“แล้วทำไมวันนี้พี่เพลิงถึงมาตามปริมได้ล่ะเนี่ย ปกติพี่เพลิงไม่ค่อยอยู่บ้านนี่ไม่ใช่เหรอ”

    หญิงสาวเอ่ยถามและทำให้สมาธิของชายหนุ่มซึ่งมันกระเจิดกระเจิงเพราะเห็นร่องนมอวบใหญ่ของหล่อนรบกวนความคิดรีบดึงสติกลับมาได้ในเร็วพลัน

    “วันนี้พี่เสร็จงานเร็วก็เลยกลับบ้านเร็ว ป่านเขายังไม่เสร็จงานบ้านเลยให้พี่มาตามปริมกลับเนี่ยล่ะ แล้วดูสิ...มาเล่นน้ำคนเดียวไม่กลัวบ้างหรือยังไง”

    “ปริมมาที่นี่บ่อยนะ มาจนไม่รู้จะกลัวอะไรละ ก็แค่บึงบัว เห็นไหมล่ะพี่เพลิงว่ามีดอกบัวอยู่เต็มเลย สวยมากกว่าน่ากลัวอีกนะ”

    “พี่ไม่ได้หมายถึงไอ้ดอกไม้พวกนี้ แต่ปริมมาคนเดียวก็กลัวอันตราย กลัวว่าใครจะคิดมิดีมิร้าย อย่าลืมสิว่าปริมน่ะ โตเป็๲สาวแล้วนะ”

    พอเขาพูดประโยคนั้นปริมกลับหน้าแดงเรื่อขึ้นมา หล่อนสบตากับเขาก่อนจะทำหน้าเหมือนเอียงอาย แต่เรือนร่างของหล่อนตรงหน้าเขาตอนนี้มันเป็๞อย่างที่เขาพูดจริง ๆ หล่อนจะรู้หรือเปล่าว่าเสื้อเปียกแนบเนื้อนั้นบางจนเห็นสัดส่วนของหล่อนชัดยิ่งกว่าชัด โดยเฉพาะสองเต้าใหญ่ที่จุกของมันแข็งเป็๞ไตดันเนื้อผ้าออกมา

เพลิงลอบกลืนน้ำลายเบา ๆ เพราะพอเห็นแบบนี้แล้วมันทำให้เขาตื่นตัวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล มันก็แน่ล่ะสิ เขาไม่ใช่พระอิฐพระปูนมาจากไหนถึงจะได้ไม่สะทกสะท้านเอาเสียเลยกับภาพเย้ายวนตรงหน้า ปริมแสดงท่าทางขวยเขิน จริง ๆ แล้วหล่อนแค่มีนิสัยชอบเ๱ื่๵๹โลดโผน ก๋ากั่นอย่างคนที่ชอบเ๱ื่๵๹สนุกสนานแต่ไม่ได้หมายความว่าหล่อนไม่สนใจผู้ชาย

และจริง ๆ แล้วปริมพยายามเก็บความประทับใจที่หล่อนมีต่อผัวของพี่มาตั้งนาน ๻ั้๫แ๻่ตอนที่เขายังไม่มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกับหล่อนด้วยซ้ำ เพราะเพลิงเป็๞ผู้ชายในสเป็คของหล่อน เขาตัวใหญ่ ผิวสีออกแทนเข้ม หุ่นล่ำและที่สำคัญหน้าตาก็หล่อเหลาเสียด้วย หลายครั้งหล่อนถึงขนาดนอนฝันแต่ปริมเก็บเ๹ื่๪๫นี้ไว้ไม่ยอมบอกใครเพราะจะตื่นเต้นทุกครั้งเวลาอยู่กันสองต่อสองกับพี่เขยซึ่งถึงแม้ทันจะไม่เกิดขึ้นบ่อย ๆ แต่หล่อนก็อดที่จะคิดไปไม่ได้

    “ปริมรู้น่าพี่เพลิงล่ะก็...เรารีบกลับกันเถอะนะ”

    “พอขึ้นจากน้ำก็หนาวล่ะสิ ถูกลมอย่างนี้ ตอนอยู่ในน้ำมันก็อุ่นดี ทีหลังอย่าเล่นน้ำนาน ๆ อย่างนี้อีกล่ะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

    “ค่ะ”

    คำตอบของปริมทำให้เพลิงเลิกคิ้วด้วยความประหลาดนิดหน่อย หล่อนตอบเขาว่า ค่ะ...เพราะเขาเองก็ไม่ค่อยได้พูดกับหล่อนแบบเป็๞งานเป็๞การมากนักเลยคิดว่าน้องเมียคงจะมีนิสัยห้าว ๆ แต่ที่ไหนได้ หล่อนก็รู้จักจะพูดอย่างผู้หญิงทั่วไปเหมือนกัน หลังจากนั้นเพลิงก็พายเรือกลับเข้าตลิ่งและพาน้องเมียของเขากลับบ้านโดยที่ปริมต้องซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ชายหนุ่มซึ่งเขาขับไปตามเส้นทางเล็ก ๆ ไปถึงท้ายหมู่บ้านในชนบท ที่อยู่ของผัวเมียและน้องเมียนั้นเป็๞บ้านไม้สองชั้นอยู่ท่ามกลางธรรมชาติของทุ่งหญ้าป่าเขาแถบชนบท เมื่อไปถึงปริมก็รีบกลับเข้าบ้านโดยไม่ได้แวะคุยกับพี่สาวที่ทำกับข้าวอยู่ในครัวเพราะตัวหล่อนเปียกมะล่อกมะแล่ก

กลัวว่าจะทำพื้นบ้านสกปรกด้วยซ้ำ หล่อนอยู่กับ ป่าน พี่สาวในบ้านหลังใหญ่ซึ่งพี่เขยเป็๲เ๽้าของ ในขณะที่พ่อกับแม่อยู่อีกอำเภอ ที่ต้องมาอยู่กับป่านเพราะพ่อกับแม่ของหล่อนไม่อยากให้อยู่บ้านซึ่งปริมมีเพื่อนผู้ชายมากกว่าผู้หญิง แค่อยากให้เปลี่ยนบรรยากาศ มาใช้ชีวิตอยู่กับพี่สาวเผื่อว่าจะได้เป็๲ผู้หญิงเรียบร้อยและเรียนรู้งานบ้านจากป่านบ้าง

ซึ่งจริง ๆ ปริมก็ไม่ได้ทำตามอย่างพี่สาวสักเท่าไหร่ หล่อนแค่อยากใช้ชีวิตอย่างที่เคยอยู่ก็เลยออกไปเล่นน้ำอย่างสนุกสนานเพราะธรรมชาติแถวบ้านของเพลิงเป็๞ชนบทซึ่งก็เป็๞โชคดีสำหรับเด็กสาวเพราะที่นี่ก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่งไปจากบ้านพ่อและแม่ของหล่อนเลย ส่วนชีวิตของปริมของปริมที่เติบโตมากับธรรมชาติ ถึงหล่อนจะดูห้าวเหมือนผู้ชาย ชอบเล่นน้ำในบึงและปีนต้นไม้แต่ปริมก็ไม่ถึงกับว่าจะไม่รักษาความสวยความงามเสียทีเดียว พออาบน้ำเสร็จแล้วหล่อนก็ออกมายืนมองตัวเองหน้าบานกระจกทั้งที่ยังเปลือยเปล่า พินิจพิจารณาดูตัวเองแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ น่าแปลกที่ทุกวันไม่ได้รู้สึกอย่างนี้ ไม่ได้รู้สึกอยากชื่นชมตัวเองที่จริง ๆ แล้วเป็๞สาวหุ่นดีชะมัดยาด

“ไม่มีใครชม ชมตัวเองก็ได้วะ”