพประกอบนั้นยังไม่ตายครับ เพียงแค่เกิดอาการข้างเคียงจากการวาดภาพวาบหวิวติดกันมาหลายปี ทำให้ส่งผลต่อการแข็งตัวขององคชาต ตอนนี้นักเขียนกำลังเข้ารับการบำบัดอยู่ อีกไม่นานคงหายดี ไม่ต้องเป็ห่วงนะครับ]
จู่ ๆ ระบบ 666 ก็พูดขึ้นราวกับอ่านใจได้ จอมมารพลันตัวแข็งทื่อ
[เอาเป็ว่าเรากลับเข้าเื่กันเถอะครับ พระเ้าผู้นั้นคือผู้ที่สร้างโลกนี้ขึ้นมา พลังอำนาจของพระเ้าไม่ใช่เพียงแค่สามารถควบคุมโฮสต์ได้ แต่ถ้าหากพระเ้า้า เขาก็สามารถควบคุมคนทั้งโลกนี้ได้อย่างง่ายดาย]
“…”
[จริง ๆ แล้วโลกใบนี้เป็แค่เกมที่มีชื่อว่า Great Gods Guardian ของอีกโลกหนึ่ง และท่านก็คือลาสต์บอส ศัตรูตัวสุดท้ายที่ผู้เล่นต้องกำจัดเพื่อปิดเกม]
“อะไรนะ” ถ้าอย่างนั้นเฮลิออส…
[ใช่ครับ เฮลิออสผู้กล้าที่ท่านเผชิญหน้าคือตัวละครของผู้เล่น จริง ๆ แล้วการตายเมื่อครู่ไม่ใช่การตายครั้งแรกของท่านจอมมาร แต่เป็การตายครั้งที่ 11,459,043 จากเฮลิออสที่ถูกควบคุมโดยผู้เล่นจำนวนนับล้าน]
ข้อมูลเ่าั้ทำให้จอมมารมึนงง ความทรงจำนั้นว่างเปล่า ทว่ายามที่ได้ยินว่าตนเองโดนดาบศักดิ์สิทธิ์แทงทะลุเข้ามาในร่างนับล้านครั้ง ความเ็ปพลันแล่นกลับเข้ามา มันทุกข์ทรมานยิ่งกว่าถูกจับมาป่นกระดูกทั้งเป็เสียอีก
[แต่โฮสต์ไม่ต้องกังวลไป ระบบ 666 มาเพื่อช่วยโฮสต์ให้หลุดพ้นจากการควบคุมของโลก ทว่าเื่นี้ไม่ใช่เื่ง่าย แม้ท่านจอมมารจะเป็ผู้งดงาม ฉลาดหลักแหลมเหนือใต้หล้า เก่งกาจ อำนาจส่องประกายล้นเหลือเสียยิ่งกว่าอะพอลโล ผมยังจำได้ถึงคืนงานเลี้ยงสีเื าาแห่งเอดินเบิร์กกำลังพูดจาถมถุยว่าจอมมารไฮยาซินท์มิได้น่ากลัวเฉกเช่นที่บทเพลงเล่าขาน แล้วในตอนนั้นจู่ ๆ แก้วไวน์ในมือของาาหน้าโง่นั่นก็แตกกระจาย ประตูท้องพระโรงเปิดพร้อมกับการปรากฏตัวของท่าน! ใบหน้างดงามเสียยิ่งกว่าเทพยดาองค์ใด ทว่าดวงตาสีแดงก่ำยามต้องแสงจันทร์นั้นน่า…]
“ขอร้องละ 666 ช่วยสรุปใจความหน่อยได้มั้ย” จอมมารตัดบทเสียงเนือย ยกมือขึ้นมาคลึงขมับที่ตอนนี้กำลังปวดตุบ ๆ
ข้อมูลที่ได้รับนั้นมากมายเกินไป ทั้งการได้มารู้ว่าแท้จริงแล้วโลกที่ตนอยู่เป็เพียงแค่เกมหนึ่งของโลกอีกใบ รู้ว่าการกระทำที่ผ่านมาคือการถูกใครสักคนควบคุม และรู้ว่าตนนั้นติดอยู่ในวังวนชะตาชีวิตดังกล่าว เกิดและตายแบบเดิมซ้ำ ๆ เป็ล้านครั้ง
หากบุคคลทั่วไปต้องมารับข้อมูลมากมายเช่นนี้คงสติแตก ทว่าจอมมารยังสามารถครองสติ เรียบเรียงข้อมูลมากมายเ่าั้แล้วนำมาวิเคราะห์ต่อ
“ถ้ามีวิธีที่จะทำให้ข้าหลุดพ้นจากชะตาที่ต้องตายก็โปรดบอกมาเถิด”
หากได้มีโอกาสเลือกชะตาชีวิตตนเอง จอมมารจะขอใช้ชีวิตเรียบง่าย คอยดูแลประชาชนในธานาทอสให้กินอิ่มนอนหลับ หากว่างจากงานหลวงก็จะเพียงนั่งดูละคร เล่นเกม บางครั้งก็จะส่งจดหมายขอบคุณ พร้อมของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ อย่างัสักตัวให้นักเขียนที่รักไปขี่เล่น นอกจากนี้จอมมารก็อยากลองเลี้ยงเด็กหน้าตาน่ารักสักคนให้เติบโตมาเป็ทายาทที่จะปกครองธานาทอสในรุ่นถัดไป
[งั้นระบบ 666 ขอเริ่มจากการอธิบายโลก Great Gods Guardian ก่อน อย่างที่ท่านทราบว่าโลกนี้คือเกม พระเ้าผู้สร้างเส้นเื่วางระบบที่คอยควบคุมตัวละครไว้อย่างรัดกุม โดยเฉพาะตัวละครของเกมที่มีบทบาทสำคัญอย่างท่านจอมมารก็ถูกวางระบบไว้อย่างแ่า ดังนั้นย่อมเป็ไปไม่ได้เลยที่จะทำให้ท่านหลุดจากการควบคุมโดยง่าย แค่เพียงดึงตัวท่านออกจากโลก GGG มาพักที่นี่ก็แทบต้องใช้กำลังไปจนหมดสิ้น]
“แต่เ้าก็มีวิธีขัดขืนระบบที่ว่า?”
[สมเป็ท่านจอมมารผู้เลอโฉม กรี๊ดดด! คนอะไรก็ไม่รู้เพอร์เฟกต์จัง ใจเต้นเป็บ้า >///< อะแฮ่ม! ท่านจอมมารเป็นักอ่านตัวยง คงพอจะรู้จักคำว่า OOC [1] ใช่หรือไม่ ที่ย่อมาจาก Out Of Character สิ่งที่เรากำลังจะให้ท่านทำนั่นคือการออกนอกบทบาทของตัวละคร แต่แน่นอนว่าเพราะโลกนี้มีระบบที่แข็งแกร่งอย่างมากจึงยากที่จะทำเช่นนั้น เราจึงต้องไป OOC ที่อื่น สถานที่ที่การ OOC จะส่งผลมาจนทำให้ระบบของโลกนี้พัง]
“มีสถานที่แบบนั้นด้วย?”
[สถานที่แห่งนั้นเรียกว่าแฟนฟิกชั่น มันคือนิยายที่ถูกเขียนขึ้นโดยเหล่าแฟนคลับที่ชื่นชอบในตัวละครหรือต้นฉบับนั้น ๆ โดยเสริมเติมแต่งจินตนาการของตนเองเข้าไป สุดท้ายมันจึงเป็สถานที่ที่ง่ายต่อการได้ค้นพบ OOC]
ระบบ 666 แสร้งกระแอมไออย่างผู้รอบรู้
[ต่อให้ตัวละครนั้นจะชั่วชาติหมาเลวระยำสารพัดเช่นท่าน! แต่ขอแค่ผู้เขียน้าให้ตัวละครนั้นพลิกกลับเป็คนดี ออกบวชจนบรรลุปรินิพพานก็ย่อมทำได้โดยไม่มีใครเคลือบแคลงใจมากนัก และความน่ากลัวของแฟนฟิกชั่นก็ยังไม่ได้หมดเท่านี้เพราะมันมีอำนาจในการชักจูงคนอีกด้วย]
[ท่านจอมมารคงเคยเห็นพวกคนบ๊อง ๆ ที่อ่านแฟนฟิกชั่นมากเกินไปจนหลอน ยกตัวอย่างเช่นตัวละครสาวน้อยเรียบร้อยขี้อาย ก็กลายเป็ไทป์ยันเดเระได้จากการอ่านแฟนฟิกชั่นแล้วส่งต่อความเชื่อผิด ๆ บางตัวละครฆ่ากันแทบตาย หักแขนหักขาน่าสยดสยองก็ยังดูรักกันปานจะกลืนกินเพราะนักอ่านเชื่อทฤษฎีในแฟนฟิกชั่น]
[พลังอำนาจในการชักจูงนั้นจะยิ่งทรงพลังเมื่อแฟนฟิกชั่นเื่ดังกล่าวโด่งดัง เข้าถึงคนหมู่มากได้ ผมไม่สามารถสร้างโลกแฟนฟิกชั่นมาให้ท่านจอมมารได้ แต่ผมสามารถส่งท่านจอมมารหรือก็คือโฮสต์ของผม เข้าไปยังโลกแห่งจินตนาการของแฟนคลับเ่าั้ แย่งบทบาทตัวเอกของเื่ราวแฟนฟิกชั่น ชักจูงให้ผู้คนเชื่อว่าท่านคือตัวเอกของเื่ราว ไม่เพียงเท่านั้นถ้าหากท่านดำเนินบทบาททำให้เนื้อเื่เข้มข้นจนแฟนฟิกชั่นโด่งดัง พลัง OOC ก็จะยิ่งแข็งแกร่งส่งผลต่อเนื้อหาต้นฉบับอย่างเกม GGG ด้วย]
“เข้าใจแล้ว ถ้าเช่นนั้นต้องกระทำไปนานแค่ไหน” ไฮยาซินท์ปะติดปะต่อเื่ราวได้ทั้งหมดจึงเอ่ยถามต่อ “ข้าต้องเข้าไปทำภารกิจโลกแฟนฟิกชั่นนั้นเท่าไร”
[เป็คำถามที่ดีมาก! ตอนนี้ผมจึงจะโชว์สิ่งนี้]
ทันใดนั้น หน้าจอสี่เหลี่ยมปรากฏตรงหน้าจอมมารอย่างลึกลับ บนภาพหน้าจอปรากฏตารางที่มีลำดับั้แ่หนึ่งถึงร้อย
[มันคือแรงก์กิ้งการจัดอันดับคู่ตัวละครที่เหล่าแฟนคลับชื่นชอบประจำปีจากเว็บไซต์BO3 อย่างที่ท่านจอมมารทราบว่าแฟนฟิกชั่นส่วนใหญ่นั้นคือหมวดรักโรแมนติก ดังนั้นโลกที่ท่านจะถูกส่งไปย่อมเป็หมวดรักทั้งหมด!]
ไฮยาซินท์กวาดสายตาไล่อ่านแต่ละบรรทัด แทบทั้งหมดไม่ใช่ชื่อที่คุ้นตาเท่าไร
สตีฟเอดดี้ สเXรนเจอร์ ธิXส์
ซีรีอุส? ลีมัส? แXรี่ พXตเตอร์
อัลไฮ… คาวี? เXนชิน อิXแพ็ก
[โฮสต์ลองดูลำดับที่ 49]
49.) เฮลิออส / ฮิโนกิ Great Gods Guardian
“...” ว้าว ผู้กล้ากับเ้าชายเอลฟ์ที่คอยเคียงบ่าเคียงไหล่ต่อสู้ในสมรภูมิ ไม่นึกแปลกใจที่เหล่าแฟนคลับซึ่งได้เห็นเื่ราวเพื่อนคู่คิด นอนกลางดินกินกลางทรายด้วยกันแล้วจะเกิดจินตนาการอันแสนหวาน
นับว่าเหมาะสม
[ต่อไปลำดับที่ 57]
ไฮยาซินท์เลื่อนสายตาตามที่ระบบ 666 กล่าว แล้วก็แทบสำลักน้ำลายตัวเอง
57.) เฮลิออส / ไฮยาซินท์ Great Gods Guardian
หา!
นี่มีคนจับคู่เขากับผู้กล้าเนี่ยนะ!?! ท่านจอมมารไม่รู้เนื้อเื่ของเกมดังกล่าว ทว่าเท่าที่จำได้ตนเองกับผู้กล้ามีปฏิสัมพันธ์กันแบบหน้าชนหน้าแค่เพียงครั้งเดียว นั่นก็คือตอนที่มันเอาดาบแทงทะลุเข้ามาในตัวเขา!?!
[นี่แหละครับวลีที่ว่าฆ่ากันเกือบตายสาววายบอกรักกัน]
“...”
[ตอนนี้ท่านจอมมารคงคิดว่ามันประหลาด ถ้าเช่นนั้นลองดูลำดับที่ 59 อาจจะรู้สึกดีขึ้น)
59.) ไฮยาซินท์ / เฮลิออส Great Gods Guardian
[มีคู่ของท่านกับผู้กล้าแบบสลับโพซิชั่นด้วยนะ ไม่ใช่ง่าย ๆ เลยที่แรงก์กิ้งคู่เดิมแค่เปลี่ยนโพซิชั่นจะขึ้นมาติดท็อปร้อยทั้งคู่ นั่นแปลว่าเหล่าแฟนคลับชื่นชอบคู่ของท่านมากจริง ๆ หากนำทั้งสองโพซิชั่นมาคิดรวมกัน คงได้ลำดับสูงกว่าคู่เฮลิออสฮิโนกิอีก!]
บัดซบ นี่มันประหลาดกว่าเก่าเลยไม่ใช่หรือ
หัวใจของจอมมารสั่นไหว วินาทีนั้นสัญชาตญาณภายในกายพลันร่ำร้อง
อย่าบอกนะว่า…
[สมแล้วที่เป็ท่านจอมมารช่างหลักแหลม เนื้อเื่หลักของ GGG คือการที่ท่านฆ่าฟันกับเฮลิออสซึ่งเป็ตัวแทนแห่งความดี การ OOC ที่ทรงพลังมากที่สุดก็คือการที่ตัวร้ายอย่างท่านรักใคร่กลมเกลียวกับพระเอกได้นั่นเอง]
[จุดหมายขอเพียงแค่พาคู่เฮลิไฮยา หรือไฮยาเฮลิขึ้นไปสู่ท็อป 20 ของตาราง นั่นก็เพียงพอจะทำให้พลังในการ OOC สั่นคลอนโลกหลักจนสามารถหลุดพ้นได้]
“นี่เ้าเป็บ้าไปแล้วหรือ ให้ข้าไปรักกับผู้กล้า รักกับคนที่เอาดาบแทงข้าตายเนี่ยนะ!?!”
[ท่านจอมมารเพียงแค่ลองมองมุมกลับปรับมุมมอง ภารกิจก็ง่าย ๆ ครับ แค่ทำอย่างไรก็ได้ให้ผู้กล้าพิศวาสจนเปลี่ยนสิ่งที่จะใช้แทงท่านจากดาบกลายเป็จู๋]
“...”
[ผมหมายถึงองคชาตน่ะ!]
“ข้ารู้แล้ว! ไม่ต้องขยายให้มากความ”
[เอาละเราเสียเวลากันมามากแล้ว ผมนำเสนอหนทางในการให้ท่านจอมมารได้หลุดพ้นจากระบบชั่วช้าเพื่อกลับไปใช้ชีวิตปกติสุข เป็สิทธิพิเศษที่มอบให้ท่านเพียงคนเดียว ดังนั้นโปรดตอบมาว่าท่านยินดีจะรับภารกิจนี้เพื่อดิ้นรนให้ตัวเองไม่ต้องตกเป็เครื่องมือของพระเ้าลึกลับนั่นมั้ย!]
“ก่อนจะตกลงข้ามีหนึ่งคำถาม” ไฮยาซินท์เงียบไปชั่วครู่จึงค่อย ๆ เอ่ยถามคำถามหนึ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ “การที่เ้าช่วยข้าเช่นนี้ เ้าจะได้รับประโยชน์อันใด”
[แน่นอนว่าผมต้องได้รับประโยชน์ แต่ท่านไม่ต้องเป็ห่วง ประโยชน์ที่ผมจะได้รับย่อมไม่สร้างความเดือดร้อนให้แก่ท่าน]
“เข้าใจแล้ว”
ตอนนี้ไฮยาซินท์เองก็ไม่มีอะไรต้องเสียอีกแล้ว หากปฏิเสธก็ต้องกลับสู่วังวนแห่งความสิ้นหวัง เวียนว่ายตายเกิดอย่างไม่รู้จบ เป็เพียงหนึ่งในตัวประกอบฉากเพื่อผลักดันให้ตัวเอกโดดเด่นขึ้น
“ข้าตกลง” เสียงนั้นกล่าวเนิบนาบและเย็นเยียบ ราวกับสายลำธารที่ไหลอย่างเอื่อยเฉื่อย “หลังจากนี้ก็ขอฝากด้วย ระบบ 666”
[ทะ… ท่านจอมมาร ฮึก… ผมจะเดินทางไปกับท่านจอมมารจนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางอย่างแน่นอน!]
ระบบ 666 กล่าวด้วยน้ำเสียงสะอื้น
[เพื่อชีวิตปกติสุขของท่านจอมมารที่แสนยิ่งใหญ่!]
รอยยิ้มบางปรากฏ ความอ่อนโยนอาบย้อมใบหน้าที่แสนเ็า หลอมละลายกลายเป็หยดน้ำค้างยามเช้า
ท่านจอมมารเอ่ยประโยคถัดมาเสียงนุ่มด้วยท่าทางฮึกเหิม
“เพื่อบ่วงราคะนายจิ้งจอกเล่มถัดไป”
นั่นคือคำพูดสุดท้าย ก่อนที่ในอีกไม่กี่วินาทีถัดมาแสงสว่างจะเข้าปกคลุมร่างของจอมมาร ก่อนที่อีกฝ่ายจะหายตัวไปจากพื้นที่ว่างดังกล่าวอย่างไร้ร่องรอย
[…]
#จุดจบของวายร้ายคือต้องกลายเป็นายเอกนิยายแฟนฟิก
เชิงอรรถ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้