“ร่างร่วมกำเนิด? คืออะไร”
าามารตะวันตกตะลึงเล็กน้อยและไม่ค่อยเข้าใจเลย หลายวันมานี้เขาเห็นว่าร่างของนางค่อยๆ เน่าเปื่อยไปทีละน้อย จะกลายเป็ร่างร่วมกำเนิดอะไรได้อย่างไร
ผู้คนในทวีปหลิงโซ่วไม่คุ้นเคยกับยมโลก ทว่าโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรใกล้ชิดกับยมโลกมากกว่า แม้แต่ผู้แข็งแกร่งอย่างาามารตะวันตกยังรู้เื่เกี่ยวกับยมโลกน้อยมาก
“หลังจากนางตายไปแล้ว ิญญาของนางหลอมรวมเข้ากับศิษย์ของข้าเรียบร้อย หลังจากนี้หากมีโอกาสและโชคอาจเกิดใหม่ขึ้นมาได้”
“เกิดใหม่?”
คำของเสิ่นเสวียนทำให้าามารตะวันตกมองเสิ่นเลี่ยนตาโต แล้วเขาก็ขยี้ตาอย่างไม่อยากเชื่อ
“เป็ไปได้อย่างไร! คนตายไปแล้วมิอาจฟื้นคืน จะเกิดใหม่อีกครั้งได้อย่างไร!”
“เสิ่นเลี่ยน ทำให้เขาดู”
“ขอรับ”
เสิ่นเลี่ยนพยักหน้า จากนั้นเขาค่อยๆ หลับตาลง พลังชีวิตบนร่างจางหายไปในพริบตาแปรเปลี่ยนเป็ไอิญญาเย็นะเื พริบตาเดียวนี้ทำให้อากาศโดยรอบเย็นลงอย่างรวดเร็ว ในขณะเดียวกัน รูปร่างหน้าตาของเสิ่นเลี่ยนกลับแปรเปลี่ยนไปกลายเป็สตรีผู้นั้น
ความเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้าามารตะวันตกเซถอยหลังไปจนเกือบล้ม ขณะเดียวกันยังทำให้สตรีอีกนางหนึ่งส่งเสียงร้องออกมา เห็นได้ชัดว่านางใไม่น้อย
รวมไปถึงเริ่นเสี้ยวเทียนที่ตะลึงงันอยู่ตรงนั้น
สถานการณ์เช่นนี้พวกเขาเคยเห็นมาก่อนที่ไหนกัน
ใบหน้าของสตรีผู้นั้นแปรเปลี่ยนไปเพียงเล็กน้อย และกลับคืนเป็ใบหน้าของเสิ่นเลี่ยนอีกครั้งเพราะแสงที่สาดส่อง ร่างหยินหยางของเสิ่นเลี่ยนในตอนนี้เพิ่งอยู่ใน่เริ่มต้นเท่านั้น ยังมิอาจเปลี่ยนร่างเป็ระยะเวลานานได้ ถ้าอยู่ใน่กลางคืนจะทำได้ง่ายกว่านี้ ตอนกลางวันทำได้ถึงขนาดนี้ก็ไม่เลวแล้ว
ครู่ใหญ่ าามารตะวันตกและคนอื่นๆ จึงตั้งสติกลับมาได้
“อัศจรรย์! ช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก!”
าามารตะวันตกมองเสิ่นเลี่ยนอย่างพิจารณาพลางกล่าวอย่างอัศจรรย์ใจ เดิมทีเขาคิดว่าใช้ชีวิตในหุบเขาสุขาวดีมาอย่างโชกโชนแล้ว รู้จักสำนักทั้งหลายในทวีปหลิงโซ่วเป็อย่างดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนตนเองเป็ดั่งกบในบ่อน้ำ อย่างน้อยที่สุดพลังที่เสิ่นเลี่ยนแสดงออกมานี้ เขาไม่เคยได้ยินและไม่เคยเห็นมาก่อน
“น้องชาย เ้าวางใจได้เลย แม้ข้าาามารตะวันตกจะมักมากในตัณหา แต่ถ้าไม่ได้รับความยินยอมจากอีกฝ่ายข้าไม่มีทางทำอะไรเด็ดขาด พวกนางสองพี่น้องคือคนที่ข้าซื้อตัวมาจากกู่ซวีเถา ยังไม่มีอะไรเกินเลย เ้าวางใจได้”
าามารตะวันตกกล่าวทันที
เสิ่นเสวียนได้ยินคำของาามารตะวันตกก็ตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะออกมา
“คนตายก็เหมือนไฟมอดลง นางตายไปแล้วจริงๆ จิตสำนึกของนางในตอนนี้ไม่มีเหลือ หาก้าฟื้นฟูความทรงจำอย่างน้อยต้องใช้เวลากว่าร้อยปี ท่านคิดมากเกินไปแล้ว”
เสิ่นเลี่ยนไม่ได้กล่าวอะไรออกมา สำหรับสตรีนางนี้ ขณะที่สบตากันอยู่เขารู้สึกเหมือนได้เห็นชีวิตชาติก่อนของนาง เขาจึงรู้สึกสงสารนางเพียงเท่านั้น ไม่มีอย่างอื่นอีก ตอนนี้ได้ฝึกฝนร่างหยินหยางร่วมกัน เขาก็ไม่ได้คิดอย่างอื่นอีกเช่นกัน ภายหน้าหากนางได้เกิดใหม่อีกครั้ง ทั้งสองก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก
“ฮ่าๆ เช่นนั้นก็เป็ปัญหาของพวกเ้าแล้ว ไม่เกี่ยวกับข้า ในเมื่อออกมากันแล้ว ก็ไปยังยอดเขาของข้ากันเถอะ ข้าจะต้อนรับพวกเ้าอย่างดี”
าามารตะวันตกหัวเราะเสียงดัง ไม่สนใจเื่นี้อีก
“ได้ เช่นนั้นคงต้องทำตามบัญชาเสียแล้ว”
เสิ่นเสวียนหัวเราะเช่นเดียวกันเพื่อแสดงถึงความเห็นด้วย
จากนั้นทุกคนก็เก็บข้าวของ เหาะตามหลังพรมวิเศษของาามารตะวันตกไปยังยอดเขาของาามารทางทิศตะวันตก
าามารตะวันตกเป็หนึ่งในสี่าามารผู้ยิ่งใหญ่แห่งหุบเขาสุขาวดี การเข่นฆ่าที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ แม้แต่เขาเองยังไม่เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่ได้เป็อุปสรรคในการต้อนรับพวกเสิ่นเสวียน
ห่างจากแอ่งเถียนซือไปประมาณสองร้อยลี้ มีูเาลูกหนึ่งรูปร่างเหมือนน้ำเต้าตั้งตระหง่านอยู่ นี่คือเขาน้ำเต้าที่มีชื่อเสียงในหุบเขาสุขาวดี บนนั้นเต็มไปด้วยสมุนไพร ไอพลังหลิงชี่หนาแน่นยิ่งกว่าโลกภายนอก เป็อาณาเขตสำคัญของหุบเขาสุขาวดี ต่อมาาามารตะวันตกเข้ายึดครองที่นี่ จึงกลายเป็อาณาเขตส่วนตัวของาามารตะวันตกไปแล้ว
“เขาน้ำเต้าตรงหน้านี้คือที่ของข้าเอง ทุกอย่างในอาณาเขตนี้ข้าเป็คนดูแล”
เสียงหัวเราะของาามารตะวันตกดังออกมาจากพรมวิเศษ บอกให้พวกเสิ่นเสวียนที่ตามมาด้านหลังได้รู้ว่าที่นี่คืออาณาเขตของเขาทั้งหมด
เสิ่นเสวียนมองเห็นเขตสมุนไพรของที่นี่จึงพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เป็อย่างที่เขาคิดไว้จริงๆ หุบเขาสุขาวดีมีของดีอยู่มากมาย ได้อาณาเขตกว้างใหญ่ขนาดนี้แสดงให้เห็นถึงพลังของาามารตะวันตก
การเดินทางเป็ไปอย่างราบรื่น พวกเขาไปถึงเชิงเขาอย่างรวดเร็ว และหยุดนิ่งลงตรงไหล่เขา
ที่นี่คือส่วนของูเาที่ทำให้เรียบไปแล้วส่วนหนึ่ง มันส่องประกายราวกับกระจก ด้านหลังมีบ้านเรือนเรียงราย เด็กบางคนกำลังทำความสะอาด บางคนกำลังปรุงยา
“ฝีมือขนาดนี้ ผู้าุโาามารยอดเยี่ยมยิ่งนัก!”
เสิ่นเสวียนกล่าวกับาามารตะวันตก
“นี่ไม่ใช่ฝีมือของข้าหรอก ข้าไม่มีความอดทนมากขนาดที่จะตัดหน้าผาได้ นี่คือจวนที่ผู้าุโท่านหนึ่งหลงเหลือไว้ ข้าสนใจจึงเข้ามาแย่งชิง” ในหุบเขาสุขาวดี ใครมีพลังคนนั้นเป็ใหญ่ การแย่งชิงในที่นี้ไม่ใช่คำด่าทอแต่เป็คำชมเชย
“แสดงว่าผู้าุโท่านนี้ก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน!”
“เื่นี้ข้าไม่เถียง ผู้าุโท่านนี้น่าจะมีพลังยุทธ์ขั้นจักรพรรดิ ข้าเจอตำราเคล็ดวิชาบางส่วนที่กระทั่งถึงตอนนี้ข้ายังอ่านไม่ออกเลย พลังไม่ถึงขั้นจักรพรรดิไม่มีทางมีสิ่งเหล่านี้ได้ น้องชายอยากดูไหม”
าามารตะวันตกอยากให้เสิ่นเสวียนได้ดู อย่าเห็นว่าเสิ่นเสวียนอายุยังน้อย แต่พื้นฐานของเขาไม่ธรรมดาเลยทีเดียว ไม่แน่ว่าอาจให้คำแนะนำแก่เขาได้
“ข้าไม่ใช่คนชอบแย่งของของใคร”
เสิ่นเสวียนส่ายหัวปฏิเสธความหวังดีของาามารตะวันตกไป แม้จะเป็ของดีแต่ในทวีปยังมีกฎที่ไม่เป็ลายลักษณ์อักษร ข้อห้ามสูงสุดคือการขโมยของของผู้อื่น ทุกคนต่างเก็บซ่อนเคล็ดวิชาไว้อย่างล้ำลึกไม่มีทางเปิดเผยให้ผู้อื่นรับรู้ได้ง่ายๆ ที่เสิ่นเสวียนปฏิเสธไปเพราะไม่อยากสร้างความเดือดร้อนให้ตนเอง
และอีกอย่าง เขาไม่สนใจเคล็ดวิชาเหล่านี้เลยจริงๆ
ภายในผังเมืองซานเหอของเขาเก็บซ่อนเคล็ดวิชาบำเพ็ญเพียรไว้มากมาย ทั้งในหัวของเขายังเก็บสะสมเคล็ดวิชามากว่าพันปี หากเอาความทรงจำของเขามาเขียนเป็หนังสือ คงเป็สารานุกรมขนาดย่อมของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรั้แ่่ราชวงศ์ถังจนถึงปัจจุบัน
เคล็ดวิชาที่ขั้นจักรพรรดิผู้หนึ่งหลงเหลือไว้ ยังไม่เข้าตาเขาเลยจริงๆ
“ฮ่าๆ สหายเสิ่นมีคุณธรรมสูงส่ง ข้าไม่บังคับเ้าแล้วกัน” าามารตะวันตกพยักหน้า ยอมรับในตัวเสิ่นเสวียนยิ่งกว่าเดิม นี่คือสหายที่ควรค่าให้ผูกมิตร
แม้าามารตะวันตกจะอยู่ในหุบเขาสุขาวดี แต่เขาชื่นชอบการผูกมิตรยิ่งกว่า ในหุบเขาสุขาวดีเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตหลากหลายประเภท และเป็เพราะเขามีพลังแข็งแกร่ง มิเช่นนั้นคงตายไปแล้วไม่รู้กี่ครั้ง
และในขณะนั้นเอง ร่างของเสิ่นเลี่ยนก็ะโลงมาอยู่ข้างๆ เสิ่นเสวียน
เสิ่นเสวียนและคนอื่นๆ เหาะได้เร็วมาก เสิ่นเลี่ยนจึงตามไม่ทัน แม้ตอนนี้เขาจะมีพลังขั้นแม่ทัพระดับสูงสุดแล้ว แต่ยังห่างไกลจากเสิ่นเสวียนและคนอื่นๆ มาก เขาต้องะโตามมานานมากกว่าจะทัน
“มาได้เร็วดีนี่ พวกเราเข้าไปกันเถอะ”
าามารตะวันตกตบบ่าเสิ่นเลี่ยน แล้วเรียกพวกเสิ่นเสวียนให้เข้าไปด้านใน
เมื่อเข้ามาถึงที่นี่แล้ว เสิ่นเสวียนจึงให้เสิ่นเสี่ยวเม่ยออกมาจากในมิติ ในนั้นยังมีร่างไร้ิญญาสี่ร่างและแขนข้างหนึ่งด้วย และไม่ได้สว่างไสวเหมือนภายนอก หลังจากเสิ่นเสี่ยวเม่ยออกมาแล้วนางจึงวิ่งเล่นอยู่บนเขาอย่างร่าเริง
ได้ออกจากบ้านมาไกลเป็ครั้งแรก และยังเป็สถานที่ที่อัดแน่นไปด้วยไอพลังหลิงชี่เช่นนี้ ทำให้นางอยากรู้อยากเห็นไปทุกอย่าง ส่วนเสิ่นเลี่ยนก็ตามหลังเสิ่นเสี่ยวเม่ยไปเพื่อคอยปกป้องนาง เผื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้น
เสิ่นเสวียนและเริ่นเสี้ยวเทียนตามาามารตะวันตกเข้าไปในห้องโถงใหญ่ ระหว่างทางาามารตะวันตกบอกเล่าถึงอำนาจของตนเองให้เสิ่นเสวียนฟังด้วยความภูมิใจ จนเกือบบอกเสิ่นเสวียนว่าตนเองเก็บของล้ำค่าไว้ในเขาน้ำเต้ามากมายเพียงใด
“น้องชาย นั่งลงสิ”
าามารตะวันตกนั่งลงตรงตำแหน่งผู้นำ ก่อนจะผายมือเชิญเสิ่นเสวียนและเริ่นเสี้ยวเทียนให้นั่งลง
เริ่นเสี้ยวเทียนและเสิ่นเสวียนนั่งลงทันทีอย่างไม่เกรงใจ ทันใดนั้นเด็กที่รออยู่ข้างๆ เข้ามารินสุราให้พวกเขาจนเต็มจอก
“นี่คือสุราหมักที่ข้าฝังไว้นานสามสิบปี วันนี้ได้เอาออกมาต้อนรับพวกเ้าทั้งสอง เชิญพวกเ้าดื่มได้เลย ขอบคุณมากที่ช่วยชีวิตข้า”
าามารตะวันตกยกจอกสุราขึ้นพลางกล่าวขอบคุณเสิ่นเสวียนและเริ่นเสี้ยวเทียน จากนั้นก็ดื่มเข้าไปหมดจอก
“ผู้าุโาามารเกรงใจเกินไปแล้ว แต่คนพวกนั้นกล้าลอบทำร้ายท่านเช่นนี้ คิดดูแล้วาามารคนอื่นคงต้องเผชิญกับสถานการณ์เดียวกัน”
เสิ่นเสวียนมองาามารตะวันตกพลางกล่าว