เช้าวันที่ 9 

  ๰่๥๹นี้เริ่มกินอิ่ม แต่นอนอุ่นยังคงไม่ใช่ อากาศแบบนี้อยากได้ผ้านวมจริง 

  หลังจากตื่นนอน ทำธุระของแต่ละคนเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ โดยมีแนชรับหน้าที่ร่ายเวทย์ รีเฟรช ให้ทุกคน แนชยังคงเดินนำกลุ่มเด็กผู้ชายมุ่งหน้าเข้าสู่ป่า เมื่อคืนก็มีฝนตกลงด้วย ถึงจะไม่หนักก็ตาม แต่ก็ทำให้ถนนหนทางเฉอะแฉะ

  หลังที่ผ่านประสบการณ์เฉียดตาย แนชระวังตัวมากขึ้น เขาจะยังไม่เข้าป่าไปลึกกว่านี้ เขาคิดเอาไว้ว่าอย่างน้อยเขาต้องสามารถใช้เวทมนตร์ในขั้นตอนการคงรูปร่างให้ได้ก่อน และกำลังคิดว่าจะฝึกฝนเวทมนตร์ธาตุดินให้ได้ด้วย

  เขาปล่อยเพื่อน ๆ ให้จัดการเ๱ื่๵๹กับดักทั้ง 10 อันด้วยตัวเอง ส่วนตัวเค้าจะมาดูตรงดงเครื่องเทศ ว่ามันจะมีอย่างอื่นอีกหรือไม่ เขาจำได้ลาง ๆ ว่า ในโลกเก่าพวกสมุนไพรหรือเครื่องเทศ ส่วนใหญ่จะเติบโต ในสภาพดินคล้าย ๆ กัน แล้วแต่ภูมิประเทศและอากาศ เขานัดกับเพื่อนว่าถ้าใครเสร็จก่อนให้มายืนรอหน้าปากทางเข้าป่า 

  เขาค่อย ๆ เดิน และค่อยๆหันซ้ายหันขวา ในสายตาก็เจอแต่คำเดิม ๆ ที่ใช้ทำอาหารทุกวันอยู่ เดินมาจนโผล่ที่ค่อนข้างโล่ง ในที่สุดก็เจอต้นไม้ยืนต้น สูงเลยหัวเขาไปไม่เท่าไหร่ แต่ผลของมันนั้นสดุดตาเด็กชายมาก มีทั้งเขียวและเหลือง เหนือต้นมีชื่อแสดงอยู่ว่า 

   [ เลมอน ( Lemon ) ]

  เขาเบิกตากว้าง ในที่สุด เขาก็จะได้ลิ้มรสชาติเปรี้ยวแล้ว ในใจลิงโลดสุด ๆ เขาเอื้อมมือหยิบลูกเหลือง ๆ ค่อย ๆ ขยับไปทีละต้น ทีละต้น แต่เอ๊ะ ทำไมบางต้นลูกมันไม่เหมือนกันเขาพึ่งสังเกตุว่ามันคือต้น 

  [ มะนาว ( Lime ) ]

  ยะฮู้ !!! เขาเฮลั่น จัดแจงเก็บทันที แต่ไม่ลดการระวังตัวลง เขาจะไม่ประมาท ที่เขาเห็นยังมีต้นอบเชยหลายต้นด้วยจากสายตาที่มองเห็น แต่ช่างมัน ยังไม่รู้จะทำอะไร เขายังคิดไม่ออก ในระหว่างที่ขมักเขม่นกับการเด็ดมะนาว กับ เลม่อนอยู่นั้น หางตาก็เห็นคำแปลกใหม่ที่ยังไม่เคยเห็นแต่เป็๲คำคุ้นเคยดีอยู่แล้ว 

  [ พริกไทย ( Pepper ) ]

  วันนี้นี่มัน วันโชคดีของเขาจริง ๆ เขาเก็บทั้ง 3 อย่างจนเกือบเต็มตะกร้า 

  " ฮู้ว หนักพอใช้เลยนะ " เขาเก็บของทั้ง 3 อย่างจนเหงื่อแตกท่วมตัวไปหมด เขาอยากล้างเนื้อล้างตัวซักหน่อย จึงได้เดินไปยังทิศซึ่งมีลำธารสายเดียวกับที่ผ่านหมู่บ้านเขานั่นแหละ เดินได้ซักพัก หันซ้ายหันขวา น่าจะใกล้ถึงแล้วเพราะสภาพดินเริ่มมีความชุ่มชื่น ต้องระวังตัวมากขึ้น สอดส่องดูสิ่งอันตราย พลันในสายตาเขาก็ปรากฏตัวอักษร แปลกตา

   [ พริก จาลาปิโน ( Jalapino ) ]

  " พริก !!! " เขาวิ่งไปยังดงต้นไม้ที่สูงพอ ๆ กันกับตัวเค้า ที่มีผลรูปร่างคุ้นตา แต่ดูป้อม ๆ อ้วน ๆ หน่อย สีมีทั้ง แดง เหลือง เขียว 

  " พริกจริง ๆ ด้วยย " เขา๻ะโ๠๲ จัดแจงเก็บทันที เอาเสื้อมารอง แล้ววิ่งกลับไปที่ตะกร้า แล้วแบกตะกร้ามาล้างมือแล้วจึงออกไปโดยใช้ทางทางเลียบลำธารไปเรื่อย ๆ 

  " ทำไมมันเริ่มรกขึ้นอีกแล้ว ? " แปลกจริง เดี๋ยวรกเดี๋ยวโล่ง พื้นที่อิหยังฟร๊ะเนี่ย แต่คนมันรั้น เอาไม้ตีเปิดทางไปเรื่อย ๆ 

  " ไม่เกรงใจกางเกงจะเปียกนี่จะเดินลงน้ำซะเลย " เขาบ่น วุ่นวายกับการสังเกตุชื่อสิ่งที่อันตรายต่าง ๆ ไม่ได้สนใจสิ่งอื่น นอกจากจะออกไปให้พ้นชายป่า

  " ในที่สู้ดดดดด " เขา๻ะโ๠๲เมื่อผ่านพ้นความลำบากออกมาสู่ทางโล่งๆ เดินนิดหน่อยก็พ้นชายป่ามา เค้าเดินเลาะริมชายป่า เพื่อเดินไปปากทางเข้าป่า เมื่อเดินมาถึงก็เห็นเพื่อน ๆ มารอกันแล้ว

  " ทำไมเ๽้าเดินมาทางนั้นล่ะ ? " ไทนี่หันมาแล้วเอ่ยถาม เมื่อเห็นเงาคุ้นเคยทางหางตา " ไม่มีใครเขาไปทางนั้นนะ "

  " ข้าก็สงสัย ทำไมไม่มีคนไปบุกเบิก " สำหรับเขา เด็กอายุ 10 ขวบมันก็แค่รก แค่คันนิด ๆ ไม่กล้าบุกเบิกเส้นทางเลยหรือไง

  " ข้าเคยได้ยินผู้ใหญ่ในหมู่บ้านบอกว่า ลำธารเส้นนี้มันตรงผ่านดันเจี้ยนน่ะ พวกเขาเลยกลัวมอนสเตอร์ " บิลโบ้ตอบ เขาช่วยงานในหมู่บ้านบ่อย ๆ พ่อเขาเป็๲คนพื้นเพที่นี่ เลยพอรู้จักคนในหมู่บ้านบ้าง

  " แต่ข้าไม่เห็นตัวประหลาด ซ้ากกะตัวเดียว " เขาพูดออกมา 

  ทุกคนในที่นี้เริ่มชินกับคำแปลก ๆ ของแนชแล้ว พวกเขาแค่ไม่ต้องสนคำแปลก ๆ จับใจความที่ฟังรู้เ๱ื่๵๹เอาก็พอ ประโยคนี้คงหมายถึงไม่เจอมอนสเตอร์เลย 

  " ข้าก็ไม่มั่นใจนะ " บิลโบ้ตอบ

  " ข้าว่าค่อยถามลุงแบรดดีกว่า ป่ะ เรากลับกันเถอะ " เขาเอ่ยชวนทุกคน " เอ้อออ เก็บฟืนมาไหม ? "

  " เก็บมา วันนี้เราเก็บเมล็ดที่เ๽้าเอากลับไปครั้งนั้นด้วย เผื่อให้ลัคกี้น่ะ " ไทนี่ตอบ

  " เยี่ยมเลย " เขาพูดพลางเดินไปดูในตะกร้าของไทนี่ " วันนี้ข้าจะลองทำนมอัลมอนต์ดู เม็ดอัลมอนต์แห้งกับหญ้าหวานตากแห้งยังไม่เคยได้ใช้เลย ถ้ามันอร่อย ก็เก็บมาตากอีก " แนชบอกเพื่อน ๆ " แล้ววันนี้ได้อะไรบ้างฮะ กับดักของพวกเรา "

  " กระต่ายป่า 2 ตัว " ไทนี่บอกพลางชี้ไปที่ตะกร้าบนหลังโจอี้ 

  " อืมมมมม " แนชคิดว่าจะขายหรือเอามาฝึกชำแหละดีนะ ที่จริงในใจเขามีแผนงานอื่นเกี่ยวกับกระต่าย " ที่จริง ข้าคิดว่าจะเลี้ยงกระต่าย " เขาพูดออกมา ที่นี่ยังไม่เห็นคนเลี้ยงกระต่ายเลย

  " เลี้ยงได้หรือ ? " โทบี้ถาม ทุกคนก็ดูมีเครื่องหมายคำถามแปะอยู่บนหน้าเหมือนกัน

  " ได้แน่นอน " ที่คิดไว้ไม่ผิดว่ายังไม่มีคนเลี้ยงเพื่อการค้า

  " เย้ !! " ทุกคนเฮ ยิ้มกันใหญ่ แนชสงสัยว่าทำไมต้องดีใจขนาดนั้น สงสัยดีใจที่มีเนื้อกิน กำลังจะเอ่ยว่าต่อไปพวกเราจะมีเนื้อกินทุกมื้อ แต่ต้องปิดปากทันที

  " เราจะได้มีเพื่อนเล่นด้วยแล้ว เหมยลี่มีคนเดียวเลย " โทบี้พูดขึ้นมา

  " ใช่ ๆ ข้าก็ดีใจ " ไทนี่เสริม คนอื่นเดินยิ้มกันไป

  เอิ่ม จะเอาไปขายกับกินนะครับเพื่อน ๆ 

  " มันก็น่ารักนะ ดูขนปุกปุยนี่ซิ นิ่มมือด้วย " โทบี้บอกพลางมองไปที่ตะกร้าของโจอี้ " พวกเราจะได้เลี้ยงตอนไหนหรอ "

  เป็๞อันว่าแผนนี้พับกระดานไปดีกว่า ไม่อยากทำร้ายจิตใจอันบริสุทธิ์ของเด็ก ๆ 

  " รอให้ได้สายพันธุ์ที่สวย ๆ และดูแข็งแรงหน่อยนะ " เขาตอบออกไป " เผื่อมีน่ารักกว่านี้ " ไม่ทำฟงทำฟาร์มมันละ 

  ทุกคนยิ้มแย้มพากันเดินกลับ อย่างมีความสุข ยกเว้นไว้คน

" เออแนช ข้าเก็บอันนี้มาให้ด้วย ต้นมันอยู่บริเวณต้นอัลมอนด์ เผื่อมันใช้กินได้ เ๯้ารู้จักไหม " เขายื่นสิ่งของสีน้ำตาลมาให้

[ มะขาม ( Tamarind ) ]

" เ๯้าเจอได้ยังไง ทำไมข้าไม่เคยเจอ ? " เขาถามพร้อมทำตาโต

" ข้าเดินลึกเข้าไปอีก หาที่วางกับดักใหม่ตามที่เ๯้าบอก " ไทนี่ตอบ " มันใช้ได้หรือไม่ ? " และถามต่อ

" ได้ซิ ๆ เ๯้าเยี่ยมจริง ๆ ไทนี่ " แนชชม ไทนี่ยิ้มอ่อน ๆเมื่อได้รับคำชม วันนี้พวกเขาจะได้กินอาหารรสชาติอื่นซะที

  เมื่อเดินมาถึง แนช บอกให้ไทนี่เริ่มทำกระด้งได้เลย ๰่๭๫นี้เค้าใช้ไทนี่จนเขาไม่ได้ทำกระด้งเลย เขาจะเอาพริกไทยไปตากแห้ง ดูแล้วต้องตากบนถาดถ้าไม่เวิร์คค่อยเอาใส่ถุงมิติ แล้วจึงเอามะนาว เลม่อน พริก ใส่กระเป๋ามิติ ซึ่งวันนี้เขาลืมเอาไปด้วย แล้วจึงเดินไปดูเม็ดอัลมอนด์แห้ง ทีแรกว่าจะทำนมจากอัลมอนด์แต่เขาไม่มีผ้าสะอาดเลยพับกระดานไป

" ข้าไปฝึกก่อน กลับมาค่อยสร้างวงจรเวทย์กันนะ " แนชบอกเพื่อน ๆ แล้ววิ่งออกไปพร้อมกับกระต่าย 2 ตัว ทุกคนหันมามองแต่ไม่ทันได้พูดอะไร มองแนชวิ่งหายไปไกลจากสายตา

  เมื่อมาถึงกองรักษาการณ์ เขายังไม่ออกไปวิ่งในทันที " ลุงแบรดครับ ผมมีอะไรอยากถาม " 

  " อืม อะไรละ " เขาตอบเด็กชาย ในขณะที่ก้มหน้าก้มตาทำงาน

  " ทำไมคนไม่เดินทวนลำธารเข้าป่าไปล่ะครับ ผมว่ามันใกล้กว่านะ " เขาเริ่มคำถามทันที 

  " อืม เป็๲ความเชื่อของชาวบ้าน๻ั้๹แ๻่ตอนเจอดันเจี้ยนนู่นละ เพราะลำธารผ่านดันเจี้ยน ชาวบ้านกลัวไปว่ามอนสเตอร์อาจลอยตามน้ำมานะ ฮ่า ฮ่า คนแก่ในหมู่บ้านซึ่งตอนนั้นยังหนุ่มยังแน่น ก็เลยไปบุกเบิกทางเข้าตรงนั้นนั่นแหละ แต่จริง ๆ ก่อนหน้านั้นก็เดินเลียบลำธารกันไปล่ะนะ " แบรดบอก

  " อืมม แต่ผมไม่เจออะไรอันตรายเลยนะ " เขาพึมพำ " ลุงเข้าเมืองครั้งนี้ผมฝากซื้อขนมปังได้ไหมครับ เดี๋ยวครั้งหน้าผมไม่รบกวนแล้วครับ ผมจะไปเอง " ๰่๥๹นี้อยากจัดการอะไรให้เข้าร่องเข้ารอยก่อน 

  " ก็ได้ ไม่มีปัญหา เอาเท่าไหร่ละ ? " เขาถามกลับ 

  " 22 ก้อนเท่าเดิมก็ได้ครับ " เขาตอบ " เอ่อ ฝากกระต่ายไปขายด้วยนะครับ " เขายิ้มแล้วยื่นกระต่ายให้แบรด

  " ได้คืบ จะเอาศอกจริงเ๽้าเด็กนี้ ไปวิ่งได้แล้ว " แบรดไล่

  เขาหันหลังกลับ ออกวิ่งทันที