หัวหน้าหม่าก้นกระแทกพื้นด้วยความเ็ป ทุกสิ่งเหมือนจะสมบูรณ์แบบ เขาวางแผนเตรียมการมาอย่างดี ทั้งขาตั้งและกล้องวิดีโอ อีกไม่นานหนึ่งในผู้หญิงที่ฮอตที่สุดในบริษัทก็จะตกเป็ของเขา
แต่มันเกิดเื่บ้าอย่างนี้ขึ้นได้ยังไง!?
"แกกำลังจะทำอะไร... ใครอนุญาตให้แกเข้ามาในนี้" หัวหน้าหม่ากล่าวอย่างตื่นกลัว
หยางเฉินผลักหญิงสาวลงบนเตียงหนึ่ง พลางเหลือบมองหลิวิอวี้ที่นอนสลบอยู่อีกเตียงหนึ่ง
เมื่อหัวหน้าหม่าเห็นหยางเฉินนิ่งเงียบ ก็หยิบเสื้อผ้าแล้วเดินย่องไปที่หน้าประตู
หยางเฉินมองอุปกรณ์ในห้องอย่างสนอกสนใจ หัวหน้าหม่าผู้นี้ มีประสบการณ์โชกโชนยิ่ง เขานำเซ็กทอย กล้องถ่ายวิดีโอ และขาตั้งกล้องมาด้วย ดูเหมือนว่าเขาเป็ปรมาจารย์ในด้านนี้อย่างแท้จริง
เมื่อเห็นหัวหน้าหม่ากำลังย่องไปที่ประตู หยางเฉินแสยะยิ้ม จับบ่าหัวหน้าหม่า แล้วกล่าวว่า
"หัวหน้าหม่าจะรีบไปไหนล่ะครับ เรายังไม่ทันได้เล่นสนุกกันเลย"
"เล่นอะไร..." หัวหน้าหม่าเอ่ยถามเสียงสั่นจนกลายเป็ติดอ่าง หยางเฉินชี้ไปที่กล้องวิดีโอ
"คุณจะถ่ายหนังไม่ใช่เหรอครับ เรามาถ่ายกันตอนนี้เลยไหม"
หัวหน้าหม่าจ้องไปที่กล้องวิดีโออย่างงุนงง ทันใดนั้นเขาก็พูดขึ้นด้วยความประหลาดใจ
"แกก็้าเล่นกับผู้หญิงคนนี้เหมือนกันงั้นหรือ แล้วทำไมไม่บอกกันั้แ่แรก เรามาจอยกันได้นะ" หัวหน้าหม่าพูดพลางคิดว่าในเมื่อเหตุการณ์มันกลับตาลปัตรเป็แบบนี้ไปแล้ว การดึงหยางเฉินมาร่วมด้วยก็เป็ความคิดที่ไม่เลว
"ขอบคุณในความหวังดีนะครับ แต่ผมไม่อยากทำให้หนังดีๆ เสียหาย" หยางเฉินยิ้มกล่าว
"อย่างไรก็ตาม นางเอกในเื่ไม่ใช่หลิวิอวี้ แต่เป็เธอ…" หยางเฉินพูดพลางชี้ไปที่หญิงสาวอีกนางหนึ่ง
"ผมคิดว่าหัวหน้าหม่าคงจะคุ้นเคยกับเธอเป็อย่างดี ถ้าพวกคุณเล่นหนังด้วยกัน มันจะกลายเป็คู่สร้างคู่สม และกลายเป็หนังที่ยอดเยี่ยมอย่างที่สุด"
หัวหน้าหม่าได้ยินดังนั้นก็เปลี่ยนท่าทีโดยสิ้นเชิง
"นี่แกกำลังขู่ฉันเรอะ..."
"เปล่าเลย... ผมแค่้าเก็บภาพร่างกายอันแข็งแกร่งของคุณไว้ เผื่อในอนาคต คุณอาจมาขู่ผมหรือขู่เพื่อนร่วมงานทั้งหลายของผม" หยางเฉินกล่าวอย่างยิ้มแย้ม
"บัดซบ ทางที่ดีแกควรออกไปตอนนี้จะดีกว่า ฉันรู้จักคนในโลกมืดมากมาย... ถ้าแกมายุ่งเกี่ยวรับรองแกจะไม่ได้ตายดี..."
แปะ!
เสียงฝ่ามือกระทบหน้าดังสนั่น แก้มตุ้ยนุ้ยของหัวหน้าหม่าพลันบิดเบี้ยว รอยฝ่ามือแดงเริ่มปรากฏบนใบหน้า
"ฉันไม่มีเวลามาคุยเื่ไร้สาระกับแก ถ้าหากแกไม่เริ่ม ฉันจะตีจนกว่าแกจะเริ่ม!"
"ไอ้สารเลว..."
แปะ! ปับ!
หัวหน้าหม่าพยายามส่งเสียง แต่สองฝ่ามือก็พุ่งเข้าปะทะใบหน้าเสียก่อน นั่นทำให้เขามึนงง ความโกรธของเขาพุ่งถึงขีดสุด และพยายามปล่อยหมัดสวนกลับไปที่ใบหน้าหยางเฉิน
แต่ทันทีที่เขายกแขน... ฝ่ามือของหยางเฉินก็สวนกลับมากระทบใบหน้าอย่างรวดเร็ว
แปะ!
ร่างหัวหน้าหม่าร่วงลงกับพื้นจากการตบ หน้าครึ่งซีกบวมเป่ง หัวหน้าหม่าปวดแสบแสนสาหัส ขยับหนีไปมุมหนึ่งของห้องด้วยความหวาดกลัว
"อย่า... อย่าเข้ามานะ ข้ามีคนหนุนหลังอยู่มากมาย"
"ฉันไม่สนว่าแกจะมีใครหนุนหลังอยู่บ้าง แต่ถ้าแกไม่ถอดเสื้อผ้า ฉันจะเป็คนถอดเสื้อผ้าพวกแกเอง" หยางเฉินพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มเหี้ยมเกรียม
หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ทั้งอับอายและหวาดกลัว เมื่อเธอเห็นหัวหน้าหม่าไม่อาจต่อกรใดๆ กับหยางเฉินได้ เธอได้แต่กอดเข่ามองหยางเฉินด้วยความหวาดกลัว
เหงื่อเย็นไหลย้อยชุ่มโชกใบหน้าของหัวหน้าหม่า แม้เขา้าจะต่อต้าน แต่เขาก็ไม่ใช่คู่มือของหยางเฉิน อีกทั้งยังไม่สามารถหลบหนีไปได้อีก
"ดูท่าหัวหน้าหม่ายังคงไม่รีบจัดการ..." หยางเฉินเดินไปหาหัวหน้าหม่าช้าๆ ยกแขนข้างหนึ่งเตรียมทำอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นหัวหน้าหม่ารีบะโบอก 'หยุด' จนน้ำลายสาดกระเซ็น กล่าวว่า
"ฉัน... ฉันจะทำตามที่แกบอก แต่ว่าแกต้องสัญญามาก่อนว่า แกจะไม่ขู่ฉันอีก ถ้าฉันไม่ไปยุ่งเกี่ยวหลิวิอวี้และคนอื่นๆ"
หยางเฉินถอนหายใจ เหยียบต้นขาของหัวหน้าหม่าอย่างแรง
"โอ้ว!" หัวหน้าหม่ากรีดร้องด้วยความเ็ป เขารู้สึกเหมือนมีแท่งเหล็กตกกระแทกใส่ขา
"แกไม่มีสิทธิต่อรองหรือสงสัยใดๆ ฉันบอกให้แกทำอะไร แกก็ต้องทำ" หยางเฉินกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ
"ฉันจะทำ... ฉันจะทำแล้ว" หัวหน้าหม่าไม่คิดเลยว่า ฉากที่เคยเห็นในทีวี เขาจะต้องมาประสบพบเจอด้วยตัวเอง
โดยไม่รอให้หยางเฉินได้กล่าวอะไรต่อ หัวหน้าหม่าฝีนทนต่อความเ็ปแล้วรีบคลานไปที่เตียง จากนั้นเขาจึงแผดเสียงะโสั่งหญิงสาวอย่างเกรี้ยวกราด
"นังตัวแสบ รีบถอดเสื้อผ้าออกซะ"
"ตะ... แต่... หัวหน้าหม่าคะ ฉันไม่้า"
แปะ!
เวลานี้กลายเป็หัวหน้าหม่าที่เป็ฝ่ายตบ
"ถอดออกซะ... อย่ามาทำเป็ใสซื่อต่อหน้าฉัน"
หญิงสาวน้ำตาไหลพราก แต่เธอก็ถอดเสื้อผ้าออกตามคำสั่งอย่างรวดเร็วแม้จะไม่เต็มใจ
หน้าอกเต่งตึงขนาดมหึมา ขาเนียนเรียวยาว รับกับสะโพกกลมกลึง เป็รูปร่างอันพิถีพิถัน ถ้าหากหล่อนทำงานอยู่ที่ไนต์คลับ เธอสมควรได้เป็ดาวยั่วอันดับหนึ่งของบาร์
เมื่อเสื้อผ้าถูกเปลื้องออกกระทั่งเหลือเพียงชุดชั้นในตัวบาง กับกางเกงในชิ้นน้อยปกปิดร่างกาย หยางเฉินจึงเริ่มต้นถ่ายวิดีโอด้วยความตื่นเต้น
หัวหน้าหม่าเคยแต่ถ่ายคนอื่น แต่ในเวลานี้กลับกลายเป็ฝ่ายโดนถ่ายเสียเอง เขาต้องฝืนทนต่อความอับอาย ร่างเทอะทะของหัวหน้าหม่ากอดร่างระหงของหญิงสาว และระดมพรมจูบอุ่นร้อนไปทั่วร่าง
หญิงสาวที่กำลังร้องไห้ แต่หลังจากได้รับการกระหน่ำจูบจากคู่ขาแล้ว เธอก็จำใจยอมรับว่าเธอเป็ของเล่นให้ชายแก่คนนี้ จากนั้นเธอก็ไม่มียางอายหลงเหลืออีกต่อไป ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ล้วนใกล้ชิด และเมื่อลงเรือลำเดียวกันแล้ว บางทีเธออาจได้รับผลประโยชน์บ้าง คิดได้ดังนั้นความรู้สึกไม่ดีเมื่อครู่ก็มลายหาย
ภายใต้การถ่ายทำ ชายหญิงทั้งสองต่างมีความคิดชั่วร้ายผุดเข้ามาในจิตใจ ยิ่งพวกเขากอดจูบ เล้าโลม และพัวพันกันมากขึ้นเท่าไหร่ ความสุขอันเร่าร้อนปนด้วยความระทึกของพวกเขาก็หวนกลับมาอีกครั้ง
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้