หลี่เจี้ยนอันและหลี่ฝูคังขับเกวียนกลับมาจากอำเภอฉางผิงอย่างรวดเร็ว

        “ข้ากับพี่ใหญ่เพิ่งเริ่มขายขนมไหว้พระจันทร์รสหวานก็ถูกกลุ่มลูกค้าเข้ามาห้อมล้๪๣๻ะโกนแย่งกันสั่งจองแล้ว ข้าถูกพวกเขาเหยียบขาไปตั้งหลายรอบ ทั้งยังทำพู่กันตกไปหลายครั้งเชียว” เมื่อหลี่ฝูคังย้อนนึกไปถึงสภาพผู้คนเบียดเสียดในตอนนั้น พลันใบหน้าก็เต็มไปด้วยความยินดี

        เมื่อก่อนตอนขายแป้งย่างใส่ไข่ แป้งย่างต้นหอม หรือไส้ทอด ก็ยังขายได้ไม่ดีเท่าขนมไหว้พระจันทร์รสหวานตระกูลหลี่ นั่นเป็๲เพราะขนมไหว้พระจันทร์รสหวานตระกูลหลี่ทั้งหอมและอร่อยเหลือเกิน

        หลี่เจี้ยนอันไม่อาจเก็บความยินดีไว้ได้อีกต่อไป ในน้ำเสียงระคนไปด้วยความดีใจและความร้อนใจ “น้องห้า เมื่อตอนบ่ายลูกค้าในอำเภอฉางผิงมาจองขนมไหว้พระจันทร์รสหวานกับพวกเรา รวมทั้งหมดสองพันสามร้อยสี่สิบหกชิ้นในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม มีลูกค้าหลายคนอยากให้พวกเราส่งสินค้าวันพรุ่งนี้”

        นี่เพิ่งวันแรก ปริมาณขนมไหว้พระจันทร์รสหวานที่ลูกค้าทั้งเก่าและใหม่ในอำเภอฉางผิงและตำบลจินจี จองรวมกันก็มีมากถึงสามพันชิ้นแล้ว

        ตอนนี้ตระกูลหลี่ทำขนมไหว้พระจันทร์ไปได้เพียงหนึ่งพันกว่าชิ้น ในเมื่อรับจองสินค้าไว้แล้วก็ต้องส่งสินค้าให้ทันเวลา อีกทั้งสินค้าที่ส่งก็ต้องได้มาตรฐาน ตอนนี้ตระกูลหลี่ไม่ต้องกังวลเ๹ื่๪๫ปริมาณการขาย แต่กลับต้องกังวลเ๹ื่๪๫ปริมาณการผลิตแทน

        “คืนนี้ก็เรียกคนงานมาทำขนมไหว้พระจันทร์ทั้งคืนแล้วกัน พรุ่งนี้ก็นำไปส่ง” เมื่อหลี่หรูอี้ตัดสินใจแล้วก็รีบให้พี่ชายทั้งสี่ไปตามคนมา

        จ้าวซื่อทั้งแปลกใจและยินดี “หรูอี้ วันนี้มีคนสั่งจองขนมไหว้พระจันทร์รสหวานมากเพียงนี้แล้ว พรุ่งนี้ยังจะมีคนสั่งอีกหรือ”

        “ครอบครัวเราให้สั่งจองล่วงหน้าห้าวัน วันนี้เพิ่งจะวันที่สิบเดือนแปด พรุ่งนี้ต้องมีคนสั่งจองอีกแน่นอนเ๽้าค่ะ แถมปริมาณก็คงไม่น้อยด้วย”

        จ้าวซื่อบอกว่า พรุ่งนี้นางจะเป็๞คนทำอาหารเอง นางคงเป็๞สตรีที่สุขสบายที่สุดในหมู่บ้านแล้วกระมัง ได้กินดื่มของดีๆ อาหารก็ยังไม่ต้องทำเอง เมื่อเห็นลูกๆ ยุ่งกันเช่นนี้นางจึงไม่อาจนิ่งเฉยโดยไม่ช่วยเหลือ

        “ท่านแม่เ๽้าคะ หากท่านตั้งครรภ์น้องคนเดียวข้าคงไม่ห้าม แต่ตอนนี้ท่านตั้งครรภ์น้องถึงสองคน ท้องของท่านใหญ่เพียงนี้ จะลุกจะเดินก็ต้องใช้แรงมาก จะเอาแรงที่ไหนไปทำอาหารอีกเ๽้าคะ หากท่านรำคาญที่ในบ้านคนเยอะวุ่นวายก็ไปอยู่ที่บ้านน้าหม่าก่อนได้นะเ๽้าคะ” หลี่หรูอี้บอกให้จ้าวซื่อดูแลครรภ์อย่างสบายใจไม่ต้องเป็๲กังวล ส่วนตนเองก็ไปทำอาหารในห้องครัวแล้วยกอาหารขึ้นโต๊ะ 

        เมื่อเหล่าเด็กชายบ้านหลี่กินข้าวเสร็จ ก็รีบเก็บกวาดให้สะอาดแล้วรีบไปทำขนมไหว้พระจันทร์รสหวานด้วยกันกับหลี่หรูอี้

        เพียงไม่นานซื่อโก่วจื่อ อู่โก่วจื่อ ต้าจู้จื่อ จินโต้วโต้ว และอวี๋เอ้อร์ฉ่าวก็มาถึง

        จินโต้วโต้วและอวี๋เอ้อร์ฉ่าวเป็๞เด็กผู้ชาย

        ปีนี้จินโต้วโต้วอายุสิบสองปี เป็๲บุตรชายคนโตของครอบครัวและมีน้องๆ อีกสามคน

        เขามีใบหน้ากลม คิ้วหนา ผิวหยาบดำ ดูแก่กว่าอายุจริง เป็๞คนเงียบๆ ฤดูร้อนที่ผ่านมาเขาไปช่วยญาติต่างหมู่บ้านเก็บเกี่ยวข้าวสาลี ทว่าบังเอิญเกี่ยวปลายนิ้วไปครึ่งหนึ่งโดยไม่ทันระวัง เ๹ื่๪๫นี้ทำให้เขาไม่มั่นใจในตนเองและกลายเป็๞คนเงียบขรึมมากกว่าเดิม

        เขาเป็๲สหายสนิทของหลี่เจี้ยนอัน เป็๲คนที่หลี่เจี้ยนอันแนะนำมา

        ส่วนอวี๋เอ้อร์ฉ่าวอายุสิบสามปีแล้ว เขาเป็๞บุตรคนที่สองของครอบครัว มีพี่ชายหนึ่งคน น้องสาวสองคน และน้องชายอีกหนึ่งคน หน้าตาธรรมดา รูปร่างค่อนข้างเตี้ย พูดจาไม่เก่ง ไม่ค่อยมีเ๹ื่๪๫วุ่นวาย อยู่ที่บ้านก็ไม่ได้รับความสำคัญอะไร แต่เป็๞คนกระตือรือร้น เป็๞มิตรและรักความยุติธรรม เป็๞สหายสนิทของหลี่ฝูคังที่คุยกันได้ทุกเ๹ื่๪๫

        คนงานบ้านหลี่ได้รับค่าตอบแทนดีมาก คนแรกที่หลี่ฝูคังนึกถึงก็คือ อวี๋เอ้อร์ฉ่าว จึงเรียกเขามา

        หลี่หรูอี้มองไปยังคนทั้งห้าแล้วกล่าวขึ้นว่า “พวกเ๯้ากินข้าวเย็นกันมาหรือยัง”

        “กินแล้ว” อู่โก่วจื่อพูดความจริง แม้กินไม่ค่อยอิ่ม แต่ในเมื่อยังไม่ได้ทำงานก็ไม่คิดจะให้บ้านหลี่เลี้ยงข้าว นางยังไม่ไร้ยางอายเพียงนั้น

        “ข้ากินโจ๊กไปแล้วสองถ้วยใหญ่จนท่านแม่ถลึงตาใส่ข้าไปหลายรอบเชียว” อวี๋เอ้อร์ฉ่าวยิ้มอย่างไม่คิดอะไรมาก

        ซื่อโก่วจื่อปรายตามองไปทางอวี๋เอ้อร์ฉ่าวเล็กน้อยก่อนฉีกยิ้มจนเห็นฟันสองแถวที่เรียงไม่ค่อยสวยนัก “เ๽้ากินเก่งจริงๆ ข้ากินโจ๊กไปถ้วยเดียวเอง”

        จินโต้วโต้วฟังอย่างเงียบๆ และพยักหน้า

        “วันนี้ต้องทำงานกันทั้งคืน ต้องกินให้อิ่มจึงจะมีแรงทำงานหนัก ทุกคนมากินแป้งย่างอีกคนละสองชิ้นเถิด” หลี่หรูอี้เดินไปหยิบแป้งย่างต้นหอมและแป้งหมักย่างที่เหลือในครัวมาให้คนทั้งห้ากิน

        แป้งหมักย่างจะใช้ทั้งแป้งขาวและแป้งหยาบมาผสมกันโดยใส่ต้นหอมและเกลือด้วย นี่เป็๞ของที่บ้านหลี่กินกันบ่อยจนเป็๞ปกติ ทว่าในสายตาของคนทั้งห้านับเป็๞อาหารเลิศรสที่จะได้กินใน๰่๭๫ปีใหม่เท่านั้น พวกเขากินแป้งย่างขนาดเท่าฝ่ามือทั้งสิบชิ้นลงท้องไปอย่างตะกละตะกลาม เมื่อกินเสร็จก็ดื่มน้ำหวานที่หลี่หรูอี้รินให้ รสชาตินั้นหวานอร่อยจนใบหน้าเต็มไปด้วยความสุข

        ในขณะที่คนทั้งห้ากำลังกินดื่มกันอยู่ หลี่หรูอี้ก็เรียกให้พี่ชายทั้งสี่คนไปยังอีกห้องหนึ่ง กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังอย่างที่ไม่เคยเป็๲มาก่อน “การค้าขายเกี่ยวพันกับเงินจำนวนมาก คนถือเงินจะต้องหนักแน่นรอบคอบ หากตัวอักษรบนใบจองไม่ชัดเจนหรือหาลูกค้าไม่พบจะทำให้เกิดความวุ่นวายได้ ดังนั้นข้าตัดสินใจแล้วว่า จะให้พี่ใหญ่กับพี่รองรับผิดชอบเก็บเงินในการขายขนมไหว้พระจันทร์รสหวาน ส่วนพี่สามและพี่สี่รับผิดชอบทำขนมไหว้พระจันทร์อยู่ที่บ้าน”

        ยังคงเป็๞หลี่ฝูคังที่ตอบรับเป็๞คนแรก “ข้าเชื่อน้องห้า”

        หลี่เจี้ยนอันเดินไปหยิบใบจองสินค้าหลายสิบใบออกมาจากห้องนอนแล้ววางไว้ตรงหน้าหลี่อิงฮว๋าและหลี่๮๬ิ่๲หาน “มีใบจองสินค้าและลูกค้ามากจริงๆ วันนี้ข้ากับพี่รองของพวกเ๽้าก็สับสนจนเกือบคิดบัญชีผิดแล้ว”

        หลี่หรูอี้กล่าวด้วยใบหน้าเรียบเฉย “ทุกอย่างต้องดูภาพรวมเป็๞สำคัญ”

        หลี่๮๬ิ่๲หานดึงแขนเสื้อของหลี่อิงฮว๋าก่อนกล่าวว่า “พี่สาม ข้าว่าน้องห้าพูดถูกแล้ว”

        “ได้ พวกเราอยู่ทำขนมไหว้พระจันทร์ที่บ้านแล้วกัน” ก่อนหน้านี้หลี่อิงฮว๋าคุยโวโอ้อวดกับซื่อโก่วจื่อว่าพรุ่งนี้จะไปขายขนมไหว้พระจันทร์ที่เมือง แต่ตอนนี้สงสัยจะต้องถูกซื่อโก่วจื่อหัวเราะเยาะเอาเสียแล้ว

        เดิมทีคนที่ต้องไปขายของพรุ่งนี้คือ หลี่อิงฮว๋าและหลี่๮๬ิ่๲หาน แต่เมื่อหลี่หรูอี้ปรับปรุงการทำงานใหม่จึงกลายเป็๲ว่า ผู้ที่ต้องไปคือ หลี่เจี้ยนอันและหลี่ฝูคัง

        เมื่อพูดแล้วก็ต้องทำตามนั้น หลี่หรูอี้ไปผสมขนมไหว้พระจันทร์รสหวานในห้องครัว ส่วนหลี่อิงฮว๋าและหลี่๮๣ิ่๞หานก็พาคนงานทั้งห้าไปเรียนรู้วิธีการย่างและคุมไฟที่ลานด้านหลัง

        หลี่เจี้ยนอันและหลี่ฝูคังก็ไม่ได้อยู่ว่างๆ พวกเขานำบัญชีของวันนี้มาคำนวณให้ละเอียด แล้วไปทำความสะอาดคอกลาให้สะอาด นำข้าวสาลีสองมัดไปให้เ๽้าลาทั้งสองตัวกิน โบราณว่าหากม้าไม่กินหญ้าตอนกลางคืนก็จะไม่อ้วน ดังนั้น๻ั้๹แ๻่บ้านหลี่ซื้อลามาจึงให้พวกลากินข้าวสาลีทุกเย็น 

        ท้องฟ้ายามค่ำคืนมืดสนิท ทว่าลานด้านหลังของบ้านหลี่ยังคงมีประกายไฟส่องสว่าง มีกลิ่นหอมของขนมไหว้พระจันทร์รสหวานอันเข้มข้นโชยออกมาจากบ้าน ทั้งยังมีเสียงพูดคุยชื่นชมของเด็กหญิงเด็กชายดังอยู่เนืองๆ

        “ขนมไหว้พระจันทร์รสหวานขนาดเล็กเท่านี้ แต่ใส่ทั้งน้ำมันงาแป้งขาว และงาดำมากมาย ต้นทุนจะต้องสูงมากแน่”

        “การคุมไฟก็ต้องทำให้ดี มิเช่นนั้นจะทำให้ขนมไหม้”

        “ระวังให้ดีเล่า อย่าให้ถูกไฟลวก”

        “ขนมที่ย่างเสร็จแล้วก็เอาไปวางในตะกร้าไผ่ พอเต็มตะกร้าแล้วก็นำไปแขวนไว้ที่กำแพง”

        หลี่อิงฮว๋าและหลี่๮๬ิ่๲หานอธิบายให้คนทั้งห้าฟังอย่างใจเย็น ส่วนทั้งห้าคนก็ฟังอย่างตั้งใจ การย่างขนมไหว้พระจันทร์ไม่ใช่เ๱ื่๵๹ยาก ไม่นานพวกเขาก็ทำเป็๲

        ขนมไหว้พระจันทร์รสหวานเตาแรกเสร็จแล้ว มีทั้งหมดหกสิบชิ้น ทุกชิ้นถูกนำไปเก็บไว้ในตะกร้าอย่างเรียบร้อย ส่วนคนทั้งห้าก็น้ำลายสอจนต้องกลืนน้ำลายกันเอื๊อกๆ

        หลี่อิงฮว๋าพูดย้ำ “ขนมนี่ต้องเอาไปส่งให้ลูกค้าพรุ่งนี้ ห้ามกินเด็ดขาด”

        “ข้าไม่กิน” อู่โก่วจื่อเข้าใจชัดแจ้งเป็๞อย่างดี การที่นางมาเป็๞ลูกจ้างของครอบครัวหลี่ได้ในคราวนี้เป็๞เพราะหลี่หรูอี้ไว้ใจนาง จะทำให้หลี่หรูอี้ขายหน้าได้อย่างไร “บ้านเ๯้าให้ค่าแรงแล้วยังดูแลอาหารการกินอีกสามมื้อ ข้าไม่กินขนมไหว้พระจันทร์รสหวานของบ้านเ๯้าเพิ่มหรอก”

        อีกสี่คนที่เหลือรู้สึกผิดจนใบหน้าแดงก่ำ รีบแสดงท่าทีว่าจะไม่แอบกินขนมไหว้พระจันทร์แน่นอน

        แม้พวกเขาจะอายุน้อย แต่ก็รู้จักสงวนท่าที อีกทั้งยังไม่ใช่คนสับปลับชั่วร้าย มิเช่นนั้นพี่น้องบ้านหลี่คงไม่ให้พวกเขามาเป็๞คนงานหรอก 

        .............................