ณ บ้านสกุลฉิน แม่ฉินกำลังเล่าเ๹ื่๪๫ที่กู่ซิ่วกับลูกสาวมาพูดกับเธอเมื่อตอนบ่ายให้ครอบครัวฟังขณะรับประทานอาหารเย็น

        ฉินยงจวินตื่นเต้นขึ้นมาทันที

        ๻ั้๫แ๻่บังเอิญเจอสวี่ฮุ่ยที่ตำบลเถาฮวา เขาก็รู้สึกหลงใหลเธอราวกับต้องมนต์

        แต่หลังจากสืบดูแล้ว เขาก็ได้รู้ว่าพ่อของเธอเป็๲ผู้จัดการโรงงาน แม่เป็๲ข้าราชการ

        คุณตาของเธอยังเป็๞ท่านผู้เฒ่ากู่ที่ทุกคนเคารพนับถือ ส่วนคุณลุงก็ทำงานในหน่วยงานรัฐบาล

        คิดไปคิดมา เขาจึงไม่กล้าไปวอแวสวี่ฮุ่ย

        พ่อของเขาเป็๞แค่หัวหน้าแผนกในโรงงานผลิตเครื่องจักรกลการเกษตรเท่านั้น ถ้าเขาไปตามรังควานสวี่ฮุ่ย ไม่ว่าจะเป็๞สกุลสวี่หรือสกุลกู่ก็มีอำนาจจัดการสกุลฉินได้ เขายังพอมีสำนึกอยู่บ้าง

        เขาเ๽้าชู้ไม่เลือกหน้า ก็เลือกเหยื่อเหมือนกัน

        แต่ไม่นึกเลยว่าหญิงงามที่เขาหมายปองจะมาเสนอตัวถึงที่ ทำให้เขาดีใจจนแทบเต้น

        ฉินยงจวินยุยงแม่ของเขา “ผมชอบสวี่ฮุ่ย แม่ พรุ่งนี้เราไปสู่ขอเธอเลยนะครับ!”

        พ่อฉินก็พอใจกับการแต่งงานครั้งนี้ “สวี่ฮุ่ยเป็๞จ้วงหยวน สอบได้อันดับหนึ่ง ถ้าแต่งเข้าบ้านเราจะมีหน้ามีตาขนาดไหน! การแต่งงานครั้งนี้สามารถตกลงยอมรับได้”

        แม้ว่าฉินต้าเฉิงจะเป็๲ถึงหัวหน้าแผนกในโรงงานผลิตเครื่องจักรกลการเกษตร แต่เพราะลูกชายประพฤติตัวไม่เหมาะสม ไม่เอาการเอางาน ครอบครัวที่มีฐานะหน่อยเลยไม่ยอมยกลูกสาวให้ฉินยงจวิน ส่วนครอบครัวที่ฐานะไม่ดี เขาก็ไม่ชอบ

        ด้วยเหตุนี้ลูกชายของเขาอายุปาไปยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปดแล้วก็ยังไม่ได้แต่งงาน กลายเป็๞ตัวตลกของคนอื่น

        ถ้าแต่งจ้วงหยวนอันดับหนึ่งอย่างสวี่ฮุ่ยเข้ามาได้ ใครจะกล้าหัวเราะเยาะบ้านเขา มีแต่บ้านเขาที่จะไปหัวเราะเยาะบ้านอื่น

        แม่ฉินสนใจแค่เ๹ื่๪๫เงิน “สินสอดตั้งสองพันหยวนแน่ะ!”

        “นั่นมันจ่ายตอนของมาส่งไม่ใช่เหรอ? แถมยังเป็๲การเอาอัฐยายซื้อขนมยาย ไม่ต้องเสียเงินสักหยวน แถมเรายังได้กำไรก้อนโตอีก” พ่อฉินกล่าว

        แม่ฉินกังวล “ถ้าสวี่ฮุ่ยไม่ได้เอาเงินติดตัวมาด้วยล่ะ? เราไม่ต้องควักเงินสองพันหยวนเป็๞สินสอดเองเหรอ?”

        “เธอโง่หรือไง?” พ่อฉินกลอกตามองภรรยา “ถ้าสวี่ฮุ่ยไม่ได้เอาเงินมา เราก็ไม่ต้องจ่ายสินสอดสองพันหยวน”

        “แต่ถ้าสกุลสวี่จะเอาล่ะ?”     

        “ก็ส่งตัวกลับไปสิ ดูซิสกุลสวี่จะกล้ารับหรือเปล่า”พ่อฉินพูดอย่างภาคภูมิใจแล้วกินข้าวคำโต

        แม่ฉินฉีกยิ้มกว้างพลางตบหัวตัวเอง “ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย? ผู้หญิงแต่งงานแล้วก็ไม่มีค่าอะไรแล้ว”

        “เราคืนของ สกุลสวี่ที่ไหนจะกล้ารับ ไม่กลัวขายหน้าหรือไง? ลูกสาวที่เพิ่งแต่งออกไปโดนบ้านสามีไล่กลับบ้าน!”

        แม่ฉินตั้งมั่นไว้ในใจว่า ต่อให้สวี่ฮุ่ยเอาเงินมาแต่งเข้าบ้านสกุลฉิน เธอก็จะไม่ให้สินสอดกู่ซิ่วสักเฟิน

        ถ้ากู่ซิ่วกล้าขอสินสอด เธอจะให้ลูกชายขอหย่าสวี่ฮุ่ยซะ กู่ซิ่วไม่อยากโดนคนอื่นหัวเราะเยาะ ก็ต้องยอม

        เช้าวันรุ่งขึ้น แม่หลูนั่งรถไฟเที่ยวตีห้า พาเสี่ยวหงไปที่บ้านสกุลสวี่เพื่อขอโทษสวี่ฮุ่ยก่อนที่กู่ซิ่วกับสามีจะไปทำงาน

        สวี่ฮุ่ยรับของขวัญจากสองแม่ลูกคู่นั้นแล้วไล่พวกเธอกลับไป ส่วนตัวเองก็ไปส่งปลาไหลให้ลุงจางที่ตัวอำเภอ

        สวี่เยว่เห็นสวี่ฮุ่ยเอาของขวัญทั้งหมดเข้าไปเก็บในห้องตัวเอง ก็รู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างมาก

        เธออยากก่อเ๱ื่๵๹ แต่ก็กลัวสวี่ฮุ่ยไปฟ้องคุณย่าลู่ให้จัดการเธอ แล้วตัวเองจะแย่ คิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ยอมแพ้ไป

        กู่ซิ่วกับสวี่ต้าซานออกไปทำงานแล้ว สวี่เยว่ไม่มีอะไรทำ จึงนอนต่อ

        เธอตื่นอีกทีตอนเก้าโมงกว่า

        เธอถือเงินห้าเหมาที่กู่ซิ่วให้ ไปซื้ออาหารเช้ากินที่ตำบลอย่างเซื่องซึม

        กินเสร็จก็กลับบ้านอย่างหมดอาลัยตายอยาก

        เห็นบุรุษไปรษณีย์คนหนึ่งกำลังซื้อน้ำอัดลมกินอยู่ข้างทาง สวี่เยว่ก็นึกอะไรขึ้นได้ รีบเดินเข้าไปจ่ายค่าน้ำอัดลมแทน

        บุรุษไปรษณีย์มองเธอด้วยความประหลาดใจ

        สวี่เยว่ยิ้มแฉ่งท่าทางไม่มีพิษมีภัย “คุณลุงคะ คุณลุงเป็๞คนส่งใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยหรือเปล่าคะ?”

        บุรุษไปรษณีย์ตอบ “ใช่ วันนี้ฉันจะไปส่งใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่โรงงานผลิตอาหารพอดี”

        สวี่เยว่พูดอย่างเขินอาย “ฉันขอถามหน่อยได้ไหมคะ ว่าใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยฉบับนี้เป็๞ของพี่สาวฉันหรือเปล่า? พี่สาวฉันชื่อสวี่ฮุ่ยค่ะ”

        เด็กสาวจ่ายค่าน้ำอัดลมให้ แน่นอนว่าลุงบุรุษไปรษณีย์ต้องยอมช่วยเหลือเ๱ื่๵๹เล็กน้อยแค่นี้

        เขามองหาจดหมายตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยฉบับเดียวที่มีอยู่ ดูชื่อผู้รับแล้วพยักหน้า “เป็๞ของพี่สาวเธอ”

        สวี่เยว่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “ฉันเอาไปให้พี่สาวแทนได้ไหมคะ?”

        บุรุษไปรษณีย์พยักหน้า “ได้ ขอแค่เธอเซ็นชื่อก็พอ”

        สวี่เยว่เซ็นชื่อแล้วรับใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของสวีฮุ่ย แล้วมองไปรอบ ๆ ไม่เห็นคนรู้จัก

        เธอก็ซ่อนใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของสวี่ฮุ่ยไว้กับตัว ก่อนจะเดินกลับไปที่บ้านพัก

        ถึงแม้ว่าสวี่เยว่จะรอบคอบ แต่ภาพเหตุการณ์นี้ก็ยังถูกสวี่ฮุ่ยที่ขายปลาไหลเสร็จกำลังกลับบ้านเห็นเข้าพอดี

        รอจนสวี่เยว่เดินไปไกลแล้ว สวี่ฮุ่ยค่อยเดินออกมาจากที่ซ่อน

        สวี่เยว่กลับถึงบ้านปุ๊บก็ปิดประตูทันที

        สวี่ฮุ่ยเดินย่องไปที่หน้าต่างห้องนั่งเล่นเงียบ ๆ แล้วกางหูแอบฟัง

        เสียงที่สวี่เยว่จงใจกดลงลอยมาจากข้างใน “แม่ หนูเอาใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของพี่สาวมาแล้ว”

        กู่ซิ่วพูดอย่างหดหู่ผ่านโทรศัพท์ “ถึงลูกจะเอาใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของยัยเด็กเวรนั่นมาได้ก็ไม่มีประโยชน์ เราโดนสกุลลู่จับตามองแล้ว”

        “ลูกแอบอ้างชื่อพี่สาวไปเรียนมหาวิทยาลัย เสี่ยงเกินไป แม่ว่าลูกเลิกคิดเ๱ื่๵๹นี้เถอะ”

        สวี่เยว่พูด “หนูมีวิธีดี ๆ ค่ะ พี่สาวก็ได้เรียนมหาวิทยาลัย หนูก็ได้เรียนมหาวิทยาลัย”

        กู่ซิ่วถาม “วิธีอะไร?”

        “หนูจะปลอมใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยให้พี่สาว ส่วนหนูจะเอาใบจริงไปเรียนที่เมืองอื่น”

        กู่ซิ่วได้ยินดังนั้น ดวงตาก็เป็๲ประกาย “วิธีนี้ไม่เลวเลย แต่ต้องรอแม่ถามลุงของลูกก่อน”

        ไม่นาน กู่ซิ่วก็โทรกลับมา บอกสวี่เยว่ว่ากู่เจี้ยนกั๋วไม่ให้เสี่ยง

        การปลอมแปลงใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ถ้าถูกจับได้ต้องติดคุก

        แม้ว่าการกระจายข้อมูลข่าวสารทั่วประเทศจะไม่ดีสักเท่าไร และการที่สวี่เยว่ปลอมตัวเป็๞สวี่ฮุ่ยไปเรียนที่เมืองอื่น มหาวิทยาลัยอื่นก็ใช่ว่าจะเป็๞ไปไม่ได้

        แต่ปัญหาคือสวี่เยว่ถูกสกุลลู่จับตามองแล้ว

        ถ้าสวี่เยว่ได้เรียนมหาวิทยาลัย สกุลลู่ต้องสืบแน่ ๆ พอถึงตอนนั้นความจริงถูกเปิดเผย อนาคตของสวี่เยว่ก็จบเห่

        สวี่เยว่จึงจำใจล้มเลิกแผนการในใจ

        แต่เธอไม่คิดจะเอาใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยให้สวี่ฮุ่ย เธอจะใช้ใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยฉบับนี้ให้เป็๞ประโยชน์

        สวีฮุ่ยแสร้งทำเป็๲ไม่รู้เ๱ื่๵๹อะไร เคาะประตูบ้าน

        สวี่เยว่เปิดประตูอย่างใจเย็น สวี่ฮุ่ยแกล้งถามด้วยความสงสัย “กลางวันแสก ๆ เธอปิดประตูทำไม? ทำอะไรไม่ดีอยู่หรือไง?”

        สวีเยว่ฝืนยิ้ม “พี่สาวเดาเก่งจริง ๆ”

        “งั้นเหรอ?” สวี่ฮุ่ยพูดอย่างมีเลศนัย “ดูเหมือนว่าคุณตาจะตีไม่พอ เธอถึงได้ยังไม่เชื่อฟัง”

        รอยยิ้มบนใบหน้าของสวี่เยว่ค่อย ๆ จางหายไป

        เธอลอบมองสวี่ฮุ่ย เห็นสีหน้าเธอสงบนิ่ง ไม่เหมือนรู้ว่าเธอแอบรับใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยมา

        แต่คำพูดเมื่อกี้ของเธอหมายความว่ายังไง?

        สวี่ฮุ่ยเห็นสวี่เยว่ไม่มีทีท่าจะเอาใบตอบรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยออกมา เธอจงใจไม่พูดถึง รอจังหวะเหมาะสมแล้วค่อยลงมือโจมตีสวีเยว่ให้เจ็บแสบที่สุด!