เพราะว่าวันนี้ท่านนายพลมีนัดตีกอล์ฟกับเพื่อนๆ ซึ่งเป็นายทหารเกษียณราชการมาพร้อมกัน
ลุงโดมม์ไม่ต้องขับรถไปส่งเพราะว่าเพื่อนของนายพลจะมารับ ทริปนี้วางแผนเอาไว้สามวัน เดินทางโดยรถตู้คันใหญ่ไปกันหลายคน
“แน่ใจนะว่าจะไม่ไปด้วยกัน… ”
ระหว่างที่กำลังนั่งรอเพื่อนมารับ นายพลหันไปกระเซ้าถามคุณนายคนงามที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ไม่ไปค่ะ… ท่านเที่ยวให้สนุกนะคะ… ”
นลิลล์กล่าวกับสามี…
อันที่จริงหล่อนเคยร่วมทิปเดินทางไปกับนายพลและเพื่อนๆ ของเขามาแล้วหลายครั้งจนรู้ว่ากิจกรรมของผู้ชายสูงวัยเป็อะไรที่ช่างน่าเบื่อ
เพราะหล่อนตีกอล์ฟไม่เป็ จึงไม่ได้รู้สึกสนุกกับการที่จะต้องเดินไปท่ามกลางแสงแดดร้อนในสนามกอล์ฟอย่างที่พวกผู้ชายชอบ
“งั้นคราวหน้าฉันจะพาเธอไปเที่ยวญี่ปุ่นดีไหม”
นายพลกล่าวอย่างเอาอกเอาใจ…
“เดี๋ยวดูอีกทีค่ะ… รถเพื่อนของท่านมาแล้วค่ะ”
นลิลล์ตอบ…
ทอดสายตามองไปยังรถตู้สีขาวคันใหญ่ ข้างในมีเพื่อนๆ ของนายพลนั่งมาด้วยกันอีกสี่คน
“ไอ้โดมม์… ระหว่างที่กูไม่อยู่มึงอย่าลืมตัดกิ่งชมพู่ข้างบ้านด้วยนะโว้ย เมื่อคืนกิ่งก้านมันยื่นมาเสียดสีกับชายคาเสียงดังน่ารำคาญมากเวลาลมพัด… ”
นายพลไม่ลืมสั่งงาน
“ครับนาย… เดี๋ยวผมจัดการให้เรียบร้อยครับ”
ลุงโดมม์รับปากพร้อมกับกุลีกุจอหิ้วถุงกอล์ฟและกระเป๋าสัมภาระไปใส่ไว้ด้านหลังรถตู้อย่างแข็งขัน
ครู่ใหญ่ๆ ต่อมารถก็แล่นออกไปจากประตูรั้วอัลลอยด์สีทองอร่ามของบ้านหลังใหญ่ คุณนายนลิลล์มองส่งสามีจนรถแล่นลับไปจากสายตา
ไม่บ่อยนักที่นลิลล์จะถูกทิ้งให้อยู่บ้านเช่นวันนี้ เมื่อสามีไม่อยู่หล่อนรู้สึกถึงความเป็อิสระราวกับนกน้อยที่หลุดออกมาจากกรงทอง จึงอยากกระพือปีกโบยบินไปในท้องฟ้ากว้าง
“วันนี้คุณนายมีโปรแกรมจะไปไหนหรือเปล่าคะ”
ป้าดาเอ่ยถามพร้อมกับยกแก้วน้ำมาวางเอาไว้บนโต๊ะสีขาวข้างๆ ร่างเอิบอิ่มของผู้เป็นายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ภายใต้ชายคาของเทอเรส
“วันนี้ยังไม่ไปจ้ะป้า แต่พรุ่งนี้คิดว่าจะไปสปาค่ะ ่นี้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวอยากนวดคลายเมื่อย… ”
นลิลล์ตอบ…
และในระหว่างที่กำลังนั่งคุยกันอยู่นั้น จู่ๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของป้าดาก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะสนทนา
ป้าดากดรับสาย…
ได้ยินเสียงพูดคุยกับต้นสายที่โทรมาเพียงสองสามคำแล้วหันมากล่าวกับคุณนายด้วยสีหน้าไม่สู้จะดีนัก
“คุณนายคะผัวป้าเกิดอุบัติเหตุ… ”
ป้าดากล่าว
“อ้าว… เกิดอะไรขึ้นแล้วเป็อะไรมากหรือเปล่า”
นลิลล์ถามด้วยความใ
