สวี่ฮุ่ยรอในตรอกจนไม่มีวี่แววของชายคนนั้นแล้วจึงหันหลังกลับไปขึ้นรถรับส่งตรงไปที่สถานีตำรวจประจำอำเภอทันที

        เมื่อมาถึงหน้าสถานีตำรวจ เธอมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง ก่อนจะเดินลับ ๆ ล่อ ๆ เข้าไป

        ที่ชั้นสองของสถานีตำรวจ ชายคนหนึ่งสวมแว่นกันแดด ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงิน กำลังมองทุกการกระทำของเธอผ่านหน้าต่างกระจก

        สวี่ฮุ่ยเดินไปหาตำรวจหญิงคนหนึ่งแล้วพูดเบา ๆ “พี่ตำรวจคะ หนูมีเ๱ื่๵๹สำคัญจะแจ้ง ขอคุยเป็๲การส่วนตัวได้ไหมคะ?”

        ตำรวจหญิงครุ่นคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะพาเธอไปที่ห้องสอบสวน “ว่ามาสิ มีเ๹ื่๪๫สำคัญอะไร?”

        ตำรวจหญิงเปิดสมุดบันทึก หยิบปากกาเตรียมจดบันทึก

        สวี่ฮุ่ยกล่าวอย่างจริงจัง “หนูรู้ว่าอาชญากรที่มีปานในประกาศจับอยู่ที่ไหน”

        สีหน้าตำรวจหญิงเคร่งขรึมขึ้น “อยู่ที่ไหน?”

        “ตำบลเถาฮวา ซอยเถาฮวา 18 ค่ะ”

        “แน่ใจเหรอ?”

        สวี่ฮุ่ยพยักหน้าอย่างมั่นใจ “ค่ะ”

        ตำรวจหญิงบันทึกข้อมูลส่วนตัวของสวี่ฮุ่ย จากนั้นกล่าวว่า “ถ้าจับอาชญากรได้ตามเบาะแสที่เธอให้มา เราจะแจ้งให้เธอมารับเงินรางวัลไปนะ”

        สวี่ฮุ่ยถามอย่างเขินอาย “ถ้าจับได้แค่คนเดียว จะได้เงินรางวัลหนึ่งพันหยวนไหมคะ?”

        ตำรวจหญิงหัวเราะ “ไม่แน่นอน น่าจะได้แค่ครึ่งเดียว”

        สวี่ฮุ่ยขานรับเบา ๆ แล้วพูดว่า “ไม่ต้องแจ้งหนูได้ไหมคะ เดี๋ยวหนูเห็นข่าวการจับกุมอาชญากรทั้งสองในหนังสือพิมพ์ แล้วจะมารับเงินรางวัลเอง”

        พ่อของเธอเป็๲ผู้จัดการโรงงาน ที่บ้านมีโทรศัพท์ แต่เธอไม่อยากทิ้งเบอร์โทรบ้านไว้

        ถ้ากู่ซิ่วรู้ว่าเธอมีเงินรางวัลมากขนาดนี้ คงต้องหาวิธีเอาไปแน่ ๆ เธอไม่เหนื่อยฟรีเหรอ?

        ตำรวจหญิงพยักหน้า “ได้”

        ตำรวจหญิงส่งสวี่ฮุ่ยออกจากสถานีตำรวจ ก่อนจะขึ้นไปรายงานที่ชั้นสอง “หัวหน้าลู่ มีเบาะแสแล้ว เชิญท่านไปประชุมที่ห้องประชุมค่ะ”

        ชายที่ถูกเรียกว่าหัวหน้าลู่คือชายที่สวมแว่นกันแดดและเสื้อยืดสีน้ำเงินคนนั้น

        ชายหนุ่มลุกขึ้นจากเก้าอี้ ด้วยส่วนสูงร้อยแปดสิบหกเ๤๞๻ิเ๣๻๹ ทำให้ตำรวจหญิงที่มารายงานแทบตาพร่า

        หุ่นและขาเรียวยาวแบบนี้ ช่างมีเสน่ห์เหลือเกิน

        ตำรวจหญิงหน้าแดง ใจของเธอเต้นแรง แต่เธอก็รีบตั้งสติ

        หัวหน้าลู่มาถึงห้องประชุม กองกำลังหลักของหน่วยสืบสวนทั้งสามทีมของสถานีตำรวจ รวมถึงผู้กำกับการได้รับแจ้งให้มารวมตัวกันพร้อมหน้า

        หลังจากเขานั่งลง ทุกคนก็เริ่มปรึกษาหารือกันเกี่ยวกับแผนการจับกุม

        เมื่อการประชุมสิ้นสุดลง หัวหน้าลู่เดินออกจากห้องประชุมแล้วเดินย้อนกลับมา ถามตำรวจหญิงที่กำลังเก็บเอกสารว่า “คนที่ให้เบาะแสคือเด็กสาวสวย ๆ ที่เพิ่งเข้ามาเมื่อกี้ใช่ไหม?”

        ตำรวจหญิงตอบด้วยความสงสัย “ใช่ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ?”

        “ไม่มีอะไร” หัวหน้าลู่ก้าวขายาว ๆ แค่สองก้าวก็ออกจากห้องประชุมไป

        เขาคิดเย้ยหยันอยู่ในใจเงียบ ๆ เด็กสาวคนนั้นดูเหมือนจะระวังตัวมาก แต่ดันไม่รู้จักใส่หมวกฟางเพื่อปกปิดใบหน้าแท้จริงของตัวเอง

        เด็กโง่เอ๋ย!