การรอดูเื่ตื่นเต้นยิ่งกระตุ้นความอยากรู้มากเท่าไร ก็ยิ่งได้ผลลัพธ์ที่ดีมากขึ้นเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากไม่ใช่เื่ใหญ่ จุดนี้เขาได้เรียนรู้มาเมื่อตอนอยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ดังนั้นเขาจึงตั้งใจพูดบางอย่างที่เกี่ยวกับชื่อเสียงของหอเซียวเหยา เพื่อกระตุ้นความสนใจของผู้คนให้มากขึ้น
หอเซียวเหยามีคู่ต่อสู้มากมาย
ยิ่งไปกว่านั้นบวกกับฐานะ ‘มีัอยู่ในเป้า’ ของหลัวเลี่ยด้วยแล้ว ก็ยิ่งดึงดูดความสนใจของผู้คนมากขึ้นไปอีก
ดังนั้นผู้คนจำนวนมากจึงรวมตัวกันทันที
“น่าสนใจจริงๆ ไม่ว่า ‘มีัอยู่ในเป้า’ ปรากฏตัวที่ใด ที่นั่นจะต้องมีความตื่นเต้นตามมาแน่ๆ”
“ไม่ได้ต่อสู้กับเผ่าั แต่กลับมาที่หอเซียวเหยา จะต้องเกิดเื่น่าตื่นเต้นอย่างแน่นอน”
บางคนถึงกับบอกว่าหลัวเลี่ยเป็ตัวก่อเื่
มีคนเข้ามารวมตัวมากขึ้นเรื่อยๆ
ผู้ดูแลไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นท่าทีที่แข็งกร้าวของหลัวเลี่ยแล้ว เขาก็ไม่กล้าตัดสินใจ ถ้ามันเกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของหอเซียวเหยาจริงๆ ก็คงจะเป็เื่ใหญ่ เพราะสุดท้ายแล้ว อำนาจที่ยิ่งใหญ่ของพวกเขาอยู่ในนามของหอการค้า และพวกเขาก็ให้ความสำคัญกับชื่อเสียงเป็อย่างมาก
ผู้ดูแลกลับไปที่ร้านทันที
ในไม่ช้า ผู้ดูแลก็เดินออกมาพร้อมกับชายชราหน้าตาสง่างาม
ทันทีที่บุคคลผู้นี้ปรากฏตัวขึ้น ก็มีคนเรียกชื่อเขา
ชายชราคนนี้เป็ผู้าุโคนที่เจ็ดของหอเซียวเหยา มีนามว่าหลิวจื่ออั๋ง ซึ่งเป็บุคคลที่ได้รับความเคารพนับถือมากที่สุดของหอเซียวเหยาในภพจิตั เขาถูกจัดให้อยู่ในสาขาใหญ่ของหอเซียวเหยา ซึ่งถือว่าด้อยกว่าเพียงสาขาเดียว ก็คือสาขาหลักเท่านั้น และเขายังได้รับความเคารพนับถือจากผู้าุโท่านอื่นๆ อีกด้วย
“ท่านอยากพบข้าหรือ” หลิวจื่ออั๋งมีท่าทีที่อ่อนโยน ปราศจากความเย่อหยิ่ง
“ข้ามาหาผู้ที่มีสถานะในระดับสูงของหอเซียวเหยา ท่านคือผู้าุโเจ็ดนามหลิวจื่ออั๋งสินะ” หลัวเลี่ยรอให้หลิวจื่ออั๋งพยักหน้าก่อนที่จะพูดต่อ “เช่นนั้นข้าพูดกับท่านก็ได้ อืม แต่เื่นี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของหอเซียวเหยาของพวกท่าน ท่านจะให้พูดออกมาที่นี่เลยหรือ?”
หลิวจื่ออั๋งยิ้ม “ในเมื่อท่านพูดตามตรงว่าเื่นี้เกี่ยวข้องกับชื่อเสียงของหอเซียวเหยา ถ้าไม่พูดที่นี่ พวกเขาคงคาดเดาและกระจายข่าวลือออกไปโดยไม่รู้ความจริง เช่นนั้นทำไมท่านไม่พูดเสียที่นี่เลยเล่า”
ท่าทางแบบนี้ ความมั่นคงและความมั่นใจในตัวเองนี้ ทำให้หลัวเลี่ยรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับคนที่เหนือกว่าอย่างแท้จริงเป็ครั้งแรก
ในบรรดาคนที่เขาเคยพบมาก่อน ไม่มีใครสามารถเทียบกับหลิวจื่ออั๋งได้เลย
หลัวเลี่ยกล่าวว่า “เช่นนั้นก็ได้ ข้าจะพูดตามความจริง เมื่อไม่กี่วันก่อนตอนที่ข้าออกไปฝึก ข้าบังเอิญเห็นสิ่งที่น่าสนใจ ในตอนแรกข้าไม่ได้สนใจนัก แต่วันนี้ข้าได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น หากท่านไม่จัดการให้ทันเวลา และเื่นี้ได้เผยแพร่สู่โลกภายนอก ข้ารับรองว่าชื่อเสียงของพวกท่านจะถูกตั้งข้อสงสัยอย่างแน่นอน และสิ่งนี้อาจทำให้คู่แข่งของท่านฉวยโอกาสนี้ได้”
“โปรดบอกข้าทีว่าเป็เื่ใด” หลิวจื่ออั๋งกล่าว
“เื่นั้นหรือ” หลัวเลี่ยจงใจหันหน้าไปที่สมบัติบางอย่างบนชั้นวางในร้าน
ท่าทางเช่นนี้หลิวจื่ออั๋งพอจะเดาได้ เขายิ้มเล็กน้อย “หากสิ่งที่ท่านพูดเป็เื่จริงและสามารถช่วยกอบกู้ชื่อเสียงของหอเซียวเหยาได้ ข้ารับปากว่าท่านสามารถเลือกสมบัติใดในร้านก็ได้”
หลัวเลี่ยหัวเราะ “ท่านหมายความว่าอย่างไร แต่ว่า ความจริงใจของผู้าุโเจ็ดนี้ ข้าน้อยไม่อาจไม่รับไว้ เช่นนั้นจะทำอย่างไรดีล่ะ”
หลิวจื่ออั๋งยิ้ม และคิดกับตัวเองว่า เ้าเด็กคนนี้ช่างหัวหมอนัก
“สหายตัวน้อย ท่านควรเล่าเกี่ยวกับเื่น่าสนใจที่ท่านได้พบให้ข้าฟังได้แล้ว” หลิวจื่ออั๋งกล่าว
“ตกลง” หลัวเลี่ยกล่าวถ้อยคำที่เขาเตรียมไว้เมื่อนานมาแล้วออกมา “ตอนที่ข้ากำลังเดินทางไปฝึกฝนวิชาตามอาณาจักรต่างๆ เมื่อสองสามวันก่อนบังเอิญผ่านเมืองหลวงของแคว้นเป่ยสุ่ย และข้าเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งจากแคว้นเป่ยสุ่ย เขาถือตราัเงินเซียวเหยาออกมา หลังจากซื้อของในหอเซียวเหยาเสร็จแล้ว และออกมาที่หน้าประตู เขาก็ถูกใส่ร้ายในข้อหาข่มขืนและฆ่าคนของเชื้อพระวงศ์ของแคว้นเป่ยสุ่ย ทั้งที่เวลานั้นเขาเพิ่งจะซื้อของจากหอเซียวเหยาไปแท้ๆ สิ่งที่น่าตลกคือเมื่อเขาหยิบตราัเงินเซียวเหยาออกมาเพื่อใช้กฎช่วยชีวิต กลับถูกคนแย่งตรานั้นไป และทำลายมันในที่สาธารณะ ข้าคิดว่าเื่นี้น่าสนใจ เพราะดูท่าทางแล้วเด็กหนุ่มคนนั้นคงถูกใส่ร้ายเป็แน่”
“ใครๆ ก็ทราบว่าผู้ที่ถือครองตราัเงินเซียวเหยานับเป็ลูกค้าคนสำคัญของพวกท่าน และได้รับความคุ้มครองใน่ที่ซื้อของในหอเซียวเหยา นอกจากนี้ยังได้รับความคุ้มครองถึงสามปีอีกด้วย ดังนั้นข้าจึงไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะเป็เื่ของพวกท่านที่จะคุ้มครองชายหนุ่มผู้นั้น แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากเหตุการณ์ผ่านไปสองวัน ไม่เพียงแต่หอเซียวเหยาจะไม่แสดงตัวเท่านั้น พวกเขายังร่วมมือกับผู้อื่นลงโทษชายหนุ่มคนนั้นด้วย”
“ที่น่าขันยิ่งกว่า คือตราัเงินเซียวเหยาถูกทุบอยู่ที่หน้าประตูบ้านตนเอง ผู้าุโเจ็ด ท่านบอกข้าที หากเื่นี้แพร่ออกไป กอปรกับการหายตัวไปหรือการเสียชีวิตของผู้ถือตรา จะมีคนเข้าใจผิดว่า จุดประสงค์ของตราัเงินเซียวเหยาคือการกำหนดเป้าหมายในการจัดการผู้ที่ได้ถือครองอย่างลับๆ หรือไม่ เพราะถือว่าผู้ที่ได้ถือครองมีอำนาจในการซื้อมาก ผู้ที่พบเห็นจะได้วางแผนลอบสังหาร และขโมยสมบัติของคนผู้นั้นได้ สิ่งนี้คงจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อชื่อเสียงของหอเซียวเหยาของท่าน”
สีหน้าของหลิวจื่ออั๋งเปลี่ยนไป
ในความเป็จริงหลัวเลี่ยไม่รู้ว่า ตลอดมาคู่แข่งของหอเซียวเหยามักจะกำหนดเป้าหมายพวกเขาด้วยการโจมตีในเื่นี้ เพียงแต่พวกเขายังไม่มีหลักฐาน
หากเื่นี้ถูกเผยแพร่ออกไปจริงๆ มันจะส่งผลกระทบร้ายแรงต่อชื่อเสียงของหอเซียวเหยา
เพียงดูความกระตือรือร้นและความตื่นเต้นของผู้คนที่อยู่รอบๆ ก็สามารถบอกได้ว่า มีคนกำลังวางแผนที่จะฉวยโอกาสนี้สร้างปัญหาอยู่
“รีบไปตรวจสอบเร็วเข้า!” หลิวจื่ออั๋งะโสั่งผู้ดูแลที่อยู่ข้างๆ เขา
ผู้ดูแลรีบเดินเข้าไปในร้าน
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลับมาอีกครั้ง และกระซิบบางอย่างข้างหูของหลิวจื่ออั๋ง
หลิวจื่ออั๋งพยักหน้า ก่อนพูดกับหลัวเลี่ย “ขอบคุณสหายน้อยที่เตือนข้า ทำให้พวกเรามีโอกาสกอบกู้ชื่อเสียงกลับคืนมา เพื่อเป็การขอบคุณ ท่านสามารถเลือกสมบัติในร้านได้ตามสบาย”
“เช่นนั้นข้าไม่เกรงใจแล้วนะ”
หลัวเลี่ยรู้อยู่แก่ใจว่าพวกเขาจะต้องลงมือกับเื่นี้อย่างรวดเร็วแน่นอน ดังนั้นเขาต้องรีบเลือกสมบัติที่สามารถช่วยให้เขาเข้าสู่ส่วนลึกของคุกกลืนอสูรได้โดยเร็วที่สุด เขาจึงไม่ลังเลที่จะตรงเข้าไปในร้านอย่างรวดเร็ว
สิ่งที่สอดคล้องกันคือหลิวจื่ออั๋งไม่ได้ปลีกตัวออกมาในทันที และเหตุผลนั้นเข้าใจได้ง่ายมาก
ในฐานะคู่แข่งของหอเซียวเหยาหรือแม้แต่ศัตรู พวกเขาจะพลาดโอกาสแบบนี้ได้อย่างไร พวกเขาปรากฏตัวและเชิญหลิวจื่ออั๋งด้วยวิธีที่เป็มิตรมากมายเพียงเพื่อถ่วงเวลา
การปล่อยให้ชายหนุ่มที่หลัวเลี่ยพูดถึงตายลง จะทำให้พวกเขาสามารถใช้เื่นี้เป็โอกาสในการโจมตีหอเซียวเหยาได้
ดังนั้นภายนอกของหอเซียวเหยาจึงครึกครื้นมาก
มีการใช้อุบายทุกรูปแบบ
หลัวเลี่ยลอบยิ้ม เขาชอบการถ่วงเวลาให้มากที่สุด
เพราะอย่างไรในคุกกลืนอสูรนั้น ตัวเขาก็ไม่ได้ตกอยู่ในอันตราย กลับกันถ้าเขามีเวลามากพอ เขามีโอกาสที่จะเข้าไปส่วนที่ลึกที่สุดของคุกกลืนอสูร เพื่อดูว่ามีความลับอะไรซ่อนอยู่ภายใน
ดังนั้นเขาต้องทำทุกอย่างให้รวดเร็ว
ในฐานะร้านค้าที่ใหญ่รองจากสาขาใหญ่ของหอเซียวเหยา ที่นี่ยังเป็สถานที่ที่มีผู้คนหลั่งไหลเข้ามามากที่สุดในดินแดนเหยียนหวง ดังนั้นร้านนี้จึงเต็มไปด้วยสมบัติที่ไม่ธรรมดา
แน่นอน สำหรับคนที่ไม่เคยเจอเช่นหลัวเลี่ย มันไม่ธรรมดาจริงๆ
ส่วนคนที่ผ่านโลกมามากล้วนรู้ว่าของดีๆ ไม่ได้วางไว้ข้างนอก แต่ต้องมีการยืนยันตัวตนเข้าไปในสถานที่เฉพาะเท่านั้น เช่นสถานที่ที่จำกัดเฉพาะผู้ที่มีตราัทองเซียวเหยาเท่านั้นถึงจะสามารถเข้าได้
มิฉะนั้นหลิวจื่ออั๋งจะปล่อยให้เขาเลือกตามใจชอบได้อย่างไร ผู้าุโคนนั้นเ้าเล่ห์ไม่เบาเลย
โชคดีที่คำขอของหลัวเลี่ยไม่สูงนัก สิ่งที่เขา้าคือสมบัติที่สามารถช่วยยับยั้งความหนาวเย็นในคุกกลืนอสูรได้
หลังจากค้นหาอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็เลือกลูกแก้วล้ำค่าลูกหนึ่ง
สิ่งนี้คือลูกแก้วอัคคีณาน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้