“เ้าเด็กคนนี้ เข้าสำนักหุบเขาแพทย์พิษของข้ามาแล้วก็อย่าหวังว่าจะได้ออกไป นอกเสียจากว่าเ้าจะไม่อยากถอนพิษ” หมอฉู่พูดต่อ
เขารู้ว่าเหตุใดเจียงหงป๋อจึงคำนับศีรษะให้ตัวเอง เด็กคนนี้มีความคิดลึกซึ้ง หากใส่ใจผู้ใดก็จะปกป้องด้วยชีวิต
ที่คำนับศีรษะก็เพราะอยากตัดขาดความสัมพันธ์กับตัวเอง ไม่อยากให้เขาเดือดร้อน
หมอฉู่อดทอดถอนใจไม่ได้ นึกถึงศิษย์สองคนก่อนที่ตัวเองตั้งใจคัดเลือกเข้ามา ทั้งคู่ทั้งเชื่อฟังและพูดจาเอาใจ
แต่สุดท้าย…ยามที่ใช้มีดแทงข้างหลังเขากลับไม่ปราณีแม้แต่น้อย
ผิดกับเด็กคนนี้…
ที่เป็ฝ่ายขอเข้าสำนักเอง
นิสัยเขาเ็า แม้จะยิ้มให้ทุกคนตลอด แต่หมอฉู่มองออกว่าภายใต้รอยยิ้มมีความเ็า ทว่าเมื่ออยู่กับหมอฉู่ เด็กคนนี้มอบความจริงใจ
เหมือนอย่างเช่นตอนนี้ เขารู้สึกว่ามีอันตราย ยินดีเลิกเรียนวิชาแพทย์
ปกติเขาเพียรพยายามเพียงใด หมอฉู่ล้วนเห็นในสายตาทั้งสิ้น…
“ท่านอาจารย์…ท่านพอจะมียาพิษที่ทำให้ตายทั้งเป็หรือไม่ขอรับ แล้วก็…ยาพิษที่ทำให้ตายแบบไร้ซุ่มเสียงและดูไม่ออกว่าโดนยาพิษ” เจียงหงป๋อไม่ได้พูดกระไรอย่างอื่น ลุกขึ้นปัดฝุ่นที่เข่าแล้วถามเสียงเรียบ
หมอฉู่หัวเราะเสียงเย็น “หากหุบเขาแพทย์พิษไม่มีแม้แต่ยาพิษแค่นี้จะกล้าเรียกว่าหุบเขาแพทย์พิษอีกหรือ ตู้ยาชั้นที่สองนับจากบนลงล่างช่องที่ห้าฝั่งซ้าย เปิดช่องลับในลิ้นชักด้านใน กุญแจช่องลับคือกลเก้าช่อง เ้าแก้เอาเอง หากเปิดได้ก็เอาไป ตู้ยาชั้นที่ห้านับจากบนลงล่างช่องที่หนึ่งฝั่งขวา กลไกแบบเดียวกัน”
ยาสองแบบที่เ้าเด็กนี้้าล้วนแต่เป็ยาชั้นสูง วัตถุดิบราคาแพงและหายาก จะมอบให้เขาง่ายๆ ไม่ได้
หมอฉู่คิดในใจ
“ท่านอาจารย์ ยาสองขวดนี้ต่างกันอย่างไรขอรับ?”
“เ้า…”
“ช่องลับไม่ได้ปิดอยู่หรือ?” หมอฉู่มองยาสองขวดในมือเจียงหงป๋อ ดวงตาแทบถลนออกมา
เ้าเด็กนี้…เห็นแค่ดึงลิ้นชักออกมา
“ปิดอยู่ขอรับ” เจียงหงป๋อตอบ
“รหัสผ่านง่ายยิ่งนัก ท่านอาจารย์…เปลี่ยนรหัสผ่านได้หรือไม่ขอรับ?”
หมอฉู่ “…”
เขาไม่อยากคุยด้วยแล้ว
“ท่านอาจารย์ควรดีใจที่ข้าฉลาดนะขอรับ” เจียงหงป๋อพูด
หมอฉู่บ่นในใจ นี่เรียกว่าฉลาดที่ใดเล่า เรียกว่าปีศาจต่างหาก
นึกถึงตอนนั้น…เขาต้องใช้เวลาห้าวันเต็มๆ กว่าจะไขรหัสตู้ยาช่องแรกของอาจารย์ได้ รหัสที่สองใช้เวลาสามวัน
อาจารย์ชมเขาว่าเยี่ยมยอด บอกว่าเขาทำได้ดีมาก
ขายหน้า
การมีลูกศิษย์เป็ปีศาจคือประสบการณ์แบบใด?
คือประสบการณ์ที่ทั้งเจ็บใจและดีใจ
เด็กคนนี้…ไม่แน่ว่าหุบเขาแพทย์พิษจะรุ่งเรืองในมือเขาจริงๆ
“โอสถแดนฝันในขวดสีเขียวเพียงเม็ดเดียวก็สามารถทำให้เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายกลางดึก โอสถวอนเซียนในขวดสีฟ้าจะทำให้ปวดคันจากภายในสู่ภายนอก อยากรีบตายไวๆ แต่ยิ่งอยากตายเท่าไรก็ยิ่งตายไม่ได้ โอสถวอนเซียนจะกระตุ้นความอยากอาหารและปรับเปลี่ยนคุณสมบัติร่างกาย ให้คนที่ถูกใช้ทรมานอย่างรุนแรงในสภาพที่จิตใจและร่างกายแข็งแรงดี…”
วอนเซียน…
ชื่อนี้เพราะมาก เจียงหงป๋อพบว่ายิ่งเป็ยาพิษที่วิปริต ชื่อของมันก็ยิ่งเพราะ
“ขอบคุณท่านอาจารย์ขอรับ” เจียงหงป๋อเก็บยาพิษลงในแขนเสื้อ “ยาพิษสองตัวนี้มียาถอนพิษหรือไม่ขอรับ?”
“ต้องมีอยู่แล้ว วันหน้าเ้าหลอมเอาเอง” หมอฉู่ตอบ มารดามันเถิด เขาเป็อาจารย์นะ ต้องมีอุบายควบคุมลูกศิษย์บ้างสิ
“แต่ข้าก็ไม่้ายาถอนพิษอยู่แล้ว” เจียงหงป๋อพูด “ท่านอาจารย์พักผ่อนเถิด ข้าขอตัวก่อนขอรับ”
หมอฉู่ “…”
อย่าห้ามเขา เขาจะตีศิษย์เวรนี่ให้ตาย!
เจียงหงป๋อได้ยามาแล้วก็ให้คนเตรียมรถม้า เดินทางกลับไปที่บ้านเจียงอีกครั้ง
“นายน้อยรอง” ยายสวีใส่เสื้อผ้าลุกมาเปิดประตู
“ต้าเกอข้ากลับมาหรือยัง?” เจียงหงป๋อถาม
ยายสวีส่ายหน้า “ยังเ้าค่ะ”
“ไท่ไท่เข้านอนแล้วหรือ?”
“เ้าค่ะ เข้านอนแล้ว”
“ไม่ต้องรบกวนไท่ไท่ ท่านไปนอนเถิด ข้าจะรอต้าเกอที่ห้องข้างประตู” เจียงหงป๋อให้ยายสวีไปพักผ่อน ให้คนขับรถม้ากลับไปที่บ้านหมอฉู่เช่นกัน
ยายสวีช่วยจุดฟืนในห้องให้เสร็จก็ถอยออกไป
เจียงหงป๋อนั่งหลังตรงบนเก้าอี้ ดวงตาหลุบลง ไม่รู้คิดกระไรอยู่
เขานั่งรอประมาณหนึ่งชั่วยามกว่า เจียงหงหย่วนจึงจะกลับมาจากบ่อน
เจียงหงหย่วนแปลกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาเป็คนเปิดประตู
“เ้ามาทำกระไรที่นี่?”
เจียงหงป๋อเงยหน้ามองตาเจียงหงหย่วน “ท่านรู้เื่ที่พี่สะใภ้ถูกรังแกหรือไม่?”
“พี่สะใภ้เ้าถูกรังแก?” ประกายดุดันกะพริบผ่านแววตาเจียงหงหย่วน
เจียงหงป๋อพยักหน้า เห็นเจียงหงหย่วนจะรีบกลับห้องไปดูหลินหวั่นชิวก็ดึงตัวเขาไว้ “ต้าเกอมาที่ห้องข้าก่อนเถิดแล้วค่อยไปหาพี่สะใภ้จะดีกว่า”
ท่าทีของเขาผิดปกติ เจียงหงหย่วนลังเลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ยอมตามเขาไปที่ห้อง
“ต้าเกอฝึกวรยุทธ์ น่าจะบอกได้ว่าตอนนี้พวกเราสะดวกที่จะคุยกันหรือไม่” หงป๋อปิดประตูแล้วพูดเสียงทุ้ม
เจียงหงหย่วนมองเขา “เ้าพูดได้” ตอนนี้เขาหูตาไว ได้ยินทุกความเคลื่อนไหวภายในบ้าน
“ขวดสีเขียวคือแดนฝัน ใช้แค่เม็ดเดียวจะทำให้เสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายกลางดึก ขวดสีฟ้าเรียกว่าวอนเซียน ใช้แล้วจะปรับสภาพร่างกายให้แข็งแรงขึ้น เจริญอาหาร แต่ขณะเดียวกันก็จะเจ็บคันแสนสาหัส อยากรีบตายไวๆ ต้าเกอ คนที่รังแกพี่สะใภ้… ไม่ว่าจะเป็ผู้ใดก็ต้องจัดการให้เขาตายหรือไม่ก็ให้ตายทั้งเป็ ท่านทำได้หรือไม่?” ประโยคนี้สื่อว่า หากท่านทำไม่ได้ ข้าจะทำเอง
เจียงหงหย่วนหน้าดำทะมึน แย่งยาสองขวดนั้นไป “เ้าควรนอนได้แล้ว”
“ต้าเกอ ท่านเป็สามีของพี่สะใภ้…ควรดูแลนาง” เจียงหงป๋อมองแผ่นหลังเขาแล้วพูด แผ่นหลังเจียงหงหย่วนตึงเกร็ง ฝีเท้าเขาชะงัก หันกลับไปมองเจียงหงป๋อ “พี่สะใภ้เ้าเป็ยอดดวงใจของข้า!”
จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่า…หากตัวเองดูแลภรรยาตัวน้อยได้ไม่ดี น้องชายจะพุ่งเข้ามาแย่งเอาไป
เจียงหงหย่วนแสยะยิ้ม “ไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่ปองร้ายพี่สะใภ้เ้า ข้าจะฆ่าไม่ให้เหลือแบบไม่ไว้หน้าผู้ใดทั้งนั้น”
“ต้าเกอ โอสถมีเพียงเท่านี้ หากจะใช้อีกคงต้องรอจนกว่าข้าจะร่ำเรียนวิชาสำเร็จ” เจียงหงป๋อไม่ได้ตอบกระไร เลือกที่จะกำชับเื่อื่นแทน
โอสถสองตัวนี้เป็ของดี แต่ต้องใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด อย่าให้เสียเปล่า
เจียงหงหย่วนหันแผ่นหลังเ็าให้เขา ไม่มีท่าทีจะสนใจ
ประตูห้องภรรยาตัวน้อยปิดอยู่ ภายในเงียบสงัด
ตอนนี้เจียงหงหย่วนร้อนรนดั่งโดนไฟเผา ใช้กริชงัดกลอนประตูให้เปิดออก
ใช้ไฟจุดตะเกียงที่หัวเตียง ภาพที่เห็นคือหน้าผากที่มีผ้าสีขาวพันอยู่ของภรรยาตัวน้อย บนผ้ามีเืซึม
มิน่าเล่า หงป๋อถึงได้บอกว่าภรรยาตัวน้อยโดนรังแก ทั้งยังมอบยาพิษล้ำค่าให้เขาจัดการคนที่ทำ
นางาเ็
ทั้งยังาเ็ที่ศีรษะ!
เจียงหงหย่วนควบคุมความโกรธไว้ไม่อยู่ แต่เขาไม่อยากปลุกหลินหวั่นชิว เปิดประตูเรียกยายสวีกับเจียงไฉมาถามให้รู้เื่
ทั้งที่เกิดเื่ใหญ่ขนาดนี้ เหตุใดไม่มีผู้ใดไปแจ้งเขาสักคน?
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้