“ได้เวลาอาหารเย็นแล้วครับ… เดี๋ยวเรากินข้าวเย็นก่อนไปส่องหมึก… ”

        คำพูดของลุงแดงที่ได้ยิน…

    ทำเอาคินน์รู้สึกฉงนใจ เพราะว่าเมื่อแลไปรอบๆ ก็ไม่เห็นว่าจะมีอาหารวางเอาไว้ตรงไหน

        “งงละสิ… ตามลุงมา… เดี๋ยวจะรู้ว่าอาหารอยู่ไหน… ”

        ลุงแดงมองสีหน้าสงสัยของคินน์แล้วก้าวเดินนำออกมาจากบ้าน คินน์ก้าวตามมาแบบงงๆ ก่อนจะถึงบางอ้อเมื่อลุงแดงกล่าวว่า

        “ไปสะพานปลากันเถอะ เดี๋ยวซื้ออาหารมาทำกินกัน… ที่นั่นกุ้งหอยปูปลาเพียบเลย”

        ลุงแดงขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์…

    คินน์เข้าไปนั่งซ้อนท้าย รูสึกตื่นเต้นจนเหงื่อซึมออกมาที่อุ้งมือทั้งสองข้า เมื่อได้โอกาสนั่งซ้อนท้ายแนบชิดร่างกำยำของลุงแดง

    ยิ่งในตอนที่รถเบรคคินน์เผลอกอด เผลอแนบใบหน้ากับแผ่นหลังกำยำไปด้วยริ้วรายกล้ามเนื้อเรียบตึง ผิวสีทองแดงคร้ามแดดยิ่งทำให้ลุงแดงคนนี้มีความเป็๲ชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว

    “สาเหตุที่ลุงไม่เตรียมอาหารไว้ก็เพราะว่าอยากให้แขกที่มาพักกับลุงมีกิจกรรมทำร่วมกัน… ”

    ลุงแดงกล่าวเมื่อรถมอเตอร์ไซค์วิ่งมาถึงสะพานปลาอันเป็๲จุดหมาย แลเห็นร้านขายอาหารทะเลตั้งแผงเรียงรายอยู่ตลอดสองฟากสะพานซีเมนต์ทอดยาวไปในเวิ้งทะเล

    “มีกิจกรรมร่วมกัน… ”

    คินน์ทวนคำที่ฟังแล้วทำเอาใจเต้น เมื่อลุงแดงพูดถึงกิจกรรมที่ ‘ทำร่วมกัน’ แต่คินน์ทำไมจึงรู้สึกว่ามันมีความหมายมากกว่าการทำอาหาร

    ถ้าเป็๞แบบนี้ก็แสดงว่าคินน์มองไม่ผิด เดาว่าโฮมสเตย์แห่งนี้ของลุงแดงต้องมีบริการพิเศษสำหรับลูกค้าที่เข้ามาพักอย่างแน่นอน

    “เมื่อกี้ผมได้ยินลุงแดงบอกว่ามีกิจกรรมร่วมกันใช่ไหมครับ… ”

    คินน์ถามซ้ำเพราะยังข้องใจ

    “ใช่… กิจกรรมร่วมกัน”

    ลุงแดงย้ำคำเดิม

    “ร่วมกัน… เอ่อ… มันเป็๲ยังไงครับลุง… ”

    ขณะถามก็เผลอเหลือบมองหน้าลุงแดงแวบหนึ่ง สะดุดตากับหนวดเคราบนใบหน้าช่างให้ความรู้สึกดุดันสมชายชาตรีเสียนี่กระไร

    “เดี๋ยวถึงเวลาก็จะรู้เอง”

    ลุงแดงอุบเอาไว้ ยิ่งทำให้คินน์สงสัยและอยากรู้ว่าจะเป็๞อย่างที่ตัวเองแอบคิดเอาไว้หรือเปล่านะ

    ในเวลาต่อมา

    เสร็จจากกิจกรรมแรกที่ทำร่วมกัน ก็คือการซื้อกุ้งและปลาหมึกมาย่างกินแกล้มเบียร์กันสองคน

    พ่วงด้วยข้าวผัดปูจากร้านอร่อย รสชาติดีมากทำเอาคินน์ประทับใจชมแล้วชมอีก

    “อร่อยมากเลยครับ…”

    คินน์เอื้อมมือรับกุ้งตัวใหญ่ที่ลุงแดงคอยนั่งแกะให้อย่างเอาอกเอาใจลูกค้าคนพิเศษ

    “ชนแก้วกันนะครับลุง… ”

    คินน์ชวน…

    ค่อยๆ รินเบียร์ลงแก้วสองใบ ลุงแดงเอื้อมมือรับเอามาชนกัน เสียงปากแก้วกระทบกันเบาๆ มองตากันหวานเชื่อมท่ามกลางเสียงพูดคุยสนทนากันอย่างออกรสชาติถูกคอ

    “อีกแก้วนะครับลุง… ”

    คินน์รู้สึกครึ้มอกครึ้มใจ…

    บรรยากาศแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆ การได้นั่งดื่มเบียร์ริมทะเลกับลุงชาวเลหล่อล่ำกล้ามแน่นอย่างลุงแดงคนนี้คือความพิเศษที่คินน์แอบฝันมานาน

    “จัดไป… ”

        ลุงแดงเลื่อนแก้วมาให้ คินน์รินเบียร์ลงแก้วแล้วยกขึ้นดื่มพร้อมกัน มองสบตากันอย่างมีเลศนัย

        “อยากมอมเหล้าลุงใช่ไหม… แหม… นี่คิดจะปล้ำลุงหรือเปล่านะ”

        ลุงแดงแกล้งว่า…

    เรียกเสียงฮาดังลั่น ราวกับว่าลุงแดงมีตาวิเศษสามารถมองทะลุเข้าไปถึงความคิดของคินน์