“ค่ะ… ”
สะใภ้ตอบสั้นๆ
เมฆเหลือบมองมายังเรือนร่างเอิบอิ่มของหล่อนอีกแวบหนึ่ง รู้สึกสะดุดตากับความสะสวย ด้วยวันนี้เรไรแต่งตัวสะสวยเป็พิเศษ ริมฝีปากเอิบอิ่มเคลือบไว้ด้วยลิปสติกสีแดง แก้มนวลเนียนทาด้วยแป้งเด็กบางๆ แต่ก็สวยด้วยผิวพรรณเปล่งปลั่งเป็ทุนเดิม เส้นผมสีดำสลวยขมวดมวยเอาไว้ด้านหลังศีรษะช่วยเน้นให้เห็น่คองามระหง และที่สะดุดตาจนเืกำเดาของพ่อผัวแทบสาดออกมา ก็คือหน้าอกอวบใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ในเสื้อยืดสีชมพูบางๆ
ในเวลาต่อมา
“รอนานไหมจ๊ะลุงเมฆ”
สะใภ้ะโถามเมื่อเดินออกมาที่หน้าบ้าน สายตาปะทะเข้ากับเรือนร่างสูงใหญ่สะดุดตา
เมฆเป็ผู้ชายหุ่นสมาร์ทมากจนสะใภ้อดชมไม่ได้
“วันนี้ลุงเมฆหล่อจัง”
เรไรชมจากใจ เมฆกำลังยืนกอดอกพิงประตูรถรอหล่อนออกมาจากบ้าน
“นี่ลุงหูฝาดหรือเปล่า… นึกยังไงมาแกล้งชมคนแก่”
เมฆเหลือบมองหญิงสาว คำชมแบบซึ่งหน้าทำเอาเขิน
“ไม่ได้แกล้งชม… พูดจริงๆ นะ”
เรไรยังตะลึงมองพ่อสามีสุดหล่อ แผงหนวดเป็แพสีดำหนาเหนือริมฝีปาก ทำให้ภาพของผู้ชายผิวเข้ม เนื้อตัวกำยำไปด้วยมัดกล้ามคนนี้ยิ่งดูมีเสน่ห์และความร้อนแรงทางเพศจนหล่อนรู้สึกได้
ที่ว่าเมฆยังดูหนุ่ม เรไรพูดจริง อันที่จริงหน่วยก้านของเมฆดูหนุ่มแน่นกว่าอายุจริง ด้วยเขาเป็คนตัวใหญ่ไซซ์ฝรั่ง หุ่นยังฟิตเฟิร์มมาก ยืนยันด้วยกล้ามอกตึงเต็มอยู่ภายใต้เสื้อโปโลลายทาง
“ใส่ยีนส์แล้วหล่อค่ะ… ”
สะใภ้ยังชมไม่เลิก ด้วยโครงร่างของเมฆสูงใหญ่เกินกว่าร้อยแปดสิบเิเ ทำให้เขายิ่งดูสง่าผ่าเผยเมื่อต้นขาแน่นๆ โดนรัดด้วยกางเกงยีนส์ขายาว เป้ากางเกงตุงแน่นอวดขนาดอาวุธประจำกาย
วันนี้เขาจึงดูแปลกตาไปกว่าทุกวันที่นุ่งแต่กางเกงขาก๊วยกับผ้าขาวม้าคาดเอว
ในเวลาต่อมา
ในระหว่างที่หญิงชายต่างวัยกำลังนั่งมาด้วยกันในรถกระบะ ดูเหมือนว่าความโกรธของเมฆ กำลังจะคุกรุ่นขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในวันนั้นที่กระท่อมร้าง วันที่สะใภ้แสนสวยทำให้หัวใจของพ่อผัวที่แอบรักหล่อนแตกต้องสลาย
“่นี้เหงามากใช่ไหม”
เมฆถามเสียงเข้มบ่งบอกอารมณ์ไม่พอใจ ทำเอาคนถูกถามทำหน้าแปลกใจ เพราะว่าจู่ๆ น้ำเสียงและแววตาของเมฆเปลี่ยนไป
“ลุงเมฆหมายถึงอะไรคะ”
เรไรเหลือบมองคนถาม
“ก็หมายถึงเธอนั่นแหละ… เอาตรงๆ เลยนะ ฉันหมายถึงเื่อย่างว่า เื่บนเตียงที่ไอ้ศักดิ์มันทำให้เธอไม่ได้ ทำให้เธออยากมาก… เงี่ยนมากใช่ไหม”
เมฆไม่อาจสะกดกลั้นความโกรธได้อีกต่อไป
“ลุงเมฆ… ทำไมพูดหยาบคายอย่างนี้”
หญิงสาวใ สายตาคมตวัดมองพ่อสามีอย่างไม่พอใจ รู้ว่าเขาเป็คนจริง มีบุคลิกดุดิบ บางครั้งใจร้อนมากจนออกไปทางมุทะลุดุดัน หากแต่ที่ผ่านๆ มาเขาก็ยังไม่เคยหยาบคายไร้เหตุผลเหมือนตอนนี้
“คนเรา… ทำอะไรไว้ตัวเองย่อมรู้ดีอยู่กับใจ กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง”
เมฆกล่าวขึ้นลอยๆ แต่คนฟังรู้สึกเหมือนว่ากำลังโดนหลอกด่า
“อะไรคะ… หนูไปทำอะไรให้ลุงเมฆไม่พอใจหรือคะ”
เรไรตามไม่ทัน มองหน้าพ่อผัวด้วยแววตาขุ่นข้อง วันนี้เขาเป็บ้าอะไร?
