“เอิ่ม...” ไป๋ฮวาถึงกับขยับถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วเสียงไอเบาๆ ก็ดังมาจากประตูด้านข้างไป๋อวี้ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยแววตาเหมือนกับยิ้มได้“มีงานราชการว่างนักหรือ ถึงได้มาแข่งขันเอาอกเอาใจหญิงงามถึงจวนข้า” เสียงเขาราบเรียบ แต่น้ำเสียงนั้นกลับ...จิกกัดให้เจ็บๆ...