เสียงหอบแฮกๆ ของชายหนุ่มที่มีใบหน้าคมเข้มจากเคราและหนวด...ดังขึ้นท่ามกลางความเงียบในสวนสาธารณะลาเลห์ (Laleh) เขากำลังวิ่งตามหานักวิ่งราววัยรุ่นสวมหมวกที่วิ่งเข้ามาชนอย่างรุนแรงจนหน้าคะมำ แล้วโทรศัพท์จากมือของเขาก็หายวับไปกับตา เขาตามหาเ๽้าหัวขโมยอยู่พักใหญ่ก่อนความมืดจะโรยตัวปกคลุมจนแสงไฟของสวนแห่งนี้เริ่มส่องสว่างขึ้น

“นาย...หายไปไหน ทำไมไม่รับสาย” เชคฟาสซาร์ หลานชายของสุลต่านแห่งอัคบาร์ตำหนิสหายเปอร์เซียเ๽้าบ้าน

“แย่...เลยกระหม่อม” เสียงเศร้าๆ ปนความกังวลของเพื่อนชายที่พะวักพะวนกับโทรศัพท์มือถือที่เพิ่งซื้อมาจากอังกฤษเมื่อเดือนก่อน

“เอ้า...ปล่อยให้เด็กฉกไป...OMG!!!” เสียงอุทานปนขำๆ ของเ๽้าชายทำให้เพื่อนชายคอตก

“ฮัสซัน ไม่เป็๞ไร...No worry…พรุ่งนี้ไปหาซื้อใหม่แถวห้างใกล้ๆ” เชคฟาสซาร์เข้ามาตบไหล่ปลอบชายหนุ่มอิหร่านซึ่งเป็๞เ๯้าถิ่น...แต่กลับโดนดีเสียเอง

“แต่...คือ...กระหม่อม...เก็บหมวกใบนี้ได้...” ฮัสซันอึกอักแล้วยกหมวกสีชมพูที่ยังดูใหม่เอี่ยม เขาพลิกด้านในของหมวกโชว์สัญลักษณ์ซึ่งน่าจะเป็๲ภาษาที่ไม่เคยเห็นมาก่อนซึ่งปักด้วยไหมสีชมพู ซึ่งลักษณะสัญลักษณ์เหมือนกันกับที่ปักไว้อยู่ตรงมุมหมวกด้านนอกอีกด้านหนึ่ง

“อยากได้โทรศัพท์คืนไหม...เราจะขึ้นโพสต์ที่ twitter กับ IG ให้รางวัลเ๯้าของหมวกนี้ หนึ่งพันดอลล่าร์” เ๯้าชายหนุ่ม๞ั๶๞์ตาสีน้ำตาลเห็นแฉกประกายดาว (starburst) สีทองอำพัน...มองหน้าเพื่อนหนุ่มอิหร่านคนนี้ แล้วถามทีเล่นทีจริงว่าเกิดได้เครื่องเก่ากลับคืนมาจะเอาไปทำอะไร

“donate บริจาคให้เด็กคนนั้นไปเลย...” เสียงหัวเราะแห้งๆ ในลำคอ ทำให้เขาไม่ค่อยอยากได้คืนแล้ว เพราะ ณ เวลานี้ข้อมูลที่อยู่ในเครื่องทั้งหมดมันอาจอันตรธานไปจาก data ที่ลิงค์กับโน้ตบุ๊คของเขา ซึ่งจำเป็๲ต้องกู้คืนให้ได้ภายในคืนนี้

-------------------

คณะทัวร์มาอิหร่านจากแดนไกล...เป็๲กลุ่มส่วนตัวที่มีผู้ร่วมเดินทางมาท่องเที่ยวกันเองเพียง 6 ชีวิต ในคณะมีสองสาวที่ผมดำตาสีดำจากเอเชีย นอกนั้นเป็๲สองหนุ่มและสองสาวจากแดนยุโรป

“เดฟ (Davis) กับ โจ (Johan) ไปถ่ายรูปห้องโถงคริสตัลนี้ก่อนตามแผ่นพับนะ” เสียงของ ‘เยมิน’ (Yemin) บอกให้เพื่อนชายสองคนแยกย้ายไปก่อน แล้วเธอบอกให้สองสาว ซิส (Siss) และ เกรส (Grace) ไปอาคารบัลลังก์หินอ่อน ส่วน ‘เยมิน’ สาวจากเกาหลีใต้และ ‘แพน’ หรือ พันษา (Pansa) สาวจากแดนสยามจะค่อยไล่ไปเรื่อยๆ ตามหมู่อาคาร 12 หลังของพระราชวังโกเลสตาน (Golestan Palace) ทุกคนได้แบ่งกันแล้วว่าครึ่งวันเช้านี้จะต้องแยกกันไปเดินตามจุดต่างๆ เพื่อถ่ายรูปแล้วเอามาแชร์กัน เพราะคงเดินไปไม่ทั่วถึงอย่างแน่นอน

“Oops…Sorry อุ๊ย...ขอโทษนะคะ” แพนหันขวับไปเมื่อแผ่นหลังของเธอไปปะทะกับใครคนหนึ่งเข้า ขณะที่เธอกำลังถอยหลังเพื่อปรับเลนซ์ซูมและหาจุดโฟกัสตรงเพดานซึ่งมีโคมระย้าห้อยอยู่ตรงกลางในบริเวณอาคารสระน้ำ (Pond House)

“ขอโทษครับ ผมก็เพลินไปหน่อย” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างสนใจ จากสำเนียงภาษาอังกฤษที่ช้าเนิบๆ และสงสัยว่าเธอต้องเป็๲ Asian girl สาวจากเอเชียซึ่งรูปหน้าเหลี่ยมมีโหนกแก้มและผิวสีแทน ทำให้เขานึกตั้งคำถามขึ้นมาทันที

“Excuse me ขอโทษนะครับ คุณมาจากประเทศ???” ชายหนุ่มจ้องหน้าหญิงสาวยิ้มๆ ทำทีตีสนิท

“ค่ะ...ไทยแลนด์” หญิงสาวตอบลอยๆ แต่ยังคงหันหน้าไปมองว่า ‘ทำไมหรือ’ เพราะเธอเห็นคิ้วขมวดอยู่ที่ใบหน้าของหนุ่ม๲ั๾๲์ตาสีเทาหม่นนั้น

“ผม...มองๆ เดาๆ ว่าต้องเป็๞เอเชีย เพื่อนคนนี้ด้วยใช่ไหม” เขาหันหน้าไปมองสาวอีกคนที่มีรูปหน้าแบบสาวเอเชียแต่ผิวขาวกว่า...กำลังเดินเข้ามาหาคนที่เขากำลังคุยอยู่

“เยมิน...เป็๲ Korean สาวเกาหลีค่ะ ฉัน ‘แพน’ สาวไทย” แพนแนะนำเสร็จสรรพจนเพื่อนสาวเกาหลีหันไปมองหน้าชายหนุ่มว่าเขาอยากถามอะไรต่ออีกไหม เพราะเธอสองคนกำลังจะไปสมทบกับเพื่อนอีก 4 คนที่กำลังรออยู่ที่จุดนัดพบถัดไป คือสวนกุหลาบ ที่เป็๲อุทยานไม้ดอกนานาพันธุ์ ซึ่งต้นฤดูใบไม้ร่วงจะมีสีสันของใบไม้ที่กำลังเริ่มเปลี่ยนสีทำให้บรรยากาศของวังโกเลสตานแห่งนี้ ที่ได้ชื่อว่า ‘วังสวนกุหลาบ’ ด้วย ดูงดงามจนทำให้ผู้คนที่เข้าชมต้องห้ามพลาดเก็บภาพ...อย่างเด็ดขาด