พวกเขาได้เห็นพระชายารูปร่างอ้อนแอ้นอรชรสวมใส่เสื้อคลุมสีแดงทอลายก้อนเมฆตัวใหญ่หลวมโครกกิริยามารยาทชดช้อยงดงามดั่งสายน้ำไหล แลเมฆาลอยละล่อง ไร้ซึ่งอากัปกิริยาหยาบคาย
ไม่มีทางเลยที่จะแสดงท่วงท่าเช่นนี้ออกมาได้หากมิได้รับการสั่งสอนมานานหลายปี
คิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าเด็กโง่เขลาเบาปัญญาแห่งสกุลหลินจะได้รับการสั่งสอนที่ดีเช่นนี้
“เด็กดี เงยหน้าให้เปิ่นกงดูหน่อยเถิด”
ฮองเฮาเหนียงเหนียงหลุบตาต่ำ ั์ตาแฝงไว้ซึ่งความเ็า
พระนางเป็ผู้เลือกหลินเมิ้งหยาเองกับมือ
นางเป็ผู้มีวาจาเพ้อเจ้อ โง่เขลาเบาปัญญาไม่มีทางเลยที่พระนางจะดูคนผิด
ขอเพียงหลินเมิ้งหยาแสดงท่าทางน่าขายหน้าเ่าั้ออกมาพระสนมเต๋อเฟยก็จะกลายเป็ตัวตลกประจำวังหลวงไปชั่วกัปชั่วกัลป์
“เพคะ”
หลินเมิ้งหยาเหงยหน้าขึ้นช้าๆ นางกลั้นหายใจแล้วหลับตาลงก่อนจะแสดงกิริยาอ่อนช้อยงดงามที่ถูกต้องเหมาะสมออกมา
ทุกคนได้ยลโฉมใบหน้าเรียวเล็กดั่งดอกฝูหรงซึ่งกำลังเผยความงดงามทรงเสน่ห์เกินกว่าใครในปฐี
“อึก...” ทุกคนอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย คุณหนูใหญ่แห่งสกุลหลินผู้นี้มิได้มีรูปร่างหน้าตาดั่งที่ใครเขาร่ำลือกันเลยแม้แต่น้อย
คราวนี้เกรงว่าคนที่กำลังตกที่นั่งลำบากจะกลายเป็ฮองเฮาเสียแล้ว!
หลินเมิ้งหยาััได้ถึงปฏิกิริยาของผู้คนซึ่งอยู่บริเวณรอบๆนางเงยหน้าขึ้นแล้วกวาดสายตามองสำรวจไปทั่วทั้งสี่ทิศอย่างรวดเร็ว
ตำแหน่งทางด้านหน้ามีหญิงวัยกลางคนรูปร่างหน้าตางามสง่านั่งเหยียดกายตรงอยู่ทาง้าแม้หลินเมิ้งหยาจะไม่รู้จักมักคุ้นกับฝ่ายตรงข้ามแต่นางรู้ดีว่ามิใช่ทุกคนที่จะสามารถสวมใส่เสื้อผ้าสีเหลืองอร่ามดั่งทองเช่นนั้นได้
ดูเหมือนว่าหญิงวัยกลางคนท่านนี้จะเป็ฮองเฮาที่เคยได้ยินมาสินะ
และยังเป็...หนึ่งในผู้อยู่เื้ัที่จับนางใส่เกี้ยวเกรงว่าแม้แต่เื่พุทราอาบยาพิษ พระนางเองก็คงจะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน
สามารถทำให้พวกนางต้องยอมรับชะตาที่ขมขื่นได้
ดี...ดีมาก!
“เมิ้งหยาเติบโตมากขนาดนี้แล้วหรือเมื่อหลายปีก่อนตอนที่เปิ่นกงเจอเ้า เ้ายังเป็ตุ๊กตาตัวน้อยที่เพิ่งจะหัดเดินเตาะแตะอยู่เลยแต่วันนี้เ้าได้มอบตัวเข้ามาอยู่ในพระตำหนักของอ๋องอวี้แล้วที่นั่นแตกต่างจากบ้านที่จากมาโดยสิ้นเชิงอีกทั้งเ้ายังต้องอดทนต่ออุปนิสัยและรับใช้อวี้เอ๋อร์ให้ดีที่สุด”
ร่องรอยแห่งความโกรธเกรี้ยวสะท้อนผ่านสายตาคมกริบของฮองเฮา
คิดไม่ถึงเลยว่าหลินเมิ้งหยาจะเป็หญิงสาวเ้าเล่ห์เช่นนี้
แต่ก่อนคนที่พระนางส่งไปสอดแนมที่จวนเจิ้นหนานโฮ่เคยรายงานว่า หลินเมิ้งหยาเป็เพียงหญิงสาวโง่เขลาเบาปัญญาและสติฟั่นเฟือนดังนั้นพระนางจึงนางเลือกมาเป็หมากตัวหนึ่ง
ทว่าตอนนี้...
เกรงว่าหญิงสาวผู้เติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์แบบคนนี้จะกลายมาเป็หมากพลิกเกมเสียมากกว่า
ถ้าเช่นนั้นแผนการทั้งหมดที่พระนางได้วางขึ้นมามิสูญเปล่าไปแล้วหรือ?
แรงอาฆาตคละคลุ้งออกมา สำหรับฮองเฮาแล้วพระนางไม่อาจเก็บผู้หญิงเ้าเล่ห์เช่นนี้เอาไว้ได้
“หม่อมฉันจะปฏิบัติตามพระประสงค์ของฮองเฮาและทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุดเพคะ”
ฮองเฮาที่ได้สดับรับฟังผุดยิ้มขึ้นเล็กน้อย ในสายตาของผู้อื่นฉากตรงหน้าคือการอบรมสั่งสอนด้วยความรักของผู้เป็แม่และความกตัญญูของผู้เป็ลูก
ทว่าทุกคนต่างรู้ดีว่าแท้จริงแล้วฉากหลังมีคลื่นใต้น้ำรุนแรงมากเพียงไหน
“ไปคารวะพระสนมเต๋อเฟยเถิด วาสนาของน้องนางดีจริงเชียวตอนนี้ลูกชายเติบใหญ่แล้ว อีกทั้งยังได้อภิเษกสมรสกับพระชายากิริยาวาจาดีเช่นนี้อีกน้องนางเองก็ควรจะออกจากวังไปเสพความสุขที่พระตำหนักอวี้บ้าง”
คำพูดของฮองเฮาดูผิวเผินเสมือนเป็ห่วงเป็ใยพระสนมเต๋อเฟยทว่าในสายตาของหลงเทียนอวี้ มันกลับเจือไปด้วยการเย้ยหยัน
“นับั้แ่วันที่หม่อมฉันได้เข้ามาถวายการรับใช้ในวังหลวงก็ได้รับความเมตตาจากฮ่องเต้และฮองเฮาเสมอมาจึงมีวาสนาดีเช่นนี้ได้ พอมาถึงวันนี้ฮ่องเต้ทรงประชวรหม่อมฉันไม่กล้าเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัวหาความสุขให้ตนเองเพียงผู้เดียวหม่อมฉัน้าถวายการรับใช้ฮ่องเต้ต่อไปเพคะ”
เป็เสียงที่อ่อนโยนนุ่มนวลมากเหลือเกิน! หลินเมิ้งหยารู้สึกดีกับแม่สามีคนนี้มากแม้จะยังไม่เคยเจอะเจอหน้ากันมาก่อนก็ตาม
ทว่าภายใต้น้ำเสียงอ่อนโยนกลับแฝงไว้ซึ่งความโศกเศร้า
หากอ้างอิงจากหลักพันธุกรรมพระสนมเต๋อเฟยเหนียงเหนียงจะต้องงดงามมากเลยทีเดียว
หลินเมิ้งหยารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆ ย่างเท้าไปยังตำแหน่งที่นั่งถัดจากฮองเฮา
“เอ๋อร์เฉินถวายคำนับหมู่เฟย”