บทที่ 48 หวังหย่งเล่อ“เช่นนั้นก็ให้เป็นเช่นที่เขาต้องการเถิดเจ้าค่ะท่านพ่อบุญธรรม หากว่าเขาจำพวกเราไม่ได้แล้วก็แล้วไปเถิด”จ้าวเม่ยนั้นเมื่อมองไปที่ดวงตาของหวังหย่งเล่อที่มองมาที่นางเหมือนกันกับมองคนแปลกหน้า ในนั้นไม่มีความรู้สึกของคนที่รัก และห่วงหาอ...