เ้ามือหนุ่มยกยิ้มร้ายกาจ เขาเปิดฝาด้วยมือเดียว แต่ก็ต้องนิ่งอึ้งในวินาทีถัดมา ทุกคนรอบโต๊ะพนันมองผลที่ปรากฏตาค้าง!
หกแต้มทั้งสามลูก รวมกันสิบแปดแต้ม!
หลินจื้อชิงหยัดกายขึ้นด้วยใบหน้าดีอกดีใจ เขาใจนนิ่งค้าง พระผู้เป็เ้าทรงช่วยเขาใช่ไหม? กดดันอะไรขนาดนี้! เขาได้พบเหตุการณ์ที่แทบเป็ไปไม่ได้!
เ้ามือหนุ่มหน้าดำคร่ำเครียด บัดซบ คราวนี้เสียสองร้อยล้าน! นักพนันคนอื่นลงเงินน้อยเกินไป ไม่มากพอจะดึงดูดความสนใจจากเขาได้ แต่หลินจื้อชิงสองร้อยล้านนี่...
เขาผลักชิปโป๊กเกอร์กองโตไปทางหลินจื้อชิงด้วยสีหน้าถมึงทึง. อีกฝ่ายคือคุณชายใหญ่ตระกูลหลิน ชายหนุ่มจึงไม่กล้าบิดพลิ้ว สองร้อยล้านไม่ใช่เหรอ? ใช่สิ เริ่มใหม่อีกครั้ง! ด้วยระดับของเขาแล้ว ถ้าไม่มีคนก่อกวนก็สามารถเอาชนะได้อยู่แล้ว
เ้ามือหนุ่มกวาดสายตาไปรอบๆ และพบชายสวมหน้ากากคนหนึ่งทำตัวน่าสงสัย ั้แ่ชายคนนี้มาที่โต๊ะพนันตัวนี้ก็ไม่พูดคุยกับใครและไม่วางเดิมพันด้วย แค่มองก็ััถึงความมืดมนชัดเจน
“เล่นอีกรอบ” เ้ามือหนุ่มพุ่งความสนใจไปที่เย่เฟิงเงียบๆ แล้วเริ่มทอยลูกเต๋าอีกครั้ง!
“ฉันแทงเก้าแต้ม” หลินจื้อชิงรู้สึกว่าตัวเองได้มหาโชค เขาวางเดิมพันร้อยล้านบนตัวเลขตัวหนึ่ง อัตราการเดิมพันของเลขนี้คือสามเท่า ถ้าเขาชนะก็จะได้สามร้อยล้านเต็มๆ กำไรมหาศาล!
เย่เฟิงซึ่งมองอยู่ด้านข้างได้แต่แสยะยิ้มในใจ คุณชายใหญ่ตระกูลหลินคนนี้ไม่มีดีอะไร โลภมากอย่างนี้ ไม่ช้าก็เร็วแม้แต่กางเกงในก็คงไม่เหลือ แต่ตอนนี้เขาเต็มใจช่วยอีกฝ่ายมาก ถึงอย่างไรก็ดีต่อแผนของตัวเอง มีแค่คุณชายใหญ่ตระกูลหลินเท่านั้นที่สามารถวางเดิมพันด้วยเงินมากขนาดนั้นได้
เมื่อเปิดฝาออก เ้ามือหนุ่มมุ่งความสนใจไปที่การกระทำของเย่เฟิงเงียบๆ ขณะเดียวกันก็แอบแจ้งข่าวผ่านข้อความ
“ออกเก้าแต้มจริงด้วย!” ฝูงชนต่างอุทานด้วยความใ โดยมีเย่เฟิงเฝ้าดูอยู่ข้างๆ อย่างนิ่งเงียบ เป็เื่ไร้เดียงสาสำหรับนักพนันคนหนึ่งที่อยากเห็นการใช้วิชาอำพรางตาของเขา
ทันใดนั้นเอง กลิ่นอายอันตรายสองสายเข้ามาจากด้านหลัง จนทำให้ใจของเย่เฟิงกระตุกวูบ เมื่อหันกลับไปมองก็พบเพียงร่างสูงใหญ่สองคนใต้เสื้อกันลมสีน้ำตาลเทาตัวหนา ศีรษะถูกห่อด้วยหมวกผ้าแ่า พลันพุ่งมาทางเขาจากสองทิศทาง!
“บ้าชิบ นี่มันไอ้กอริลลาที่เห็นครั้งก่อนไม่ใช่เหรอ? ไม่คิดเลยว่าจะปรากฏตัวที่นี่!” ความคิดเย่เฟิงเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็วและรับรู้ได้ทันทีว่าสถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว เขาไม่รู้รายละเอียดของเ้าพวกนี้นัก เป็ไปได้มากว่าตอนที่ใช้วิชาอำพรางตาเมื่อครู่ถูกสองคนนี้จับสังเกตเห็นได้
เย่เฟิงขยับขาถีบตัวขึ้นสูงะโข้ามโต๊ะพนันทั้งตัวอย่างรวดเร็ว ผู้คนร้องด้วยความใ ชายหนุ่มยื่นมือคว้าคอเสื้อของเ้ามือหนุ่มคนนั้นไว้ แล้ววิ่งไปด้านนอกคาสิโนอย่างรวดเร็วราวสายลม
ร่างสูงใหญ่ของทั้งสองคนนั้นไล่ตามโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่ระหว่างทางมีนักพนันที่ดื่มจนเมามายคนหนึ่งสะดุดล้มขวางบนทางเดิน จนถูกชายร่างใหญ่หนึ่งในนั้นชนเข้าอย่างจังจนลอยออกไป เสียง ‘กร๊อบ’ ดังขึ้น พร้อมกับกระดูกที่หักหลายท่อนในเวลาอันสั้น
เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นในคาสิโนนี้ทำให้ทุกคนอยู่ในอาการตกตะลึงตาค้างกันหมด หลินจื้อชิงยิ่งใเบิกตากว้าง เวรเอ๊ย เพิ่งชนะได้เงินมาสามร้อยล้าน แล้วเ้ามือถูกคนจับตัวไปได้อย่างไร? การเดิมพันครั้งนี้จะคิดอย่างไร?
ภายในคาสิโนที่เดิมทีก็เสียงดังจอแจอยู่แล้ว ยิ่งเพิ่มความจอแจมากขึ้นอีก
............
ด้านนอกคาสิโน เย่เฟิงหิ้วคอเสื้อเ้ามือหนุ่มคนนั้นพลางใช้วิชาย่างก้าวไร้เงาออกมาไกลหลายร้อยเมตร เงาร่างะโเข้าไปในสาธารณะที่แทบจะร้างผู้คน
“ปล่อยฉันนะ! กล้ามากที่ก่อเื่ในถิ่นแก๊ง์ แกตายแน่...” เ้ามือหนุ่มกลัวจนฉี่แทบราด แต่ยังะโโวยวายไม่หยุด
“หุบปาก” เย่เฟิงตวัดมือตบจนเกิดเสียงดัง ‘เพียะ’ แล้วแย่งโทรศัพท์มือถือมา หลังจากไล่สายตาดูก็รู้ว่าเมื่อครู่เ้าหมอนี่ไม่ได้แจ้งหัวหน้าแก๊ง์ แต่ส่งข้อความหาลูกน้องสองคนนั้น พวกเขาเป็เ้าหน้าที่ที่เข้าเวรคอยคุมสองยอดฝีมือลึกลับ
“ยอดฝีมือลึกลับอะไรวะ ทั้งหมดเป็แค่สัตว์ประหลาดที่แขนขาทั้งสี่ถูกพัฒนา แต่สมองอ่อนความคิดความอ่านเรียบง่าย...” เย่เฟิงคิดในใจ เขาพอจะเข้าใจเหตุการณ์เมื่อครู่แล้ว
เ้ามือหนุ่มคนนี้เดิมคงเป็ผู้ดูแลคาสิโนแห่งนี้ เมื่อเสียเงินมากขนาดนั้น เขาก็ต้องรับผิดชอบเช่นกัน จึงไม่สามารถแจ้งหัวหน้าแก๊ง์ได้ ยิ่งไปกว่านั้นยอดฝีมือลึกลับทั้งสองคนถูกส่งตัวมาวันนี้พอดี ทำให้เขายิ่งไม่มีความเกรงกลัวใดๆ
เย่เฟิงรู้ดีว่าการตายของซ่งหู่ ตู้ปางหลงและคนอื่นๆ ทำให้องค์กรลึกลับตื่นตัวมากขึ้น และต้องนำสิ่งที่เรียกว่ายอดฝีมือเข้ามาจัดการแก๊ง์ น่าเสียดายที่ ‘กอริลลา’ ทั้งสองตัวตรงหน้าไม่อยู่ในสายตาเขาเลย
ชายหนุ่มวิ่งไปข้างหน้าพุ่งเข้าสวนสาธารณะเปลี่ยว ร่างสูงใหญ่ภายใต้เสื้อคลุมยาวไล่ตามมาติดๆ ไฟบนถนนหลายดวงถูกทำลาย ทำให้สวนสาธารณะที่เดิมก็มืดสลัวอยู่แล้วยิ่งมืดมิด
โครม เพล้ง!
โครม เพล้ง!
เมื่อเสียงไฟบนถนนถูกทำลายดังขึ้นก็มีเสียงกรีดร้องของชายหญิงหลายคนดังจากพุ่มไม้ในสวนสาธารณะ จากนั้นหนุ่มสาวเยาวชนทั้งหมดต่างะโออกมาด้วยสภาพสวมเสื้อผ้าไม่เรียบร้อยพากันวิ่งเตลิด
“ได้เวลาแล้ว!” เย่เฟิงเห็นผู้คนรอบตัววิ่งหนีไปไม่น้อย สภาพแวดล้อมทั้งบริเวณมืดสนิทพลันหยุดฝีเท้า ก่อนโยนเ้ามือหนุ่มคนนั้นลงบนพื้น จากนั้นเรียกดาบเจินชี่สีส้มออกมา!
เย่เฟิงถือดาบยาว เงยหน้าแล้วชำเลืองมองร่างสูงใหญ่สองคนนั้น ความคิดหนึ่งปรากฏขึ้น เขารวบรวมพลังเจินชี่ไว้ใต้เท้าจากนั้นแสดงวิชาย่างก้าวไร้เงา ในไม่ช้าอาณาบริเวณสวนสาธารณะที่มืดสนิทก็เต็มไปด้วยภาพเงาของเย่เฟิงทั่วทุกที่ ทำให้เ้ากอริลลาทั้งสองที่กำลังไล่ตามมาตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่พุ่งโจมตีออกไปสุ่มสี่สุ่มห้า
ปัง! ปัง! ปัง! เคร้ง! ฉัวะ!
ความเร็วถึงขีดสุดของเย่เฟิง แสงสีส้มสว่างวาบในสวนสาธารณะอันมืดมิด ในไม่ช้าหัวของหนึ่งในนั้นก็ถูกเขาตัดลอยไปตกลงข้าง พุ่มไม้อย่างแรง!
“นี่ยังเป็คนอยู่ไหม...” ภาพเหตุการณ์เมื่อกี้ทำให้เ้ามือบ่อนการพนันหนุ่มคนนั้นถึงกับตาค้าง
เขาเคยเห็นด้วยตาตัวเองว่า ‘ยอดฝีมือ’ สองคนที่หัวหน้าส่งมาทุบโต๊ะหินอ่อนจนแตกกระจายในหมัดเดียว พวกเขาต้องมีพลังที่เหนือกว่าใครแน่นอน! แต่ทำไมชายสวมหน้ากากคนนี้ถึงเก่งได้ขนาดนี้ ขยับเพียงไม่กี่ครั้งก็ตัดหัวหนึ่งใน ‘ยอดฝีมือ’ ได้เลยหรือ?
แม้เ้ามือหนุ่มจะอยู่ในตำแหน่งระดับสูงเช่นกัน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นผู้แข็งแกร่งถูกตัดหัวอย่างนี้!
โชคดีที่เืพุ่งออกมาไม่มากนัก ฉากไร้กลิ่นคาวเืทำให้เ้ามือหนุ่มงุนงงเล็กน้อย ทำไมสอง ‘ยอดฝีมือ’ ถึงแปลกประหลาดขนาดนี้ หรือมันเป็หุ่นยนต์? มันต้องมีคนคอยควบคุมและสั่งการ ตอนที่ถูกสับหัวเหมือนมีเสียงโลหะกระทบกันดังออกมา หัวที่ถูกตัดยังไม่มีเืสักหยด ก็ไม่แปลกที่เ้ามือหนุ่มจะเดาได้ขนาดนี้
ฉัวะ!
ขณะนั้นเองเย่เฟิงก็ตัดหัวเ้ากอริลลาอีกตัวแล้ว ร่างสูงใหญ่ทั้งสองล้มลงกับพื้นอย่างแรง ไม่มีทางขยับตัวได้อีกต่อไป
“คิดจะหนีไปไหน?” เย่เฟิงแสยะยิ้มแล้วหันมองเ้ามือหนุ่มที่คิดจะวิ่งหนีพร้อมเก็บดาบเจินชี่
เขาลงมือโดยใช้วิชากรงเล็บัสองกระบวนท่าพุ่งตรงไปคว้าร่างของเ้ามือหนุ่มไว้โดยการตรึงเขาไว้กลางอากาศ
การถูกคนจับไว้ในอากาศ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมีประสบการณ์นี้ได้ แล้วเ้ามือหนุ่มคนนี้จะเคยเจอสถานการณ์แบบนี้ได้อย่างไร? ในเวลานั้นชายหนุ่มใจนหน้าซีดเผือด ที่แย่กว่าคือเขาฉี่รดกางเกงแล้ว
น่าเสียดายที่ตอนนี้เย่เฟิงไม่ได้สนใจว่าเขามีท่าทีอย่างไร เพราะในเงามืดไม่ไกลจากตรงนี้ มีร่างบางที่ผอมจนเห็นกระดูกปรากฏตัเงียบเชียบ ซึ่งมันดึงดูดความสนใจจากเย่เฟิงได้
แปะ! แปะ! แปะ!
เสียงปรบมือดังกังวาน ไม่คาดคิดว่าจะเป็ชายผู้สวมหน้ากากอีกคน!
เขาเป็ใครกัน?
เย่เฟิงที่จับตัวเ้ามือหนุ่มอยู่ตวัดสายตามองอีกฝ่ายอย่างระวังตัว เ้าหมอนั่นสวมหน้ากากเช่นเดียวกับกับเขา
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้