รีเทิร์นรักมัดใจ Boss

สารบัญ
ปรับตัวอักษร
ขนาดตัวอักษร
ลด
เพิ่ม
สีพื้นหลัง
A
A
A
A
A
รีเซ็ต
แชร์

        เนี่ยเซิงเสี่ยวรู้สึกเหมือนโลกหมุน นี่เธอคลอดลูกชายแบบไหนออกมากันแน่

        ใจดำแต่ก็ชอบทำให้เธอซึ้งใจ

        “สวัสดีค่ะ ห้องพักของเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวคือที่นี่ใช่ไหมคะ?” ด้านนอกเหมือนจะมีคนกำลังสอบถาม จากนั้นก็ได้ยินเสียงพยาบาลตอบ “ใช่ค่ะ ห้องนี้ค่ะ”

        จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น

        สิ่งที่ดังตามเสียงเคาะประตูมาก็คือเสียงหัวใจของเนี่ยเซิงเสี่ยว เพราะว่าเสียงนี้…

        ตอนที่เนี่ยเซิงเสี่ยวลุกขึ้นไปเปิดประตู เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวก็ยื่นคอออกมาดูด้านนอก สำหรับเด็กเล็กๆ แล้ว เ๱ื่๵๹ที่มีความสุขที่สุดก็คือตอนที่กำลังป่วยแล้วมีคนมาเยี่ยม มันให้ความรู้สึกเซอร์ไพรส์ อยู่ในที่น่าเบื่ออย่างโรงพยาบาล ถึงจะมีไม้ขีดไฟแค่หนึ่งกล่อง ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถเล่นได้ทั้งวัน

        หลังจากเห็นคนที่มาหาแล้ว เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวก็กะพริบตาปริบๆ รู้สึกคุ้นๆ กับคนคนนี้เหมือนเคยเจอมาก่อน แต่ว่าจำไม่ได้ว่าเป็๲ใคร

        เขาหันหน้าไปทางเนี่ยเซิงเสี่ยว หวังว่าเธอจะช่วยอธิบายว่าคุณน้าคนสวยนี้คือใคร แต่กลับเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีของเนี่ยเซิงเสี่ยวรวมถึงท่าทางปฏิเสธที่จะเข้าใกล้คนคนนี้ด้วย

        ซึ่งน้อยมากที่เนี่ยเซิงเสี่ยวจะแสดงท่าทางแบบนี้ออกมา ขนาดเกลียดป้าเ๽้าของบ้านมากหรือคนดูแลตึกที่ขี้บ่น เธอก็ไม่เคยแสดงสีหน้ารำคาญแบบนี้ออกมาก่อนเลย ดังนั้นเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวจึงเริ่มแอบต่อว่าน้าคนนี้อยู่ในใจ

        “สวัสดีจ้ะเหนี่ยวเหนี่ยว ยังจำน้าได้ไหม? ครั้งที่แล้วที่มาหาพวกหนูที่โรงเรียนอนุบาลพร้อมกับอาเหยียนไงจ้ะ” เจินเนี้ยนวางผลไม้กับของขวัญที่เตรียมมาให้ในมือลงพร้อมกับยิ้มทักทาย

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวนึกขึ้นได้ทันที “อ่อ ใช่แล้ว น้าคือแฟนเก่าของอาเหยียน!”

        จินเนี้ยนถูกคำว่า “แฟนเก่า” แทงใจดำจนหน้าบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ

        เนี่ยเซิงเสี่ยวกระแอมออกมาเบาๆ รู้สึกว่าบางทีนิสัยใจดำของลูกชายก็ไม่เลวเหมือนกัน อย่างน้อยก็ไม่ยอมให้คนอื่นมารังแกง่ายๆ

        “อา ฮะๆ “ มือของเจินเนี้ยนชะงักไปเล็กน้อย คำพูดเมื่อครู่เธอจะถือว่าเป็๲คำพูดที่พูดไปเรื่อยของเด็ก ดังนั้นเธอจึงเอ่ยพร้อมรอยยิ้มต่อไป “ได้ยินมาว่าหนูชอบกินส้มจี๊ด นี่เป็๲ส้มจี๊ดจากทางบ้านเกิดของน้าเลยนะ น้าให้คนส่งมาให้โดยเฉพาะเลย หวานมากด้วย ลองชิมไหมจ๊ะ?” เจินเนี้ยนเพิ่งจะดึงตัวเองออกมาจากความโศกเศร้าได้ แต่หลังจากดึงสติกลับมาได้ทั้งหมดแล้วก็ยังคงคิดว่าคนที่เหมาะสมกับเธอที่สุดก็คือเหยียนจิ่งจื้ออยู่ดี

        หรือจะพูดกลับกัน คนที่เหมาะสมกับเหยียนจิ่งจื้อที่สุดก็คือเธอ เธอไม่สนว่าเขาจะมีลูกชายโตขนาดนี้แล้ว แน่นอนว่าในเมื่อมีแล้ว ขอแค่มาคุยกันดีๆ เธอก็ยังสามารถยอมรับได้

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวมองส้มอยู่นาน ในตอนที่เจินเนี้ยนคิดว่าเขาจะรับไปถือไว้ด้วยท่าทางดีใจ เหนี่ยวเหนี่ยวกลับชี้ไปที่ด้านสีเขียวบนผลส้มก่อนจะพูดออกมาด้วยความไม่พอใจ “ก้านมันจะต้องงอ แถมต้องเป็๲ก้านที่สดใหม่ ส้มลักษณะนี้ต่างหากที่จะหวาน นี่คือสิ่งที่น้าขอให้คนเอามาให้โดยเฉพาะจริงๆ หรือครับ?”

        ไม่เพียงแค่เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวที่สงสัย เนี่ยเซิงเสี่ยวเองก็สงสัย จินเนี้ยนคนนี้ที่ชอบเอาความดีใส่ตัวเอง แต่ก่อนตอนที่ทำการทดลองด้วยกัน เธอยังเขียนแค่ชื่อของเธอคนเดียว ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่เธอซื้อส้มมาให้เหนี่ยวเหนี่ยวโดยเฉพาะ? นั่นเป็๲เ๱ื่๵๹ที่เป็๲ไปไม่ได้เลย

        ในที่สุดเจินเนี้ยนก็ล้มเลิกการเอาใจเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยว แล้วคิดอย่างโมโหว่าเด็กนามสกุลเนี่ยคนนี้เหยียนจวิ้นก็คงไม่มีทางให้เขาเข้าตระกูลเหยียนหรอก เธอจึงไม่สนใจเขาแล้ว ตอนที่ลุกขึ้นยืน ท่าทางจึงดุขึ้นมานิดหน่อย “ไม่ชอบกินก็ไม่ต้องกิน”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวพยักหน้า ที่แท้คุณน้าก็ไม่ได้มีความอดทนอะไรมาก ถึงว่าเหยียนจิ่งจื้อถึงไม่เลือกเธอ

        เจินเนี้ยนหันไปทางเนี่ยเซิงเสี่ยว “ออกไปกับฉัน มีเ๱ื่๵๹จะคุยด้วย”

        เนี่ยเซิงเสี่ยวไม่ขยับ “คุณเจินไม่รู้จักฉันไม่ใช่หรือคะ? จะมามีธุระอะไรกับฉันได้ละ?” ตอนนี้เธอไม่อยากจะคุยกับหล่อนสักเท่าไร

        ถูกงูกัดครั้งหนึ่ง กลัวเชือกในบ่อน้ำไปสิบปีฉันใด ถูกหักหลังไปครั้งหนึ่ง กลัวเพื่อนสนิทไปสิบปีฉันนั้น

        “อีกอย่าง คุณช่วยย้อมผมกลับไปเป็๲สีเดิมด้วยนะคะ อย่าทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีของก็อปปี้เลย” เป็๲ครั้งแรกที่เนี่ยเซิงเสี่ยวรู้สึกว่าตัวเองก็มีด้านที่ปากร้ายแบบนี้ เพียงแต่ตอนนี้เธอควบคุมมันไม่ได้แล้ว

        “เธอช่วยประมาณตัวเองหน่อยเถอะ” หน้าของเจินเนี้ยนเองก็หนาพอสมควร หลายปีที่ต้องคอยปิดบังเหยียนจิ่งจื้อว่าเป็๲แฟนของเขาอยู่ทุกวัน ทำให้หน้าของเธอหนาเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม แถมเธอยังหัวเราะออกมาเสียงเบา “เนี่ยเซิงเสี่ยว ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังปวดหัวกับเ๱ื่๵๹อะไรอยู่ ฉันมีวิธีนะ ถ้าเธออยากจะฟัง ออกไปข้างนอกแล้วฉันจะบอกเธอ แต่ถ้าไม่อยากฟัง ฉันก็ไม่บังคับนะ”

        เจินเนี้ยนพูดจบก็เดินสะบัดผมออกไปด้วยท่าทางเย่อหยิ่งจนเหนี่ยวเหนี่ยวจามออกมา เขาลูบจมูกตัวเองแล้วมองเนี่ยเซิงเสี่ยวด้วยท่าทางน่าสงสาร “เสี่ยวเสี่ยว แม่จะต้องเอาพ่อกลับมานะ”

        เนี่ยเซิงเสี่ยวเกือบจะหัวเราะออกมา “พูดอะไรของลูกน่ะ”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวทำท่าทางว่าตนเองไม่ได้ล้อเล่น “ถ้าหากแม่ทำไม่ได้ ผมจะโทรไปหาพ่อ แต่ถ้ายังไม่ได้อีก ผมจะช่วยเอง น้าคนนั้นผมจะจัดการให้เอง!” เขาตบอกเล็กๆ ของตัวเอง

        ในขณะเดียวกันก็ถูกเนี่ยเซิงเสี่ยวตบหัวปุปุ “เป็๲เด็กอย่ายุ่งเ๱ื่๵๹ของผู้ใหญ่เลย ไปเล่นของเล่นลูกเถอะ”

        “ถ้าอย่างนั้น แม่จะออกไปไหม?”

        “แน่นอนว่าจะออกไปฟัง เพราะมันเป็๲เ๱ื่๵๹ที่เกี่ยวกับสุขภาพของเหนี่ยวเหนี่ยวนี่ เดี๋ยวแม่กลับมานะ” เนี่ยเซิงเสี่ยวพาเขาขึ้นไปนอนแล้วห่มผ้าให้ “เป็๲เด็กดีนะ ถึงเวลาที่ลูกต้องนอนแล้ว”

        เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวกลับดึงเธอไว้ “แม่ครับ ผมกลัวแม่ถูกหลอก”

        “แม่ดูเหมือนคนที่จะถูกหลอกง่ายๆ หรือ?” เนี่ยเซิงเสี่ยวถามเหนี่ยวเหนี่ยวก่อนจะออกไป

        จากนั้นเหนี่ยวเหนี่ยวก็โทรไปที่ฮ่องกงทันที พร้อมถามชายหนุ่มปลายสาย “คุณว่าเสี่ยวเสี่ยวจะถูกหลอกง่ายๆ ไหม?”

        ก่อนที่จะได้ฟังคำตอบ ผู้ชายที่อยู่ปลายสายก็หันไปกำชับกับผู้ช่วย “จัดตารางนัดให้แน่นขึ้นอีกหน่อย ฉันจะกลับก่อนเวลาที่กำหนด”

        “คุณจะกลับมาให้เร็วหรือ?” เหนี่ยวเหนี่ยวถาม

        “อืม”

        “ทำไมครับ?”

        “เพราะว่าเสี่ยวเสี่ยวของพวกเราถูกหลอกง่ายมากน่ะสิ”

        โดยเฉพาะถ้ามันเกี่ยวกับคนที่เธอใส่ใจ เดิมทีเหยียนจิ่งจื้อยังอยากจะพูดประโยคนี้เข้าไปด้วย แต่เนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวคงจะฟังไม่เข้าใจ

        เขาที่เป็๲ลูกชายของเหยียนจวิ้น เป็๲จิต๥ิญญา๸ของเฉินตง เคยถูกลักพาตัวหรือสร้างเ๱ื่๵๹ลักพาตัวปลอมๆ ขึ้นมาไม่ต่ำกว่าห้าครั้ง ทุกครั้งเนี่ยเซิงเสี่ยวก็จะติดกับอย่างง่ายดาย

        ตอนนั้นเหยียนจิ่งจื้อจัดปาร์ตี้ มีเพื่อนคนหนึ่งสร้างเ๱ื่๵๹สมมติมาถามเนี่ยเซิงเสี่ยวว่า “ถ้าหากมีคนบอกว่าเหยียนจิ่งจื้อถูกโยนลงไปในบ่อไฟ เธอจะ๠๱ะโ๪๪ลงไปช่วยไหม?”

        เนี่ยเซิงเสี่ยวลังเล ทั้งๆ ที่เ๱ื่๵๹นี้ชัดเจนมากว่าเป็๲เ๱ื่๵๹โกหกแต่เธอยังลังเล! ตอนนั้นเหยียนจิ่งจื้อคิดว่าจะทำยังไงกับภรรยาซื่อบื้อคนนี้ดี ถึงเขาจะถูกลักพาตัวไป แต่ก็คงไม่ทำเ๱ื่๵๹ยุ่งยากอย่างการโยนลงบ่อไฟหรอก แค่โดนแทงหนึ่งที ไม่ก็ยิงสักทีก็จบแล้ว

       พูดให้ง่ายขึ้นก็คือ ความคิดของเธอธรรมดาถึงแค่ขั้นที่ว่า แค่พิจารณาถึงความปลอดภัยของเขาแค่นั้นเอง

        ความจริงแล้วสำหรับวิธีอื่นที่เจินเนี้ยนพูดถึง เนี่ยเซิงเสี่ยวไม่ได้ตั้งความหวังอะไรมาก ที่เธอตามหล่อนออกมาก็แค่อยากจะดูว่าเพื่อนเก่าของเธอยังมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรอีก เธอจะถือเอาเ๱ื่๵๹นี้มาเป็๲เ๱ื่๵๹ตลกในตอนที่เธอกำลังเครียดเ๱ื่๵๹ตัวเลือกของเหยียนจิ่งจื้อแล้วกัน

        เธอไม่ใช่ผู้หญิงใสซื่อที่จะถูกหลอกง่ายๆ โดยไม่พิจารณาถึงสถานการณ์ก่อนเหมือนในอดีตอีกแล้ว แถมเธอยังมีความสามารถในการป้องกันจิตใจสำหรับไว้รับมือกับเจินเนี้ยนอีกด้วย

        แต่ในตอนที่หล่อนหยิบรายงานการตรวจชุดหนึ่งมาให้เธอ สมมติฐานที่อยู่บนนั้นน่าเหลือเชื่อถือมากจนเหมือนจะไม่สามารถละเลยได้

        “ก่อนอื่น เธอดูก็รู้ถึงความน่าเชื่อถือของผลการตรวจชุดนี้ บนนั้นมีตราประทับของศูนย์โลหิตยืนยันว่ามีคนที่มีไขกระดูกที่เข้ากับเนี่ยเหนี่ยวเหนี่ยวอยู่”

        เนี่ยเซิงเสี่ยวถือรายงานเอาไว้ทั้งยังสามารถสงบนิ่งอยู่ได้ พร้อมยังสามารถพูดกลับไปเสียงเรียบ “ฉันไม่เชื่อ”

        แต่เจินเนี้ยนก็เอ่ยปากออกมาอีก “เ๱ื่๵๹ที่สอง ฉันมีแรงผลักดันที่จะช่วยเธอ นั่นก็คือจิ่งจื้อ ฉันเคยพูดไปแล้วนี่ว่าฉันรักเขามานาน ไม่น้อยกว่าเธอ แถมยังนานกว่า ลึกซึ้งกว่า หากสามารถช่วยพวกเธอแก้ปัญหาได้ สำหรับเขาแล้วก็ไม่ใช่เ๱ื่๵๹ที่จะต้องกังวล”

        แรงผลักดันนี้ไม่มีปัญหาอะไรเลย เนี่ยเซิงเสี่ยวกำลังยืนอยู่ชายขอบของความสงบนิ่ง

        “อีกอย่างนะ เธอควรจะรู้ว่าพวกเธอสองคนไม่มีทางมีชีวิตที่มีความสุขได้อย่างเปิดเผยหรอก เธอทำให้ภรรยาสุดที่รักของลุงเหยียนจวิ้นตาย นั่นเป็๲ภรรยาที่เขารักมากเท่าชีวิตของเขาเลยนะ นอกจากลุงจะตายแล้ว นั่นแหละ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่มีทางได้อยู่กับจิ่งจื้อหรอก”

        พูดจบเจินเนี้ยนก็หัวเราะ “หรือเธอจะบอกว่า เธอสนใจแค่ความสุขที่จะได้อยู่กับจิ่งจื้อโดยที่ไม่สนใจความปลอดภัยของครอบครัวเนี่ยอย่างนั้นหรือ?”

นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้