ยิ่งวันเวลาผ่านไปนานวันมากเท่าไรตัวของคุณเหลียงเองก็ยิ่งมีความสนิทสนมกับลี่ถังมากยิ่งขึ้น หากจะพูดว่านี่คือสหายคนแรกของตนก็นับว่าจะไม่ผิดนัก ถึงแม้ว่าตัวของเขาจะเกิดและโตภายในตระกูลแม่ทัพแต่ก็ในฐานะทาสเท่านั้นยากที่จะหาคนจริงใจ แต่ตัวของเขาในยามนี้นั้นราวกับว่าพึงััรับรู้กับคำว่ามิตรภาพเป็ครั้งแรกคนทั้งสองต่างมีความรู้สึกห่วงใยซึ่งกันและกันแต่ไม่แน่ว่าภายใต้ความรู้สึกนั้นมันอาจจะเป็คนละความหมาย
สำหรับทหารใหม่แล้วในการฝึกฝนในแต่ล่ะวันนั้นนับว่ามีความโหดหินไม่น้อยร่างกายของทุกคนนั้นเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าอย่างถึงที่สุดแต่นี่ก็เพื่อจะเป็การเตรียมตัวต่อในการเผชิญในศึกาจริง เพราะภายในานั้นแทบที่จะไม่มีเวลาให้หยุดพักเลยยิ่งมีร่างกายที่มีความแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งที่จะเพิ่มโอกาสในการรอดชีวิตได้มากเท่านั้น ภายในกลุ่มคนหน้าใหม่ที่เข้าร่วมกับกองทัพนั้นคุณเหลียงถือว่าเป็บุคคลที่มีความสามารถโดดเด่นเป็อย่างมากพละกำลังของเขานั้นมากมายมหาศาลทำให้ผู้ที่อยู่ใกล้ชิดด้วยบังเกิดความรู้สึกอุ่นใจไม่น้อย ภายในหน่วยของกองทัพนั้นมีผู้คนมากมายที่้าจะมาตีสนิทกับคุณเหลี่ยง แน่นอนว่าตัวของเขาเองก็ตอบรับด้วยความยินดีเพราะตัวของเขานั้นไม่รู้สึกถึงคำว่ามิตรภาพมาก่อน
“เห้อ…วันเวลาผ่านไปไวจริงๆ พรุ้งนี้แล้วซินะที่พวกเราจะต้องเข้าร่วมศึกาเป็ครั้งแรก” ลี่ถังกล่าวออกมาพร้อมกับจ้องมองท้องฟ้ายามค่ำคืน นึกไม่ถึงเลยว่าั้แ่มาอยู่ที่นี่ก็กินเวลาไปมากกว่าหนึ่งเดือนแล้วและตลอดหลายวันที่ผ่านมาพวกเขาล้วนแล้วแต่ได้รับการฝึกฝนกันอย่างเข้มงวดและวันนี้ก็เป็วันสุดท้ายแล้วที่ฝึกฝน แต่ภายในวันพรุ้งนี้นั้นจะเป็วันแรกที่พวกตนจะต้องเข้าไปสู่ภายในสมรภูมิาจึงทำให้พวกเขาทั้งเกิดความตื่นเต้นและความหวาดกลัวไม่น้อย
“นั่นสิ ตลอดหลายวันที่ผ่านมาวันเวลาผ่านไปรวดเร็วจริงๆ ส่วนหนึ่งก็เป็เพราะเ้าล่ะนะ” คุณเหลียงกล่าวออกมาแต่ล่ะวันถึงแม้ว่าจะเหนื่อยบ้างท้อบ้างแต่ก็เป็เพราะมีสหายคนนี้อยู่ข้างกาย
“พวกเรามีความรู้สึกเหมือนกันจริงๆสินะคุณเหลียง” ลี่ถัง กล่าวออกมาพร้อมทั้งสบสายตาคุณเหลียงจะเห็นได้ว่าแววตาของเขาในยามนี้นั้นสั่นสะท้านเล็กน้อย
“ใช่ข้าก็คิดเหมือนเ้านั่นแหละ การที่มีสหายรักเช่นเ้าอยู่เคียงข้าง” คุณเหลียงกล่าวออกมาพร้อมทั้งจ้องมองสหายรักของตน
หมับบบ ลี่ถัง ประกบปากเข้าไปที่คุณเหลียงในทันทีจะเห็นได้ว่าสายตาของเขาในยามนี้นั้นเคลิบเคลิ้มเป็อย่างมาก ส่วนทางด้านของคุณเหลียงตัวของเขาเบิกตากว้างด้วยความตื่นใ เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะถูกจูโจมเช่นนี้และไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะต้องมาััรสชาติลิ้นของชายชาตรีด้วยกันเอง
พรึบบบบ
“นี่เ้าทำอะไรของเ้ากัน ลี่ถังพวกเราเป็สหายกันนะ และพวกเราก็เป็ชายชาตรีด้วยกันทั้งคู่” คุณเหลียงผลักร่างของสหายรักซะจนตัวกระเด็นไปไกลพร้อมทั้งกล่าวออกมาด้วยความตื่นใ
“ข้าชอบเ้านะคุณเหลียง ข้าทนเก็บความรู้สึกนี้ไม่ไหวแล้วเ้าไม่เห็นเหรอว่าพวกเรานั้นเข้ากันได้ดีสักเพียงไหน” ลี่ถังกล่าวความในใจของตนออกมา ตัวของเขาในยามนี้นั้นเหมือนถูกผีร้ายเข้าสิงเขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าจะบังเกิดความรู้สึกดีๆให้กับผู้ชายด้วยกันเอง แต่คุณเหลียงนั้นคือข้อยกเว้นราวกับว่าตัวของเขานั้นคือคนที่เขาหามานาน
“เ้าจะบ้าไปแล้วอย่างงั้นเหรอ พวกเราเป็สหายกันนะ และอีกอย่างเมียของเ้าก็กำลังตั้งครรภ์อยู่” คุณเหลียงกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกที่แสดงถึงความสับสนเป็อย่างมากเขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนเลยว่าจะต้องมาพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้
“ใช่ตัวของข้าในยามนี้นั้นเป็บ้าไปแล้วหลังจากที่เ้าเข้ามาเป็ส่วนหนึ่งในชีวิตข้า แต่เ้าวางใจเถอะเมื่อข้ากลับไปบ้านข้าจะเป็ฝ่ายบอกเลิกนางในทันทีพวกเราทั้งสองจะได้ใช้ชีวิตด้วยกันอย่างมีความสุข” ลี่ถังกล่าวออกมาด้วยคำพูดที่เต็มไปด้วยความเพ้อฝันมากมายมันถึงขนาดที่จะเลิกกับเมียที่กำลังตั้งท้องของมันเพื่อที่จะครบหากับคุณเหลียง
“อย่าข้ามา เ้าอยู่ตรงนั้นแหละ” คุณเหลียงกล่าวออกมาด้วยความรู้สึกสับสนเป็อย่างมาก ลี่ถังสหายสุดที่รักของเขาเพียงหนึ่งเดียวกลับกลายเป็เช่นนี้ไปได้อย่างไรตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาที่ตัวของมันมาตีสนิดกับเขาเป็เพราะตัวของมันอยากที่จะกลืนกินเขาอย่างงั้นเหรอ
“ทำตามเสียงหัวใจของตัวเองเถอะคุณเหลียงพวกเราต่างก็มีความรู้สึกดีๆให้กันและกัน” ลี่ถังกล่าวออกมาเพื่อที่จะโน้มน้าวจิตใจของคุณเหลียง เพราะั้แ่ตัวของมันเกิดมาในชีวิตมันไม่เคยเกิดความรู้สึกเช่นนี้ให้กับผู้ใดมาก่อน
“พวกเราควรที่จะอยู่ห่างกันสักพัก แล้วเ้าก็ควรที่จะคิดทบทวนตัวเองให้ดี” คุณเหลียงกล่าวเสียงเข้มพร้อมทั้งเดินจากไปในทันที
เช้าวันต่อมา วันนี้นั้นเป็วันแรกที่ทหารหน้าใหม่ทุกคนต้องเข้าร่วมาคนทุกคนที่อยู่ภายในสถานที่แห่งนี้นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายบ้างก็รู้สึกหวาดกลัวบ้างก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างถึงที่สุดที่จะได้เข้าร่วมสมรภูมิเป็ครั้งแรก
วันแรกของานั้นเต็มไปด้วยความดุเดือดเป็อย่างมากมีทหารหน้าใหม่ที่ต้องจบชีวิตลงไปเป็จำนวนหลายร้อยคนเพราะตัวของพวกมันนั้นหวาดกลัวจนเสียสติจนไม่สามารถที่จะป้องกันร่างของตนเองได้สุดท้ายแล้วชีวิตของพวกมันจะต้องมีจุดจบลงอย่างน่าสมเพช ทางด้านตัวของคุณเหลียงเองก็รู้สึกแย่เช่นกันภายในวันนี้ที่ได้พบเห็นผู้คนตกตายไปต่อหน้าเืเนื้อสีแดงฉานอาบย้อมเต็มไปหมดทั่วทั้งผืนแผ่นดิน ภายในสถานที่แห่งนี้นั้นต่อให้เป็ฝ่ายที่ไม่อยากฆ่าก็จะถูกฝ่ายตรงข้ามเอาชีวิตเสียเอง และในวันเดียวกันนี้เองคุณเหลียงก็สังหารชีวิตของศัตรูเป็จำนวนนับสิบถึงแม้ว่าภายในจิตใจส่วนลึกของเขานั้นจะหวาดกลัวแต่ตัวของเขานั้นจะต้องจับดาบสู้ถ้าไม่อยากที่จะทิ้งชีวิตของตนภายในสถานที่แห่งนี้
อ๊วกกกก อ๊ากกก ถึงแม้ว่าภายในวันนี้นั้นาจะสิ้นสุดไปแล้วแต่ก็มีบรรดาทหารหน้าใหม่เป็จำนวนไม่น้อยที่ถึงกับอ้วกแตกออกมาที่ได้พบเห็นเศษเืเศษเนื้อเป็ครั้งแรกไม่ว่าใครก็ต้องรู้สึกผะอืดผะอมด้วยกันทั้งนั้นทางด้านตัวของคุณเหลียงเองก็บังเกิดความรู้สึกนี้เช่นกันแต่ก็ถือว่าโชคยังดีที่ตัวของเขานั้นไม่สำรอกอาหารออกมา เมื่อกลับมาถึงฐานทัพคุณเหลียงเองก็พยายามที่จะมองหาลี่ถัง ว่าตัวของมันนั้นยังอยู่ดีมีสุขหรือไม่เมื่อพบเจอตัวเขายังมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัยตัวของเขานั้นก็รู้สึกเบาใจแต่ถึงจะเป็อย่างงั้นตัวของเขาก็ไม่ได้กล่าวทักทายคำพูดใดออกมา
จนกระทั่งวันเวลาผ่านไปอีกหนึ่งอาทิตย์ ตัวของคุณเหลียงเองก็ได้ข่าวมาว่าตัวของลี่ถังนั้นกำลังครบหากับทหารหนุ่มผู้หนึ่งที่มีหน้าตาหล่อเหลาไม่เลว ความสัมพันธ์สวาทของพวกมันนั้นเป็ที่เื่ลือไปทั้งค่าย และก็มีข่าวเช่นนี้มาให้ยินอยู่บ่อยครั้งนักที่ทหารภายในกองทัพนั้นต่างก็หันมากินกันเอง ราวกับว่าตัวของพวกเขาพึ่งค้นพบตัวตนที่แท้จริงภายในสถานที่แห่งนี้และยิ่งวันเวลาผ่านไปตัวของคุณเหลียงเองก็ไม่ได้ให้ความสนใจต่อสหายรักของตนผู้นี้อีก เพราะต่างคนต่างก็มีเป้าหมายเป็ของตนเองเขาจะต้องเอาชีวิตรอดไปจากสมรภูมิาแห่งนี้ให้ได้เพื่อความฝันเพื่ออนาคต
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้