ในบันไดแคบๆ สลัวๆ

ฟางเฉิงแบกถังแก๊สด้วยมือเดียว ปีนบันไดอย่างคล่องแคล่ว

โจวซิ่วเหมยกุมมือไว้ด้านหน้า ก้มหน้า และเดินตามเขาไปพร้อมกับถือถุงสองใบ

ข้างในมีเสื้อผ้าที่ฟางเฉิงเปลี่ยนแล้ว พร้อมกับซาลาเปาอุ่นๆ และน้ำเต้าหู้ที่เพิ่งซื้อมา

เมื่อทั้งสองมาถึงห้องพักชั้นห้า

ฟางเฉิงวางถังแก๊สลงบนพื้น จากนั้นก็เปลี่ยนมาถือต่อด้วยมือซ้าย

เมื่อเห็นดังนั้น โจวซิ่วเหมย ก็รีบก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า:

"ฟางเฉิง ทำไมไม่พักสักหน่อยล่ะ? อย่าหักโหมเลย"

ฟางเฉิงถอนหายใจเบาๆ และส่ายหน้า

ความแข็งแกร่ง 12 แต้ม พละกำลัง 20 แต้ม

การแบกถังแก๊สขึ้นไปถึงชั้นเก้านั้นยังคงเป็๲งานที่ค่อนข้างง่าย

ใช้แรงน้อยกว่าการวิดพื้นร้อยครั้งติดต่อกันมาก ไม่จำเป็๞ต้องพัก

อย่างไรก็ตาม ย้อนกลับไปเมื่อเดือนที่แล้ว เขาต้องแบกมันขึ้นไปเอง หยุดพักครึ่งนาทีทุกชั้น

ตอนนี้ เขาพัฒนาขึ้นมากอย่างไม่ต้องสงสัย

บางทีอาจจะรู้สึกถึงการสนทนาที่น้อยนิดระหว่างพวกเขา โจวซิ่วเหมย ก็พึมพำกับตัวเอง:

"ผู้ชายคนเมื่อกี้โลภจริงๆ เรียกราคาแพงกว่าปกติเป็๞สองเท่า ชัดเลยว่าทำเงินได้แต่ก็ยังไม่พอใจ..."

ฟางเฉิงหันหน้าไปมองเธอและยิ้ม:

"คนทำธุรกิจก็ฉลาดแบบนี้แหละ เขาก็ฉวยโอกาสตอนที่รู้ว่าเธอยกเองไม่ได้"

โจวซิ่วเหมย ก็ยิ้มเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนั้น แต่โดยไม่รู้ตัวก็หันสายตาไปทางอื่น

นับ๻ั้๫แ๻่คืนนั้น ที่เธอช่วยฟางเฉิงทายาที่หลัง

ทุกครั้งที่เจอกัน โจวซิ่วเหมย ก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจนัก

ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงชั้นเก้า

โจวซิ่วเหมย ผลักประตูลูกกรงที่แง้มอยู่ครึ่งหนึ่งอย่างแรง

เสียงแหบแห้งและอ่อนแรงดังมาจากข้างใน

"ซิ่วเหมย แก๊สมาแล้วเหรอ?"

"ฟางเฉิงเป็๞คนช่วยยกขึ้นมาค่ะ"

โจวซิ่วเหมย เข้าไปก่อน รีบย่อตัวลงยื่นรองเท้าแตะให้ฟางเฉิง

"คุณย่าโจว"

ฟางเฉิงเดินตามเข้าไป เปลี่ยนรองเท้าพร้อมกับทักทาย

คุณย่าโจวมองอย่างใจดีและพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม หูของท่านดูเหมือนจะตึงเล็กน้อย

ไม่มีใครอื่นอยู่ในบ้าน ลุงโจวน่าจะกำลังจัดการคดีอยู่ที่สถานีตำรวจ และป้าเหอพร้อมน้องชายของโจวซิ่วเหมย ดูเหมือนจะออกไปทำธุระบางอย่าง

ฟางเฉิงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม แบกถังแก๊สและเดินเข้าไปในครัว

เขาใช้เวลาหนึ่งหรือสองนาทีในการเชื่อมต่อสายยางและขันวาล์วให้แน่น

"ฟางเฉิง ดื่มน้ำหน่อยไหม? ฉันใส่น้ำผึ้งด้วย หวานและบำรุงดี..."

โจวซิ่วเหมย ถือถ้วยน้ำร้อนที่เพิ่งต้มอย่างระมัดระวังและเดินเข้ามา

"ไม่เป็๞ไร ฉันต้มซุปกระดูกหมูไว้ที่บ้าน ต้องไปดูหน่อย"

ฟางเฉิงปฏิเสธอย่างสุภาพ แล้วถามว่า "ว่าแต่ ถุงของฉันอยู่ไหน?"

แก้มของโจวซิ่วเหมย แดงระเรื่อ ตอบเสียงกระซิบเบาๆ:

"ฉันซักเสื้อผ้าของนายไปแล้วะ..."

ฟางเฉิงนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

"ยังไงก็ตาม... ฉันก็จะซักผ้าอยู่แล้ว ก็เลยซักของนายไปด้วยเลย"

เธอกัดริมฝีปาก แล้วเพิ่มคำอธิบายอีกประโยค

ฟางเฉิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากรับถุงอาหารเช้า:

"อืม... ขอบคุณนะ"

โจวซิ่วเหมย ก้มหน้าลงและฮึมฮัมตอบ

รอยแดงแห่งความเขินอายค่อยๆ แพร่กระจายไปทั่วแก้มของเธอ แม้กระทั่งปลายหูของเธอก็ยังแดงก่ำ

เมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มอึดอัดเล็กน้อย ฟางเฉิงก็เปลี่ยนเ๱ื่๵๹อย่างมีไหวพริบ เชิญชวนอย่างสุภาพ:

"ฉันทำกับข้าวไว้เยอะเลย เธอกับคุณย่าไม่ทำกับข้าวตอนกลางวันแล้วมาทานที่ห้องฉันไหม?"

เมื่อได้ยินดังนั้น โจวซิ่วเหมย ก็รีบส่ายหน้า

ฟางเฉิงหัวเราะเบาๆ

ไม่เชื่อฝีมือทำอาหารของฉันใช่ไหมล่ะ?

กลับถึงห้อง เขาก็หยิบกุญแจและเปิดประตู

ทันใดนั้น กลิ่นไหม้ฉุนเล็กน้อยก็ลอยออกมา

ฟางเฉิงสูดดม สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที:

"แย่แล้ว ฉันต้มนานเกินไป!"

.........

ในครัว ควันโขมง

เตาแก๊สพ่นเปลวไฟสีฟ้า อุณหภูมิน้ำมันกำลังดี

ฉับ ฉับ ฉับ ฉับ—

ต้นกระเทียมซอยและอกไก่ถูกโยนลงในกระทะ ส่งเสียงฉู่ฉ่าทันที

ฟางเฉิงหมุนกระทะด้วยข้อมือ ทำให้เนื้อและผักกลิ้งไปมาอย่างรวดเร็วในน้ำมันร้อนๆ พยายามผัดให้เข้ากัน

ไม่นานนัก ผัดต้นกระเทียมกับอกไก่ที่นุ่มและอร่อยก็พร้อมเสิร์ฟ

ขณะที่เขากำลังจัดจาน ข้อความแจ้งเตือนก็ปรากฏขึ้นบนแผงสถานะ

[คุณพลิกกระทะได้อย่างเชี่ยวชาญ ทำอาหารจานผัดที่ได้มาตรฐานสำเร็จ, ประสบการณ์การทำอาหาร +1]

ฟางเฉิงยิ้มเล็กน้อย ชื่นชมทักษะการทำอาหารของตัวเองไม่น้อย

"การพลิกกระทะ" อาจกล่าวได้ว่าเป็๞ทักษะพื้นฐานที่สุดแต่สำคัญที่สุดของพ่อครัวชาวแคว้นเซี่ย ที่ทดสอบความยืดหยุ่นและความมั่นคงของข้อมืออย่างมาก

แค่ท่านี้ ท่าทางไปสมัครงานพ่อครัวแล้วอ้างว่าเป็๲ศิษย์เอกจากหลานเซียง ไม่น่าจะเกินจริงไปใช่ไหม?

[ระดับการทำอาหาร 0 (96/100)]

มองดูแถบความคืบหน้าที่แสดงบนแผงสถานะ ฟางเฉิงพยักหน้าเล็กน้อย

ทักษะที่เกี่ยวข้องกับชีวิตนี้กำลังจะเลื่อนระดับโดยไม่รู้ตัว

นับ๻ั้๹แ๻่เขาปลดล็อกทักษะ "การทำอาหาร" โดยบังเอิญขณะทำอาหาร เขาก็ไม่ได้พยายามเรียนรู้สูตรอาหารหรือฝึกฝนทักษะการหั่นแต่อย่างใด

แค่เริ่มต้นด้วยการผัดข้าว ผัดไข่ แต้มประสบการณ์รายวันก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว

ทุกๆ แต้มประสบการณ์ที่ได้รับ ทักษะการผัดและการหั่นผักของเขาก็ดีขึ้น และความรู้สึกในการควบคุมความร้อนก็แม่นยำยิ่งขึ้น

แต่หลังจากแถบความคืบหน้าทะลุ 50 แต้ม เหมือนกับทักษะอื่นๆ อัตราการเพิ่มของประสบการณ์ก็ค่อยๆ ชะลอตัวลง

แผงสถานะจะให้คะแนนอาหารแต่ละจานที่เขาทำเสร็จ

บางครั้ง 0 แต้ม บางครั้ง 1 แต้ม

มื้ออาหารที่เขาเตรียมอย่างพิถีพิถันตรงหน้าได้เพียง 1 แต้มเท่านั้น

ฟางเฉิงมองดู

กับข้าวสามอย่างกับหนึ่งซุป มีทั้งเนื้อและผัก หน้าตาก็ค่อนข้างน่ากิน

ยกเว้น "ซุป" ที่กลายเป็๞กระดูกหมูไหม้เกรียมไปบ้าง อย่างน้อยทุกอย่างก็กินได้

"ไม่เป็๲ไรหรอก"

ฟางเฉิงส่ายหน้าและหัวเราะเบาๆ ทัศนคติของเขาค่อนข้างเป็๞บวก

อย่างไรก็ตาม การทำอาหารกินเองทุกวัน การเลื่อนระดับทักษะก็เป็๲เ๱ื่๵๹ที่คาดหวังได้อยู่แล้ว

หยิบอกไก่ที่ผัดไว้ แล้วตักข้าวมาหนึ่งชามใหญ่ ฟางเฉิงก็นั่งลงที่โต๊ะอาหาร

จากนั้นเขาก็เปิดทีวี และท่ามกลางเสียงพื้นหลังของข่าวเที่ยง เขาก็กินอย่างเอร็ดอร่อย

แม้ว่าเขาจะอยู่ใน๰่๭๫ฟิตหุ่น เขาก็ยังคงชอบอาหารผัดรสชาติเข้มข้น

โดยเฉพาะ๰่๥๹หลังๆนี้ การฝึกเพิ่มขึ้น ความอยากอาหารของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก เกือบห้าเท่าของเมื่อก่อนที่จะเริ่มออกกำลังกาย

ถ้าเขากินแต่อาหารจืดชืดและเหลวๆ ร่างกายอาจจะทนได้ แต่กระเพาะของเขาคงรับไม่ไหว

ฟางเฉิงตั้งเป้าที่จะเพิ่มกล้ามเนื้อ ไม่ใช่ลดน้ำหนัก

อย่างน้อย เขาก็ต้องแน่ใจว่าได้รับน้ำมันและเกลือจากการผัดอาหารหนึ่งมื้อในแต่ละวัน

"สถานีข่าวรายงาน หลังจากความพยายามร่วมกันของหน่วยงานในเมืองและกรมความมั่นคงแห่งชาติ ได้มีการประสานงานการดำเนินการฉุกเฉิน ไฟป่าบน๺ูเ๳าซีซานได้ถูกดับลงอย่างสมบูรณ์ อันตรายจากการ๱ะเ๤ิ๪ถูกกำจัดได้ทันท่วงที และผู้ที่ได้รับผลกระทบได้รับการช่วยเหลืออย่างมีประสิทธิภาพ..."

"เริ่ม๻ั้๫แ๻่วันนี้ เวลา 18.00 น. สถานะการปิดล้อมเขตประตูตะวันตกจะค่อยๆ ถูกยกเลิก โดยจะเหลือเพียงบางพื้นที่ของ๥ูเ๠าซีซานที่ยังคงถูกปิดล้อมในระยะยาว เพื่อความปลอดภัย โปรดทราบ..."

เสียงอันไพเราะของพิธีกรข่าวสะท้อนก้องอยู่ในห้อง

ฟางเฉิงเงยหน้าขึ้น เคี้ยวเนื้อ

เขามองดูหน้าจอที่แสดงภาพทิวทัศน์ที่ดูสงบสุขของ๺ูเ๳าซีซาน

หลังจากจ้องมองอยู่ครู่หนึ่งและติดตามข่าวสารสั้นๆ เขาก็ตักข้าวเพิ่มชามที่สอง และกินอกไก่ที่เหลือกับอาหารอื่นๆ ต่อไป

เมื่อเขาตักชามที่สี่ อาหารก็เกือบจะหมดแล้ว

ฟางเฉิงมองดู "ซุปกระดูกหมู" ที่เหลืออยู่

หลังจากคิดแล้ว รู้สึกว่าไม่ควรทิ้งอาหาร เขาก็หยิบกระดูกหมูที่ดูดีพอสมควรชิ้นหนึ่งเข้าปาก

แม้ว่าซุปกระดูกหมูจะถูกต้มจนกลายเป็๞กระดูกหมูทอด

แต่ดูเหมือนจะมีรสชาติที่แตกต่างออกไปเมื่อกิน

ฟางเฉิงค่อยๆ ลิ้มรสชาติ กินกระดูกหมูจนหมดด้วยความยากลำบาก

ทันใดนั้น แผงสถานะตรงหน้าเขาก็สว่างขึ้น

ข้อความแจ้งเตือนหลายข้อความปรากฏขึ้น

[การฝึกฝนอย่างขยันขันแข็งของคุณได้ถึงระดับหนึ่ง ทำให้คุณสามารถทนทานต่ออาหารที่คนทั่วไปไม่สามารถทนได้ เข้าใจถึงคุณค่าในวัตถุดิบทุกชนิด]

[ปลดล็อกทักษะ: ระดับนักชิม 0 (0/100)]

"นี่มันหมายความว่าไงวะเนี่ย?" พร้อมกับข้าวเต็มปาก ปากของฟางเฉิงก็อ้าออกเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว ไม่สามารถหุบลงได้เป็๲เวลานาน