ล่องเรือ

กับลุงชาวเล

ผู้​เขียน

ข้าวหลาม

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​

หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ

เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เ๽้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

นิยายเ๹ื่๪๫นี้เป็๞เพียงเ๹ื่๪๫ที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเ๱ื่๵๹จริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเ๹ื่๪๫ ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

ล่องเรือ

กับลุงชาวเล

ตอนที่ 1

    อำเภอคลองวาฬ จังหวัดประจวบคีรีขันธ์

    ‘คินน์’ ชายหนุ่มหน้าใสวัยสิบเก้าปีที่เพิ่งลงรถมอเตอร์ไซค์จ้างมาจากท่ารถตู้ในตลาดเล็กๆ กำลังเดินลัดเลาะเลียบชายหาด ตรงไปยังหมู่บ้านชาวประมงซึ่งแลเห็นอยู่ไม่ไกล

    ระหว่างทางที่เดินเข้ามา…

    มีเรือประมงจอดเรียงรายไปตลอดสองข้างถนนคอนกรีตแคบๆ ทอดยาวเข้าไปกลางเวิ้งน้ำสีครามโอบล้อมหมู่บ้านชาวประมง

    คินน์ทอดสายตามองหาเป้าหมาย…

    คือบ้านพักแบบโฮมสเตย์ของลุงชาวประมงสุดหล่อล่ำคนหนึ่ง ตามที่ได้ค้นหาข้อมูลมาจากโซเชี่ยลจนเจอโฮมสเตย์ที่ถูกใจแห่งนี้

    “ป้าครับ… รู้จักบ้านของลุงแดงไหมครับ”

    คินน์ร้องถามหญิงวัยกลางคนร่างอวบ ผิวคล้ำอย่างคนที่อยู่กับทะเลมาทั้งชีวิต

    หล่อนสวมเสื้อคอกระเช้าสีครามเก่าซีด กำลังก้มๆ เงยๆ เก็บปลาหมึก วางเรียงรายอยู่เต็มตะแกรงสูงระดับเอว ตั้งอยู่ข้างทาง ท่ามกลางสายลมและกลิ่นปลาหมึกปลาเค็มโชยเคล้ากลิ่นอายทะเลลอยมากระทบปลายจมูก

    “แดง… แดงไหนของเอ็งวะไอ้หนุ่ม… ”

    คนถูกถามชะงักไปชั่วขณะ…

    เหลียวหลังกลับมามองหนุ่มแปลกหน้าที่ร้องถามเสียงดังอยู่ทางด้านหลัง

    “ลุงแดงที่บ้านแกเป็๞โฮมสเตย์ครับ… แล้วเขารับจ้างพานักท่องเที่ยวออกเรือตกหมึก”

    คินน์บอกรายละเอียดตามที่ได้รู้มา…

    เรียกว่าแทบจะตามติดชีวิตของลุงแดงเลยก็ว่าได้ คินน์มากดไลค์ในเพจเฟสบุ๊คของลุงแดงมานานจนอยากได้เจอตัวจริงเป็๞ๆ

    “อ๋อ… ตา ‘แดงใหญ่’ น่ะเอง”

    หล่อนว่า…

    เข้าใจแล้วว่าคนที่ชายหนุ่มกำลังตามหานั้นคือใคร

    “ครับ… รู้จักใช่ไหมครับ… แล้วทำไมต้องเรียกตาแดงใหญ่ล่ะครับ… ”

    คินน์นึกสงสัย

    “ก็ตัวแกใหญ่ยังกับหมี… ”

        คำพูดของหล่อนบ่งบอกถึงรูปพรรณสัณฐานของลุงแดงได้อย่างชัดเจน ผู้ชายคนนี้ตัวใหญ่ ขนเยอะเหมือนมี หน้าตามีหนวดเคราคมคร้าม

        “ถ้าตัวใหญ่ๆ ก็ใช่แล้วครับ… ”

        คินน์คิดว่าไม่ผิดคนแน่ๆ…

        ตอนหาข้อมูลที่พักเป็๞เพราะสะดุดตากับภาพของลุงแดงที่มีรูปร่างกำยำล่ำสันแบบที่เรียกว่าหุ่นหมีขยี้อารมณ์

        คินน์ยอมรับอย่างไม่อาย…

    ว่าแพ้ทางผู้ชายหุ่นหมี เห็นทีไรใจระทวยทุกที แล้วตอนที่กำลังเลื่อนเฟสเพื่อหาที่พักโฮมสเตย์อยู่นั้น ก็บังเอิญเห็นประกาศของลุงแดงผ่านตาพอดี แกประกาศว่าเปิดบ้านเป็๞โฮมสเตย์

    แต่เป็๲บ้านหลังเล็กชั้นเดียว ตั้งอยู่ในชุมชนชาวประมงคลองวาฬ รับลูกค้าได้แค่คนเดียวเท่านั้นเพราะอยากให้บริการแบบวีไอพี

    คินน์สะดุด๻ั้๫แ๻่การใช้ข้อความว่า ‘ให้บริการแบบ VIP’ ที่ฟังดูแล้วทำไมรู้สึกตื่นเต้นในอารมณ์ขึ้นมาอย่างประหลาด จึงตัดสินใจสอบถามรายละเอียด

    และลุงแดงก็ตอบข้อความในอินบ็อกซ์ ได้ความว่าแกคิดราคาที่พักสองพันบาทต่อหนึ่งคืน ฟังดูตอนแรกอาจจะคิดว่าแพง

    แต่ถ้านับรวมกิจกรรมพาตกหมึกตอนกลางคืนและอาหารฟรีสามมื้อก็ไม่แพงเลยสักนิดสำหรับคุณหนูลูกเศรษฐีอย่างคินน์ที่มีรสนิยมแปลก คือไม่ชอบความหรูหรา ทั้งที่จะเข้าพักในรีสอร์ตแพงๆ ก็ได้

    แต่คินน์กลับชอบเข้าพักในโฮมสเตย์แบบบ้านๆ ง่ายๆ สไตล์ติดดินที่ตัวเองชอบ

    “โน่นไง… บ้านหลังคาสีฟ้าหลังท้ายสุดโน่น… หน้าบ้านมีต้นหูกวางใหญ่”

    ป้าคนที่กำลังเก็บปลาหมึกชี้นิ้วบอกจุดหมาย น้ำเสียงมีความเหน่อของคนพื้นถิ่น

    “ครับ… ขอบคุณครับป้า”

    คินน์ดีใจ เห็นบ้านหลังคาสีฟ้าตามที่หล่อนบอก จากนั้นก็ก้าวเดินต่อไปอย่างไม่รีบร้อน

    ในระหว่างทางก็ไม่ลืมคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมาบันทึกภาพสองข้างทาง เก็บบรรยากาศของเรือประมงและวิถีชีวิตริมทะเลไปด้วย

    ครู่ต่อมา…