เมื่อมองเห็นโฆษณาที่ฉายอยู่บนหน้าจอทีวีใบหน้าเย่เทียนเซี่ยก็แสดงอาการอึ้งออกมา เขาหันกลับมาเรียบเรียงคำพูดก่อนจะพูดออกไปด้วยความระมัดระวัง “เอ่อ..... คุณหนูซู จริงๆแล้วเธอไม่ต้องกังวลหรอกนะ วิทยาการของโรงพยาบาลสมัยนี้ก้าวหน้าไปไกล เื่มีลูกยากมันไม่ใช่เื่ยากทางการแพทย์อีกต่อไปแล้ว...... แต่ว่าต่อจากนี้ก็แนะนำว่าเธออย่าพยายามทำแท้งอีกเลยนะ นั่นมัน..... มันไม่ค่อยดีกับร่างกายเท่าไร แล้วเด็กก็ยัง........ เขายังบริสุทธิ์อยู่เลย”
“นาย นายพูดอะไรน่ะ ทำแท้งอะไร........เฮ้ย!” ซูเฟยเฟยที่เงยหน้าขึ้นมามองไปยังโฆษณาที่กำลังฉายอยู่บนหน้าจอทีวี สักพักเธอก็อึ้งไปแล้วทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอยากตายขึ้นมาทันที
“ไม่ใช่แบบนั้น คือฉัน...”
“อ่อๆๆ ฉันเข้าใจๆ ฉันเข้าใจทั้งหมดนั่นแหละ เธอไม่ต้องพูดอะไรหรอก” ใบหน้าของเย่เทียนเซี่ยฉายแววจริงจังก่อนจะพยักหน้าด้วยท่าทางใจกว้าง หลังจากนั้นก็ใช้มือชี้ไปทางประตูห้องน้ำ “เธอไปอาบน้ำได้แล้วล่ะ...... วางใจเถอะ ฉันไม่แอบดูหรอก”
“ทุเรศ!” ซูเฟยเฟยยกหมอนใบหนึ่งขึ้นมากอด เธอเขวี้ยงมันไปที่ทีวีก่อนจะเดินไปทางห้องน้ำด้วยความโกรธแล้วตามมาด้วยเสียงปิดประตูดัง“ปั้ง” เมื่อมองไปทางทีวีซึ่งเป็ผู้บริสุทธิ์ในเื่นี้เย่เทียนเซี่ยก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ผู้หญิงนี่ช่างเป็สิ่งมีชีวิตที่ไร้เหตุผลจริงๆ....... ทีวีไปทำอะไรให้เธออย่างนั้นเหรอ?
“ปั้ง!” ทันใดนั้นประตูห้องน้ำที่เพิ่งปิดลงไปก็ถูกเปิดออกมาจากด้านใน ซูเฟยเฟยะโออกมาด้วยความโกรธ “ฉันบอกนายไว้เลยนะ ฉันเป็สาวพรหมจรรย์ ยังไม่เคยมีแฟนเลยด้วยซ้ำ เหอะ!”
“ปั้ง” แล้วเสียงประตูห้องน้ำก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง
“..............” เย่เทียนเซี่ย
หลังจากนั้นสองนาทีภาพบนหน้าจอทีวีก็เปลี่ยนกลับมาเป็ฉากเรียกน้ำตาของแม่ลูกที่ต้องจากกันด้วยความตายอีกครั้ง เย่เทียนเซี่ยถึงได้เข้าใจขึ้นมา.........
————
————
“ติ๊ง! ระดับของท่านเพิ่มขึ้นเป็เลเวล 12, พลังชีวิต +10, พลังเวทย์ +10, ได้รับคะแนนคุณสมบัติอิสระ 5 หน่วย”
ณ ที่ราบลั่วเฟิงอันเป็ที่อยู่อาศัยของแรคคูนน้อย เย่เทียนเซี่ยไล่ล่าแรคคูนน้อยั้แ่เช้าจนในที่สุดเขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นข้างหู เขากดเปิดดูรายการจัดอันดับเลเวล เขาไม่ได้เก็บเลเวลเลยตลอดทั้ง่เย็นของเมื่อวาน ดังนั้นเขาจึงถูกเ้าพวกบ้าเกมที่ออนไลน์ทั้งคืนตลอด 24 ชั่วโมงถีบลงมาอยู่ในอันดับที่สิบของรายชื่อ แต่ใช้เวลาเพียงแค่่เช้าเขาก็ก้าวขึ้นมาเป็ที่หนึ่งได้อีกครั้ง และยังกลายเป็ผู้เล่นที่ไปถึงเลเวล 12 คนแรกของเขตหัวเซี่ยด้วย
ช่องว่างนี้เป็อย่างไร... เมื่อความพยายามเป็ระยะเวลาสองถึงสามเท่าของคนหนึ่งคนยังไม่เท่ากับผลสำเร็จในระยะเวลาเพียงหนึ่งเท่าของคนอีกคน นั่นแสดงให้เห็นว่าช่องว่างนี้มันช่างเป็ช่องว่างที่ห่างไกลเหลือเกิน
ในฐานะที่เป็มอนสเตอร์ที่ไม่มีทักษะ ไม่มีความเร็ว และไม่มีความฉลาด แรคคูนน้อยจึงนับว่าเป็มอนสเตอร์ที่อ่อนแอมากกว่ามอนสเตอร์ตัวอื่นในเลเวลเดียวกัน จุดเด่นเพียงอย่างเดียวของมันก็คือค่าพลังชีวิตที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยในบรรดามอนสเตอร์ที่มีเลเวลเท่ากัน จริงๆแล้วแรคคูนก็เป็หนึ่งในสัตว์จำพวกหมีชนิดหนึ่ง และยังเป็สัตว์ที่มีผิวค่อนข้างหยาบและหนาด้วย
วันนี้เย่เทียนเซี่ยไล่ล่าแรคคูนอยู่ทั้งวัน
วันที่สองเขาก็ไล่ล่าแรคคูนทั้งวันเหมือนเดิม
วันที่สามเขาก็ยังคงไล่ล่าแรคคูนทั้งวัน สายตาที่มองไปยังแรคคูนน้อยเ่าั้ใกล้เคียงกับคำว่าเ็า
วันที่สี่........เย่เทียนเซี่ยเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ชนิดเดียวกันในแผนที่เดียวกันเป็ระยะเวลายาวนาน บริเวณโดยรอบนอกจากแรคคูนน้อย มอนสเตอร์ชั้นยอดหนึ่งดาวกับสองดาวที่จะโผล่มาโดยบังเอิญ และมอนสเตอร์ชั้นยอดสามดาวที่ปรากฏตัวขึ้นมาน้อยยิ่งกว่าแล้ว ก็มีเพียงเขาที่เป็มนุษย์เพียงคนเดียวเท่านั้นในที่แห่งนี้ ไม่มีใครพูดคุยกับเขา และยิ่งไม่มีใครแย่งเขาล่าอีก ไม่มีแม้แต่คนที่เดินผ่านทางมาด้วยซ้ำ กระทั่งวันนี้เมื่อเย่เทียนเซี่ยต้องเผชิญหน้ากับแรคคูนน้อยที่ผุดขึ้นมาตัวแล้วตัวเล่า ในที่สุดเขาก็เกิดความรู้สึกเอียนขึ้นมา แม้แต่เสียงเศร้าๆที่เคยดังเข้าหูก็กลายเป็เสียงที่ยากจะทนรับฟังได้อีกต่อไป
ดังนั้นวันที่ห้าเย่เทียนเซี่ยจึงตัดสินใจเดินทางมุ่งหน้าไปทางใต้เพื่อจัดการภารกิจหนึ่งเดียวของจวนเ้าเมืองให้สำเร็จ เขาเรียกม้าเหงื่อโลหิตออกมาแล้วขี่มันมุ่งตรงไปยังทิศใต้
ในเวลานี้ระดับของเขาก็มาถึงเลเวล 14 แล้ว และยังเป็ผู้เล่นเพียงคนเดียวในรายการจัดอันดับเลเวลที่มาถึงเลเวล 14 เขามั่นใจว่าต่อให้เขาหยุดเก็บเลเวลไปสักวันก็คงไม่มีใครสามารถก้าวข้ามเขาไปได้อยู่ดี
ส่วนสิ่งที่น่าพูดถึงคือระดับของซูเฟยเฟยใน World of Fate ก็ยังไม่ถึงเลเวล 10 สักทีและเธอก็ยังไม่ได้ก้าวออกมากจากเมืองเริ่มต้นเลยเพราะเธอมัวแต่ตั้งใจจัดการบ้านใหม่ของตัวเองอย่างละเอียดถี่ถ้วน เธอทำเหมือนกับว่าเธอได้กลายเป็นายหญิงของบ้านหลังนี้ไปอีกคนแล้ว หลังจากทำความสะอาดห้องรับแขกและห้องครัวเสร็จ เธอก็จะใช้เวลาทั้งวันที่เหลือทำความสะอาดห้องว่างทั้งหมดเ่าั้เป็เวลานานจนไม่เหลือเวลาให้กับ World of Fate อีกเลย แต่ดูเหมือนความเปลี่ยนแปลงกำลังเผยออกมาอย่างรวดเร็ว เธอไม่เคยบ่นหรือต่อว่าผู้ชายี้เีที่เอาแต่เล่นเกมและไม่เคยช่วยเธออย่างเย่เทียนเซี่ยเลยสักครั้ง...... ดูจากระดับความสกปรกของบ้านก่อนหน้านี้เธอก็รู้แล้วว่าการจะให้ผู้ชายี้เีอย่างนั้นขยับตัวไปไหนมาไหนมันยากเย็นแสนเข็ญแค่ไหน
ที่ราบลั่วเฟิงกว้างใหญ่มาก มอนสเตอร์นานาชนิดส่วนมากมีเลเวลอยู่ที่เลเวล 10-30 หลังจากผ่านเขตแดนของแรคคูนน้อยไปก็จะกลายเป็เขตแดนของแกะดำเลเวล17 ผ่านเขตแดนของแกะดำไปก็จะเป็เขตแดนของหมาป่าหิวโหยแห่งที่ราบเลเวล 20 ส่วนชายแดนทางใต้ของที่ราบลั่วเฟิงจะเป็ที่อยู่อาศัยของของจิ้งจอกเพลิงเลเวล 30
เย่เทียนเซี่ยเดินทางไปเรื่อยๆโดยไม่หยุดพัก เขาขี่เ้าม้าเหงื่อโลหิตพุ่งผ่านฝูงมอนสเตอร์กลุ่มแล้วกลุ่มเล่ามุ่งตรงไปทางใต้ซึ่งเป็เส้นทางที่นำไปสู่รังของฟีนิกซ์สีเือันเป็เขตแดนของมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งนับไม่ถ้วน ด้วยคุณสมบัติของเย่เทียนเซี่ยในเวลานี้หากเขาถูกมอนสเตอร์โจมตีเข้าใส่สักครั้งเขาก็จะถูกส่งตรงกลับไปยังเมืองเทียนเฉินทันที
ระดับความยากของภารกิจหนึ่งเดียวนั้นไม่มีอะไรต้องสงสัยเลย และการเดินทางจากจุดเริ่มต้นของภารกิจจนไปถึงสถานที่ที่เป็เป้าหมายของภารกิจโดยปลอดภัยก็เป็เื่ยากมากเช่นกัน ด้วยเลเวลของผู้เล่นโดยเฉลี่ยในปัจจุบัน การเริ่มต้นภารกิจนี้จะต้องก้าวไปสู่สถานที่ที่ไม่ควรและยังเป็สถานที่ที่พวกเขาไม่มีความสามารถที่จะก้าวเข้าไปอีกด้วย
แต่สำหรับเย่เทียนเซี่ยแล้วนี่ไม่ใช่เรื่อยากเย็นอะไร แต่มันก็ไม่ใช่เื่ง่ายๆเช่นกัน
ตลอดทางเย่เทียนเซี่ยได้ผ่านดินแดนที่เต็มไปด้วยมอนสเตอร์มากมายหลายชนิด ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงในที่สุดเขาก็สามารถออกมากจากที่ราบลั่วเฟิงได้ ทางใต้ของที่ราบลั่วเฟิงเป็เมืองเล็กๆที่มีชื่อเรียกว่า “ลั่วเฟิง” เช่นเดียวกัน
นอกจากเมืองหลวงที่อยู่ใจกลางทวีปที่สาบสูญและเมืองหลักทั้งห้าอันประกอบไปด้วยตะวันจันทราดวงดาวกลางวันและกลางคืนแล้ว ก็ยังมีเมืองเล็กๆอีกมากมายนับไม่ถ้วน แม้ว่าขนาดของเมืองจะเทียบไม่ได้กับเมืองหลักทั้งห้า แต่มันก็มีทุกอย่างครบครันตามประสาเมืองเล็กๆ ร้านค้าทั้งหมดที่ควรมีก็สามารถหาได้ในเมืองนี้เช่นกัน เมืองบางเมืองที่ผู้เล่นธรรมดายากจะไปถึงได้ก็ยังมีไอเทมพิเศษบางอย่างที่ไม่มีขายในเมืองใหญ่ และแน่นอนว่าจะต้องมี NPC ลับที่ซ่อนตัวอยู่เพื่อรอให้ผู้เล่นจำนวนมากไปค้นพบ
ในฐานะที่เขาน่าจะเป็ผู้เล่นคนแรกที่ได้ก้าวเข้าสู่เมืองลั่วเฟิง เย่เทียนเซี่ยก็ไม่ลืมที่จะสำรวจไปรอบๆเมือง หลังจากตระเวนรับภารกิจยุ่งยากมากมายแล้วเขาก็มุ่งหน้าไปทางใต้ต่อไป แต่ที่ประตูเมืองทางใต้สุดของเมืองเล็กๆแห่งนี้สายตาของเขาก็ถูกดึงดูดไปด้วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังฟุบหน้าร้องไห้อยู่บนพื้น บางทีอาจจะเป็เพราะเธอกำลังร้องไห้ออกมาอย่างโศกเศร้า เย่เทียนเซี่ยจึงอดไม่ได้ที่จะหยุดม้าลงตรงหน้าเธอ เขาเก็บสัตว์พาหนะลงไปก่อนจะเดินเข้าไปหาเธอ
“น้องสาว ร้องไห้ทำไมครับ มีคนแกล้งเหรอ?” ใบหน้าของเย่เทียนเซี่ยเผยรอยยิ้มอบอุ่นที่เวลาปกติไม่เคยปรากฏออกมาก่อนจะพูดกับเด็กหญิงคนนั้นด้วยความอ่อนโยน
“ฮือๆๆๆ..... ลูกแก้ว ลูกแก้วของหนูหล่นลงไปค่ะ..... ฮือๆๆ.....”
เด็กหญิงยังคงร้องไห้อย่างน่าสงสาร แต่เมื่อเย่เทียนเซี่ยที่เดินเข้ามาใกล้เขาก็สังเกตเห็นว่าเบื้องหน้าของเธอมีหลุมที่กว้างประมาณสิบกว่าเิเแต่กลับลึกจนไม่อาจบอกได้อยู่ แล้วเขาก็เข้าใจในทันทีว่าเด็กหญิงคนนี้น่าจะทำลูกแก้วตกลงไปตอนที่เธอกำลังเล่นอยู่
เด็กหญิงหันกลับมามองเย่เทียนเซี่ยด้วยใบหน้าอาบน้ำตา “พี่ชายคะ ลูกแก้วของหนูตกลงไปในหลุมนี้ค่ะ พี่ชายช่วยหนูเก็บขึ้นมาได้ไหมคะ?”
“ติ๊ง! เด็กหญิงขอร้องให้ท่านช่วยเธอเก็บลูกแก้วที่ตกลงไปในหลุมกลับมา ลักษณะภารกิจ : ภารกิจแบบสุ่ม, จำกัดเวลา : 5 นาที, รางวัล : ไม่ทราบ, บทลงโทษ : ไม่มี, ท่านจะยอมรับหรือไม่”
ภารกิจ........... นี่จะเป็ภารกิจที่ใครก็สามารถรับได้หรือจะเป็ภารกิจแบบสุ่มกันแน่
