พวกเขาต่างปลดปล่อยทักษะยุทธที่ทรงพลังที่สุดออกมา แม้แต่มายาเก้าร่างของเจียงเฉินยังไม่อาจสร้างความสับสนให้แก่เหลียงเซียวได้ แต่ก็ยังสร้างความประหลาดใจให้แก่เขาได้ เช่นเดียวกับในตอนนี้ เหลียงเซียวปลดปล่อยหมัดภูผา์ เขาได้ใช้หมัดของตนเองพุ่งเข้าไปหาการโจมตีของเจียงเฉิน โดยไม่ได้สังเกตถึงแสงสีเขียวที่ซ่อนอยู่ภายในฝ่ามือของเจียงเฉิน
ตามปกติแล้ว การตอบสนองของเหลียงเซียวจะเฉียบคม เขาสามารถที่จะสังเกตเห็นแสงสีเขียวได้ แต่ว่าด้วยความตะลึงจากร่างมายาเก้าร่างได้ทำให้เขามองข้ามมันไป
ปัง!
ทั้งสองได้ลงมือในเวลาเดียวกัน เมื่อมันเป็การประชันด้วยร่างกายล้วนๆ และเจียงเฉินเป็ผู้ที่ได้เปรียบ ั้แ่ที่เขาทำการบ่มเพาะทักษะร่างแปลงั ด้วยทุกตราประทับที่เขาสร้างขึ้นมา ทำให้ร่างกายของเขาได้แข็งแกร่งขึ้น ความแข็งแกร่งร่างกายของเขาไม่ใช่สิ่งที่เหลียงเซียวสามารถเทียบได้
เนื่องจากการปะทะกันอย่างรุนแรง ทั้งสองได้ถอยหลังไป เจียงเฉินยังคงสงบเยือกเย็น แต่เหลียงเซียวนั้นตรงกันข้าม เขารู้สึกว่าร่างกายของเจียงเฉินนั้นแกร่งยิ่งกว่าเพชร ผลจากการปะทะทำให้มือของเขารู้สึกชา
"เ้าหนูนี่เป็สัตว์ประหลาดที่ผิดปกติโดยแท้ ข้าสงสัยว่าเ้าเด็กนี่บ่มเพาะทักษะอะไรอยู่ เหตุใดร่างกายของมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?หากว่าวันนี้ข้าไม่สามารถฆ่ามันได้ จะเกิดปัญหาใหญ่ตามมาในภายหลัง ไม่ดีแน่....."
ทันใดนั้นท่าทีของเหลียงเซียวได้เปลี่ยนไปในทันที นี่เพราะเขาเริ่มรู้สึกว่าแขนของเขานอกจากชายังมีสิ่งผิดปกติอื่นอีก เขาก้มหัวลงมาดูจากนั้น เขาได้พบว่าทั้งฝ่ามือเขากลายเป็สีเขียว แก๊สสีเขียวราวกับอสรพิษ กำลังกัดกร่อนฝ่ามือของเขา
เขาถูกพิษ!
เหลียงเซียวไม่ใช่คนโง่ เขารู้ได้ทันทีว่าเขาถูกพิษ เขาไม่ได้มุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่ฝ่ามือของเจียงเฉินเมื่อครู่ เขารีบโคจรพลังหยวนของเขาหวังที่จะขับพิษออกจากร่างของเขา แต่เขาพบว่ามันไร้ประโยชน์ พิษที่คล้ายกับอสรพิษได้แทรกซึมเข้าไปยังกระดูกของเขา และมันสามารถกระทั่งกัดกร่อนพลังหยวนของเขาอีกด้วย
พิษจากอสรพิษชิงิไม่ใช่เื่ตลก นอกจากนี้พิษของเจียงเฉินยังได้ผสานเข้ากับพิษของเข็มพิษหวงเจิน ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์คนใดที่โดนพิษนี่เข้าจักต้องตายสถานเดียว ด้วยความสามารถของเหลียงเซียว หาก้าที่จะขับพิษออกจากร่างในเวลาอันสั้น มันเป็ไปไม่ได้
"สารเลว! เ้ากล้าดีอย่างไรถึงใช้พิษกับข้า!"
เหลียงเซียวโกรธเกรี้ยว
"ฮ่าฮ่า... เหลียงเซียว การจัดการศัตรูอย่าได้ลังเลที่จะใช้ทุกวิถีทาง จะบอกเ้าตามตรงเลยนะ พิษที่ข้าใช้ผสมมาจากพิษของอสรพิษชิงิและเข็มพิษหวงเจิน หากผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้์ขั้นปลายถูกพิษ ทั่วทั้งร่างจะถูกกัดกร่อนจนตาย สำหรับเ้ามันคงใช้เวลาเป็เดือนในการที่จะขจัดพิษออกจากร่างกายเ้าได้ แล้วระดับการบ่มเพาะของเ้าจะได้รับความเสียหาย แน่นอนว่า ข้าจะไม่ให้โอกาสเ้าได้ถอนพิษ"
เจียงเฉินได้หัวเราะดังก้อง เขาได้ปลดปล่อยพลังปราณออกมาและแทงไปยังเหลียงเซียวอีกครั้งหนึ่ง ในตอนนี้เหลียงเซียวติดพิษร้ายแรง แม้ว่าเขาจะยังรอดได้อยู่ พลังยุทธของเขาล้วนตกไปอย่างมาก นี่เป็เวลาอันเหมาะสมที่จะสังหารมัน
ในแคว้นฉี เหลียงเซียวถือได้ว่าเป็อัจฉริยะที่หาได้ยาก ระดับการบ่มเพาะของเขาอยู่ขอบเขตแก่นแท้์ขั้นสูงสุด และเขาอาจทะลวงเข้าสู่ขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ได้ทุกเมื่อ เมื่อตัวเขาถึงขอบเขตแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์เมื่อใด การสังหารเขานั้นเป็เื่ยาก
ดังนั้น ั้แ่ที่เหลียงเซียวมาอยู่ที่นี่ มันเป็โอกาสดีที่จะสามารถสังหารเขาได้
ฮ่า!...
เจียงเฉินราวกับเหยี่ยวและบินอยู่เหนือเหลียงเซียว เขาอ้าปากและปล่อยคลื่นเสียงออกมา ชั้นของคลื่นเสียงอันทรงพลังมันกวาดไปยังเหลียงเซียวและมันสะท้อนออกมาเป็ระลอก
คลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์เป็ความสามารถดั้งเดิมของเหยี่ยวปีกโลหิต เจียงเฉินได้ดูดซับสายเืของมัน ความสามารถดั้งเดิมนี้จะเติบโตแข็งแกร่งขึ้นตามระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉิน นอกจากนี้พลังคลื่นเสียงนั้นป้องกันได้ยากที่สุด
ท่าทีของเหลียงเซียวเปลี่ยนไปอย่างมาก ตอนนี้เขาต้องแบ่งสมาธิในการต้านพิษร้ายแรงที่อยู่ในร่างกาย ทำให้ยากต่อการป้องการจู่โจมของคลื่นเสียงเหยี่ยวเก้า์
เช้ง!
เหลียงเซียวสะบัดมือของมัน จากนั้นดาบสีทองสว่างได้ปรากฎออกมาทันที พลังปราณดาบทรงพลังอย่างมาก มีกลิ่นอายอันน่าเกรงขาม ทำให้ผู้คนยากที่จะต้านทานได้
"ยุทธภัณฑ์ระดับสูง"
ท่าทางของอี้จื่อฮันที่ยืนดูการต่อสู้ห่างๆเปลี่ยนไป เขาตกตะลึงในความจริงที่เหลียงเซียวมียุทธภัณฑ์ระดับสูง เพราะว่ามีแต่ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไปเท่านั้นถึงจะมียุทธภัณฑ์ระดับสูง
แท้จริงแล้วเหลียงเซียวเป็อัจฉริยะอันดับหนึ่งของนิกายเทียนเจี้ยน เขานั้นโชคดีได้รับยุทธภัณฑ์ระดับสูงจากการผจญภัย แต่อี้จื่อฮันไม่ได้กังวลมากมาย เขาเคยเห็นขวานของเจียงเฉินมาแล้ว มันก็เป็ยุทธภัณฑ์ระดับสูงเช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นในใจของอี้จื่อฮันตกตะลึงมาก
เขาไม่เคยคิดว่าการต่อสู้ระหว่างเจียงเฉินและเหลียงเซียวจะมาถึงจุดนี้ แม้ว่าพลังยุทธและระดับการบ่มเพาะของเจียงเฉินต่ำกว่าเหลียงเซียว แต่เจียงเฉินมีทักษะยุทธมากมายยากจินตนาการ และด้วยทักษะเหล่านี้ทำให้เขาเป็ฝ่ายได้เปรียบ และจะเป็ฝ่ายสังหารเหลียงเซียวแทน
หากว่าวันนี้เจียงเฉินสังหารเหลียงเซียวได้จริงล่ะก็ มันจะเกิดเป็ข่าวดังทีเดียว
"ปราการภูผา์!"
เหลียงเซียวะโออกมาเสียงดังขณะที่เขาปลดปล่อยปราการภูผา์ออกมา ดาบยาวในมือของเขาได้สร้างม่านพลังสีทองออกมาป้องกันการโจมตีของเจียงเฉิน ในขณะเดียวกัน เหลียงไม่คิดจะสู้กับเจียงเฉินต่อและบินหนีอย่างรวดเร็ว
เหลียงเซียวหลบหนีจากการต่อสู้ หากว่าข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป ชื่อเสียงของมันจะดิ่งลงเหวในทันที มันไม่อาจที่จะพบหน้าผู้คนด้วยความภาคภูมิใจได้อีก แต่เหลียงเซียวนั้นหลบหนีไปจริงๆงั้นหรือ สภาพของเขาในตอนนี้เข้าขั้นเลวร้าย หากว่าเขาไม่หนีตอนนี้ เขาอาจถูกสังหารจริงๆ เขาจะต้องหาทางที่จะขับพิษในร่างก่อนที่พิษจะลามไปสู่หัวใจ
"คิดจะหนีรึ? อย่าได้ฝัน!"
เจียงเฉินะโออกมา บนหลังของเขาปรากฎปีกโลหิตคู่หนึ่ง ในตอนนี้ เขาได้ถึงขั้นขอบเขตแก่นแท้์ การประสานของปีกโลหิตและเคลื่อนย้ายมิตินั้นทำให้ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้นเป็เท่าตัว
ฟ้าว....
ในพริบตา เจียงเฉินได้ไล่ตามเหลียงเซียวที่หนีไปได้ทัน ขวานได้ปรากฎขึ้นที่มือของเจียงเฉิน เจียงเฉินดุร้ายดั่งั ขวานได้ปรากฎอักขระลึกลับออกมา
หากว่าเหลียงเซียวอยู่ในสภาพที่พร้อมที่สุดแล้ว มันจะไม่หวาดกลัวต่อการจู่โจมของเจียงเฉิน แม้ว่าเขาไม่้าที่จะกลับไปต่อสู้อีก การหลบเลี่ยงการโจมตีนั้นเป็เื่ง่าย แต่น่าเสียดาย เหลียงเซียวติดกับดักของเจียงเฉิน ด้วยพิษที่กำลังไหลเวียนอยู่ภายในร่างกายอย่างอิสระ ทำให้พลังยุทธของเขาถดถอยลงอย่างมาก และไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจียงเฉินอีก
"ปราการภูผา์!!"
เหลียงเซียวไม่มีทางเลือก เขาทำได้เพียงใช้ปราการภูผา์อีกครั้ง เพื่อป้องกันการโจมตีของเจียงเฉิน
เปรี้ยง!
ดาบและขวานได้ปะทะกัน การปะทะกันของยุทธภัณฑ์ชั้นสูงทั้งสองทำให้เกิดประกายไฟเป็จำนวนมาก ประกายไฟทำให้อากาศเกิดการลุกไหม้ทำให้เกิดเป็ทะเลเพลิงล้อมรอบพวกเขา ร่างของเหลียงเซียวลอยไปเหมือนว่าวที่สายป่านขาดจากแรงปะทะที่รุนแรง และกระอักเืออกมาคำโต
รู้สึกได้ว่าตนเองตกอยู่ในสภาพที่เลวร้ายยิ่งกว่าก่อน เหลียงเซียวได้กระอักเืออกมาอีกคำหนึ่ง การกระอักเืคำหนึ่งครั้งนี้เกิดขึ้นจากความโกรธเกรี้ยวของมัน ตอนนี้เหลียงเซียวรู้สึกหดหู่อย่างมาก เขามาที่นี่เพื่อมาสังหารเจียงเฉิน แต่มันไม่เคยคาดว่ามันจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ โอกาสที่มันจะรอดพ้นจากความตายแทบไม่มี
"เหลียงเซียว ตาย!"
เมื่อเจียงเฉินไม่คิดปล่อยไป เขาได้ยกขวานในมือขึ้น และในทันใดเขาอยู่ตรงหน้าของเหลียงเซียว พลังปราณของขวานอัสนีได้แปรเปลี่ยนเป็พลังสายฟ้า และถึงหัวของเหลียงเซียวในพริบตา
ย้าก!....
เหลียงเซียวคำรามอย่างกราดเกรี้ยว ในตอนนี้เขาโกรธจริงๆแล้ว เขาโคจรพลังทั้งหมดที่มันสามารถใช้ได้ถ่ายเข้าไปยังดาบ และยกดาบขึ้นหวังที่จะป้องกันการโจมตีของเจียงเฉินได้
เปรี้ยง!
เหลียงเซียวปลิวกระเด็นไปอีกครั้ง
ฮ่าฮ่า..........
เปรี้ยง...เปรี้ยง...เปรี้ยง...
เจียงเฉินหัวเราะออกมาอย่างป่าเถื่อน จากนั้นเขาได้ฟาดฟันขวานใส่เหลียงเซียวอย่างต่อเนื่อง เหลียงเซียวกระเด็นไปนับร้อยลี้จากการจู่โจม และกระแสได้ตกไปอยู่ที่เจียงเฉินโดยสมบูรณ์ ในที่สุดเหลียงเซียวก็ไม่สามารถที่จะป้องกันตัวเองจากการโจมตีอย่างบ้าคลั่งเจียงเฉินได้อีก เือาบทั่วทั้งร่าง และเขาหายใจหอบ พิษได้ลามไปยังหัวใจของเขาแล้ว และเหลียงเซียวกลายเป็ศรที่บินไปจนสุดทาง
ฝุ่บ!
เจียงเฉินได้กระโจนมาอยู่ตรงหน้าเหลียงเซียว เขานำขวานไปจ่อคอหอยของเหลียงเซียว ขวานอันแหลมคมในพริบตาได้ส่องสว่าง และตราบที่เจียงเฉินออกแรง มันจะตัดคอของเหลียงเซียวทันที
อี้จื่อฮันที่สังเกตการณ์อยู่ด้านหลังตกตะลึงอย่างมาก มันเหมือนกับว่าตอนนี้เขากำลังยืนอยู่ท่ามกลางพายุสายฟ้า ในใจของเขาเจียงเฉินได้อยู่ในตำแหน่งที่ไม่มีใครเทียบได้
อี้จื่อฮันรู้ดีว่าเหลียงเซียวจบสิ้นแล้ว อัจฉริยะผู้โด่งดังแห่งแคว้นฉีได้พบกับความตายในวันนี้ ด้วยนิสัยของเจียงเฉิน เขาไม่มีทางเปิดโอกาสให้เหลียงเซียวรอดไปได้
จากการต่อสู้เมื่อครู่ อี้จื่อฮันได้เห็นถึงความสามารถแท้จริงของเจียงเฉิน เขาเป็คนที่รอบคอบและมีประสบการณ์ต่อสู้อย่างมากมาย การต่อสู้ทั้งหมดดูเหมือนว่าทุกอย่างล้วนอยู่ในแผนการณ์ของเจียงเฉินทั้งสิ้น
ประสบการณ์ต่อสู้มากมาย ไม่น่าที่จะเป็ของเด็กหนุ่มที่มีอายุไม่ถึงสิบหกปีด้วยซ่ำ ประสบการณ์ต่อสู้เช่นนี้ได้มาจากการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน
ระดับการบ่มเพาะและพลังยุทธของเจียงเฉินด้อยกว่าเหลียงเซียวอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาสามารถพลิกจากพ่ายแพ้เป็ได้รับชัยชนะ กดดันจนเหลียงเซียวจนมุม การต่อสู้เช่นนี้ หากอี้จื่อฮันไม่ได้เห็นด้วยตาตนเอง ต่อให้สังหารเขาก็ไม่มีวันเชื่อ
พรวด!
เหลียงเซียวที่จนมุมได้กระอักเืออกมาอีกคำ พิษได้ซึมเข้าสู่อวัยวะภายในของเขาทั้งหมดแล้ว แม้ว่าเจียงเฉินจะไม่สังหารเขาตอนนี้ ก็ไม่มีทางที่มันจะอยู่ต่อได้ยาวอีก
"เหลียงเซียว ข้าจักสังหารเ้าเดี๋ยวนี้ เ้าคิดจะปฏิเสธหรือยอมรับมัน?"
น้ำเสียงของเจียงเฉินไร้อารมณ์ คมขวานของเขาได้เฉือนโดนคอ ทำให้มีเืไหลออกมา
"ฮ่าฮ่า ไม่คิดเลยว่าข้าเหลียงเซียวผู้มีชื่อเสียงเกรียงไกรมาทั้งชีวิต ในที่สุดจะต้องมาจบสิ้นด้วยน้ำมือเจียงเฉิน แม้ว่ามันเป็เพราะความผิดพลาดจากการประเมินคู่ต่อสู้ของข้าต่ำไป ข้ายอมรับ มาสิ ฆ่าข้าซะ!"
เสียงหัวเราะของเหลียงเซียวเต็มไปด้วยความขมขื่นและรับไม่ได้ แต่การต่อสู้วันนี้ตัวเขาได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของเจียงเฉินและจะปฏิเสธก็ไม่ได้ นี่เป็การต่อสู้เพื่อ่ชิงชีวิต ไม่ข้าตายเ้าก็ม้วย
หากว่ามันกลายเป็เจียงเฉินได้พ่ายแพ้ต่อเหลียงเซียว เขาจะถูกสังหารทิ้งอย่างไม่ต้องสงสัย
"ประเสริฐ! เหลียงเซียว จากคำพูดเ้าถือว่าเ้ายังเป็บุรุษอยู่ ข้าจะมอบความตายที่ไม่เ็ปให้"
เจียงเฉินผงกหัวยอมรับ ในวินาทีคับขันระหว่างความเป็และความตาย เหลียงเซียวไม่ได้คุกเข่าขอความเมตตา แท้จริงแล้ว เขาได้พิสูจน์ตนเองแล้วว่าเป็ผู้แข็งแกร่ง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเจียงเฉินก็จะสังหารเขา
ฉับ!
คมขวานอันคมกริบได้ฟันผ่านคอของเหลียงเซียว เืพุ่งดั่งน้ำพุ ภายใต้แสงสะท้อนจากแสงแดด ทำให้ฉากนี้ดูโเี้
อี้จื่อฮันที่ยืนไม่ไกลจากเขาอ้าปากค้างเนื่องจากการตกตะลึงอย่างมาก เหลียงเซียวตกตายแล้ว เขาถูกเจียงเฉินสังหาร หากข่าวนี้แพร่ออกไปเมื่อใด มันจะเป็ข่าวะเืทั้งแคว้นฉีเป็แน่
หลังจากการต่อสู้ในวันนี้ สถานะของเจียงเฉินในหมู่รุ่นเยาว์ได้เป็ที่ยืนยันแล้วว่า เขากลายเป็อัจริยะระดับสูงสุดเฉกเช่นเดียวกับกวนอี้หยุน การต่อสู้ในอีกหนึ่งปีข้างหน้ากับหนานเป่ยเฉา ผู้ใดจะยืนอยู่เป็คนสุดท้าย มันยากที่จะบอก
นี่เป็วิถีทางที่เจียงเฉินใช้ปฏิบัติต่อศัตรูของเขา เขาไม่เคยแสดงความเมตตาต่อศัตรู หลังจากสังหารเหลียงเซียวแล้วเขาก็เก็บแหวนมิติของเหลียงเซียว ในฐานะอัจฉริยะอันดับหนึ่งแห่งนิกายเทียนเจี้ยน แน่นอนว่าเหลียงเซียวจะต้องมีทรัพย์สมบัติจำนวนมากเป็แน่ เจียงเฉิน้าเม็ดยามนุษย์หยวนและเม็ดยาปฐีหยวนซึ่งเหนือ ซึ่งมากเกินกว่าคนทั่วไปจะเทียบ เขาจะต้องเสริมพลังให้รากฐานของเขา
