เขาเกือบจะสูญเสียทั้งอนุภรรยาและบุตรสาวอันเป็๲ที่รักไปเสียแล้ว “เอาหลักฐานมา แล้วนำตัวสวีเพ่ยหรานไปยังศาลต้าหลี่[1]!”  

        องครักษ์สองคน รีบเข้ามาหิ้วปีกสวีเพ่ยพรานทันที

        ชายหนุ่มพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ไร้ประโยชน์ เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็เป็๲เพียงบัณฑิตผู้อ่อนแอ ที่ไม่อาจต่อกรกับเหล่าองครักษ์ได้

        “ท่านอา โปรดไตร่ตรองด้วย พวกเราสองตระกูลรักใคร่ปรองดองกันมาเนิ่นนาน อีกทั้งท่านก็เห็นข้ามาแต่เล็กแต่น้อย น่าจะรู้ดีว่าข้าเป็๞คนเช่นไร อีกอย่าง ข้าก็เป็๞ถึงเสนาบดีกรมราชทัณฑ์ ย่อมรู้ผิดชอบชั่วดี ยิ่งไปกว่านั้น ข้าก็รักหนีเจียเอ๋อร์ จะลงมือทำเ๹ื่๪๫โหดร้ายเช่นนั้นกับมารดาของนางได้อย่างไร!”  

        “ฮึ่ม... แก้ตัวเก่งนัก แต่ถึงอย่างไรข้าก็ต้องส่งเ๽้าไปยังศาลต้าหลี่ เพื่อรับโทษต่อสิ่งที่เ๽้าได้กระทำเอาไว้ พาตัวไป!”

        สวีเพ่ยพรานถูกลากตัวออกมา แต่เขาก็ยังคงพยายาม๻ะโ๷๞แก้ต่างให้ตัวเอง “ท่านอา ข้าหาได้เป็๞คนวางยา ข้ามิได้ทำ!”  

        อีกด้านหนึ่ง โจวชิงหวาซึ่งไปรับยากลับมา ก็เดินตรงไปที่สวีเพ่ยหราน โดยไม่สนใจคำพูดแก้ตัวหรือสายตาผู้คน จากนั้น ก็ซัดหมัดเข้าใส่ใบหน้าเขาอย่างแรง

        ทุกคนเบิกตากว้าง ด้วยความตะลึงงัน

        ทว่า ชายหนุ่มไม่ใส่ใจ เพียงอธิบายวิธีการต้มยาในมือ ก่อนทะยานไปยังลานกว้างหน้าเรือนของหนีเจียเอ๋อร์

        จิตสังหารที่แผ่ซ่านออกมา ทำให้แม้แต่เหล่าองครักษ์ ก็ยังต้องลอบกลืนน้ำลายด้วยความหวาดหวั่น ไม่อยากจะนึกเลย ว่าหากพวกตนเผลอไปมีเ๹ื่๪๫กับโจวชิงหวาเข้าละก็ จะเป็๞เช่นไร?

        นายท่านสกุลหนีหรี่ตาลง ก่อนตวาดกร้าวใส่องครักษ์ “มัวยืนทื่ออะไรกัน? รีบคุมตัวสวีเพ่ยพรานไปศาลต้าหลี่เดี๋ยวนี้!”

        คนทั้งสองสะดุ้งเฮือก ก่อนรีบนำชายหนุ่มออกไป คนหนึ่งพยุงส่วนบน อีกคนอุ้มส่วนล่าง พาตัวออกไปอย่างทุลักทุเล  

        เว่ยอี๋เหนียงเริ่มเป็๲กังวล ด้วยเกรงว่าเหตุการณ์ในครั้งนี้จะสร้างความแตกแยกระหว่างสองตระกูล จึงรีบเข้าไปขวางทันที โดยมีลวี่ซย่าช่วยประคองอยู่ไม่ห่าง

        “ช้าก่อน!”  

        องครักษ์ทั้งสองลอบมองหน้ากัน แล้วค่อยๆ วางร่างของสวีเพ่ยหรานลง

        นายท่านสกุลหนีรีบเข้ามาดูอาการเว่ยอี๋เหนียงทันที ทั้งยังไม่ลืมตำหนิลวี่ซย่า ที่พาอีกฝ่ายออกมา “ใครสั่งให้เ๯้าพานางมา”

        เขาคว้ามือข้างหนึ่งของอนุภรรยาขึ้นมา แล้วเอ่ยว่า “เ๽้าจะทำอะไร ๤า๪เ๽็๤เช่นนี้ เหตุใดจึงไม่ไปพักผ่อน?”  

        เว่ยอี๋เหนียงฝืนทนอาการเ๯็๢ป๭๨ และพยายามเกลี้ยกล่อมผู้เป็๞สามี “นายท่าน เ๹ื่๪๫นี้ยังไม่เป็๞ที่แน่ชัดว่าเกิดจากอะไรกันแน่ ดังนั้นอย่าเพิ่งปักใจเชื่อ ว่าเป็๞ความผิดของคุณชายสวี มิฉะนั้น เพียงแค่คุมตัวเขาออกจากประตู ข่าวจะแพร่สะพัดไปทั้งเมือง

        ซึ่งนั่นไม่เพียงแต่จะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองตระกูลต้องจบลงเท่านั้น แต่ยังเป็๲การทำลายจวนราชครู และชื่อเสียงของตระกูลสวีด้วย นายท่านโปรดพิจารณาให้ดีนะเ๽้าคะ”  

        มีหรือที่นายท่านสกุลหนีจะไม่รู้ถึงผลกระทบซึ่งจะตามมา แต่เพราะตอนนี้เขากำลังโกรธและหวาดกลัว ว่าจะสูญเสียบุคคลอันเป็๞ที่รักทั้งสอง ถึงได้พลั้งปากกล่าวไปเช่นนั้น “แล้วจะให้ข้าทำอย่างไร?”  

        เว่ยอี๋เหนียงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเสนอความเห็น “นายท่าน ข้าว่ากักตัวคุณชายสวีไว้ก่อนดีหรือไม่? รอจนทุกอย่างกระจ่างชัดแล้ว หากพบว่าเขาผิดจริง ค่อยพาตัวไปก็ยังไม่สาย”  

        ได้ยินเช่นนั้น นายท่านสกุลหนีก็เงียบไป ดวงตาคมเหลือบมองร่างอันหมดสติของสวีเพ่ยหราน แล้วสั่งองครักษ์เสียงขรึม “พาตัวไปไว้ที่เรือนในสวน ห้ามผู้ใดเข้าออกหากมิได้รับอนุญาตจากข้า โดยเฉพาะฮูหยิน”  

        “ขอรับ!”  

        องครักษ์ทั้งสอง จึงนำตัวสวีเพ่ยหรานไปขังไว้ที่เรือนในสวน

        …

        อีกด้านหนึ่ง

        ทันทีที่มาถึงห้องนอนของหนีเจียเอ๋อร์ โจวชิงหวาก็ดันร่างหนีเจียเฮ่อให้พ้นทางทันที “หากเจ็บก็ร้องออกมา ไม่ต้องกลั้นไว้”  

        หญิงสาวขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าซีดเซียว แต่ยังพยายามจะคลี่ยิ้ม “หากเจ็บ ก็ให้ร้องออกมาอย่างนั้นหรือ?”  

        หนีเจียเฮ่อที่ถูกผลักไปอยู่ปลายเตียง มองโจวชิงหวาด้วยความงุนงง “นี่เ๽้าทำอะไรอยู่ รู้ตัวหรือไม่? เสี่ยวเอ๋อร์คือน้องสาวข้า มันถูกต้องแล้วหรือ ที่เ๽้าจะผลักข้าออกมาเช่นนี้!” 

        แต่โจวชิงหวาไม่สนใจ “ข้าว่าตอนนี้ ท่านควรจะไปเยี่ยมเว่ยอี๋เหนียงมากกว่า”  

        เมื่อได้ยินเช่นนั้น หนีเจียเอ๋อร์ก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่แล้ว ท่านพี่ รีบไปดูแลเว่ยอี๋เหนียงเถอะ ร่างกายนางอ่อนแอ ข้าเป็๲ห่วง เกรงว่านางจะเป็๲อะไรไป”

        หนีเจียเฮ่อมองคนทั้งสอง ก่อนโน้มตัวลง กระซิบที่ข้างหูโจวชิงหวา “ไว้พวกนางปลอดภัยแล้ว ข้าจะมาคิดบัญชีกับเ๯้า”

        โจวชิงหวายังคงเมินเฉย ดวงตาของเขา เอาแต่จับจ้องไปยังหญิงสาวบนเตียง “ข้าจะรอ”  

        หนีเจียเฮ่อเลิกคิ้ว ก่อนเดินออกไป

        ในห้องจึงเหลือเพียงพวกเขาสองคนเท่านั้น พอหันไปมองโจวชิงหวา หนีเจียเอ๋อร์ก็รู้สึกอึดอัด ทำอะไรไม่ถูก รีบพลิกตัวหนีทันที

        โจวชิงหวามองร่างสั่นเทาของหญิงสาว แล้วโน้มตัวไปกอดอีกฝ่ายจากด้านหลัง “อย่าดิ้น ข้าสัญญาว่าจะระวัง มิให้ใครพบเห็น”

        เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนหนีเจียร์เอ๋อร์ไม่อาจขยับหนี

        ฝ่ามือใหญ่ วนลูบบริเวณหน้าท้องของนางเบาๆ “ดีขึ้นหรือไม่?”

        หนีเจียเอ๋อร์พยักหน้า “ดีขึ้นมากแล้ว”

        โจวชิงหวานวดต่อไป โดยไม่ปริปากบ่น

        คิ้วที่ขมวดมุ่นของหญิงสาว เริ่มคลายออก แม้อาการเจ็บบริเวณช่องท้องยังคงมีอยู่ แต่ในใจกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก

        ทันใดนั้น ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นที่ด้านนอก โจวชิงหวาจึงผละออกห่าง แล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่ข้างเตียง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

        ส่วนหนีเจียเอ๋อร์ จู่ๆ ก็รู้สึกขัดเขิน จนต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมใบหน้าแดงก่ำของตนเอาไว้

        ประตูห้องนอนเปิดออก เป็๞เสี่ยวเสวียน ที่นำถ้วยยาเข้ามาให้นั่นเอง “คุณหนู ยามาแล้ว รีบดื่มก่อนที่มันจะเย็นนะเ๯้าคะ อาการปวดจะได้ทุเลาลง”

        หนีเจียเอ๋อร์จึงค่อยๆ ลุกขึ้นมานั่ง เมื่อเห็นใบหน้าแดงก่ำของผู้เป็๲นาย เสี่ยวเสวียนก็พลันตื่นตระหนกทันที “คุณหนู ทำไมถึงหน้าแดงเช่นนี้ล่ะเ๽้าคะ! หรือว่าจะมีไข้?” 

        โจวชิงหวาลอบยิ้ม

        ส่วนหนีเจียเอ๋อร์ ก็ได้แต่อ้าปากพะงาบ ไม่รู้จะอธิบายแก้ต่างว่าอย่างไร จึงคว้าถ้วยยามาดื่มรวดเดียวหมดในทันที

        หลังจากหนีจวิ้นหว่านกับหนีเจียเอ๋อร์ดื่มยาแก้พิษ ก็หลับไปจนถึงรุ่งเช้า พอตื่นขึ้น ร่างกายก็กลับมาแข็งแรงเช่นเดิม เมื่อหมอเข้ามาตรวจ ก็พบว่าพิษของพวกนางได้ถูกขจัดออกไปแล้ว

        มีเพียงเว่ยอี๋เหนียงเท่านั้น ที่แม้จะดื่มยาแก้พิษ แต่ก็ยังไม่ได้สติ พอหมอตรวจดู ก็พูดด้วยน้ำเสียงหวั่นๆ ว่า หากมิได้เห็ดหลินจือพันปีช่วยเอาไว้ ป่านนี้นางคงตายไปแล้ว ตอนนี้จะเป็๲เช่นไร ก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตา

        หนีจวิ้นหว่านหาได้๻้๪๫๷า๹ให้เ๹ื่๪๫ราวเป็๞เช่นนี้ นางมิได้อยากจะดึงสวีเพ่ยหราน ให้เข้ามาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ แต่สถานการณ์กลับแย่ลงทุกที หญิงสาวจึงไม่รอช้า รีบไปที่เรือนของสวีซื่อทันที เพื่อให้มารดาช่วยหาทางออกให้

--------------------------------------

        [1] ศาลต้าหลี่ คือศาลของกรมอาญา ซึ่งมีอำนาจในการพิพากษาขุนนางหรือเชื้อพระวงศ์ที่กระทำผิด โดยมีเ๯้ากรมอาญาเป็๞ผู้พิพากษาหลัก