จุนห่าวพูดกับจุนเช่อว่า “พี่รอง ท่านรีบบอกสถานการณ์นี้มาเร็ว! ไม่แน่ว่าข้าอาจจะมีวิธีที่แก้ปัญหานี้ได้ ท่านเลิกคิดว่ามันจะเป็ไปได้หรือเป็ไปไม่ได้เถอะ พวกท่านถูกตามฆ่าจนต้องมาหาข้าถึงที่นี่ ศัตรูมาใกล้ตัวขนาดนี้แล้วนะ” เขาคิดในใจ ถ้าวิเคราะห์กันจริง ๆ คือ พลังของพวกเขามีไม่มากพอ ตอนนี้เขาเป็แค่นักพรตที่มีระดับลมปราณอยู่ขั้นที่สองระดับปลายเท่านั้น ถ้าแก้ปัญหาไม่ได้ ก็คงต้องใช้พละกำลังอันป่าเถื่อนแทน ถ้าใครยังกล้ามายั่วยุเขากับครอบครัวละก็ ก็คงไม่ต้องมานั่งคิดหนัก หาทางตอบโต้เช่นนี้แล้ว
“เื่มันเป็อย่างนี้..." จุนเช่อเล่าเื่ทั้งหมดั้แ่ต้นจนจบ โดยไม่ตัดรายละเอียดใด ๆ ทิ้ง
เมื่อหลายปีก่อน จุนเช่อและจุนฟานทำให้พี่ใหญ่ของเขา... จุนอี้ เกิดความขุ่นเคือง จึงถูกท่านพ่อจับแยกออกจากตระกูล ซึ่งในตอนนั้นแม่ของพวกเขาได้ล่วงลับไปแล้ว สองพี่น้องจึงไม่มีอะไรต้องกังวลอีก หากจะเป็กังวล ก็คงเป็เื่จุนห่าว ทว่าตอนนั้นจุนเช่อและจุนฟานอายุยังน้อยและมีระดับพลังปราณต่ำ ลำพังแค่เลี้ยงดูตัวเองก็ยากลำบากแล้ว ไม่ต้องพูดเื่การดูแลจุนห่าวที่อายุน้อยกว่าเลย พวกเขาจึงคิดว่า การให้จุนห่าวอยู่ที่บ้านตระกูลจุนต่อไป น่าจะดีกว่าการที่จุนห่าวจะต้องออกไปกับพวกเขา จุนเช่อและจุนฟานจึงออกจากคฤหาสน์ตระกูลจุน และเริ่มหาเลี้ยงชีพด้วยตนเอง
ถึงแม้จุนเช่อและจุนฟานจะแยกออกไปแล้ว แต่ก็ยังถือว่าเป็นายน้อยของตระกูลจุนอยู่ และท่านปู่ของพวกเขาก็เป็ถึงประมุขของตระกูลจุนที่ไม่ว่าใครก็ให้เกียรติ พวกเขาจึงอาศัยอยู่ข้างนอกได้อย่างไม่ลำบากนัก หลังออกจากคฤหาสน์ตระกูลจุนแล้ว จุนเช่อก็พาจุนฟานเข้าร่วมกรมทหารรับจ้างเสือโหด ซึ่งหัวหน้ากรมทหารรับจ้างเสือโหดนี้ มีนามว่า ‘จางไท่เหลย’ เขาเป็ชายวัยกลางคน ซึ่งในเวลานั้นเขามีระดับพลังปราณอยู่ที่ลมปราณขั้นที่ห้า ถือเป็นักพรตที่อยู่ในหมู่ลมปราณระดับกลาง สำหรับเมืองอวี้หวาที่ห่างไกลเช่นนี้ เขาถือว่าเป็ยอดฝีมือผู้หนึ่ง
ครานั้นจุนเช่อที่มีระดับพลังปราณอยู่ที่ลมปราณขั้นที่สองระดับปลาย กับจุนฟานที่มีระดับพลังปราณอยู่ที่ลมปราณขั้นที่สองระดับต้น อีกทั้งทั้งสองยังเป็นายน้อยจากตระกูลจุน จึงได้รับการเคารพนับถือเป็อย่างยิ่ง หลังจากเข้าร่วมกรมทหารรับจ้างเสือโหด พลังของทั้งสองคนก็เพิ่มขึ้น และสถานะของทั้งสองในกรมทหารรับจ้างก็สูงยิ่งขึ้นเช่นกัน
จางไท่เหลยมีบุตรชายหนึ่งคน นามว่า ‘จางเป่า’ และบุตรซวงเอ๋อร์อีกหนึ่งคนนามว่า ‘จางหนิง’ บุตรชายของท่านจางมีความสามารถในการบำเพ็ญเพียรอ่อนด้อย ไม่เรียนรู้ ไม่มีวิชา มักเอาแต่กินดื่ม และเล่นเสี่ยงโชคไปวัน ๆ ดูจากชื่อก็รู้ได้ว่า จางไท่เหลยปฏิบัติต่อเขาราวกับลูกอันเป็ที่รัก จางไท่เหลยตามใจจางเป่าจนเสียนิสัย ในเมื่อจางเป่าไร้ซึ่งความสามารถ จางไท่เหลยจึงตั้งใจว่า จะยกกรมทหารรับจ้างนี้ให้แก่จางเป่า แต่ในความเป็จริงที่เห็นกันอยู่นั้น คือ จางเป่าทำตัวแย่เกินกว่าที่จะทำหน้านั้นได้ กรมทหารรับจ้างจึงสรุปผลออกมาเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือ จางเป่าต้องพ่ายแพ้ไป
ต่อมาจางไท่เหลยไตร่ตรองอยู่นาน สุดท้ายก็คิดวิธีที่ตนเองคิดว่าจะเป็ประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่ายได้ บุตรชายของเขาไร้ซึ่งความสามารถ แต่บุตรซวงเอ๋อร์ของเขากลับมีพร์ในด้านการบำเพ็ญเพียรอย่างแท้จริง หากหาตระกูลสามีที่ดีให้กับจางหนิงได้ จากนี้ไปอีกร้อยปีก็จะยังมีจางหนิงที่คอยปกป้องจางเป่า แบบนี้สู้ให้จางหนิงดูแลกรมทหารแทนจางเป่าไปเลยไม่ดีกว่าหรือ แล้วให้จางหนิงเป็ผู้ออกหน้าแทนจางเป่า เพียงเท่านี้ปัญหาทุกอย่างก็จะถูกแก้ไข ยามนี้มีเขาคอยปกป้อง ส่วนจากนี้ก็ให้จางหนิงคอยปกป้องต่อไป ในอนาคตลูกชายของจางเป่าก็จะปกป้องเขา คงไม่ต้องกังวลอะไรอีก และจะไม่เป็ปัญหาอีกต่อไปแล้ว
จางไท่เหลยเริ่มดำเนินการ โดยเริ่มตามหาคนที่โดดเด่น เขารู้สึกว่า จุนเช่อและจุนฟาน สองพี่น้องนั้น มีความเหมาะสม เมื่อเทียบระหว่างจุนเช่อและจุนฟาน เขาคิดว่า จุนฟานมีความเหมาะสมกว่า เพราะว่าจุนเช่อเป็คนซับซ้อนและดูควบคุมได้ยาก แต่จุนฟานเป็คนตรง ๆ จนสามารถมองออกได้อย่างทะลุปรุโปร่งและมีนิสัยที่ไม่งี่เง่า คนแบบนี้แหละ ถึงจะควบคุมได้ง่าย อีกอย่างทั้งจุนเช่อและจุนฟาน เป็พี่น้องแท้ ๆ ที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แน่นแฟ้นมาก จุนเช่อคงจะไม่มีทางปล่อยปละละเลยจุนฟานแน่ ตราบใดที่จุนฟานลงเรือลำเดียวกับกรมทหารรับจ้างของเขาละก็ จุนเช่อย่อมต้องช่วยกรมทหารรับจ้างแห่งนี้อย่างถึงที่สุดเป็แน่
พูดแล้วก็ช่างบังเอิญนัก ในขณะที่จางไท่เหลยกำลังหาวิธีให้จุนฟานและจางหนิงใกล้ชิดกัน จุนฟานก็ได้ช่วยชีวิตจางหนิงไว้ในภารกิจหนึ่งพอดี ั้แ่นั้นมาจางหนิงจึงเริ่มสนใจและค่อย ๆ ตกหลุมรักจุนฟาน แม้ว่าจางหนิงจะไม่ใช่ซวงเอ๋อร์ที่สวยที่สุด แต่เขามีบุคลิกที่ดีและมีนิสัยที่แข็งขัน อันที่จริงแล้วจุนฟานก็หลงรักจางหนิงมานาน แต่เขาลังเลที่จะสารภาพออกไป ทว่าจางหนิงที่มีนิสัยรวดเร็วฉับไว หลังจากที่เขาตกหลุมรักจุนฟาน เขาก็สารภาพรักกับจุนฟานทันที เมื่อคนที่แอบรักมานานสารภาพรักกับตนเอง จุนฟานจึงตอบรับทันทีแทบไม่ต้องคิดเลย ั้แ่นั้นมาทั้งสองก็เริ่มคบหากันแบบคู่รัก
ในครานั้นพวกเขายังไม่รู้ถึงความคิดของจางไท่เหลย ต่อให้รู้ จางหนิงก็คงไม่ทำในสิ่งที่จางไท่เหลย้า จางหนิงไม่ใช่ลูกที่กตัญญูเท่าไหร่ และไม่ใช่คนที่ยอมให้ใครมาบงการง่าย ๆ เขาเป็คนมีความคิดเป็ของตัวเอง เขารู้มาั้แ่เด็กแล้วว่า ท่านพ่อรักพี่ชายมากกว่า และมักจะมอบสิ่งดี ๆ ให้กับจางเป่าก่อนเสมอ เวลาเขา้าอะไร มีต้องพึ่งแต่ตนเอง เขาจึงเ็ากับจางไท่เหลยมาเนิ่นนานแล้ว และยังเกลียดชังจางเป่า พี่ชายที่ชอบกลั่นแกล้งเขายิ่งนัก
หากจางหนิงรับรู้ได้ถึงความคิดของจางไท่เหลย เขาจะต้องรู้สึกขบขันเป็แน่ จางหนิงไม่มีวันขายชีวิตให้แก่จางเป่า และยิ่งไม่ยอมให้คนรักของตนเองต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับเื่นี้เป็แน่ แต่ทว่าจางหนิงในยามนี้ไม่รู้เื่อะไรเลย และเอาแต่ดื่มด่ำอยู่กับความรัก หลังจากที่ทั้งสองคนคบหากันมาระยะหนึ่ง พวกเขาก็ได้แจ้งเื่ความสัมพันธ์ของพวกเขาให้จางไท่เหลยทราบ เมื่อจางไท่เหลยรู้ก็เห็นดีเห็นงามอย่างปลาบปลื้ม เขาคิดว่า จางหนิง ช่างเป็ลูกที่ดี ที่ใส่ใจ และเข้าใจเขาจริง ๆ เขารอให้ทั้งสองคนได้พบกับท่านพ่อของจุนฟานก่อน ก็จะให้พวกเขาแต่งงานกัน
เื่ราวดำเนินไปแบบนี้ แม้ว่าตอนจบจะไม่เป็ดั่งที่คิดไว้ แต่ก็ถือว่าจบอย่างสมบูรณ์แบบเช่นกัน ทั้งสองคนกำลังดื่มด่ำในความรัก โดยไม่รู้ว่า พายุกำลังใกล้เข้ามาในเร็ววัน อันตรายกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้พวกเขาทีละน้อย และพวกเขาใกล้ที่จะต้องลาจากกันชั่วนิรันดร์