ผู้เฒ่าสวี่รอจ้าวอี้และเซี่ยตันย่อยข้อมูลตรงหน้า จึงพูดต่อ “ตอนนี้พวกเราตระกูลสวี่นอกจากสมาชิกไม่ได้เื่ไม่กี่คน ส่วนมากต่างเป็ผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณคดี ที่จริงยังมีลูกศิษย์สายตรง ยังคงไม่กล้าจะทำอะไรอย่างเปิดเผย เช่นฉัน เป็เพราะยมโลก ละทิ้งการกำจัดพวกเราตระกูลสวี่ได้ไม่ถึงสิบปี แต่บุญคุณความแค้นนี้มีมาเกือบสองพันปีแล้ว”
บนหน้าของเขาประกายความเกลียดชัง ไม่ว่าครอบครัวของใครถูกตามฆ่ามาเป็เวลานานก่อนจะปล่อยพวกเขา ต่างก็อาจมีความแค้นใจมากเช่นนี้
จ้าวอี้และเซี่ยตันคาดไม่ถึงจริงๆ ว่าการกระทำครั้งนี้ของพวกเขา จะเกี่ยวโยงกับประวัติศาสตร์ยาวนานเช่นนี้
“งั้นคุณรู้ที่อยู่ของพวกเขาไหม? ตระกูลสวี่น่าจะคอยจับตมองเขาอยู่ตลอด?”
จ้าวอี้ถามประโยคหนึ่งอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่เชื่อว่าตระกูลสวี่จะไม่มีวิธีจัดการใดๆ
“รู้ข้อมูลที่มีประโยชน์ไม่มาก ดูเหมือนหัวหน้าของยมโลกจะไม่ใฝ่ใจจะกำจัดพวกเราตระกูลสวี่ พวกเราย่อมไม่ปลุกเร้าความเดือดร้อนง่ายๆ เพียงแต่คอยสอบถามข้อมูลของพวกเขาอย่างระมัดระวัง พูดตามตรง สายเืของพวกเราสองฝ่ายต่างไหลออกไปไม่น้อย ไม่ว่าจะเป็เราตระกูลสวี่หรือยมโลก ชีวิตที่ต้องจ่ายไปมีไม่น้อย นี่ก็เป็ผลลัพธ์ที่ผู้เฒ่าอย่างฉันเต็มใจที่จะเห็น คาดไม่ถึงว่าครั้งนี้จะนำพวกเรามาเจอกันอีก เป็เื่ของโชคชะตาจริงๆ”
ผู้เฒ่าสวี่ถอนใจในความไม่แน่นอนของโชคชะตา
จ้าวอี้และเซี่ยตันฟัง ไม่ได้แสดงความเห็นของตน
ผู้เฒ่าสวี่พูดต่อ “เรียกมันว่าธุรกิจแล้วกัน ธุรกิจของพวกเขา ได้ขยายใหญ่ขึ้นไม่น้อย นอกจากในประเทศ อาจมีที่อยู่ในต่างประเทศอยู่บ้าง แน่นอน ในจีนยังคงมีความสำคัญสูงสุด เขาว่ากันว่ายมบาลสี่คนนั่งบัญชาการอยู่ในจีน แต่อยู่ที่ไหน ไม่ใช่สิ่งที่ตระกูลสวี่ฉันจะรู้ได้ ตระกูลสวี่เราเคยลองแทรกซึมเข้าไปในส่วนในของพวกเขา ฝึกฝนกำลังคนโดยเฉพาะ แต่น่าเสียดายที่ล้มเหลว เพราะไม่รู้มาตรฐานการคัดเลือกกำลังคนของพวกเขา”
ข้อมูลของผู้เฒ่าสวี่ทำให้จ้าวอี้รู้จักองค์กรนี้เบื้องต้น
"สามารถยืนยันสถานะของน้องชายเหยียนนี่ได้ไหม?"
จ้าวอี้มองเฉียนลิ่วเหย
“นี่น่าจะไม่ผิด”
เฉียนลิ่วเหยตอบอย่างคลุมเครือ
“นี่ไม่น่าผิด ั้แ่โบราณมีหลายราชวงศ์ที่สร้างเมืองหลวงที่เมือง J สมบัติใต้ดินมีมากมาย ฉันคาดว่ายมบาลที่เหลืออีกสามคน ต้องเลือกเมืองเก่าในการบัญชาการ เพราะมีประวัติศาสตร์ถึงจะมีสมบัติ” ในทางกลับกันผู้เฒ่าสวี่กลับมีท่าทางมั่นใจ
“คุณบอกว่าเคยเห็นเขาฆ่าหุ้นส่วนของคุณ? งั้นตอนนี้คุณสามารถหาสถานที่นั้นได้ไหม?” จ้าวอี้นึกถึงเื่ที่เฉียนลิ่วเหยเล่าเมื่อครู่ ไม่ว่าจะยังไง จับตัวน้องชายเหยียนก่อนก็เป็วิธีที่ดี
“หานั่นหาได้ แต่เกรงว่าพวกเขาจะจัดการเื่ศพไปตั้งนานแล้ว พวกเขาไม่อาจฝังศพอย่างง่ายๆ แต่สำหรับจัดการยังไงนั้น ฉันไม่แน่ชัด” เฉียนลิ่วเหยรู้ดีว่าแม้ว่าจะบอกสถานที่ ก็เปลืองแรงเปล่า และยังคงชี้ไปที่สถานที่ในการแลกเปลี่ยนในตอนแรก
เซี่ยตันจัดเตรียมกำลังคนไปตรวจสอบ
“ขั้นต่อไปคือแงะปากน้องชายเหยียน ยัง้าความช่วยเหลือของผู้เฒ่าสวี่ เขาไม่น่ารู้ตัวตนของคุณมั้ง?” การตรวจสอบต้องใช้เวลา การสอบปากคำของเฉียนลิ่วเหยต้องพักไว้ชั่วคราว ขั้นต่อไปเป็การสอบปากคำของน้องชายเหยียน เพิ่งออกจากห้องสอบปากคำนี้ เซี่ยตันก็พูดเช่นนี้กับผู้เฒ่าสวี่
มีเพียงเหตุผลที่ว่าจับโจรยังไงก็ดีกว่าป้องกันโจร เซี่ยตันกังวลมากว่าเพราะเหตุนี้จะนำความเดือดร้อนใหญ่หลวงมาสู่ตระกูลสวี่ เพราะยังไงก็รู้จากปากของผู้เฒ่าสวี่ ว่ามันกลายเป็กลุ่มอาชญากรข้ามประเทศ หาก้ากำจัดในเวลาอันสั้นโดยพื้นฐานแล้วเป็ไปไม่ได้
ยังไงนี่ก็เป็คนของตน จึงจำเป็ต้องพิจารณาอย่างรอบคอบ
ผู้เฒ่าสวี่พึมพำกับตนเองครู่หนึ่ง ส่ายหน้า “ไม่จำเป็ ฉันไม่ค่อยปรากฏตัวในวงสังคม มีเพียงไม่กี่คนที่รู้จักฉัน ยังไงตอนนี้คนคนนี้ก็อยู่ภายใต้การควบคุมของเรา โดยพื้นฐานแล้วไม่มีทางที่จะส่งข่าวออกไปภายนอกได้”
เซี่ยตันพยักหน้า ผู้เฒ่าสวี่เข้าใจสายงานนี้เป็อย่างนี้ จุดนี้สำคัญมาก
น้องชายเหยียนก้มหน้านั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่ว่าผู้สอบปากคำจะปากเปียกปากแฉะแค่ไหนเขาก็ไม่พูดสักคำ
“มาถึงขั้นนี้แล้ว แม้นายจะต่อสู้หัวชนฝาแค่ไหนก็ไม่มีประโยชน์ ฉันสามารถบอกนายให้ชัด แม้ว่านายจะไม่พูดอะไร ผลที่ดีที่สุดก็ยังคงเป็นอนอยู่ในคุก ไม่เท่าสารภาพอย่างซื่อสัตย์ แสดงถึงคุณความดี นรกขุมสิบก็ไม่ใช่คนของนาย นายสามารถรายงานความผิดของพวกนั้นได้” เซี่ยตันนั่งอยู่ที่ผู้สอบปากคำหลัก จ้าวอี้นั่งอยู่ที่ด้านข้างของเขาสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของน้องชายเหยียน ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาคือการเรียนรู้
รู้สึกถึงเสียงที่คุ้นเคยมาก น้องชายเหยียนจึงเงยหน้าขึ้น มองเห็นจ้าวอี้สองคน จึงค่อยๆยกมือขึ้น ทำท่าปืนท่าหนึ่ง ปากเลียนเสียง “ปัง!”
ท่าทางราวกับเด็กเช่นนี้ รวมกับท่าทางไม่แยแสของเขา ทำให้คนในที่นั้นต่างรู้สึกค่อนข้างเคอะเขิน
“คนของยมโลกของพวกนายเหมือนเด็กขนาดนี้เหรอ? ดูจากนิ้วทั้งสิบของนาย ก็เป็หนึ่งในมือดีคนหนึ่ง ไม่จำเป็ต้องทำเื่ไม่มีความหมายเช่นนี้เลย?”
ผู้เฒ่าสวี่กระแอมหนึ่งครั้ง เสียงค่อนข้างมีอายุ
น้องชายเหยียนเผยท่าทางจริงจังเป็ครั้งแรก ขมวดคิ้วจ้องไปที่ผู้เฒ่าสวี่ น้ำเสียงค่อนข้างแห้งผาก “คุณเป็ใคร? ฉันจำไม่ได้ว่าเมือง J มีคนอย่างคุณ!”
คนที่รู้จักยมโลกต่างเป็แวดวงในระดับสูง น้องชายเหยียนไม่รู้จักผู้เฒ่าสวี่ เหตุผลสำคัญที่สุด นั่นก็คืออายุ อายุของสองคนห่างกันมาก ไม่ใช่คนรุ่นเดียวกัน
“ฉันเป็ใครนั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือ ฉันรู้จักกลุ่มยมโลกของพวกนาย ั้แ่นายได้อยู่ที่นี่ ทำไมยังต้องกระด้างกระเดื่อง?”
ผู้เฒ่าสวี่ทำตามคำแนะนำ น่าเสียดายที่ไม่มีผลอะไร
“ั้แ่รู้จักยมโลกของเรา ยังกล้าอยู่ที่นี่วิพากย์วิจารณ์อีก ไม่กลัวว่าหลังจากเรารู้สถานะของคุณแล้ว นับั้แ่นี้ตระกูลของพวกคุณจะไม่มีที่ยืนเหรอ?” น้องชายเหยียนกลับคุกคามผู้เฒ่าสวี่
คำพูดของเขาเช่นนี้ ไม่ได้พาดพิงเพียงโจรขโมยสุสาน แต่ยังหมายถึงอุตสาหกรรมทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับวัตถุโบราณ
“นายออกไปได้ค่อยพูดเถอะ พูดมา รังยมโลกของพวกนายอยู่ที่ไหน?” สีหน้าของผู้เฒ่าสวี่ค่อนข้างไม่พอใจ ตระกูลสวี่กว่าจะสงบสุขมาหลายปีขนาดนี้ ยังมาถูกคุกคามอีก?
ได้ยินคำถามของผู้เฒ่าสวี่ น้องชายเหยียนก้มหน้าลง ไม่สนใจคนสองสามคน
เซี่ยตันมองด้วยคิ้วขมวด พูดเสียงเบา “ยังไงเขาก็ไม่พูด งั้นเอาอย่างนี้ละกัน พวกนายอย่าให้เขาหลับ ดูว่าเขาจะทนได้ถึงเมื่อไหร่?”
ตอนนี้ไม่สามารถใช้การประชาทัณฑ์ต่อผู้ต้องสงสัยได้ แต่ยังคงมีวิธีจัดการพวกเขา ไม่ให้หลับ ดูผ่านๆอาจเหมือนไม่มีอะไรเลวร้าย ที่จริงเมื่อคิดอย่างละเอียด นี่เป็วิธีการทรมานอย่างหนึ่ง เพียงแค่ไม่มีการทำร้ายจริงๆอะไร นี่เป็วิธีที่ต้นทุนต่ำที่สุด
ตอนนี้พวกเซี่ยตันมีเวลา
สีหน้าของน้องชายเหยียนไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไร
“อาหัวเพื่อนของเขาล่ะ?” จ้าวอี้นึกออกว่ายังมีอีกคนที่ถูกจับ นั่นคืออาหัว
“พวกเราไปดู”
รูปร่างของอาหัวสูงใหญ่ เก้าอี้ในห้องสอบปากคำไม่กว้างขวางสำหรับเขา ดูค่อนข้างรันทด
“อาหัว นโยบายของเรานายเข้าใจดี ยอมรับโทษเบา ปฏิเสธโทษหนัก นายยังเป็แค่ผู้สมคบคิด หากได้รับการผ่อนผัน ใช้เวลาไม่กี่ปี นายก็สามารถออกไปได้แล้ว ไม่จำเป็ต้องไม่พูดไม่จา?” ผู้สอบปากคำหลักของห้องสอบปากคำนี้คือเฉินตง เขาเปลี่ยนความฉุนเฉียวเมื่อวันวาน เป็ความสุขุม
อาหัวเพียงแต่ส่ายหน้า
“นายมีความขัดข้องอะไรรึเปล่า นายวางใจได้ เพียงแค่นายพูดออกมา ไม่ใช่ว่าจะต่อรองไม่ได้” เฉินตงนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างค่อนข้างมีความอดทน
อาหัวพูดด้วยเสียงกระด้าง “ฉันพูดไม่ได้ ฉันพูดทั้งบ้านฉันจะต้องตาย!”
“จุดนี้นายวางใจได้ นายสามารถบอกที่อยู่ของบ้านนายกับฉัน ฉันจะรีบส่งคนไปปกป้องครอบครัวนาย!” เฉินตงพูดอย่างจริงใจ จุดนี้เขามั่นใจว่าสามารถทำได้
อาหัวส่ายหน้า “พวกนายคิดว่าฉันโง่เหรอ? พวกนายสามารถปกป้องครอบครัวฉันได้นานแค่ไหน? สัปดาห์หนึ่ง? เดือนหนึ่ง? พวกนายถามอะไรฉันก้ไม่บอก”
พูดจบ อาหัวก็ปิดปาก ไม่พูดอีก
เซี่ยตันมองเห็นฉากนี้ ตบๆไหล่เฉินตง “ออกมาเถอะ”
ออกจากห้องสอบปากคำ เซี่ยตันจึงพูด “ปล่อยอาหัวนี่ไปชั่วคราวก่อน เว้นแต่เราจับคนได้มากขึ้น ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ปริปาก ปากของเขาแงะออกยากกว่าน้องชายเหยียนซะอีก”
ไม่มีความหมายอะไรที่จะสอบปากคำเขาอีก เพราะคนที่มีความเชื่อเช่นนี้มักหนักแน่นเป็พิเศษ แม้ว่าจะใช้กำลังก็ยากที่จะให้พวกเขาปริปาก จุดนี้ได้ผ่านการพิสูจน์จาก่ามาแล้ว นับประสาอะไรกับอาหัวที่แค่มองปราดก็รู้ว่าไม่มีกะจิตกะใจอะไร คนเช่นนี้มักจะยอมรับความตาย
จ้าวอี้เห็นด้วยกับความเห็นนี้เช่นกัน
“งั้นงานขั้นต่อไปจะจัดการยังไง?”
จ้าวอี้อ้าปากถาม ดูเหมือนตอนนี้จะไม่มีเื่อะไรแล้ว
คนที่จับมามีเพียงเฉียนลิ่วเหยที่ให้ความร่วมมือที่สุด แต่กลับไม่มีข้อมูลที่มีประโยชน์อะไร
“ยากมาก พวกเราผลัดกันหาวิธีบังคับให้น้องชายเหยียนนี่ปริปาก อย่าให้เขาได้พักผ่อน นอกจากนั้นต้องถามที่มาของกระจกทองแดงนี่ และยังต้องฝ่าฟันเพื่อนำองค์กรยมโลกในประเทศกวาดไม่ให้เหลือ ทุกคนสู้!” เซี่ยตันให้กำลังใจทุกคน
“เซี่ยตันอา ่ไม่กี่วันนี้ ฉันได้กลับบ้านไปหาหนังสือโบราณ มีเล่มหนึ่งบันทึกที่มาของกระจกทองแดงประเภทนี้ไว้ ไม่รู้ว่าถูกต้องแค่ไหน พวกมันดูเหมือนจะเป็บรรณาการที่สักการะโดยหมอผีที่อายุยืนนานแห่งอาณาจักรมองโกเลียส่งให้กับเจงกิสข่าน ภายหลังถูกฝังไว้ในสุสานของเจงกิสข่าน”
คำพูดของผู้เฒ่าสวี่ดึงดูความสนใจของทุกคน
เจงกิสข่านเป็ใครคงไม่ต้องแนะนำแล้ว ใช้คำว่ามั่งคั่งที่สุดในปฐีมาอธิบายถึงเขา ไม่ใช่การพูดเกินจริงแม้แต่น้อย ตลอดชีวิตรบเหนือยันใต้ทำลายมากี่ประเทศแล้วก็ไม่อาจรู้ สามารถเป็วัตถุที่ฝังร่วมกับเขาได้ ไม่บอกก็รู้ว่ากระจกทองแดงนี้มีค่าแค่ไหน
จ้าวอี้ค่อนข้างไม่เห็นด้วย ราคาหนึ่งล้านได้กำหนดคุณภาพของกระจกทองแดงนี้ “ของสิ่งนี้เป็วัตถุฝังกับศพเจงกิสข่าน?”
“พูดยาก อาจเป็วัตถุฝังร่วมกับสนมก็เป็ได้ อย่างไรก็ตามตอนนี้สุสานของเจงกิสข่านอยู่ที่ไหนพวกเราก็ไม่แน่ชัด” ผู้เฒ่าสวี่ไม่สามารถยืนยันจุดนี้ได้
“คุณหมายความว่า องค์กรยมโลกนี้เป็ไปได้สูงว่าอาจพบตำแหน่งของสุสานเจงกิสข่าน?”
จ้าวอี้ประหลาดใจ ใช้คำว่ามีคุณค่าเหลือล้นมาบรรยายสุสานของเจงกิสข่านก็เกรงว่าจะไม่เกินจริง ถ้าให้โจรขโมยสุสานเข้ามาได้ นั่นก็เป็ความเสียหายของประวัติศาสตร์โบราณคดีโลกที่ไม่มีทางซ่อมแซมได้
ผู้เฒ่าสวี่พยักหน้า และส่ายหน้า “อาจพบในสุสานของหมอผีผู้ยิ่งใหญ่ สุสานของเจงกิสข่านหาไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่ฉันคิดว่า พวกเขาอาจมีความคิดจะทำลายมัน”
“เื่นี้จำเป็ต้องรายงาน” เซี่ยตันตัดสินใจนำเื่นี้รายงานต่อเบื้องบน ด้วยกำลังของประเทศ ถ้าอยากจะค้นหาจริง ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่พบเบาะแสร่องรอย
น้องชายเหยียนปากแข็งมาก จ้าวอี้สอบสวนอยู่ครึ่งคืน สอบถามไม่หยุด เขาก็ไม่พูดแม้แต่คำเดียว กลับเป็จ้าวอี้ที่ปากเปียกปากแฉะ
เขาอยากนอน แต่นั่นไม่มีทาง
ครื่งคืนหลังเป็เฉินตง จ้าวอี้ส่งงานต่อเสร็จก็กลับไปพักผ่อน
วันที่สองเห็นท่าทางของเฉินตง ก็รู้ว่าไม่มีผลใดๆ
“พี่จ้าว พี่เห็นกล้องวงจรปิดส่วนนี้”
หวงอิงผู้เชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ที่ขี้อายเรียกจ้าวอี้ขึ้นทันที นี่ทำให้จ้าวอี้แปลกใจอย่างมาก
เด็กสาวหวงอิงคนนี้ อายุประมาณยี่สิบ เข้ามาโดยการคัดเลือกพิเศษ คำพูดที่พูดกับจ้าวอี้ทั้งหมดรวมกันไม่เกินสิบประโยค
