ในเมืองหนึ่งของภาคตะวันตกในกองขยะแห่งหนึ่งเสียงของเด็กชายคนหนึ่งดังขึ้น “พี่ชาย ข้าหิว...” เด็กน้อยอายุเพียง 6 ขวบหันไปบอกพี่ชายของเขาที่อายุเพียง 9 ขวบ
“เ้าหลับไปก่อนนะ เมื่อเ้าตื่นขึ้นมา จะมีอาหารมากมายรอเ้าอยู่เมื่อเ้าตื่นมานะ” พี่ชายพูดพลางกลั้นน้ำตาเอาไว้ เขาไม่อยากให้ผู้เป็น้องต้องรู้ถึงความสิ้นหวังที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่
“แต่ข้าหิว ข้าหิวจนจะตายแล้ว...” เด็กชายคนเล็กพูดพร้อมน้ำตาที่เริ่มคลอเบ้า
“ขอแค่เ้าหลับไปก่อน เมื่อเ้าตื่นขึ้นมามันจะมีอาหารมากมายเลยละ” พี่ชายพูดเสียงสั่น น้ำตาที่กลั้นไว้เริ่มไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้
ในขณะนั้นเอง กลิ่นหอมของอาหารลอยมาตามลม หวังเล็กๆ ในใจของพี่น้องทั้งสองก็ลุกโชนขึ้น พวกเขาหันไปมองยังต้นตอของกลิ่นหอม แล้วก็พบกับชายในชุดดำท่าทางใจดีที่ยืนถือชามโจ๊กร้อนๆ ส่งให้พวกเขา
เด็กชายทั้งสองมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะพูดพร้อมกัน “ขอบคุณขอรับ”
เด็กชายคนเล็กน้ำลายไหลออกมาแต่กลับพูดอย่างน่าทึ่ง “ท่านพี่ ท่านกินก่อนเลย”
พี่ชายส่ายหน้า “ข้าไม่หิว เ้ากินก่อนเถอะ”
“แต่ว่าท่านพี่...”
ทันใดนั้น ชายชุดดำก็พูดขึ้น “หากไม่พอ เ้าสามารถเติมใหม่ได้เรื่อยๆ เลยนะ ท่านจักรพรรดิส่งเสบียงจำนวนมากเพื่อมาแก้ไขวิกฤตความอดอยากที่ภาคตะวันตกเลยละ”
คำพูดนั้นเหมือนกับแสงสว่างแห่งความหวังที่ส่องประกายอยู่ในดวงตาของเด็กชายทั้งสอง พวกเขาหลั่งน้ำตาด้วยความดีใจ “จริงเหรอขอรับ?”
ชายชุดดำยิ้มอ่อนโยน “แน่นอนสิ” เขาลูบหัวเด็กชายทั้งสองด้วยความเอ็นดู “รีบกินตอนที่มันยังร้อนอยู่เถอะ หมดแล้วจะได้ไปเติมใหม่”
เด็กชายทั้งสองยิ้มอย่างมีความสุข ขอบคุณชายชุดดำและเริ่มแบ่งอาหารกันกินอย่างเอร็ดอร่อย น้ำตาที่เคยไหลออกมาด้วยความสิ้นหวัง ตอนนี้กลับเป็น้ำตาแห่งความยินดีและซาบซึ้ง
ทหารม้าัดำไม่ได้หยุดแค่ช่วยเหลือพี่น้องสองคนนี้ แต่พวกเขายังเริ่มเก็บเกี่ยวทรัพยากรทั้งหมดจากเมืองและมอบมันให้กับหน่วยลับเงาทมิฬที่มาแจกจ่ายอาหารให้กับประชาชนที่กำลังอดอยาก และประกาศยกเว้นภาษีให้ประชาชนเป็เวลา 1 ปี อีกทั้งยังประกาศแจกจ่ายอาหารแห้งและสิ่งของจำเป็ให้ประชาชนได้ใช้ในชีวิตประจำวัน
เื่ราวเช่นนี้ไม่ได้เกิดขึ้นแค่ในเมืองเดียว แต่กระจายไปทั่วอีก 23 เมืองในภาคตะวันตก ประชาชนที่เคยสิ้นหวัง ตอนนี้ต่างเต็มไปด้วยความยินดี พวกเขาร้องไห้ด้วยความซาบซึ้งใจในความเมตตาของจักรพรรดิหลี่หวง เสียงของประชาชนดังก้องทั่วทั้งเมือง
“ขอให้ท่านจักรพรรดิหลี่หวงทรงพระเจริญ!”
“ขอให้ท่านจักรพรรดิหลี่หวงทรงพระเจริญ!”
“ขอให้ท่านจักรพรรดิหลี่หวงทรงพระเจริญ!”
เสียงเชียร์นี้กึกก้องไปทั่วภาคตะวันตก พร้อมน้ำตาแห่งความปีติยินดีที่หลั่งไหลออกมาไม่มีหยุดจากผู้คนที่ได้รับความช่วยเหลือ
กลับกันที่ภาคเหนือ ที่นี่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและซากศพของคนมากมายจากการรุกรานของสัตว์ิญญาที่ทวีความรุนแรงมากขึ้นในทุกๆ วัน กองทัพที่เคยมีทหารประจำการถึง 300,000 นาย บัดนี้เหลือเพียง 120,000 นายเท่านั้นและสัตว์ิญญาเ่าั้ไม่เพียงแต่เพิ่มจำนวน แต่ยังมีความแข็งแกร่งมากขึ้นเรื่อย ๆ บางครั้งก็มีสัตว์ิญญาระดับนิพพานปรากฏตัว ทำให้การต่อสู้ยิ่งรุนแรงและเสียเปรียบไปเรื่อย ๆ สำหรับทหารที่ประจำการอยู่ที่นี้
ไป๋เสวี่ย แม่ทัพหญิงผู้นำกองทัพ ยืนอยู่บนกำแพงเมือง นางมองลงไปที่ทหารของนางที่กำลังต่อสู้อย่างกล้าหาญ แต่สถานการณ์ยิ่งแย่ลงเรื่อย ๆ ร่างกายของนางได้รับาเ็สาหัสจากการต่อสู้กับเสือดำสัตว์ิญญาระดับนิพพานขั้นที่ 5 เืที่ไหลจากาแทำให้นางรู้สึกอ่อนแรง แต่นางยังคงมองไปที่ประชาชนภายในเมืองที่ยืนเฝ้ามองอย่างหวังใจ ส่งเสียงเชียร์และให้กำลังใจแก่เหล่าทหาร
ไป๋เสวี่ยยิ้มออกมาด้วยความภาคภูมิใจ นางกำดาบในมือแน่น เตรียมตัวเผชิญหน้ากับศัตรูอีกครั้ง แต่ทันใดนั้น เสือดำตัวเดิมก็พุ่งเข้ามาโจมตีนางด้วยความรวดเร็ว ราวกับเงาที่พุ่งทะยานเข้าหานาง นางพยายามหลบและยกดาบขึ้นป้องกัน แต่นางก็รู้ว่านางไม่สามารถป้องกันการโจมตีนี้ได้อย่างแน่นอน
แต่ก่อนที่กรงเล็บของเสือดำจะัักับคอของนาง ทันใดนั้น ชายร่างสูงใหญ่สวมชุดเกราะสีดำทั้งตัวก็ปรากฏตัวขึ้นและฟาดฟันเสือดำด้วยความรวดเร็ว ง้าวอันคมกริบของเขาผ่าเสือดำเป็สิบสองส่วนพร้อมร่างของสัตว์ิญญาล้มลงกับพื้นตายในทันที ไป๋เสวี่ยมองไปที่ชายผู้นั้นด้วยความใ ใบหน้าของเขาถูกบดบังด้วยหมวกเหล็กสีดำ แต่ร่างกายของเขาแผ่ออร่าที่น่าเกรงขามออกมา
“ที่เหลือ ปล่อยให้เป็หน้าที่ของกองทัพม้าัดำของจักรพรรดิหลี่หวงเอง” ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเด็ดขาด พร้อมข้างหลังชายคนนั้นมีคนอีก 1,000 เดินตามมาพวกเขาใส่ชุดเกราะแบบเดียวกันทั้งหมดและออร่าของพวกเขาเป็ระเบียบเรียบร้อยมาก
ไป๋เสวี่ยมองชายผู้นั้นและกองทัพด้านหลังเขาด้วยความชื่นชม ชายผู้มีพลังแข็งแกร่งและท่าทางที่น่าเกรงขาม เฮยหลงะโลงจากกำแพงเมืองอย่างคล่องแคล่วและกองทัพทหารม้าัดำคนอื่นก็เช่นกัน และทันใดนั้นม้าสีดำตัวใหญ่ที่มีปีกก็มาปรากฏตัวท่ามกลางอากาศราวกับผุดขึ้นจากความว่างเปล่า เฮยหลงขึ้นขี่ม้าอย่างรวดเร็ว พลังของม้าตัวนั้นก็ปล่อยออร่าของัดำออกมา ทำให้ทหารทุกนายที่ต่อสู้อยู่ด้านล่างต่างรู้สึกถึงพลังและความกล้าหาญที่ท่วมท้น
เสียงะโของกองทัพม้าัดำดังก้องไปทั่วสนามรบ พวกเขาขี่ม้าลงมาด้วยความรวดเร็ว ม้าที่พวกเขาขี่ล้วนเป็ม้าพันธุ์พิเศษที่มีสายเืั พุ่งทะยานสังหารสัตว์ิญญาทุกตัวอย่างไร้ความปรานี การโจมตีของกองทัพม้าัดำรุนแรงและรวดเร็ว พวกเขากวาดล้างสัตว์ิญญาที่พยายามรุกรานเมืองอย่างไม่หยุดยั้ง
ไป๋เสวี่ยที่ยังยืนอยู่บนกำแพงมองดูการรบด้วยความตกตะลึงและความหวัง "จักรพรรดิหลี่หวง…" นางพึมพำในใจและยิ้มด้วยความรู้สึกโล่งใจ
การโจมตีของกองทัพม้าัดำยังคงดำเนินต่อไป ทหารประจำเมืองที่เคยหมดหวังต่างมีกำลังใจเพิ่มขึ้น และร่วมต่อสู้ไปพร้อมกับกองทัพทหารม้าัดำ สถานการณ์ที่เคยเสียเปรียบเริ่มเปลี่ยนไป การปรากฏตัวของกองทัพม้าัดำไม่เพียงแต่ช่วยกอบกู้สถานการณ์ แต่ยังสร้างความหวังและกำลังใจให้กับทุกคนในภาคเหนือ
เสียงกองทัพและการเชียร์ของประชาชนดังสนั่นก้องไปทั่วเมือง ประกายไฟแห่งความหวังของผู้คนในภาคเหนือเริ่มถูกจุดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง