ดึงร่างบางมากอดไว้แนบลำตัวสายตานับร้อยจ้องมองภาพงดงามตรงหน้าหญิงงามราวเทพีสวรรค์กับท่านอ๋องรูปงาม ภายใต้แสงจันทร์และดอกเหมยสีแดงเบ่งบานรอบกายปาหวางอ๋องยิ้มขมขื่นเป็นเขาที่เห็นนางก่อนเป็นเขาที่รู้ว่านางไม่ได้มีใบหน้าอัปลักษณ์แล้วทำไมเขาไม่แย่งชิงนางมา...