ในขณะที่ความเงียบสงบปกคลุมทั่วทั้งหมู่บ้าน ลี่ฮวาเอ๋อร์ยืนอยู่ตรงหน้าร้านหมูปิ้งของตัวเองอย่างลังเล ก่อนจะมองไปยังเซียวเหวินหลงที่ยืนอยู่ข้างๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความกดดัน
“ท่านหมายความว่าอย่างไร? ทำไมข้าถึงต้องหนี?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามเสียงเรียบ พลางยกตะหลิวขึ้นมาแล้วเคาะๆ บนโต๊ะไม้ตรงหน้า
เซียวเหวินหลงมองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆดำ ก่อนจะหันกลับมาทางลี่ฮวาเอ๋อร์ ดวงตาของเขามีความจริงจัง
“เ้าคิดว่า หมูปิ้งของเ้าแค่เป็อาหารธรรมดาหรือ? มันมีความลับที่ซ่อนอยู่… และมีผู้คนจากหลายพรรคที่กำลังตามหามัน"
ลี่ฮวาเอ๋อร์นิ่งไป ก่อนจะส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจ “ข้าก็แค่ทำหมูปิ้งขายวันต่อวัน เพื่อหาเลี้ยงชีพ และทำให้คนที่มาซื้อได้อร่อยเท่านั้น”
“หมูปิ้งของเ้าไม่ได้เป็แค่อาหารธรรมดา” เซียวเหวินหลงย้ำอีกครั้ง “เ้าจะต้องไปกับข้าก่อน เพราะถ้าไม่เช่นนั้น พวกเขาจะไม่ปล่อยเ้าไปง่ายๆ”
ลี่ฮวาเอ๋อร์ลังเลใจสักครู่ ก่อนจะยิ้มให้กับเซียวเหวินหลง
“ท่านบอกว่ามีคนมากมายตามหาหมูปิ้งสูตรนี้... แต่ข้าก็แค่เป็แม่ค้าทั่วไป ไม่มีอะไรพิเศษหรอก”
“อย่าลืมว่าความลับของหมูปิ้งนั้นเป็เื่เก่าแก่และลึกซึ้งกว่าที่เ้าคิด” เซียวเหวินหลงกล่าวเสียงต่ำ “มันมีความเกี่ยวพันกับยุทธภพในอดีต ซึ่งบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวข้องกับโชคชะตาของเ้าด้วย”
คำพูดของเขาทำให้ลี่ฮวาเอ๋อร์เริ่มรู้สึกถึงน้ำหนักของสถานการณ์ในปัจจุบัน ความสงบที่เคยมีเริ่มหายไป ท่ามกลางความขัดแย้งและอันตรายที่ยังรออยู่ข้างหน้า
“ข้าควรทำอย่างไรดี?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามด้วยความวิตกกังวล
เซียวเหวินหลงก้าวไปข้างหน้าและยิ้มอย่างอ่อนโยน “ข้าจะพาเ้าหนีไปที่ที่ปลอดภัย ที่นั่นมีคนสามารถช่วยเ้าค้นหาความจริงเกี่ยวกับหมูปิ้งของเ้า”
ลี่ฮวาเอ๋อร์ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย “แล้วท่านล่ะ? ท่านจะไม่ตามไปด้วยหรือ?”
“ข้าจะคอยช่วยเหลือจากที่นี่” เขาตอบ ก่อนจะหันไปมองรอบๆ ตัวอย่างระมัดระวัง “และตอนนี้เราไม่มีเวลามากแล้ว พวกเขากำลังมาถึงแล้ว”
ในขณะที่ลี่ฮวาเอ๋อร์เตรียมตัวจะพูดอะไรบางอย่าง เสียงฝีเท้าที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลัง ทั้งสองหันไปมองก็พบกับกลุ่มชายชุดเกราะสีดำจำนวนหนึ่งที่กำลังเดินมาทางร้านของนาง
“พวกเขากลับมาอีกแล้ว…” ลี่ฮวาเอ๋อร์พึมพำ
เซียวเหวินหลงสบตากับลี่ฮวาเอ๋อร์แล้วพยักหน้า “รีบตามข้ามา”
ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าและดึงลี่ฮวาเอ๋อร์ไปอย่างรวดเร็ว หญิงสาวที่ไม่เคยคุ้นเคยกับการหลบหนีในสถานการณ์เช่นนี้รู้สึกประหม่ากับการตัดสินใจในครั้งนี้ แต่ก็ไม่มีทางเลือกมากนัก
ทั้งสองวิ่งผ่านไปตามทางเดินในหมู่บ้าน ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่มองมาด้วยสายตาสงสัย แต่ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขากำลังหลบหนีจากกลุ่มคนที่มีเจตนาไม่ดี
เซียวเหวินหลงพานางมาถึงที่ทางออกของหมู่บ้าน ซึ่งเป็เส้นทางที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะใช้เป็ที่หลบหนีไป
“ที่นี่ปลอดภัยแล้ว” เซียวเหวินหลงกล่าวด้วยเสียงต่ำ ขณะที่เขาหยุดเพื่อมองไปยังหมู่บ้านที่อยู่ไกลออกไป
ลี่ฮวาเอ๋อร์หันไปมองข้างหลังด้วยความกังวล “ข้ารู้สึกเหมือนกำลังหนีจากโชคชะตา แต่กลับไม่รู้ว่ามันจะนำเราไปไหน”
เซียวเหวินหลงมองไปยังท้องฟ้า ก่อนจะพูดอย่างชัดเจน “โชคชะตาของเ้าจะพาไปยังจุดที่ต้องพบกับการตัดสินใจครั้งใหญ่ หมูปิ้งของเ้าคือกุญแจที่จะไขปริศนาในยุทธภพนี้ เ้าจะต้องทำความเข้าใจมัน”
ลี่ฮวาเอ๋อร์ยังคงรู้สึกสับสน แต่ก็พยักหน้าอย่างเงียบๆ “ถ้าเช่นนั้น ข้าจะตามท่านไป… แต่ขอให้ข้าได้พาหมูปิ้งติดตัวไปด้วย”
เซียวเหวินหลงหัวเราะเล็กน้อย “ตามใจเ้าละกัน… แต่ต้องระวังพวกเขาจะไม่ยอมปล่อยเ้าไปง่ายๆ”
และในที่สุด การเดินทางที่ไม่เคยคิดว่าจะเริ่มต้นจากร้านหมูปิ้งของลี่ฮวาเอ๋อร์ก็ได้เริ่มต้นขึ้น การเดินทางที่เต็มไปด้วยอันตรายและความลับที่ซ่อนอยู่ในสูตรหมูปิ้งหนึ่งไม้ ซึ่งอาจเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของยุทธภพไปตลอดกาล
ลี่ฮวาเอ๋อร์และเซียวเหวินหลงเดินไปตามเส้นทางที่ห่างไกลจากหมู่บ้าน ท่ามกลางความเงียบสงบในยามค่ำคืน แสงจันทร์ส่องผ่านต้นไม้ใหญ่ที่ขนาบข้างทาง เสียงใบไม้แห้งกรอบใต้ฝีเท้าดังเป็ระยะๆ ระหว่างที่ทั้งสองเดินไปยังที่ปลอดภัย
ลี่ฮวาเอ๋อร์หันไปมองเซียวเหวินหลงที่เดินนำหน้า ด้วยท่าทางที่มั่นคงและจริงจัง ในขณะที่นางยังคงรู้สึกสับสนและวิตกกังวลต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
“ท่านบอกว่า หมูปิ้งของข้ามีความลับซ่อนอยู่… แต่ข้าไม่เข้าใจว่ามันจะเกี่ยวข้องกับโชคชะตาของข้าได้อย่างไร” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามเสียงเบา พลางมองไปที่ไม้เสียบหมูปิ้งที่นางยังคงถืออยู่ในมือ
เซียวเหวินหลงหยุดเดินและหันมามองนางด้วยสีหน้าจริงจัง “มันไม่ใช่แค่หมูปิ้งธรรมดา เ้าคิดว่าทำไมมันถึงมีรสชาติที่ยากจะลืมได้? หมูปิ้งที่เ้าทำไม่ใช่แค่ความสามารถของมือคนทำ มันมีความลับบางอย่างที่เชื่อมโยงกับสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต”
ลี่ฮวาเอ๋อร์ขมวดคิ้ว นางยังไม่เข้าใจทั้งหมด “ข้าเพียงแค่ทำหมูปิ้งตามสูตรที่ได้รับมา ไม่มีอะไรพิเศษ”
เซียวเหวินหลงยิ้มเล็กน้อย “เ้ารู้ไหมว่าในยุทธภพนี้… สูตรของอาหารบางอย่างสามารถกลายเป็อาวุธที่มีพลังมากกว่าที่เ้าคิด หมูปิ้งของเ้าอาจจะเป็กุญแจที่เชื่อมโยงไปยังพลังบางอย่างที่ถูกซ่อนเอาไว้”
ลี่ฮวาเอ๋อร์เริ่มรู้สึกถึงความลึกลับที่ถูกซ่อนอยู่ในคำพูดของเซียวเหวินหลง “แล้วข้าควรทำอย่างไร? ข้าควรจะเชื่อท่านไหม?”
“ไม่ใช่แค่เชื่อ… แต่ต้องเรียนรู้วิธีใช้มัน” เซียวเหวินหลงกล่าวด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ “เ้าต้องเข้าใจถึงความหมายของหมูปิ้งที่เ้าทำขึ้นมา มันไม่ได้เป็แค่สิ่งที่มาจากการตั้งใจทำอาหาร แต่ยังสะท้อนถึงบางสิ่งบางอย่างที่ลึกซึ้งกว่าที่เ้าคิด”
ทั้งสองเดินไปจนถึงริมป่า และในที่สุดเซียวเหวินหลงก็มาหยุดที่ลำธารแห่งหนึ่ง เขาหยุดยืนอยู่ชั่วขณะหนึ่งก่อนจะหันไปพูดกับลี่ฮวาเอ๋อร์
“ที่นี่คือจุดหมายแรกของเรา เ้าคงอยากจะรู้ว่าอะไรอยู่ในสูตรของหมูปิ้งนี้จริงๆ ใช่ไหม?”
ลี่ฮวาเอ๋อร์พยักหน้าอย่างไม่ลังเล “ใช่ ข้า้ารู้ให้แน่ชัด ว่าหมูปิ้งที่ข้าทำมันเกี่ยวข้องกับอะไร”
เซียวเหวินหลงเดินไปที่ริมธารา แล้วหยิบเศษหินขนาดเล็กขึ้นมาทุบที่พื้นดินใกล้ๆ กับลำธาร เสียงหินกระทบกับพื้นดินดังขึ้นเล็กน้อย และในทันใดนั้นก็มีแสงสีทองออกมาจากใต้พื้นดิน ราวกับบางสิ่งที่ซ่อนอยู่ในดินนั้นเริ่มเปิดเผยออกมา
ลี่ฮวาเอ๋อร์ใเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยืนอยู่ในที่เดิม จ้องมองไปที่แสงทองนั้นอย่างไม่เข้าใจ
“นั่นคืออะไร?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามด้วยเสียงสั่นๆ
“นั่นคือสัญญาณ” เซียวเหวินหลงตอบ เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากกระเป๋าของเขา และคลี่มันออก เพื่อแสดงให้ลี่ฮวาเอ๋อร์เห็น
“เ้าจำได้ไหมว่าเมื่อก่อนหมูปิ้งของเ้ามีรสชาติที่แตกต่างไปจากปกติ? นั่นไม่ใช่แค่ความสามารถของเ้า แต่มีความลับบางอย่างที่มันซ่อนอยู่ในตัวของเ้ามาตลอด การทำหมูปิ้งนั้นเป็เพียงแค่การปลดล็อกพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวเ้าที่เชื่อมโยงกับสูตรนี้”
ลี่ฮวาเอ๋อร์เริ่มรู้สึกถึงความจริงบางอย่างที่เริ่มปรากฏขึ้นในความคิดของนาง ความรู้สึกที่ว่านางไม่ใช่แค่แม่ค้าหมูปิ้งธรรมดา แต่บางที อาจมีสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวของนางที่ยังไม่เคยรู้มาก่อน
“ข้าไม่รู้ว่าพลังนั้นคืออะไร… แต่ข้าคิดว่าเ้ากำลังพยายามบอกข้าใช่ไหมว่า ข้าไม่ใช่แค่แม่ค้าทั่วไป?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถาม
“ถูกต้อง” เซียวเหวินหลงพยักหน้า “เ้าคือคนที่มีความสามารถที่พิเศษมากกว่าที่เ้าคิด แต่เ้าต้องเรียนรู้ที่จะควบคุมมัน”
ในขณะที่ทั้งสองพูดคุยกัน ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง และเสียงของสัตว์ป่าในยามค่ำคืนก็ดังขึ้น ลี่ฮวาเอ๋อร์รู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้นในตัวของนาง
“เ้าพร้อมหรือยังที่จะเรียนรู้สิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวเ้าจริงๆ?” เซียวเหวินหลงถามอย่างจริงจัง
ลี่ฮวาเอ๋อร์มองไปยังเตาถ่านในมือของนาง ซึ่งในขณะนี้ดูเหมือนจะไม่ได้เป็เพียงแค่เครื่องมือทำอาหารอีกต่อไป แต่มันอาจจะเป็กุญแจสู่โชคชะตาที่นางไม่เคยรู้มาก่อน
“ข้าพร้อมแล้ว” ลี่ฮวาเอ๋อร์ตอบอย่างมั่นใจ
ลี่ฮวาเอ๋อร์ยืนอยู่ในความมืดของยามค่ำคืน มองไปที่เตาถ่านในมือของนางด้วยความสงสัย มันไม่ใช่แค่เตาถ่านธรรมดาอีกต่อไป หลังจากที่เซียวเหวินหลงบอกว่าเตาถ่านนี้อาจเป็กุญแจในการเปิดเผยความลับบางอย่างในตัวนาง
เซียวเหวินหลงเห็นความลังเลในดวงตาของลี่ฮวาเอ๋อร์ เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคงและกล่าวเสียงแ่
“สิ่งที่เ้ามีในมือไม่ใช่แค่เตาถ่าน แต่เป็สัญลักษณ์ของสิ่งที่ซ่อนอยู่ในตัวเ้ามานานหลายปี เ้าจะต้องใช้มันอย่างระมัดระวัง หากไม่เช่นนั้นผลลัพธ์อาจไม่เป็อย่างที่เ้าคิด”
ลี่ฮวาเอ๋อร์มองไปที่เตาถ่านในมือ นางัักับมันเบาๆ แล้วรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมา นั่นไม่ใช่แค่ความร้อนจากเตาถ่านธรรมดา แต่มันมีบางสิ่งที่พิเศษแฝงอยู่ ลึกๆ แล้วนางรู้สึกเหมือนมันกำลังเรียกร้องให้นางทำอะไรบางอย่าง
“ข้าจะต้องทำอย่างไร?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามเสียงสั่น มือของนางเริ่มสั่นระริกเล็กน้อย
เซียวเหวินหลงยิ้มอ่อนๆ แล้วจับมือของลี่ฮวาเอ๋อร์เบาๆ เขาดึงมือของนางไปใกล้เตาถ่านและวางมันลงบนถ่านร้อนๆ ที่กำลังลุกโชนอยู่
“ลองััมัน... มันจะนำทางเ้าด้วยตัวมันเอง”
ลี่ฮวาเอ๋อร์ลังเลอยู่ชั่วขณะ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือไปแตะที่เตาถ่านร้อนๆ ความร้อนลุกโชนขึ้นมาในเสี้ยววินาที แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาทำให้นางสะดุ้ง
ทันใดนั้น ภาพลวงตาเริ่มปรากฏขึ้นในสายตาของลี่ฮวาเอ๋อร์ ภาพต่างๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเริ่มลอยผ่านไปในหัวของนาง เริ่มต้นจากรูปภาพของร้านหมูปิ้งเก่าแก่ในยุทธภพแห่งหนึ่ง ที่มีผู้คนมากมายมาแวะเวียนซื้อของ จากนั้นภาพก็เริ่มเปลี่ยนเป็ภาพของนักรบในชุดเกราะสีดำที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด พวกเขาใช้ดาบและอาวุธหลากหลายชนิด ฟาดฟันกันไปมาท่ามกลางความวุ่นวาย
เสียงสั่นะเืดังขึ้นในหัวของนาง ราวกับว่าโลกทั้งใบกำลังถูกปั่นป่วนด้วยเหตุการณ์ที่ซ่อนอยู่ในอดีต
“เ้ากำลังััถึงความทรงจำในอดีต” เซียวเหวินหลงกล่าวเสียงต่ำ ใบหน้าของเขาเคร่งเครียด “นี่คือภาพของยุทธภพในอดีต... เ้ากำลังเห็นมันผ่านเตาถ่านนี้”
ลี่ฮวาเอ๋อร์พยายามเพ่งสมาธิและหายใจลึกๆ ความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคยแผ่กระจายไปทั่วร่างกายของนาง ภาพที่ปรากฏเริ่มชัดเจนขึ้น นางเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนอยู่ท่ามกลางหมอกควัน ท่ามกลางสนามรบ ร่างกายเต็มไปด้วยาแ และในมือเขากำลังถือสิ่งหนึ่งที่คล้ายกับไม้เสียบหมูปิ้ง
“นั่นมัน...” ลี่ฮวาเอ๋อร์พึมพำออกมา “มันคือหมูปิ้ง!”
เซียวเหวินหลงมองไปที่ลี่ฮวาเอ๋อร์อย่างระมัดระวัง “ใช่ มันคือหมูปิ้งที่มีสูตรลับบางอย่างซ่อนอยู่ในนั้น มันไม่ใช่แค่สูตรอาหาร แต่มันคือการเชื่อมโยงระหว่างคนในยุทธภพกับการล้างแค้นบางอย่างที่ถูกฝังลึกไปนานหลายปี”
ลี่ฮวาเอ๋อร์รู้สึกถึงความเชื่อมโยงในใจ นางเริ่มเห็นภาพของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ในสนามรบ เขาหันมาทางลี่ฮวาเอ๋อร์และมองนางด้วยดวงตาที่ดูเหมือนจะมีความหวังบางอย่าง
“เ้า... เ้าคือใคร?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามในใจ แต่ไม่มีคำตอบ
ภาพลับหายไปอย่างรวดเร็ว และลี่ฮวาเอ๋อร์สะดุ้งใ นางหันไปมองเซียวเหวินหลงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความงุนงง
“ท่านเห็นไหม?” เธอถาม
“ข้าเห็น” เซียวเหวินหลงตอบ “นี่คือจุดเริ่มต้นของเื่ราวทั้งหมด หมูปิ้งของเ้าคือการเชื่อมโยงอดีตกับปัจจุบัน เ้าจะต้องตามหาความจริงที่ซ่อนอยู่ในนั้น”
ลี่ฮวาเอ๋อร์รู้สึกถึงความรับผิดชอบที่ท่วมท้นในใจ นางไม่เคยคิดมาก่อนว่าหมูปิ้งที่นางทำจะมีความสำคัญขนาดนี้ และตอนนี้นางก็รู้ว่าอนาคตของนางอาจไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
“ข้าจะต้องทำอะไรต่อไป?” ลี่ฮวาเอ๋อร์ถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
เซียวเหวินหลงมองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาว ก่อนจะกล่าวด้วยเสียงที่หนักแน่น “เ้าจะต้องตามหาความลับที่ซ่อนอยู่ในสูตรของหมูปิ้ง และทวงคืนสิ่งที่ถูกพรากไปจากยุทธภพ... ถึงเวลาที่เ้าจะต้องค้นพบโชคชะตาของตัวเองแล้ว”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้