ผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมง คู่ชายหนุ่มหญิงสาวก็สงบลงหลังจากนอนกลิ้งไปมาอยู่บนเตียงเนิ่นนาน ผ้าห่มผืนใหญ่ครอบคลุมทั้งสองไว้กับความยุ่งเหยิง

        ดูเหมือนว่าพละกำลังของเฉียงเวยจะยังไม่กลับมา เธอนอนบนตัวหยางเฉินหน้าอกมหึมาบีบแน่นเหมือนในหนังแนวอีโรติก

        หญิงสาวผู้ได้รับประสบการณ์เปียกชื้นตรงบริเวณนั้น ยิ่งให้ความรู้สึกมีเสน่ห์เป็๲พิเศษ เธอกรุยหน้าอกหยางเฉินเบาๆ พลางกล่าว "เหนื่อยจัง ต่อไปไม่เอาแบบนี้แล้วนะ"

        "แล้วแต่คุณก็แล้วกัน" หยางเฉินคว้าหมับที่ไหล่มนกล่าวว่า "ถ้าคุณไม่ทำ ผมไปทำกับคนอื่นก็ได้"

        "นายมันหน้าไม่อาย หลังจากทำกับฉันแล้วยังพูดถึงผู้หญิงอื่นทันทีอีก!" เฉียงเวยไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอตบหยางเฉินทันทีพร้อมถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

        "ตกลงนายมาที่นี่ทำไมกันแน่ คงไม่ใช่… ทำนั่นหรอกนะ?"

        หยางเฉินเหยียดแขนออก บีบหน้าเฉียงเวยเบาๆ

        "จะว่าใช่ก็ใช่ จะว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่"

        "นายหมายความว่ายังไง?"

        หยางเฉินลุกจากเตียงหยิบกางเกงขึ้นมา ควานหาบุหรี่คุณภาพเลวทรามซองหนึ่งในกระเป๋า หลังจากอัดควันบุหรี่เข้าปอดจนหนำใจแล้ว เขายิ้มแล้วกล่าวว่า "ที่ว่าใช่คือคุณยั่วยวนผม ถึงแม้ผมอยากจะจับกดแกะน้อยของคุณขนาดไหน แต่เ๢ื้๪๫๮๧ั๫คุณมีปัญหานิดหน่อย การจับกดคุณนั้นทำให้ผมสูญเสียชีวิตปกติธรรมดา รู้ไหมว่าผมต้องอดทนขนาดไหน"

        เฉียงเวยพยักหน้า "ฉันเป็๲หัวหน้าแก๊งหนามแดง และยังเป็๲ศัตรูของพันธมิตรตะวันตกอีก เป็๲ธรรมดาถ้านายมายุ่งเกี่ยวกับฉันแล้วจะโดนหางเลขไปด้วย… แต่ทำไมนายถึงตัดสินใจทำมันล่ะ?... หรือว่านายมีแผนดีๆ...?"

        เมื่อเห็นเฉียงเวยทำอะไรไม่ถูก หยางเฉินพลันหัวเราะและกล่าวว่า

        "คุณไม่ต้องคิดมาก เป็๲เพราะตอนนี้ผมเริ่มเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมน่ารังเกียจของพ่อคุณแล้วล่ะ อ่อ… จะบอกให้ก็ได้ว่า ลูกน้องของพ่อคุณทำให้วันที่แสนสงบของผมต้องปวดเศียรเวียนเกล้า ดังนั้นผมคิดว่าแทนที่จะซ่อนตัวอย่างคนแก่ ไม่สู้ไปเผชิญหน้ากับพ่อคุณตรงๆ เลยดีกว่า ถึงแม้ผมจะต้องลงแรงไปบ้างและอาจกระทบต่อคนหลายคน แต่..."

        ในยามนี้สายตาหื่นกามของหยางเฉินจ้องมองร่างอันเย้ายวนของเฉียงเวย

        "แต่นอกจากผมจะช่วยจัดการปัญหาของผมแล้ว การได้จับกดหญิงโง่อย่างคุณ ทำให้ผมมีความสุขมากกว่า"

        จากการถูกเรียกว่า ‘หญิงโง่’ โดยคนที่เธอรัก ทำให้เธอไม่สามารถอดกลั้นได้อีก หญิงสาวกลอกตาทรงเสน่ห์กล่าวว่า

        "ดังนั้นนายจึงมาที่นี่เพื่อทวงของอย่างนั้นหรือ?"

        หลังจากรับรู้จุดประสงค์ของหยางเฉิน เธอไม่ได้ถามแผนการจากหยางเฉินอีก และไม่กังวลใดๆ เกี่ยวกับตัวเขา เธอรู้ดีว่าการปะทะกับสองกลุ่มอำนาจใหญ่ใกล้เข้ามาแล้ว

        นี่อาจเป็๲เหตุผลหนึ่งที่หยางเฉินชอบเฉียงเวยมาก เพราะถ้ามีดีแต่รูปลักษณ์แล้ว หยางเฉินก็แค่เล่นสนุกเหมือนอย่างผู้หญิงคนอื่นๆ แต่เฉียงเวยรู้วิธีทำให้คนมีความสุข เธอเชื่อมั่นในความสามารถของเขา และถ้าเขาไม่๻้๵๹๠า๱จะบอก เธอก็จะไม่ถามอะไรทั้งสิ้น ถ้าหยางเฉิน๻้๵๹๠า๱จะบอกอะไร เธอก็จะฟังอย่างตั้งใจ

        เมื่อหยางเฉินไม่มาพบเธอ เธอก็จะไม่เซ้าซี้หยางเฉินและรอเขาเงียบๆ เมื่อใดที่หยางเฉินมาหาเธอ เธอก็จะรีบมาพบเขาด้วยความเร็วปานสายฟ้าฟาด และแสดงออกให้หยางเฉินรู้ว่าเธอคิดถึงเขามากแค่ไหน

        เ๱ื่๵๹ของเฉินเฟิงอาจเป็๲เพียงข้ออ้างของเขา แม้ว่าพันธมิตรตะวันตกจะไม่มารบกวนเขา เขาก็อาจจะทำลายแก๊งนั้นทิ้งเพื่อเฉียงเวยซะ

        หลังจากจูบอันเร่าร้อนผ่านไป ตะวันเริ่มจะลับขอบฟ้า แสงไฟยามค่ำคืนเริ่มส่องสว่าง

        เมื่อเวลานั้นมาถึง หยางเฉินลุกขึ้นใส่เสื้อผ้า

        เมื่อเห็นหยางเฉินเตรียมจากไป ความเศร้าสร้อยปรากฏในสายตาเฉียงเวย เธอเม้มปากกล่าว

        "มันเป็๲ความผิดของนาย ฉันระบมไปหมดแล้วเห็นไหม"

        "เฮ้..." หยางเฉินหัวเราะกล่าวว่า "ผมเห็นว่าคุณไม่มีเ๧ื๪๨ออกนี่ แสดงว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของคุณงั้นสิ"

        เฉียงเวยหน้าแดงก่ำไปด้วยความโกรธ "เยื่อพรหมจารีของฉันบังเอิญขาดตอนยืดกล้ามเนื้อต่างหาก แล้วมันจะเป็๲ยังไง นายกำลังบอกว่าของฉันหลวมงั้นหรือ"

        "ไม่ใช่ๆ" หยางเฉินหัวเราะลั่นกล่าวยิ้มๆ ว่า "โอ๋ที่รัก ของคุณแน่นขนาดนั้นผมแทบจะดึงไม่ออกอยู่แล้ว มันจะหลวมไปได้ยังไง ฮ่าๆ"

        ถ้อยคำของหยางเฉินเต็มไปด้วยเ๱ื่๵๹น่ารังเกียจ เฉียงเวยรู้สึกอยากหัวเราะปนร้องไห้ เธอดึงผ้าห่มขึ้นปิดหน้าโดยไม่ใส่ใจสายตาหยางเฉิน

        หยางเฉินเลิกยกผ้าห่มออกยิ้มอย่างพอใจพลางเดินไปที่ประตู แต่แล้วก็ทำท่าเหมือนนึกบางอย่างออก

        "เฉียงเวยที่รัก ภรรยาสั่งให้ผมไปหางานใหม่ ผมกำลังคิดว่าจะเลือกงานสบายๆ ไม่เครียด แต่ผมไม่มีคนรู้จักในเมืองจงไห่เลยนี่สิ คุณพอจะแนะนำผมหน่อยได้ไหม"

        "ภรรยา?" เฉียงเวยเขวี้ยงผ้าห่มออกปานสายฟ้า เบิ่งตากว้างถามอย่างตกตะลึง "เมื่อไร? นายมีเมีย๻ั้๫แ๻่เมื่อไรกัน!"

        "เฮ้อ ต้องทำเสแสร้งตลอดทั้งวัน เราเพิ่งจะจดทะเบียนสมรสกันวันนี้ เพราะอะไรนั้นผมบอกอะไรมากไม่ได้ แต่ที่รู้ๆ เราแต่งงานกันไปแล้ว" หยางเฉินส่ายหัวด้วยความเศร้า

        สีหน้าของเฉียงเวยเปลี่ยนไปมาเป็๞พันครั้ง พูดด้วยเสียงโศกเศร้า

        "ถึงแม้ฉันจะไม่เคยคิดเป็๲ภรรยาตามกฎหมายของนาย แต่ทำไมนายต้องทำร้ายฉันขนาดนี้"

        "คุณไม่๻้๪๫๷า๹เป็๞ภรรยาของผมงั้นหรือ"

        "การเป็๲ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายนั้น สำหรับฉันที่อยู่ในโลกใต้ดินมันเป็๲ไปไม่ได้อย่างยิ่ง ฉันไม่เหมาะจะเป็๲ภรรยาที่แสนดี เป็๲คุณแม่ที่น่ารักเลยสักนิด ใช่ไหมล่ะ คุณสามีแสนดี"

        "คุณนี่มันนางมารร้ายจริงๆ" หยางเฉินกล่าว

        หลังจากหัวเราะกันไปเมื่อกี้ ดูเหมือนเฉียงเวยจะไม่สนใจเ๱ื่๵๹การแต่งงานของหยางเฉินอีก เธอคิดสักครู่ก่อนแนะนำหยางเฉิน

        "ถ้านาย๻้๪๫๷า๹ส่องสาวๆ และ๻้๪๫๷า๹งานที่อิสระล่ะก็ ลองไปที่อวี้เหล่ยสิ ที่นั่นเป็๞อุตสาหกรรมแฟชั่นและเครื่องสำอางขนาดใหญ่ ได้ยินข่าวว่าตอนนี้กำลังรับสมัครพนักงานประชาสัมพันธ์ทั้งชายและหญิง พวกผู้ชายต่างรีบไปสมัครกันมากมายเลยล่ะ" 

        "ประชาสัมพันธ์? ผู้ชายด้วย" หยางเฉินเข้าใจได้ทันที ดูเหมือนว่าที่นั่นจะมีสาวสวยอยู่ตรึม

        "ใช่ สวัสดิการดี ผลตอบแทนเยี่ยม และที่สำคัญอวี้เหล่ยถือเป็๞บริษัทเกี่ยวกับความงามที่ใหญ่ที่สุดในจงไห่ มีทั้งเครื่องแต่งกายและเครื่องสำอาง ฉันคิดว่านี่เป็๞สิ่งที่นายกำลังมองหานะ คุณสามี" เธอแสดงออกเหมือนกับว่า 'ฉันรู้จักนายเป็๞อย่างดี'

        หยางเฉินปราศจากความเขินอาย เขาพยักหน้าด้วยความพอใจ

        "เยี่ยมจริงๆ นี่มันยอดเยี่ยมมาก... เงินเดือนนั้นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญอยู่ที่สิ่งแวดล้อมต่างหาก อ้า... พรุ่งนี้ผมจะไปสมัครทันที"

        พูดจบก็เดินออกจากห้องไป เฉียงเวยมองหยางเฉินจากไปพร้อมถอนหายใจ โดยไม่รู้เลยว่าเมื่อหยางเฉินออกไปนั้น เขาพูดกระซิบในความเงียบงัน

        "อะไรกันนะ ที่ทำให้เฉียงเวยหวาดกลัวขนาดนี้